Dedicated to Grace Ann. Loveyeaaah! =)))))
Totoo ba guys na nawala daw HPW sa mobile library? Paano nangyari yun? :( Kainis naman. Ah baka kasi may private chap. Lels. Anyways, baka pala icombine ko HPS/HPW kapag tapos na siya lahat. At oo, malapit na matapos 'to. =)))))
----------------------------------------
CHAPTER 37.
BEA'S POV
"Magtulungan?"
"Oo, Bea. Magtulungan tayo."
Alam niyo yung nakakatawa? Kakalabas ko lang ng kulungan dahil napyansahan na ko at naging mabait na sakin ang pamilya ni Daniel at Kathryn. Tapos, etong lalaking 'to na never kong inisip na gagawa ng masama...
Ay tinawagan ako para makipagtulungan para mapasaamin ang mga mahal namin?
Anong pinagsasabi ng lalaking 'to? Huh. I didn't know na may masamang ugali rin pala 'tong tinatago.
Looks like not all good guys are perfect.
"Nababaliw ka na ba Quen?"
"Hindi. Magtulungan na tayo Bea. Hindi ko kayang i-give up si Kath."
"Wow, what happened to the "Set him free" speech of yours before? Binigay mo sakin ang advice na yun pero hindi mo naman iapply sa sarili mo?"
"Bea. Hindi ako nakikipagbiruan. Magtulungan tayo!"
"Lasing ka ba?"
"Hindi ako lasing! Magtulungan nga tayo!"
"Lasing ka nga."
Natahimik siya at napabuntong-hininga. I did the same thing.
Enrique, Enrique, Enrique... tsk.
"Mahal mo pa si Daniel diba? Mahal ko rin si Kath. Kahit kasal na sila, pwede natin silang sirain! May plano ako Bea. At alam kong magtatagumpay tayo."
"Diretsuhin mo na ko Mr. Buenavista. Ano bang plano mo?"
Narinig kong huminga siya ng malalim bago niya ako sinagot.
"Magpakasal tayo."
"WAHAHAHAHAHAHAHA!!!"
Hindi ko alam pero bigla na lang akong tumawa ng tumawa. Sumasakit na ang tyan ko! Shocks, ang tagal ko ng hindi tumawa ng ganito!
IS HE SERIOUS? HAHAHA!
"Anong nakakatawa Bea ha?"
"Ikaw na si Mr. Buenavista, niyayaya akong magpakasal? Pft. Hahaha! Shocks grabe ka! Hindi ko alam na comedian ka rin! Papasa ka sa comedy bar! Hahaha!"
"Isa."
"Dalawa. Hahaha! Teka malalaglag na panga ko sa kakatawa!"
"Seryoso ako Bea."
"Sorry naman. Para ka kasing nasiraan ng bait eh." I sighed. "Bakit ba magpakasal pa gusto mo mangyari ha? I mean, of all plans you could've come up with, yun ang naisip mo?"
"Kapag kasal na tayo, magseselos si Kath at Daniel. Iisipin nila na dapat tayo na lang ang pinakasalan nila."
Natawa na naman ako sa sinabi niya pero syempre hindi masyadong malakas. Baka maoffend siya.
Naiintindihan ko naman kasi nararamdaman niya.
Mahirap talagang magmove-on.
"Enrique, naaalala mo ba yung sinabi mo sakin dati?"
"Ano?"
I mimicked his voice from before. "Nahihibang ka na, Bea. Mahal ko si Kath kaya ilulugar ko ang sarili ko. Hindi sa lahat ng bagay dapat maging makasarili tayo. Kung mahal mo talaga si Daniel? Set him free."
"Pagkatapos ng lahat ng ginawa mo para mapasayo si Daniel, igigive-up mo na lang siya?"
I sighed. "Enrique, ginagawa ko na yun ngayon kahit mahirap. I'm trying to set him free. Oo naging bulag ako sa pag-ibig. And believe it or not? Gusto ko ng magbago. Oo, siguro unbelievable para sayo na ang isang katulad ko na nagkunwaring may sakit sa puso, na gumawa ng kwento na may nangyari sa kanila ng bestfriend niya, na nanggamit ng tao para lang mapatay niya ang babaeng mahal ng mahal niya, ay gusto ng itama ang mga pagkakamali niya at mamuhay na ng masaya. Oo, Enrique. I'm trying to change for the best. Nabigyan na ko ng second chance and I promised to myself that I won't waste it. Gagawin ko na ang dapat ko ng ginawa dati."
"Ano yun, Bea?"
"Ang tanggapin na not all stories have happy endings. Maaaring hindi happy ending ang nakuha ko with Daniel, my John. At maaaring hindi rin happy ending ang nakuha mo with Kath. But it's all for the best. Alam naman natin parehas na naging extra lang tayo sa buhay nila. Naging sagabal lang para makamtan nila yung happiness nila. Pero alam mo ba, I believe na darating rin satin ang taong mamahalin tayo ng buo. Yung taong kayang tanggapin kung ano mang mali ang nagawa natin in the past. Oo, Enrique. Nagmahal lang tayo. That's a given. Pero alam mo ba kung anong narealize ko?"
"Ano?"
I smiled. "Mahalin muna dapat natin ang sarili natin bago ang ibang tao."
Ilang segundo ang lumipas bago siya nagsalita. Akala ko nga di na siya magsasalita eh.
Pero nagulat ako sa sinabi niya.
"Thank you, Bea."
Natahimik ako bigla.
"Ah, wala yun. Sa totoo lang, sayo nga ako dapat mag-thank you. Pinigilan mo ko dati nung muntik ko ng gawin ang masamang plano ko--"
"Na ginawa mo rin naman."
I rolled my eyes. "Right." I sighed. "Kaya Enrique, pinipigilan na rin kita ngayon. Listen to me. May mga bagay talaga na dapat mo ng isuko. Kasi kapag hindi lalo ka lang masasaktan."
Narinig kong napabuntong-hininga ulit siya.
"I guess I'm wrong, again. Thanks for opening my eyes, Bea. Don't worry, I'll apologize to Kath. Ang sama ko. Ah shit! Ang sama ko."
"Don't blame yourself."
"............................"
"Hello Enrique? Are you there?"
Wala na kasing sumasagot eh. Pero di pa naman naka-end call. Hays.
Baka nakatulog na sa sobrang kalasingan.
I-eend call ko na sana ng biglang nagsalita ulit siya.
"Call me Quen, Bea. Sweet dreams."
*toot toot*
Hindi ko alam kung bakit bigla na lang tumibok ang puso ko.
At mas lalong hindi ko alam, kung bakit napangiti na lang ako bigla sa sinabi niya.
I hope maging okay ka na, soon. Quen.
---------------------------------
THE NEXT DAY
DANIEL'S POV
"DJ, bitawan mo nga ako! Ayan ka na naman eh, magluluto na nga ako kasi nagugutom ka tapos gaganyan ka pa!"
"Ayoko. Ang bango-bango ng asawa ko eh."
"DJ naman eh! Nakikiliti ako!"
Natawa na lang ako, ang galawgaw niya kaya. Niyayakap ko lang naman siya at inaamoy-amoy ah?
"Hindi kita papakainin DJ, sige ka!"
"Eh di ikaw na lang kakainin ko."
Bigla na lang siyang nanigas sa kinakatayuan niya. Tinignan ko yung reaksyon niya.
Ang cute! Namumula ang baby Kath ko! Ang cute-cute talaga niya!
"Lika nga dito!" sabi ko sabay yakap ko sa kanya ng mahigpit.
"Nakakainis ka. Kapag umuwi na tayo sa Pinas, sisiguraduhin kong ipapabugbog kita kay kuya Neil!"
"Eh di ipapabugbog ko rin siya kay Yen para fair. Alam mo namang under yung kuya mo sa pinsan ko."
Kinurot niya ako bigla sa ilong ko. Aish, 'tong babaeng 'to talaga oo. -_-
"Albie ilong ka na! Haha!"
"Kapag narinig ka ni Zharm, baka sipain ka nun pati na rin baby nila. Lagot ka Kath."
"Haha! Naiimagine ko na! Pero DJ, alam ko nilalambing mo lang ako pero magluluto ako ng favorite food mo kaya iwanan mo muna ako dito. Besides, may imimeet ka pa na investor sa company diba?"
"Ah, oo meron. Sige alis na ko."
Nagulat ako ng bigla na lang akong hinalikan ni Kath.
"Ingat ka. Don't talk to strangers okay? Mahal mo ba ako?"
Bigla na lang akong natawa sa sinabi niya.
"Kung nakakain lang ang pagmamahal na yan. Busog ka na, babaunan pa kita."
"Corny mo!"
"Wag kang mag-alala, pagbalik ko, mahal pa rin kita." I kissed her on her forehead. "Subukan mo lang akong lasunin sa lulutuin mo-- Joke!" nakatanggap na naman kasi ako ng kotong eh. Hahaha.
Umalis na ko ng bahay at dumiretso na sa Piazza San Marco.
Actually, wala talaga akong imimeet na investor. Nag-white lie lang ako kay Kath.
Naglakad na ko papunta sa souvenir shop na pinuntahan ni Kath kahapon. Buti na lang sinundan ko siya, kaso tinakot ba naman ako gamit yung mask na yun. Ayos lang, nakaganti naman ako sa kanya pagdating sa bahay eh. *evil smile*
Aish teka! Bibilisan ko na nga 'to, kailangan ko ng umuwi. Namimiss ko kaagad si Kath. Hays.
"Excuse me maam, do you speak English?"
"Yes. What can I do for you?" buti na lang. Nakakatamad mag-Italian lalo na kung di ko kasama si Kath. Wala akong maiimpress.
"I'll buy this." sabay turo ko dun sa tinitignang necklace ni Kath kahapon. "Please engrave this on it." sabay bigay ko sa kanya ng words na papaengrave ko.
Maya-maya, natapos na yung pinaengrave ko. Isang oras ang tinagal. Nakakainis!
Nagbayad na ko sabay kuha ng necklace. Tinago ko siya ng mabuti sa bulsa ko.
I'm sure Kath will be happy after I give this to her. Lalo na kung dadalhin ko siya sa bagong beach house na binili ko para samin sa Tagaytay.
I want to create beautiful memories there, with her.
Nakangiti akong pumasok sa bahay. Dumiretso na ko sa kitchen.
"Kath ko, I'm here!"
Wala si Kath? Saan naman kaya nagpunta yun?
Tinignan ko na sa living room kahit sa dining room, wala. Baka umakyat siya. Pero bakit di niya ko narinig?
Pag-akyat ko at pagbukas ko ng kwarto, nagulat ako kasi walang Kath na bumungad sakin.
Hindi kaya nakikipaglaro na naman ng hide-and-seek si Kath?
Napangiti ako. Si Kath talaga.
"Kath, lagot ka sakin 'pag nahanap na kita!" sigaw ko habang pababa ako ulit ng hagdanan.
Pero saan naman siya magtatago? Hays!
Bumalik ako sa kitchen para macheck ulit kung nandun si Kath, when something caught my eye.
Yung kutsilyong gamit ni Kath kanina...
May dugo.
At katabi nun, may isang fortune cookie na parang kakabukas pa lang. Kinuha ko yung papel na nakalagay sa loob...
"Not all stories have happy endings."
Fck! What the hell?! Bakit ganito nakasulat dito?!
"Kath!!!" sigaw ko sa buong bahay.
No response.
Oh no...
Bigla na lang may nagdoorbell.
Agad akong tumakbo papunta sa pintuan. Pagkabukas ko, nagulat ako sa taong nakita ko.
"Para kang nakakita ng multo, Montenegro?"
----------------------------------------------------
PS: Get ready for the BIGGEST TWIST. Soon.
Clue: Goodbye.