Kabanata 8
Clifford Lacamba
It was a great pleasure, a great moaned, a great love. That's was my first. Ang kauna-unahang lalaking umangkin sakin, he's been first from kiss to make love. Masakit na masarap, yun yung naramdaman ko ng pinapaligaya ako ni kuya. He is a great pleasurer. Lahat tinikman niya.
I'm not innocent anymore. My dear brother gets all the first in me. Yung unang halik ko na akala ko ang makakakuha ay ang dream guy ko but sad to say my brother took it. My virginity na nakuha ulit niya. Well, I'm not complaining against him kasi asawa ko naman na siya at mahal ko siya but sa mata ng tao, kasalanan kami. Nahihiya at naiinis ako dahil siya kaya niya akong ipaglaban pero ako? Heto guilty that I'm having an affair with him. Worst is, he's my husband.
My brother turns my husband. Mahal ko siya, mahal na mahal ko na siya pero natatakot ako sa maaaring reaksyon ng iba.
After that make love, mas lalong naging sweet siya sakin. Mas lalong naging possessive. Pero masaya ako dahil pinagdadamot niya ako. Ngayon masasabi kong masaya ako sa buhay namin, sa buhay mag-asawa. Wala ng ilangan, wala ng kabahan. Everything just a normal newlywed. He's the chief and I'm the taster.
Taga tikim lang ako ng mga niluluto niya. At
ngayon ay nagugutom na ako dahil kanina ko pa hinihintay ang asawa ko. Nagpaalam lang siya na may bibilhin sa isang grocery malapit dito sa village namin peri hanggang ngayon wala pa.
Nagugutom na ako, rinig ko na ang hinaing ng mga alaga ko sa tyan. I need to go! Lalabas ako para hanapin ang magaling kong asawa at ng makakain na ako. Nagpalit ako ng maayos na damit, short short at loose na t-shirts ang suot ko. Lumabas ako ng bahay at nilakad ang kahabaan ng street namin dito. Hindi naman mainit kasi ibang iba ang klima dito kaysa sa pilipinas.
Pumasok ako sa grocery, mga titig ang sumalubong sakin. Mga mapanuring titig na akala mo'y may masama akong nagawa. Taas noo lang ako na lumakad sa mga paninda nila. Asan kaya ang magaling kong asawa dito? Habang naglalakad lakad ako may narinig akong tawanan sa likod ng stante. Pamilyado ang boses ng lalaki.
Dumeretso ako sa pinakadulo ng stante para makita kung sino yung nagtatawanan. Tinagilid ko ang ulo para makita sila pero nanlamig ang buong katawan ko sa nasaksihan. Seriously? Sa loob ng grocery maghahalikan.
Gusto kong sumuka sa harap nila. It was him! Naghahalikan sila ng babaeng baliw sa kanya sa pilipinas. Yung babaeng naghahabol sa kanya. What a coincidence? Ilang buwan pa lang kami bilang mag asawa. Dalawang buwan to be exact at heto na siya. Nakikipag halikan. I wasn't enough.
Yung init na likido na tumulo sa mata ko ay senyalis na sobrang sakit ang nakikita ko. Seeing your unfaithful husband kissing the girl obsess with him is such a cruel. Nanginginig ang kamay ko. Walang tigil sa pagtulo ang luha ko. Nandidiri ako sa kanya. Nahulog ako eh, hulog na hulog at hindi alam kung makakabangon pa.
Bumitaw siya sa halikan nila at niyakap siya ng babae. Hindi niya binaklas ang kamay ng babae sa kanya so it means gusto niya ang nangyari.
Yung halik na nilasap niya dapat tumanggi siya kasi alam niya na may asawa na siya. But he didn't! He wants it. Malamig lang ang tingin ko sa kanila kahit pa di nila ako nakita. Umatras na ako paalis, I will leave. Hindi ako iskandalosang babae kahit pa masakit yung nakita ko. Sa grocery pa talaga nila naisipang maghalikan. Ano yun? Na-miss nila ang isat-isa kaya nag kisa sila? That's impossible. Pag ba may ma-miss akong kaibigan kong lalaki hahalikan ko din?
Nagpahangin ako sa isang parke. Tahimik, walang ingay, masaya ang kapaligiran. Sa dalawang buwan naming pag sasama aaminin kong masaya ako. Naging masaya ako sa piling niya. I want to cry! I really hate this kind of feeling. Being betrayed is really painful than reality. Gabi na at alam kong sa oras na to nasa bahay na siya. He might have sex to that girl. May naramdaman akong tumabi sakin. I smell his manly perfume. Hindi ko nilingon ang tumabi sakin. Pero ramdam ko ang titig niya sakin.
"Hi, binibini. Gabi na at nasa ganto ka pang lugar." Sabi niya.
Pilipino ba siya? He knows how to speak my language. Nilingon ko yung nagsalita. Hazel brown eyes ang bumungad sakin. Ohh damn he's handsome as hell. Fil-Am ba to? Napanganga siya sakin, kita ko ang gulat at hanga sa mata niya.
"Do you know me?" Tanong ko.
Casual voice lang ang ginamit ko. Baka mapaghalataang niyang na attract ako sa mata niya. Ngumiti siya kaya kita ko ang puting mga ngipin at pantay pantay.
"Nope. Nakita kita kanina at hanggang ngayon nandito ka pa. Kaya di ako umalis para bantayan ka." Nakangiti niyang sabi kaya nakangiti rin ako.
Bantayan? Ako binantayan niya kaya di siya umalis.
"Ah, nagpapahangin lang ako. I love the ambiance here kaya Ayoko pang umuwi." Sabi ko ng seryoso.
Tumango tango siya at tinitigan ako ng mabuti.
"Problem? Boyfriend? Sinaktan ka?"
Tanong niya na nakapag palingon sa kanya. Reporter ba siya?
"None of your business sir. I'm just having emotional feeling right now." Seryoso kong sabi.
Tumahimik naman siya pero nakatitig pa rin sakin. Naiilang ako sa kanya, ang daming bench dito pero sa upuan ko pa talaga umupo.
"Ang ganda mo. Ang ganda ganda mong babae. Fuck, na attract ako sayo." Sabi niya na nakapag pakaba sakin. Nilingon ko siya at kita ko ang kaseryusohan sa mata niya.
"I'm Clifford Lacamba, and you are?"
"Creme. I'm creme."
"Oh, a sweet name from gorgeous lady. Ang tamis mo." Namula ang pisnge ko sa sinabi niya.
"Just my name not me."
"Can we be friends?"
"No. Why? Give me one reason why should you be my friend?" Ngumisi siya sa sinabi ko.
"Do I need reason just to be friend with you? Walang rason sa pakikipag kaibigan, walang rason kung bakit mo gustong maging kaibigan ang isang taon. You will just feel the urge of having be friends with someone. And I think that's the essence." Mahaba niyang sabi.
He's right. Mukhang mabait naman at mapagkakatiwalaan. Ngumiti ako sa kanya na nagbigay kulay sa mukha niya.
"Friends then."
Masayang kausap si Clifford. Makwento siyang lalaki, kalog at masayahin. Hindi ko namalayan ang oras dahil sa kwento niya. Nagpaalam na ako sa kanya ng may ngiti sa labi. Pansamantalang nawala ang sakit na nararamdaman ko kanina dahil kay Clifford. Nakangiti akong pumasok sa bahay namin, hindi pinansin ang mapanuring titig. Just ignore him. He's not worth to fight. Deretso ang lakad ko papuntang hagdanan ng may matigas na kamay ang pumigil sakin.
"Where have you been woman? Anong oras na at nasa labas ka pa. Where did you go?" Malamig niyang sabi.
I haven't time to talk. Malamig ko siyang tinitigan, I see the shocked in his eyes. Gulat? Nagulat ka sa malamig kong tingin. Why? Guilty ka ba? Damn you.
"Don't talked and let my hands out. I don't have time to talk with you and I am fucking tired so let me rest." Malamig kong usal saka inagaw ang kamay.
Wala siyang nasagot sa kalamigan ko. I won't give you a satisfaction. Never.
***
Naging malamig ang pakikitungo ko sa kanya. Halos di ko siya kausapin, pag kumakain nasa salas ako. Kapag natutulog nasa sofa ako. Wala siyang nagagawa sa kalamigan ko. Gabing gabi rin siya kung umuuwi, halos nga hindi na umuwi eh. Kung nasa babae niya yun siya wala na akong pake.
Wala siyang nagawa sa paglabas labas ko araw araw, at nagkakausap kami ni Clifford pag lumalabas ako. I hate cheater's, they are cancer of the society. Mga sakit sa mundo. Nasa café ako ngayon, nag ring ang phone ko kaya tinignan ko ang ang nag message. It was a video. Clinick ko ang open kaya bumungad sakin ang dilim, parang kwarto. Hindi ko makita ang kabuhuan.
Unti-unting luminaw na nagpaguho sa sarili ko. Ungol ng babae, sarap na sarap sa binibigay na kaligayahan ng lalaking mahal ko. Nasa ibabaw ang asawa ko habang sumasagad sa babae. Ang sakit. They are having sex. Tumulo ang luha ko, ganto ba ang nangyayari pag gabi na siya umuuwi? Ganito ba? Ano ng nangyari sa lalaking mahal ko? Ano ng nangyari sa lalaking mahal na mahal ako? Hindi ko tinapos ang video. Hindi ko kayang makita. Hindi ko kayang makita na ang asawa ko may pinapaligayang iba.
I wasn't enough. Hindi ako sapat. Nanginginig ang buong katawan ko. Nanghihina sa kagagawan ng asawa ko. He's really a ruthless man. Kaya niyang mangwasak ng puso, ng buhay. Lumabas ako ng café na nanginginig, mahina pa ang katawan ko. Tinawagan ko si Clifford.
"Hello binibini. May problema ba at ika'y napatawag?"
"C-can you get me here, n-nasa labas ako ng Venter Cafe."
"Did something happen? Wait, hintayin mo ako. Damn" Binaba niya ang tawag.
Nakatayo lang ako sa labas ng cafe. Manhid pa ang lahat saakin. May naramdaman akong yumakap sakin kaya sinubsob ko ang mukha sa dibdib niya. I cried!
"Shhh, it's alright. Binibini it's alright." Alo niya sa akin.
Dinala niya ako sa kotse niya. Walang tigil sa pag tulo ang luha ko. Tiniis ko siya, tiniis ko yung gabi gabi niyang pag uwi. I want to understand him pero nanghihina ako sa nasaksihan.
I'm tired thinking about him, thinking what is happening? Pagod na akong umintindi sa kanya. Sa simula lang pala talaga masaya. Sa simula na punong puno ng pagmamahal pero sa huli ay punong puno ng kasakitan.
Ang lalaking lubos akong minahal ay hindi ko na kilala.
He changed. Hindi ko alam ang pagbabago niya. Hindi ba siya nasarapan sa sex namin? Was not enough? Kulang ba yung ginawa ko? Dapat ba sinubo ko ang kanya? Dapat ba pinaligaya ko rin siya? What? Hindi ko alam. Nawala ang lalaking mahal ko. Nahulog ako sa bangin na walang sasalo kundi ang bato batong naghihintay sa pagbagsak ko.
"I'm tired. Let me rest ginoo."
---
Copyright © Alexxtott
Edited Version