ေက်ာင္းတတ္ခ်ိန္
ေက်ာင္းသြားတဲ့လမ္း က အရင္ေန႔ေတြနဲ႕မတူ ခ်ိဳျမလြန္းေနတယ္ လို႕ Mingyu ေတြးေနမိတယ္ အန္တီ Jeon တို႔ ျပန္မလာေသးလို႕ Wonwoo တစ္ေယာက္ Kim မိသားစုအိမ္မွာပဲဆက္ေနေနရတာမို႕ ေက်ာင္းသြားေတာ့လဲ အတူတူ သြားဖို႔ျဖစ္လာတယ္ ။ Mingyu ေပ်ာ္တာထက္ ပိုျပီး စိတ္လႈပ္ရွားၾကည္ႏူးမိေနတာ က Jeon Wonwoo ကေဘးနားမွာ အတူတူ ေလွ်ာက္လာတာမို႕လို႕ပဲ ။ Wonwoo ရဲ႕လက္ကိုတင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ဆုပ္ကိုင္ျပီး သူလမ္းေလွ်ာက္လာတယ္။
ေက်ာင္းတံခါးဝမွာစကားေျပာရင္းေစာင့္ေနတဲ့ Yerin နဲ႕ တျခားသူငယ္ခ်င္းေတြကိုျမင္ေတာ့ Wonwoo လက္ကအလိုလို ျဖဳတ္မိရက္သားျဖစ္သြားတယ္ ။ Mingyu စိတ္ထဲဝမ္းနည္းသြားေပမဲ့ ဘာမွမျဖစ္သလိုပဲေနလိုက္ျပီး Wonwoo စိတ္တိုင္းက်ျဖစ္ခြင့္ေပးလိုက္မိတယ္။ အတူတူတြဲေလွ်ာက္ရာကေန ခပ္သြက္သြက္ Yerin တို႔ဆီ ေလွ်ာက္သြားတဲ့ Wonwoo ကို သူေငးစိုက္ၾကည့္ေနရံုမွအပ ဘာမွမတတ္ႏိုင္ဘူးေလ ။ သူသိပ္ခ်စ္မိတာကိုး အရြဲ႕တိုက္ခ်င္စိတ္ မခံခ်င္စိတ္ေတြထက္ Wonwoo စိတ္ခ်မ္းသာဖို႕ ဆိုတာကိုသူပိုအေလးေပးတတ္လာတယ္ ။ Mingyu လဲ သူတို႕ကိုအသာအယာျပံဳးျပႏႈတ္ဆက္ျပီး cafeteria ရွိရာကိုထြက္လာလိုက္တယ္ ။ Mingyu မ်က္လံုးကိုဖတ္ႏိုင္တာ Lee Jihoon.
"Wonwoo ! မင္းနဲ႕ Mingyu အဆင္ေျပသြားျပီမဟုတ္လား "
"What??? "တညီတညာတည္း က်န္တဲ့သံုးေယာက္ေအာ္မိသြားတယ္ ။
"Jihoon yah ! နင္ဘယ္လိုလုပ္သိတာလဲ ????? "
Yerin ရဲ႕အေမးစကားကို Jihoon ကအသာအယာျပံဳးျပီး ေျဖးေျဖးခ်င္း ျပန္ေျပာလိုက္တာက
"Mingyu မ်က္လံုး ထဲမွာ ေဒါသစိတ္ ဝမ္းနည္းစိတ္ နာက်င္စိတ္အဲ့အရိပ္ေတြ တစ္ခုမွမရွိေတာ့ဘူး ။ အထူးသျဖင့္ Wonwoo ကိုစိတ္မခ်သလိုၾကည့္သြားတယ္ ။ ငါတို႕သိမွာစိုးလို႕ Wonwoo က မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္တာကိုလဲ သူခြင့္လႊတ္နားလည္ေပးတဲ့ မ်က္လံုးေတြကိုဖတ္လိုက္ရတယ္ ။ "
"Wooow Wooow Bravo Leejihoon shi!!! တကယ္ေတြးတတ္တယ္ လံုးဝမိုက္တယ္"
Soonyoung နဲ႕ Junhui ကခ်ီးက်ဴးလိုက္ေပမဲ့ Yerin တစ္ေယာက္ေတြေတြေလးေငးေနမိတယ္ ။ အမ်ိဳးအမည္မသိတဲ့ ခံစားခ်က္တစ္ခုက သူမစိတ္ထဲမွာေရာက္ေနျပန္တယ္။ Wonwoo ကိုစိတ္ခ်မ္းသာေစခ်င္တယ္။ Wonwoo က သူမကိုမလိုလားေတာ့မွာလဲေၾကာက္တယ္ အရွင္းဆံုးေျပာရရင္ Jeon Wonwoo ရဲ႕ ဘဝမွာ သူမထက္ ပိုျပီး သံေယာဇဥ္တြယ္ရမဲ့လူ မရွိေစခ်င္ဘူး ။ သူမအတၱနဲ႕ ခ်စ္ျခင္းတရားလြန္ဆြဲေနတာကိုသိေပမဲ့ ထိန္းခ်ဳပ္ဖို႕ခက္ေနျပန္တယ္။
"မဟုတ္ပါဘူး ။ ငါက အခုေလာေလာဆယ္ သူ႕အိမ္မွာေနတာ ။ ေမေမတို႔ျပန္လာမွအိမ္ျပန္ရမွာမို႕ သူနဲ႕ အဆင္ေျပေနတာပါ "
အမွန္တိုင္းဝန္မခံခ်င္တာေၾကာင့္ Wonwoo ရွက္ရွက္နဲ႕ ျငင္းလိုက္တယ္ ။ စိတ္ထဲမွာ Mingyuကိုအားနာမိေပမဲ့ သူအမွန္တိုင္းဖြင့္ေျပာဖို႕ ခက္ခဲေနျပန္တယ္ ။
Canteen ကိုေရာက္ေတာ့ Pinky ရဲ႕ေဘးမွာစိတ္ပ်က္လက္ပ်က္နဲ႕ ထိုင္ေနတဲ့ Mingyuကို ေတြ႔လိုက္ရတယ္ ။ မတတ္သာလို႕ စိတ္တင္းျပီးေနေနရတယ္ဆိုတာ Mingyu ရဲ႕မ်က္ႏွာမွာအထင္းသားေပၚေနတယ္ ။ လူမ်ားလာျပီဆိုတာနဲ႕ အကဲပိုတတ္တဲ့ထိုမိန္းကေလးရဲ႕ အျပဳအမူေတြေၾကာင့္ Mingyu ကိုပိုျပီးစိတ္ဆင္းရဲေစျပန္တယ္ ။ Wonwoo လဲသက္ျပင္းခ်ျပီး Canteen ကိုမဝင္ပဲ ျပန္လွည့္ထြက္ျပီး အတန္းဘက္ကိုတစိုက္မတ္မတ္ေလွ်ာက္ထြက္လာခဲ့တယ္ ။
**************************
အိမ္ျပန္ခ်ိန္ေတြအတူေလွ်ာက္လည္
Mingyu's pov
ေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္ ေရာက္တာနဲ႕ Wonwoo ရဲ႕ အရိပ္ေလးကို ရွာေဖြျပီးတဲ့ေနာက္ အတူတူယွဥ္ေလွ်ာက္ျပီး ထြက္လာမိတယ္ ။ ေနေရာင္ျခည္ထိုးလို႕ က်ေနတဲ့အရိပ္ကေလးကေတာင္ဆြဲေဆာင္ႏိုင္တဲ့ သူခ်စ္ရတဲ့ သူ႕ hyung ကို Mingyu ေငးစိုက္ၾကည့္ေနရင္း ခ်စ္ျခင္းေတြတိုးပြားလာာ သူသိေနတယ္။
"Hyung ! "
"ဘာလဲ Mingyu "
"ခ်စ္တယ္ ။"
"Mingyu yahh! !!! "
"အရမ္းခ်စ္တယ္ "
"………"
"ဘဝတစ္ခုလံုးထက္ပိုခ်စ္တယ္ "
"………… "
"WON ! အရမ္းခ်စ္တယ္ "
ဘာမွျပန္မေျပာပဲ ပါးျပင္ေတြနီလာတဲ့အထိအရွက္ႀကီး ရွက္ေနတဲ့ သူခ်စ္ရတဲ့ Wonwoo ကိုျပံဳးျပီး ေငးစိုက္ၾကည့္ေနရတဲ့ ၾကည္ႏူးမႈကို သူဘာနဲ႕မွမလဲႏိုင္ဘူး။
"Mingyu yah ! ေလွ်ာက္လည္ၾကမယ္"
"Nae Hyung !!!!!!!"
Jeon Wonwoo ရဲ႕လက္ကို ခိုင္ခိုင္တြဲရင္း လူေတြၾကားထဲကေနျဖတ္ေျပး ျပီး သူတို႕ ရဲ႕ေပ်ာ္စရာအခ်ိန္ေတြကို ကုန္ဆံုးေစခဲ့တယ္။ Wonwoo ရဲ႕ရယ္သံဟာ နားထဲမွာဆည္းလည္းသံလို ပဲဲဲ ။ အဲ့အသံေတြကို အခ်ိန္ျပည့္ၾကားေနခ်င္မိတယ္ ။ Wonwoo Hyung ကိုစလိုက္ ေျပးလိုက္ လုပ္လို႕စိတ္ဆိူးျပီးထြက္သြားတာေလးကို သူ အူယားေနမိတယ္ ။ Wonoo အရွိန္မထိန္းႏိုငိပဲလမ္းေပၚအေရာက္ ကားတစ္စီးနဲ႕အရွိန္ ျပင္းျပင္းနဲ႕ ဝင္လာေတာ့ သူခ်စ္တဲ့ သူထိခိုက္နာက်င္မွာစိုးလို႔ အတင္းဝင္တြန္းထုတ္ျပီးသူေရွာင္လိုက္ခ်ိန္
"ကြ်ီ ……………… "
"ဒုန္းးးးးးးးးး "
ျပင္းထန္တဲ့နာက်င္မႈတစ္ခုက သူ႔ကိုထိခိုက္မိျပီး ေျမျပင္ေပၚလဲအက် Wonwoo တစ္ေယာက္အႏၱရာယ္ ကင္းျပီး သူ႔ကိုေၾကာင္ၾကည့္ေနတာေၾကာင့္ သူစိတ္ခ်လိုက္ျပီး ေလာကႀကီးနဲ႕ေခတၱခန အတက္အသြယ္ပ်က္သြားးးးးး ခဲ့…………………………………………………………………………
*******************************
Au : Hey !I'm back ! So? Mingyu ကိုအသက္ဆက္ရွင္ေပးရမလား ?
Unicode
ကျောင်းတတ်ချိန်
ကျောင်းသွားတဲ့လမ်း က အရင်နေ့တွေနဲ့မတူ ချိုမြလွန်းနေတယ် လို့ Mingyu တွေးနေမိတယ် အန်တီ Jeon တို့ ပြန်မလာသေးလို့ Wonwoo တစ်ယောက် Kim မိသားစုအိမ်မှာပဲဆက်နေနေရတာမို့ ကျောင်းသွားတော့လဲ အတူတူ သွားဖို့ဖြစ်လာတယ် ။ Mingyu ပျော်တာထက် ပိုပြီး စိတ်လှုပ်ရှားကြည်နူးမိနေတာ က Jeon Wonwoo ကဘေးနားမှာ အတူတူ လျှောက်လာတာမို့လို့ပဲ ။ Wonwoo ရဲ့လက်ကိုတင်းတင်းကြပ်ကြပ်ဆုပ်ကိုင်ပြီး သူလမ်းလျှောက်လာတယ်။
ကျောင်းတံခါးဝမှာစကားပြောရင်းစောင့်နေတဲ့ Yerin နဲ့ တခြားသူငယ်ချင်းတွေကိုမြင်တော့ Wonwoo လက်ကအလိုလို ဖြုတ်မိရက်သားဖြစ်သွားတယ် ။ Mingyu စိတ်ထဲဝမ်းနည်းသွားပေမဲ့ ဘာမှမဖြစ်သလိုပဲနေလိုက်ပြီး Wonwoo စိတ်တိုင်းကျဖြစ်ခွင့်ပေးလိုက်မိတယ်။ အတူတူတွဲလျှောက်ရာကနေ ခပ်သွက်သွက် Yerin တို့ဆီ လျှောက်သွားတဲ့ Wonwoo ကို သူငေးစိုက်ကြည့်နေရုံမှအပ ဘာမှမတတ်နိုင်ဘူးလေ ။ သူသိပ်ချစ်မိတာကိုး အရွဲ့တိုက်ချင်စိတ် မခံချင်စိတ်တွေထက် Wonwoo စိတ်ချမ်းသာဖို့ ဆိုတာကိုသူပိုအလေးပေးတတ်လာတယ် ။ Mingyu လဲ သူတို့ကိုအသာအယာပြုံးပြနှုတ်ဆက်ပြီး cafeteria ရှိရာကိုထွက်လာလိုက်တယ် ။ Mingyu မျက်လုံးကိုဖတ်နိုင်တာ Lee Jihoon.
"Wonwoo ! မင်းနဲ့ Mingyu အဆင်ပြေသွားပြီမဟုတ်လား "
"What??? "တညီတညာတည်း ကျန်တဲ့သုံးယောက်အော်မိသွားတယ် ။
"Jihoon yah ! နင်ဘယ်လိုလုပ်သိတာလဲ ????? "
Yerin ရဲ့အမေးစကားကို Jihoon ကအသာအယာပြုံးပြီး ဖြေးဖြေးချင်း ပြန်ပြောလိုက်တာက
"Mingyu မျက်လုံး ထဲမှာ ဒေါသစိတ် ဝမ်းနည်းစိတ် နာကျင်စိတ်အဲ့အရိပ်တွေ တစ်ခုမှမရှိတော့ဘူး ။ အထူးသဖြင့် Wonwoo ကိုစိတ်မချသလိုကြည့်သွားတယ် ။ ငါတို့သိမှာစိုးလို့ Wonwoo က မသိချင်ယောင်ဆောင်တာကိုလဲ သူခွင့်လွှတ်နားလည်ပေးတဲ့ မျက်လုံးတွေကိုဖတ်လိုက်ရတယ် ။ "
"Wooow Wooow Bravo Leejihoon shi!!! တကယ်တွေးတတ်တယ် လုံးဝမိုက်တယ်"
Soonyoung နဲ့ Junhui ကချီးကျူးလိုက်ပေမဲ့ Yerin တစ်ယောက်တွေတွေလေးငေးနေမိတယ် ။ အမျိုးအမည်မသိတဲ့ ခံစားချက်တစ်ခုက သူမစိတ်ထဲမှာရောက်နေပြန်တယ်။ Wonwoo ကိုစိတ်ချမ်းသာစေချင်တယ်။ Wonwoo က သူမကိုမလိုလားတော့မှာလဲကြောက်တယ် အရှင်းဆုံးပြောရရင် Jeon Wonwoo ရဲ့ ဘဝမှာ သူမထက် ပိုပြီး သံယောဇဉ်တွယ်ရမဲ့လူ မရှိစေချင်ဘူး ။ သူမအတ္တနဲ့ ချစ်ခြင်းတရားလွန်ဆွဲနေတာကိုသိပေမဲ့ ထိန်းချုပ်ဖို့ခက်နေပြန်တယ်။
"မဟုတ်ပါဘူး ။ ငါက အခုလောလောဆယ် သူ့အိမ်မှာနေတာ ။ မေမေတို့ပြန်လာမှအိမ်ပြန်ရမှာမို့ သူနဲ့ အဆင်ပြေနေတာပါ "
အမှန်တိုင်းဝန်မခံချင်တာကြောင့် Wonwoo ရှက်ရှက်နဲ့ ငြင်းလိုက်တယ် ။ စိတ်ထဲမှာ Mingyuကိုအားနာမိပေမဲ့ သူအမှန်တိုင်းဖွင့်ပြောဖို့ ခက်ခဲနေပြန်တယ် ။
Canteen ကိုရောက်တော့ Pinky ရဲ့ဘေးမှာစိတ်ပျက်လက်ပျက်နဲ့ ထိုင်နေတဲ့ Mingyuကို တွေ့လိုက်ရတယ် ။ မတတ်သာလို့ စိတ်တင်းပြီးနေနေရတယ်ဆိုတာ Mingyu ရဲ့မျက်နှာမှာအထင်းသားပေါ်နေတယ် ။ လူများလာပြီဆိုတာနဲ့ အကဲပိုတတ်တဲ့ထိုမိန်းကလေးရဲ့ အပြုအမူတွေကြောင့် Mingyu ကိုပိုပြီးစိတ်ဆင်းရဲစေပြန်တယ် ။ Wonwoo လဲသက်ပြင်းချပြီး Canteen ကိုမဝင်ပဲ ပြန်လှည့်ထွက်ပြီး အတန်းဘက်ကိုတစိုက်မတ်မတ်လျှောက်ထွက်လာခဲ့တယ် ။
**************************
အိမ်ပြန်ချိန်တွေအတူလျှောက်လည်
Mingyu's pov
ကျောင်းဆင်းချိန် ရောက်တာနဲ့ Wonwoo ရဲ့ အရိပ်လေးကို ရှာဖွေပြီးတဲ့နောက် အတူတူယှဉ်လျှောက်ပြီး ထွက်လာမိတယ် ။ နေရောင်ခြည်ထိုးလို့ ကျနေတဲ့အရိပ်ကလေးကတောင်ဆွဲဆောင်နိုင်တဲ့ သူချစ်ရတဲ့ သူ့ hyung ကို Mingyu ငေးစိုက်ကြည့်နေရင်း ချစ်ခြင်းတွေတိုးပွားလာာ သူသိနေတယ်။
"Hyung ! "
"ဘာလဲ Mingyu "
"ချစ်တယ် ။"
"Mingyu yahh! !!! "
"အရမ်းချစ်တယ် "
"………"
"ဘဝတစ်ခုလုံးထက်ပိုချစ်တယ် "
"………… "
"WON ! အရမ်းချစ်တယ် "
ဘာမှပြန်မပြောပဲ ပါးပြင်တွေနီလာတဲ့အထိအရှက်ကြီး ရှက်နေတဲ့ သူချစ်ရတဲ့ Wonwoo ကိုပြုံးပြီး ငေးစိုက်ကြည့်နေရတဲ့ ကြည်နူးမှုကို သူဘာနဲ့မှမလဲနိုင်ဘူး။
"Mingyu yah ! လျှောက်လည်ကြမယ်"
"Nae Hyung !!!!!!!"
Jeon Wonwoo ရဲ့လက်ကို ခိုင်ခိုင်တွဲရင်း လူတွေကြားထဲကနေဖြတ်ပြေး ပြီး သူတို့ ရဲ့ပျော်စရာအချိန်တွေကို ကုန်ဆုံးစေခဲ့တယ်။ Wonwoo ရဲ့ရယ်သံဟာ နားထဲမှာဆည်းလည်းသံလို ပဲဲ ။ အဲ့အသံတွေကို အချိန်ပြည့်ကြားနေချင်မိတယ် ။ Wonwoo Hyung ကိုစလိုက် ပြေးလိုက် လုပ်လို့စိတ်ဆိူးပြီးထွက်သွားတာလေးကို သူ အူယားနေမိတယ် ။ Wonoo အရှိန်မထိန်းနိုငိပဲလမ်းပေါ်အရောက် ကားတစ်စီးနဲ့အရှိန် ပြင်းပြင်းနဲ့ ဝင်လာတော့ သူချစ်တဲ့ သူထိခိုက်နာကျင်မှာစိုးလို့ အတင်းဝင်တွန်းထုတ်ပြီးသူရှောင်လိုက်ချိန်
"ကျွီ ……………… "
"ဒုန်းးးးးးးးးး "
ပြင်းထန်တဲ့နာကျင်မှုတစ်ခုက သူ့ကိုထိခိုက်မိပြီး မြေပြင်ပေါ်လဲအကျ Wonwoo တစ်ယောက်အန္တရာယ် ကင်းပြီး သူ့ကိုကြောင်ကြည့်နေတာကြောင့် သူစိတ်ချလိုက်ပြီး လောကကြီးနဲ့ခေတ္တခန အတက်အသွယ်ပျက်သွားးးးးး ခဲ့…………………………………………………………………………
*******************************
Au : Hey !I'm back ! So? Mingyu ကိုအသက်ဆက်ရှင်ပေးရမလား ?