"Alam ko pong naging makasarili ako..alam kong gustong-gusto niyo ng makasama si Cassandra pero..pero hindi ko kayang malayo siya sakin. I can't live without her,"matapat na saad niyang ng harapin niya ang ama ng kasintahan.
Mataman lang nakatitig sa kanya ang Hari.
" Alam ko rin pong kailangan natin pareho si Cassandra..but I love her so much..I can give her everything in this world kahit na alam kong kaya niyong ibigay sa kanya..pero sana pumayag kayo na makasama ko siya rito sa mundo ko,mahal na Hari,"patuloy niya.
"Paano kung hindi ako sang-ayon? Anong gagawin mo?" maya-maya pagtatanong nito.
Buong tapang na sinalubong niya ang kulay asul na mga mata ng Hari. Ang mga matang minana ng kasintahan mula sa ama nito.
"Mahal na Hari,ako ang lalaking itinakda sa kanya. Itinakda ako para prinsesa ng mga lobo at sa palagay ko..may mas karapatan ako na..makasama siyang habam-buhay. Alam kong hindi niyong gugustuhin na masaktan ang anak niyo kung tutulan niyo ang desisyon niya ..para sa amin dalawa."
Wala naging imik ang Hari. Matiim pa rin ito nakatitig sa kanya. Damn,sana lang hindi nito masamain ang mga pinagsasabi niya.
Shit! Sa mga salitang binitawan niya ay nasa likod niyun ang pagdadamot niya sa dalaga sa sarili nitong ama!
Bakit hindi? Kayo naman talaga ang nakatakda na makasama habam-buhay!
Naikuyom ang mga palad habang hindi umiimik ang ama ng kasintahan nagsisimula na siyang mag-alala. Anong laban niya sa isang Hari ng mga lobo kung sakali man na tumanggi ito.
But fuck,hindi niya kayang malayo kay Cassandra...pero hindi niya kayang iwan ang ama sa ganun kalagayan.
Mas lalo siyang napakuyom.
"Kailangan munang makabalik sa mundong-Colai ang prinsesa," maya-maya untag nito.
"P-pero-"
"She choice you..kaya wala kang dapat ikabahala..babalik siya para sayo kailangan niya munang magpaalam sa distrito na kinabibilangan niya at sa kanyang ina na sabik na siyang makitang muli," agad na paliwanag nito na kinahinga niya naman.
Napatango siya ng maunawaan ang sinabi nito na kailangan munang iwan siyang pasamantala ng kasintahan.
"I love her so much.." matapat niyang saad sa ama ng kasintahan.
"Hangad ko ang kaligayahan niyo ng prinsesa,mahal na prinsipe," nakangiti na nitong turan.
Hindi na niya pinigilan ang sarili na mapangiti sa huling sinabi nito.
"Maraming salamat,mahal na Hari," malugod niyang saad.
Lumapit ito sa kanya at hindi niya inasahan ang pagyakap nito sa kanya. Yakap ng isang ama na kailanman ay hindi niya naranasan mula sa sarili niyang ama.
"Alagaan mo siya para sa amin,mahal kong prinsipe," wika nito pagkaraan ng pagyakap nito sa kanya.
"Pangako ko po yan sa inyo,mahal na Hari!" aniya sabay yukod sa harapan nito bilang pagbibigay ng galang mula sa isang haring tulad nito.
"Son.."
Agad siyang napalingon ng marinig ang ama. Nakaupo ito sa wheelchair na ito mismo ang nagpapagulong niyun palapit sa kanya. Mula ng magising ito saka lang nalaman na hindi na ito makakalakad pa. Malaki ang naging impact ng pagkakaaksidente nito para hindi na itong muli makalakad pa.
"Dad.."
"You okay?"agad na tanong nito ng huminto sa tapat niya.
Isang maiksing ngiti ang gumuhit sa mga labi niya. Natutuwa siya ng lubos na naging malapit na sila ng kanyang ama. Naging ama na ito sa kanya.
Tumango siya.
" I know you,son..you're not okay at all..you miss her,"saad nito.
Napabuga siya ng hangin. Maghihintay siya hanggang sa makabalik ang kasintahan. Pero isang buwan na ang lumipas at talagang hindi na siyang mapakali at hindi na rin siya makatulog dahil nangangamba siya na baka hindi na bumalik ito pero alam niyang hinding nagbibiro ang Hari na babalikan siya ng kasintahan.
"I miss her so much,dad..I can't live without her.." usal niya.
"Then why you let her leave you? I can take care of myself,son.."
Agad na umiling siya. "No,dad..you need me and this is my chance to be with you,mom will hate me if I leave you alone."
Bumukas ang kasiyahan sa mukha ng ama. Inabot nito ang balikat niya at tinapik-tapik siya.
"I'm sorry to what I've done before,son..to not treating you as my own child and be husband to your mom. I'm so ashamed to myself because of that,"nagsisisi nitong saad.
Nginitian niya ang ama para ipakita rito na ayos lang sa kanya ang lahat. Tapos na iyun at isa na lamang iyun nakaraan.
"You are still my father and you are the only one that I have since mom past away..and of course, my princess, Cassandra," aniya.
Napangiti ang ama. "I like Cassandra for you,my son. She's very beautiful like your mother,I know your mom will like her,too..I hope she forgive me too."
"Mom forgiven you ,already,dad..she love you so much.."
Tumango ito at bakas sa mukha nito ang guilt, lungkot at pangungulila para sa kanyang ina.
"Can I hug you,son?"
Agad na tumango siya. "Sure,dad.."
Lumuhod siya sa harapan nito at sa wakas naranasan na niyang mayakap siya ng sarili niyang ama.