*ေျဖာင္း....
*ေျဖာင္း....
တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္ေနတဲ့ ညသန္းေခါင္ခ်ိန္မွာ အခန္းထဲကေန ထြက္လာတဲ့ အသံက ဆက္တိုက္~~~
ၾကမ္းျပင္ေပၚ ေလးဘက္ေထာက္ကာ ကိုယ္ေပၚ က်ေရာက္လာတဲ့ ခါးပတ္ဒဏ္ေတြကို Kyung Soo အံႀကိတ္ကာ ခံစားေနရသည္...
တခ်က္က်ေရာက္လာတိုင္း နင့္ခနဲေနေအာင္ခံစားရသည္.... ဒဏ္ရာကလား?မဟုတ္ေပ
ရင္ဘတ္ထဲက မီးစႏွင့္ထိုးသလို စူးခနဲေနေအာင္ ~~~~
"ခု ခ်က္ခ်င္းထ Do Kyung Soo''
Daddy စကားအတိုင္း မတ္တပ္ရပ္လိုက္ေပမဲ့ ေခြခနဲ က်သြားရသည္~~~
"Dad...Daddy အစ္ အ..အ...''
လည္ပင္းက အက်ႌစကိုတင္းေနေအာင္ဆုပ္ကိုင္ရင္း ဆြဲထူလိုက္တဲ့ Daddy ့ေၾကာင့္ သူအသက္႐ႈက်ပ္ကာ ျမင္ကြင္းက ေဝေဝဝါးဝါး....
"Do Kyung Soo မင္းငါ့ကိုခ်စ္လား... ခ်စ္လားလို႔ ငါေမးေနတယ္ေလ"
ေဒါသတႀကီးေမးေနတဲ့ Daddy ဟာ သူ႔ကိုခ်စ္ေၾကာင္းေမးေနသည္မွာ ကေလးသဖြယ္...
ကြၽန္ေတာ္ ဒဏ္ရာေတြၾကားျပံဴးမိေတာ့ မ်က္ႏွာေပၚက်ေရာက္လာတဲ့နာက်င္မႈ...
"ငါမင္းကို ေမးေနတာ ေျဖေလ''
သိပ္ခ်စ္တာေပါ့ ဒယ္ဒီ.... Daddy ့အေပၚ ခ်စ္တဲ့အေလ်ွာက္ နာက်င္မႈေတြလဲ ကြၽန္ေတာ့္မွာ႐ွိတယ္....
ေဝဝါးလာတဲ့ အျမင္အာရံုေတြၾကားမွ ကြၽန္ေတာ့ရဲ႕ Daddy ဟာ ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းစြာ ျပံဳးျပေနသည္...... Daddy အရက္မူးေနရင္ အရမ္းခ်စ္ဖို႔ေကာင္းသည္....သို႔ေသာ္ ~~~~~~
"မင္း ငါ့ကို မခ်စ္သင့္ဘူး Do Kyung Soo...''
သူအေမွာင္ကမၻာထဲတိုးမဝင္ခင္ၾကားလိုက္ရတဲ့ အသံတိုးတိုးေလးက သူ႔ရင္ထဲ ဆစ္ခနဲ.....
~Daddy ့ကိုခ်စ္လို႔ေနာင္တရမယ္ဆို အဲ့ဒီေနာင္တေတြကို တသက္လံုးေထြးပိုက္ထားမွာပါ~
~~~~~~~~~~~~~~~
''သား....ေမ့သားေလး''
ကြၽန္ေတာ့္ေ႐ွ႕က အေဒၚႀကီးက ဘယ္သူလဲ သူမသိဘူး ~~~
''သား...ေမေမေလ သားရယ္''
အသည္းပံုႏႈတ္ခမ္းေတြနဲ႔ သူမဟာ ပါးေပၚက မ်က္ရည္ေတြကို သုတ္ပီး ကြၽန္ေတာ့္ကိုေျပးဖက္တယ္...
မႀကိဳက္ဘူး ကြၽန္ေတာ့္ကို ဘယ္သူမွမထိနဲ႔ !!!
ေအာ္ေျပာလိုက္ေပမဲ့ ထြက္လာတဲ့အသံက တိုးလ်စြာ....
''ကြၽန္ေတာ့ အေမက ဒီေလာကမွာမ႐ွိေတာ့ဘူး''
ငိုခ်င္လာသည့္စိတ္ကိုထိန္းကာ သူမကို ခပ္စိမ္းစိမ္းၾကည့္ပီး အခန္းထဲဝင္လိုက္သည္ ~~~
သိူ႔ေသာ္..... အခန္းနား ႔မေရာက္ခင္မွာပဲ လက္ကိုဖမ္းဆြဲလိုက္တဲ့ အေဒၚႀကီးေၾကာင့္ သူ႔ေျခလွမ္းေတြ တံု႔ခနဲရပ္သြားရသည္ ~~~
''ငါက လာဆိုရင္လာေပါ့ ဒိုေဂ်ာင္ဆူး!!"
''ဟင့္အင္း ကြၽန္ေတာ့္လက္ကိုလႊတ္''
~ေျဖာင္း....
လည္ထြက္သြားတဲ့မ်က္ႏွာ..
ပူထူသြားတဲ့ပါးတစ္ဖက္....
လန္႔ျဖန္႔ကာၾကည့္မိေတာ့ သူ႔အေမဟုေခၚသည့္ အေဒၚႀကီးက ဓားတစ္လက္ႏွင့္.....
''ငါ နင့္ကိုသတ္မွျဖစ္မယ္ Kyung Soo''
ထို႔ေနာက္ သူ႔ရဲ႕ဝမ္းဗို္က္သို႔ စြပ္ခနဲဝင္သြားတဲ့ အသြား ၆လက္မ႐ွိတဲ့ ဓားက တဆံုးထိ...
''အ!"
အားးး!!!!!!
အာရံုေျခာက္ျခားမႈနဲ႔အတူ ေခြၽးေစးေတြျပန္ကာ ႏိုူးထလာတဲ့သူ~~
ေမွာက္ယက္အေနအထားနဲ႔မို႔ နာက်င္ေနတဲ့ ခနၶာကိုယ္ကို အားတင္းပီး ကုန္းရံုးထမိေတာ့ ျပန္လွဲက်သြားကာ ေက်ာပင္ေအာင့္သြားရသည္ ~~
ဘယ္လိုအိမ္မက္ႀကီးလဲ~~
နံရံကပ္နာရီကို ၾကည့္မိေတာ့ လက္တံက ၉အေရာက္ ~~~
သူ ဘယ္ႏွရက္ၾကာေအာင္အိပ္စက္ခဲ့သည္လဲ သူမသိ ~~
တခါမ်ွ မမက္ဖူးခဲ့သည့္ အိမ္မက္တစ္ခု ~ မိဘဆိုသည္ကို ငယ္စဥ္တည္းက မသိခဲ့တဲ့သူက အေမႏွင့္ပက္သက္သည့္ အိမ္မက္တခုကို မက္ခဲ့သည္က ထူးဆန္းေနသေလာ ....
"Do kyung Soo ႏိုးရင္ထ....မင္းငါ့အိပ္ယာကေန ထသြားခ်ိန္တန္ေနပီ''
Daddy က မွန္ေရွ႕မွာ Necktile ကိူ စည္းရင္း အသံခပ္ဆတ္ဆတ္နဲ႔ေျပာေနသည္မို႔ သူ ဆတ္ခနဲ အ္ိပ္ယာက ထလိုက္ရသည္~~~
"ညက် ဒ္ီမွာ Party ရွိတယ္ ~~~အတတ္ႏိုင္ဆံုး အကုန္လံူးနဲ႔ေရွာင္ေန"
"ဟုတ္~~"
တိတ္ဆိတ္သြားတ့ဲ့အခန္းငယ္ထဲ daddy ရယ့္ သက္ျပင္းခ်သံတိုးတိုးဟာ အခန္းထဲက်ယ္ေလာင္စြာ သူၾကားရသည္~~~
ဘာေတြမ်ား စိတ္ညစ္ေနလဲ Daddy ေရ~~~~~
သူႏိုးလာပီး နာရီဝက္အၾကာမွ အိမ္ထဲကိုေရာက္လာတဲ့ အေစခံေတြက party အတြက္ျပင္ဆင္ေနၾကပီ
သူကေကာ~~ သူကေတာ့ ဒီပြဲမွာအိမ္ရွင္မဟုတ္တဲ့ အိမ္ရွင္ေပါ့~~~~~~~~
ည ၇နာရ္ီ ...
လူအစုစုေရာက္လာတဲ့ပြဲကို သူ အခန္းဝရံတာကေန ေမွ်ာ္ၾကည့္ေနမိသည္
Daddy ေရာ ဘယ္မွာလဲ ....သူ႔ဇနီးခါးကိုတင္းတင္းဖက္ကာ လူႀကီးအခ်ိဳ႕နဲ႔စကားေျပာေနသည္ေလ...
"ဒီမွာရွင့္ "
ငုတ္တုပ္ထိုင္ေငးေနရာမွ ပုခံုးကိုလာထိတဲ့လက္တစံုနဲ႔အတူ မိန္းကေလးအသံကိုပါၾကားလိုက္ရတာေၾကာင့္ သူဆတ္ခနဲတုန္သြားရသည္~~~
"ဗ်ာ~ဟုတ္"
"ဟိုေလ Toilet ဘယ္နားလဲမသိဘူး ကၽြန္မ လိုက္ရွာရင္းမေတြ႕ေတာ့လို႔ ဒီေရာက္လာတာ"
"ဟုတ္ အိမ္ေအာက္မွာပါ Toilet က~~~"
ထိုမိန္းခေလးနဲ႔ အထင္မလြဲေစဖို႔အေရး သူအျမန္ႏွင္ထုတ္ရန္လ္ုသည္ ~~~အထင္မလြဲေစဖို႔?
ဘယ္သူအထင္မလြဲေစဖိူ႔လဲ ?
Daddy?
မဟုတ္ဘူး ......ဟင့္အင္း ...
"ညီ ~~ဒီခြက္ေလးေတြ Mr.kimတို႔ဝိုင္းကိုသြားခ်လိုက္ဦး"
"ဟုတ္ အစ္ကို"
Daddy ့အနားကို ဝိုင္ခြက္ေတြခ်ဖို႔ ခိုုင္းလိုက္တဲ့အစ္ကိုက သူနဲ႔ Daddy ့အေၾကာင္းက္ိုမသိေသး၍ခိုင္းသည္ထင္
Daddy က အလုပ္ကိစၥ...တစ္စံုတစ္ေယာက္နဲ႔ရွိေနတဲ့ခ်ိန္ဆို သူအနားေရာက္လာသည္ကိုလံုးဝမႀကိဳက္သည္ကို သူသိထားသည္မို႔ အနည္းငယ္တြန္႔ဆုတ္မိသည္~~~
"ဟာဗ်ာ ~~CEO Kim ကေတာ့ေနာက္ပီဗ်ာ ကၽြန္ေတာ္ေအးေဆးေနပါရေစဦး "
Daddy တို႔ဝိုင္းနားကိုေရာက္ေလ ရင္တုန္ေလမို႔ ထိန္းပီးသြားရသည္~~ဒယ္ဒီ့ရဲ႕ ဇနီးကေတာ့ ထိုဝိုင္းထဲတြင္မရွ္~~~
သူတခါမွ မျမင္ဖူးတဲ့အျပံဳးေတြနဲ႔ စကားေျပာေနတဲ့ Daddy ကို သူေငးခနဲၾကည့္မိလိုက္သည္~~~
ဟိုဘက္ကလူစကားတခြန္းေျပာတိုင္း အားရပါးရရယ္ခ်လိုက္တဲ့ ဒယ္ဒီရဲ႕ ပါးမွာ ပါးခ်ိဳင့္တုေလးက ထင္းခနဲ ~~~~
ဒယ္ဒီတို႔စားပြဲေပၚ ခြက္ေတြကိုခ်ေပးပီး ျပန္လွည့္ရန္အျပင္ လက္ကို ဆြဲကိုင္လိုက္တာေၾကာင့္ သူဆတ္ခနဲတုန္သြားရသည္ ~~
"ေကာင္ေလး ဒီမွာ လက္ကိုင္ပုဝါ က်န္ခဲ့တယ္"
"ဟုတ္"
ကံေကာင္းစြာပင္ သူ႔လက္က္ု ဆြဲက္ုင္ခဲ့သူက ဒယ္ဒီမဟုတ္ခဲ့ေပ ~~~
ကံဆိုးတာတခုကေတာ့ ထိုအျဖစ္အပ်က္ကို ဒယ္ဒီက မ်က္လံုးစိမ္းေတြနဲ႔ စိုက္ၾကည့္ေနသည္ဆိုတာပါပဲ
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
"ေရာ့ "
စားပြဲေပၚ ဖိုင္တထုပ္ကို ဗုန္းခနဲပစ္ခ်လိုက္တာေၾကာင့္ သူဆတ္ခနဲတုန္သြားရသည္~~~
"ဒါ...ဒါဘာလဲ ဒယ္ဒီ"
ဆိုဖာေပၚမွာ ေျခေထာက္ခ်ိတ္ပီး ေနာက္ကိုအမွီသဟဲျပဳထားတဲ့ဒယ္ဒီက သူ႔ကိုတခ်က္ၾကည့္ပီး ေမးဆတ္ျပသည္~~~
သေဘာက ဖြင့္ၾကည့္ဆိုသည္သေဘာပင္~~~
"ဟင္ ဒါက .."
"ဟုတ္တယ္ Kyung Soo ..မင္းေက်ာင္းျပန္တက္ရမယ္ ဒီမွာေတာ့မဟုတ္ဘူး တ႐ုတ္ကိုသြားရမယ္"
တည္ၿငိမ္စြာနဲ႔ စကားတစ္ခြန္းစီကိုရွင္းရွင္းလင္းလင္းေျပာေနတဲ့ ဒယ္ဒီ့ကို သူ တုန္လႈပ္စြာၾကည့္ေနမိသည္~~
"ကၽြန္ေတာ္ မသြားႏိုင္ဘူး ဒယ္ဒ္ီ ~~~"
"မသြားလို႔မရဘူး ဒါငါ့အမိန္႔ပဲ"
ကၽြန္ေတာ္မွ ခင္ဗ်ားကို မခြဲႏိုင္တာဗ်ာ~~~
ခင္ဗ်ားကိုကၽြန္ေတာ္ ခြဲမသြားႏိုင္ေအာင္ခ်စ္တာ ခင္ဗ်ားသိရက္နဲ႔ ~~~~
သူ႔က္ု စူးစိုက္စြာၾကည့္ေနတဲ့ ဒယ္ဒီ့ရဲ႕မ်က္ဝန္းေတြကိုျပန္လည္စိုက္ၾကည့္ရင္း စကားတခြန္းနဲ႔ တံု႔ျပန္မိသည္ ...
"ကၽြန္ေတာ္ ေသမွ ဒယ္ဒီ့ကိုခြဲသြားႏိုင္မွာမို႔
ဒီခရီးကိုလဲ ကၽြန္ေတာ္ေသမွ သြားႏိုင္မယ္ ဒယ္ဒ္ီ"
အရင္ကလို ယုန္သူငယ္ေလးလိုေၾကာက္ရြံမေနပဲ
ရဲရဲတင္းတင္းေျပာခ်လိုက္တာေၾကာင့္ ဒယ္ဒီအနည္းငယ္ေၾကာင္အသြားပံုရသည္ ...
မ်က္ဝန္းေတြမွာ အံ့ၾသမႈေတြက အထင္းသားေပၚလာသည္ ~~~
သို႔ေသာ္ တခဏအတြင္းမွာပဲ
ကၽြန္ေတာ့အရမ္းျမတ္ႏိုးရတဲ့ အျပံဳးေလးတခု (တိတိက်က်ေျပာရရင္ မဲ့ျပံဳးေလး)ေပၚလာပီး
"ဒါဆ္ုလဲ ေသလိုက္ေလ" တဲ့
"ဒယ္ဒီ!!!!!!"
"ေတာ္ေတာ့ Do kyung soo ..ငါမင္းကို မေတြ႕ခ်င္ေတာ့လို႔ ငါ့ေရွ႕က ထြက္သြားေပးပါ"
သူ႔အတြက္နာက်င္ေစသည့္ စကားေတြကို ေအးေအးလူလူေျပာေနတဲ့ ဒယ္ဒ္ီ့ရဲ႕ ရင္ဘတ္ထဲ ဘာေတြရွိမလဲ သိခ်င္လ္ုက္တာ ~~~
"ဒယ္ဒီ ကၽြန္ေတာ့ကို ခ်စ္လား"
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေသးေသးေလးနဲ႔ေမးမိတဲ့ ထိုစကားရဲ႕အေျဖကို သူအနည္းငယ္သိခ်င္မိပါသည္~ဒယ္ဒီသာ မခ်စ္ဘူးေျပာခဲ့ရင္~~~~~~
"႐ူးေနတာလား Kyung Soo ~~~"
ဟုတ္တယ္ ..ကၽြန္ေတာ္က အ႐ူး
Kyung Soo ထိုင္ေနရာမွ ဆတ္ခနဲထကာ မီးဖိုေခ်ာင္ဝင္တဲ့ထိ ဒယ္ဒီ့က ေအးေဆးစြာပင္ၾကည့္တုန္း ...
မီးဖိုေခ်ာင္မွ ဓားတလက္ကိုဆြဲယူကာ လည္ပင္းေပၚေထာက္လ္ုက္ေတာ့ ဒယ္ဒီက ဟက္ ခနဲတခ်က္ရယ္သည္~~~~
ဒယ္ဒီ သူ႔အေပၚလံုးဝ စိတ္ေလးေတာင္မရွိခဲ့ဘူးလား
အရင္က သူနဲ႔ထိေတြ႕ခဲ့တာ သာယာမႈေၾကာင့္တခုပဲလား?
"လုပ္လ္ုက္ေလ Kyung Soo !! မင္းမလုပ္ရဲပါဘူး "
ဟုတ္တယ္..သူမလုပ္ရဲဘူး ဒယ္ဒီ့ရဲ႕အခ်စ္ကိုရမွ သူဒီေလာကထဲက ထြက္သြားႏိုင္လိမ့္မယ္ထင္တယ္
ဒါေပမဲ့ ခင္ဗ်ား ကၽြန္ေတာ့အေပၚ အဲ့ေလာက္ထိ စိမ္းကားရက္ႏိုင္လိမ့္မယ္လို႔ တကယ္မထင္ခဲ့တာ ~~~
ခင္ဗ်ားက လူဆိုးပဲ ဒယ္ဒီရာ ~~~~~~
ေက်ာခိုင္းထြက္သြားတဲ့ ခင္ဗ်ားရဲ႕ေက်ာျပင္ႀကီးက သူ႔ရင္ကို ဘယ္ေလာက္နာက်င္ေစသလဲ ခင္ဗ်ားမသိပာဘူး ~~~~~~သိမွာလဲမဟုတ္ေတာ့ပာဘူးေလ ~~~~
;( TBC );
မေတြ႕တာၾကာပီေနာ္ အသဲတို႔
Fic up ခ်င္ေပမဲ့ ဘာ ပေလာ့မွ ထြက္မလာလ္ု႔ဒီေလာက္ၾကာသြားတာပာ ေတာင္းပန္ပါတယ္
အၾကာႀကီးေနပီးမွ ျပန္အပ္ေတာ့လဲ မေကာင္းတာေၾကာင့္ Double ေသြ႕ပုခ်ိပါ 😭
ေနာက္အပိုင္းေတြ ျမန္ႏိုင္သမွ်ျမန္ေအာင္ႀကိဳးစားပါ့မယါ
အရင္လိုပဲ vote 200 ေနာ္ 🙄