မင္းထိုက္စံအိပ္ယာႏိုးေသာအခါေဘး၌မူးမ႐ွိ
သျဖင့္ေရခ်ိဳးခန္းထဲဝင္ၾကည့္ရာပါးစပ္ထဲ၌အျမႇပ္
တစီစီျဖင့္သြားတိုက္ေနေသာမူးအားေတြ႔ေလ၏
"ဟိုမွာသြားတိုက္တံေတြ႔လား အဲ့ဒါမင္းအတြက္
အေမလာေပးတာ"
"Inn...
Harr အစ္ကိုၿပီးၿပီလား"
"Inn...
မင္းလဲအျမန္လုပ္ ငါတို႔breakfastဝိုင္းမွာ
ေစာင့္ေနမယ္"
"......."
............................
"coffee 4ခြက္ေလာက္ေသာက္လိုက္တာ
ဗိုက္ထဲအရည္ေတြျပည့္သြားသလိုပဲ"
"မင္းလဲျပန္ေတာ့ေလ ငါလဲအားေနလို႔
companyကိုမ်က္ႏွာေလးဘာေလးသြားျပ
လိုက္ဦးမယ္"
"အစ္ကို"
"ေျပာ"
".......အ႐ိႈက္နက္"
"......."
"သူကအစ္ကို႔သူငယ္ခ်င္းမလား...
အစ္ကို႔သူငယ္ခ်င္းဆိုေတာ့ကြၽန္ေတာ့္သူငယ္
ခ်င္းပဲေလ ကြၽန္ေတာ့္ကိုသူနဲ႔မိတ္ဆက္ေပး"
"မင္းကဘယ္လိုသိ...
သူအားမယ္မထင္ဘူး"
"အခုဖုန္းဆက္လိုက္ပါလား ေတြ႔ၾကမယ္လို႔ေလ
ေနာ္...ေနာ္လို႔"
"...... ေအးပါ"
မင္းထိုက္စံ၏တိုက္တြန္းမႈေၾကာင့္မူးတစ္
ေယာက္အ႐ိႈက္နက္အားဖုန္းဆက္ေခၚေလ
သည္...
"မူးဘာကိစၥလဲ"📱
"ဟိုဟာ...ကိုနက္အခုအားလား"
"ကိုယ္မအားဘူးကြ ဒီေန႔ပန္းခ်ီေဆးေတြသြား
ဝယ္ရမွာ
ျပပြဲလဲသြားစရာ႐ွိတယ္ ဘာျဖစ္လို႔လဲ"📱
"Umm...Ho...
က်ဳပ္ထက္တစ္ႏွစ္ငယ္တဲ့သူငယ္ခ်င္း႐ွိတယ္ဆိုတာကိုေျပာခဲ့ဖူးတယ္ေလ"
"အင္း"📱
"သူကကိုနက္နဲ႔ခင္ခ်င္လို႔တဲ့"
"......
ႏွစ္နာရီေလာက္ေတာ့ကိုယ္အခ်ိန္ေပးႏိုင္တယ္
ကိုယ္တို႔ဘယ္မွာေတြ႔ၾကမလဲ"📱
"ကိုနက္ကိုက်ဳပ္လာေခၚမယ္ေလ...
ထိုက္စံ မင္းcafeကိုပဲေခၚလာလိုက္မယ္"
ဖုန္းေျပာေနရင္းတန္းလန္းမင္းထိုက္စံကိုစကားလွမ္းေျပာေသာမူးအားမင္းထိုက္စံေခါင္းညိတ္
ျပန္ညိတ္ျပလိုက္သည္...
...................................
"WINE"
"ကိုနက္ဘာေျပာလိုက္တာလဲ"
"cafeဆိုင္နာမည္ကWINEတဲ့လား"
"အင္းေလ
လာ အထဲဝင္မယ္"
cafeဆိုင္ထဲေရာက္ေသာအခါwaiterတစ္ဦးမွေသာက္စရာတစ္ခ်ိဳ႕လာ၍ခ်ေပးသည္...
"အစ္ကိုတို႔ခဏေစာင့္ေနာ္
သူေဌးကႏြားႏို႔ေဖ်ာ္ေနလို႔ ၿပီးရင္လာပါလိမ့္မယ္"
သူေဌးကႏြားႏို႔ေဖ်ာ္ေနလို႔ ke keထိုက္စံက
ေတာ့ကြာ...
မၾကာမီပင္မူးတို႔ဝိုင္းသို႔မင္းထိုက္စံေရာက္လာ
ၿပီး...
"ေရာ့ အစ္ကို႔အတြက္ကြၽန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္
ေဖ်ာ္လာတာ သၾကားလံုးဝမထည့္ဘူးေနာ္
အပူကိုလဲေႏြးရံုေလာက္ပဲလုပ္ထားတယ္ေပး
တယ္ မလိုင္လဲလံုးဝမပါဘူး အစ္ကို႔အႀကိဳက္"
မူးတစ္ေယာက္မင္းထိုက္စံနားရြက္နားကပ္၍
တိုးတိုးေလးေျပာေလသည္...
"ထိုက္စံ ငါအရင္ကလဲဒါေသာက္ေနက်ပဲေလ
မင္းဒီေန႔မွoverျဖစ္ေနသလိုပဲ လံုးဝ over"
"မင္းထိုက္စံ မူးအားျပံဳးသာျပေလသည္...
မင္းထိုက္စံ၏အျပံဳးမွာအသက္8ႏွစ္ေလာက္ပို၍
ႀကီးေသာေကာင္ေလးမွကိုယ့္ခ်စ္သူေကာင္မ
ေလးအားျပံဳးျပေနသလို...
သူတို႔ႏွစ္ဦးေ႐ွ႕၌႐ွိေနေသာအ႐ိႈက္နက္မွာၿငိမ္
ၿငိမ္ေလးသာထိုင္ၾကည့္လ်က္...
"Aww...ကိုနက္
ဒီမွာေလ သူကထိုက္စံ မင္းထိုက္စံ"
"ေတြ႔ရတာဝမ္းသာပါတယ္"
"ကြၽန္ေတာ္လဲဝမ္းသာပါတယ္
ခင္ဗ်ားကိုေတြ႔ခ်င္ေနတာ"
"ကိုနက္ က်ဳပ္တို႔ငယ္ငယ္တုန္းကေတာင္ႀကီးမွာေနတာေလ
အဲ့ကတည္းကသူကက်ဳပ္တို႔အိမ္နီးခ်င္း
မိဘေတြလည္းအရမ္းခင္ၾကတယ္
ရန္ကုန္ေျပာင္းလာၾကေတာ့ အိမ္နီးခ်င္းမဟုတ္
ေတာ့ေပမဲ့ႏွစ္အိမ့္တစ္အိမ္ေနၾကတာ
သူ႔အေဖနဲ႔က်ဳပ္အေဖကသူငယ္ခ်င္းေတြေလ"
"Aww..."
"အစ္ကိုနဲ႔ကြၽန္ေတာ္ကတစ္ေယာက္နဲ႔တစ္
ေယာက္သိပ္ခ်စ္ၾကတာေလ
အစ္ကိုေပါက္စအရြယ္ ကြၽန္ေတာ္momရဲ႕
ဗိုက္ထဲမွာ႐ွိေနတုန္းကေပါ့
ကြၽန္ေတာ္သာမိန္းကေလးအေနနဲ႔ေမြးလာရင္
ႀကီးတဲ့အခါအစ္ကိုနဲ႔ေပးစားမယ္ဆိုၿပီး
မိဘေတြသေဘာတူခဲ့တာေလ"
"ေဟ်ာင့္ အဲ့ဒါငါတို႔ကိုငယ္ငယ္တုန္းကမင္းအ
ေဖေျပာျပခဲ့တာေလ မင္းအခုထိမွတ္မိေသး
တယ္ေပါ့"
"မွတ္မိတာေပါ့ ကြၽန္ေတာ္ကအစ္ကိုနဲ႔ပတ္
သက္လာရင္အေသးစိတ္ကအစမွတ္မိတယ္"
"ထားပါ မင္းကိုလဲမိတ္ဆက္ေပးမယ္
သူကအ႐ိႈက္နက္တဲ့ ပန္းခ်ီဆရာေလး
ငါ့အေဖနဲ႔ဝါသနာတူေလ"
"သိတယ္
ဒီကကိုအ႐ႈိက္နက္အေၾကာင္းကိုကြၽန္ေတာ္
အားလံုးသိတယ္"
"......"
"ကိုအ႐ိႈက္နက္
ကြၽန္ေတာ္တို႔မိတ္ေဆြေတြျဖစ္သြားၿပီေနာ္"
"အင္း
မူး...ကိုယ္သြားေတာ့မယ္ေလ"
"Aww ဟုတ္သားပဲ
ကိုနက္အလုပ္မ်ားေနတာကို
ကိုနက္ ကိုက်ဳပ္လိုက္ပို႔ေပးမယ္"
"မသြားနဲ႔"
မူးႏွင့္အ႐ိႈက္နက္တို႔စားပြဲေပၚမွထ၍သြားရန္
ျပင္ေသာအခါမင္းထိုက္စံ မူး၏လက္အားဆြဲၿပီး
ေျပာလိုက္တာေၾကာင့္ရပ္တန္႔သြားေသာႏွစ္
ေယာက္ကိုၾကည့္ၿပီး...
"......"
"ကြၽန္ေတာ္ဆိုလိုတာက ကိုအ႐ိႈက္နက္ကို
ကြၽန္ေတာ္လိုက္ပို႔ေပးခ်င္လို္႔ပါ
အစ္ကိုကျပန္ေတာ့ေလ"
"အဲ့လို ရရဲ႕လား"
"သိပ္ရတာေပါ့ ဟုတ္တယ္မလား
ကိုအ႐ိႈက္နက္"
"အင္း"
"အဲ့ဒါဆိုရင္လည္းငါျပန္ေတာ့မယ္
ကိုနက္သြားခ်င္တဲ့ေနရာကိုေသခ်ာလိုက္ပို႔ေပးလိုက္ေနာ္"
"စိတ္ခ်"