"ေရခ်ဴ ိးမလား?"
"ဟင့္အင္း အိပ္ခ်င္တယ္ ဖက္ထားေပး~"
"အြန္း အြန္း"
အိပ္ယာေပၚကက္္ိစၥၿပီးလုိ႔ ႏွစ္ေယာက္
သားေခြၽးေတြကုိရြဲနစ္လုိ႔...
ခ်န္းေယာလ္ ေကာင္ေလးဆံပင္ေတြ
ပြတ္သပ္ရင္း သီခ်င္းေလးညည္းကာေခ်ာ့သိပ္ေပးလုိက္တယ္..
"အဟိ အကုိကအသံေကာင္းလုိက္တာ"
"ဟုတ္လား နားေထာင္ရင္း အိပ္ေတာ့ေလ ~"
"ဟုတ္"
ဆယ္ဟြန္းရင္ခြင္ပုိတုိးဝင္ကာ အကုိ႔
အသံေလးကုိနားေထာင္ရင္းမ်က္လုံးေတြေမွးစင္လာၿပီး အိပ္ေပ်ာ္သြားေတာ့သည္....
ခ်န္းေယာလ္ကေတာ့ သူ႔အိပ္မွ အသာ
ထကာေရခ်ဴ ိးခန္းထဲဝင္သြားၿပီ ေရခ်ဴ ိးလုိက္တယ္....
ၿပီးေတာ့ ေရဇလုံတစ္ခုယူကာ ေကာင္ေလး
ညစ္ေပေနတာေတြကုိသန္႔႐ွင္းေပးၿပီး အဝတ္စားလဲေပးလုိက္သည္....
"အရမ္းအိပ္ေမာက်ေနတာပဲ"
မဟုတ္ရင္ ဒီလုိအလုပ္ခံမွာမဟုတ္ဘူး
႐ွက္တာေရာ အားနာတာေရာထင္ပါတယ္..
ေဖေဖျပန္လက္ခံလုိ႔ အရင္တုိက္ခန္းဆီ
ျပန္ေနတာ ၆လ႐ွိၿပီ...
အိမ္ေထာင္သက္တမ္းလည္း ၁၀လျပည့္ခဲ့ၿပီ
တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္လည္း အခုထိ ခ်စ္မဝေသးဘူး.....
ခ်န္းေယာလ္ အလုပ္သြားရင္ ေကာင္ေလးက
အိမ္မွာတစ္ေန႔လုံး အိမ္အလုပ္လုပ္ရင္းျပန္အလာေစာင့္ေနတက္သည္...
တစ္ခါတေလ သူအရမ္းပ်င္းရင္ေတာ့ ကုမၸဏီလုိက္လာတယ္..
အင္း သူ႔အေမအိမ္လည္း သြားေနတက္တာပဲ..
ေဖေဖကလည္း ဆယ္ဟြန္းကုိ အခုမွသေဘာေတြက်လုိ႔ေလ...
နားလည္အလုိက္သိတက္လုိ႔တဲ့ေလ..
"အကုိ႔~"
"ဟင္??"
မနက္စာစားရင္း ဆယ္ဟြန္းတစ္ခုခု
စဥ္းစားေနပုံပင္..
"မေန႔ညကေလ က်ေတာ္အိပ္မက္
မက္တယ္သိလား??"
"ဘာအိပ္မက္လဲ ေျပာပါဦး~"
"အိပ္မက္ထဲမွာေလ ကေလးေလးတစ္ေယာက္
က်ေတာ္တုိ႔အိမ္ထဲေရာက္လာတယ္တဲ့"
ခ်န္းေယာလ္ ခပ္ဟဟရီေမာရင္း
"ကေလးေရာက္လာတာမ်ားထူးဆန္းလုိ႔"
ေဘးတုိက္ခန္းေတြက ကေလးေတြလာလည္တက္တာမုိ့ ခ်န္းေယာလ္ေျပာလုိက္သည္
"အကုိကလည္း ႐ုိး႐ုိးကေလးမဟုတ္ဘူး
အႏွီထုပ္ေလးနဲ႔ေသးေသးေလးပုစိေလး"
ဆူပုတ္ပုတ္ေလးေျပာလာသည္..
"အဲ့ေတာ့ ဘာျဖစ္လဲ အိပ္မက္ပဲကုိ"
"က်ေတာ္စိတ္ထဲအခုထိထူးဆန္းေနတုန္းပဲ"
"ကဲပါ စိတ္ထဲထားမေနနဲ႔ ဘာမွမဟုတ္ဘူး
အိပ္မက္ပဲကုိ "
"ဟုတ္"
ခ်န္းေယာလ္ကသာေျပာၿပီး မနက္စာဆက္စား
ေနတာ ဆယ္ဟြန္းကေတာ့ စားရင္း ေတြေတြေလးစဥ္းစားေနဆဲပင္....
ခ်န္းေယာလ္ ညေနကုမၸဏီကျပန္ေရာက္ေတာ့
တုိက္ခန္းမွာဘယ္သူမွ႐ွိမေန..
"ဒီေကာင္ေလး ဘယ္မ်ားသြားပါလိမ့္?"
အိတ္ကပ္ထဲကဖုန္းထုတ္ကာ ဆက္က်ိလုိက္သည္.....
📱"ေကာင္ေလး ဘယ္ေရာက္ေနတာလဲ??"
"အကုိ႔ ဟြန္း အေမတုိ႔အိမ္ကေန အခုျပန္လာေနၿပီ ကုန္တုိက္မွာလုိအပ္တာေလးဝင္ဝယ္ေနလုိ႔..."
"အကုိ လာၾကဳိရမလား??"
"ဟင့္အင္း.ရတယ္ရယ္ ျမန္ျမန္
ျပန္လာခဲ့မယ္ ဟင္းခ်က္ဖုိ႔သာ အသင့္လုပ္ထားေပး.."
"ဟုတ္ပါၿပီဗ်ာ ေျဖးေျဖးလာခဲ့ပါ.."
"ဟုတ္" 📱
ခ်န္းေယာလ္ဖုန္းခ်ၿပီး ေျခလက္ေဆးကာ
အက်ႌလဲၿပီး မီးဖုိေခ်ာင္ထဲ ဟင္းခ်က္ရန္
ပစၥည္ေတြအသင့္လုပ္ေပးထားလုိက္သည္...
ၿပီးေတာ့ ဆုိဖာေပၚလွဲၿပီး TV
ၾကည့္ေနလုိက္တယ္..
ဆယ္ဟြန္းလည္းအကုိနဲ႔ဖုန္းေျပာၿပီး
ကုန္တုိက္ထဲဝင္ကာ အကုိၾကဳိက္တက္တဲ့
ဟင္းေတြ အဆာေျပမုန္႔ေတြအျမန္ဝယ္ႃပီး
ျပန္လာခ့ဲ့လုိက္သည္....
လမ္းေပၚတကၠဆီငွါးေနတုန္း ခပ္လွမ္းလွမ္း
မွာလူေတြအုံေနတာမုိ႔
စပ္စုခ်င္တဲ့စိတ္ကေလးနဲ႔ လူၾကားထဲ
တုိးေဝွ့ကာၾကည့္မိေတာ့..
"ဟင္!!"
မ်က္လုံးေတြပင္ျပဴ းကုန္သည္...
ေျမျပင္ေပၚကုိယ္ဝန္ႂကီးနဲ႔ေမ့လဲက်ေနတဲ့
အစ္မဂ်င္ဟီး...
"အစ္မဂ်င္ဟီး!!"
တစ္ခါပဲေတြ႔ဖူးတယ္ဆုိေပမဲ့ ေမ့မရတဲ့မ်က္ႏွာေၾကာင့္ဆယ္ဟြန္းတန္းမွတ္မိလုိက္တယ္..
အရမ္းပိန္က်သြားၿပီ အနည္းငယ္႐ုပ္ေျပာင္း
သြားေပမဲ့လည္းေလ...
ဝယ္လာတဲ့ပစၥည္းေတြပစ္ခ်ကာ
ဆြဲမယူလုိက္သည္...
အသားေတြကလည္းပူက်စ္ေနတာပဲ
"အစ္မ အစ္မ!!"
ဆယ္ဟြန္းလႈပ္ႏုိးတာမရပါ...
"ေဟ့ မင္းအသိလား??"
ေဘးကလူေတြက ေမးလာသည္..
"ဟုတ္ပါတယ္ အေရးေပၚကား
ေလးေခၚေပးၾကပါ ကူညီပါအုံး"
"ေအး ေအး"
ေဘးနားကလူေတြအကူညီနဲ႔ အစ္မဂ်င္ဟီးကုိေဆး႐ုံပုိ႔လုိက္ရသည္...
အေရးေပၚခန္းထဲေခၚသြားၾကတာေၾကာင့္
ဆယ္ဟြန္းအျပင္မွာစုိးရိမ္စိတ္ေတြနဲ႔ထုိင္ေစာင့္ေနမိတယ္..
"ကုိယ္ဝန္ႀကီးနဲ႔ ဘာမွမျဖစ္ပါေစနဲ႔....."
ပူထူေနတာေၾကာင့္ ခ်န္းေယာလ္ဆီ
ဖုန္းဆက္ဖုိ႔လည္းသတိမရပါ..
ထုိစဥ္ဖုန္းဝင္လာသည္
ၾကည့္လုိက္ေတာ့အကုိ အဲ့က်မွ
အကုိ႔ကုိသတိရကာ အျမန္ကုိင္လုိက္တယ္..
📱"ဟဲလုိ ေကာင္ေလးမေရာက္ေသးဘူးလား?"
"အ အကုိ ဟြန္းအခုေဆး႐ုံမွာ~"
"ဘာ!! ဘာ ဘာျဖစ္တာလဲ ဘယ္ေဆး႐ုံလဲ
အခုေျပာစမ္း!!"
"ဟုိ ဟြန္းဘာမွမျဖစ္ဘူး ဒီေရာက္မွေျပာမယ္
အခု (××××)ေဆး႐ုံကုိလာခဲ့ပါေနာ္"
"ဟုတ္ၿပီ အခုလာခဲ့မယ္"
"အကုိ႔!! ဟြန္းဘာမွမျဖစ္တာမုိ႔
ေျဖးေျဖးေမာင္းခဲ့ေနာ္~"
"အြန္း အြန္း" 📱
ေကာင္ေလးကသာ ဘာမွမျဖစ္ဘူး
ထပ္တလဲလဲေျပာေပမဲ့
ခ်န္းေယာလ္ စုိးရိမ္လြန္းလုိ႔
ကးကုိ အျမန္ဆုံးႏႈန္းနဲ႔သာ ေမာင္းခဲ့လုိက္ေတာ့သည္
TBC.....
တုိသြားတာသိတယ္ :'(
"ရေချူ ိးမလား?"
"ဟင့်အင်း အိပ်ချင်တယ် ဖက်ထားပေး~"
"အွန်း အွန်း"
အိပ်ယာပေါ်ကက်ိစ္စပြီးလို့ နှစ်ယောက်
သားချွေးတွေကိုရွဲနစ်လို့...
ချန်းယောလ် ကောင်လေးဆံပင်တွေ
ပွတ်သပ်ရင်း သီချင်းလေးညည်းကာချော့သိပ်ပေးလိုက်တယ်..
"အဟိ အကိုကအသံကောင်းလိုက်တာ"
"ဟုတ်လား နားထောင်ရင်း အိပ်တော့လေ ~"
"ဟုတ်"
ဆယ်ဟွန်းရင်ခွင်ပိုတိုးဝင်ကာ အကို့
အသံလေးကိုနားထောင်ရင်းမျက်လုံးတွေမှေးစင်လာပြီး အိပ်ပျော်သွားတော့သည်....
ချန်းယောလ်ကတော့ သူ့အိပ်မှ အသာ
ထကာရေချူ ိးခန်းထဲဝင်သွားပြီ ရေချူ ိးလိုက်တယ်....
ပြီးတော့ ရေဇလုံတစ်ခုယူကာ ကောင်လေး
ညစ်ပေနေတာတွေကိုသန့်ရှင်းပေးပြီး အဝတ်စားလဲပေးလိုက်သည်....
"အရမ်းအိပ်မောကျနေတာပဲ"
မဟုတ်ရင် ဒီလိုအလုပ်ခံမှာမဟုတ်ဘူး
ရှက်တာရော အားနာတာရောထင်ပါတယ်..
ဖေဖေပြန်လက်ခံလို့ အရင်တိုက်ခန်းဆီ
ပြန်နေတာ ၆လရှိပြီ...
အိမ်ထောင်သက်တမ်းလည်း ၁၀လပြည့်ခဲ့ပြီ
တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်လည်း အခုထိ ချစ်မဝသေးဘူး.....
ချန်းယောလ် အလုပ်သွားရင် ကောင်လေးက
အိမ်မှာတစ်နေ့လုံး အိမ်အလုပ်လုပ်ရင်းပြန်အလာစောင့်နေတက်သည်...
တစ်ခါတလေ သူအရမ်းပျင်းရင်တော့ ကုမ္ပဏီလိုက်လာတယ်..
အင်း သူ့အမေအိမ်လည်း သွားနေတက်တာပဲ..
ဖေဖေကလည်း ဆယ်ဟွန်းကို အခုမှသဘောတွေကျလို့လေ...
နားလည်အလိုက်သိတက်လို့တဲ့လေ..
"အကို့~"
"ဟင်??"
မနက်စာစားရင်း ဆယ်ဟွန်းတစ်ခုခု
စဉ်းစားနေပုံပင်..
"မနေ့ညကလေ ကျတော်အိပ်မက်
မက်တယ်သိလား??"
"ဘာအိပ်မက်လဲ ပြောပါဦး~"
"အိပ်မက်ထဲမှာလေ ကလေးလေးတစ်ယောက်
ကျတော်တို့အိမ်ထဲရောက်လာတယ်တဲ့"
ချန်းယောလ် ခပ်ဟဟရီမောရင်း
"ကလေးရောက်လာတာများထူးဆန်းလို့"
ဘေးတိုက်ခန်းတွေက ကလေးတွေလာလည်တက်တာမို့ ချန်းယောလ်ပြောလိုက်သည်
"အကိုကလည်း ရိုးရိုးကလေးမဟုတ်ဘူး
အနှီထုပ်လေးနဲ့သေးသေးလေးပုစိလေး"
ဆူပုတ်ပုတ်လေးပြောလာသည်..
"အဲ့တော့ ဘာဖြစ်လဲ အိပ်မက်ပဲကို"
"ကျတော်စိတ်ထဲအခုထိထူးဆန်းနေတုန်းပဲ"
"ကဲပါ စိတ်ထဲထားမနေနဲ့ ဘာမှမဟုတ်ဘူး
အိပ်မက်ပဲကို "
"ဟုတ်"
ချန်းယောလ်ကသာပြောပြီး မနက်စာဆက်စား
နေတာ ဆယ်ဟွန်းကတော့ စားရင်း တွေတွေလေးစဉ်းစားနေဆဲပင်....
ချန်းယောလ် ညနေကုမ္ပဏီကပြန်ရောက်တော့
တိုက်ခန်းမှာဘယ်သူမှရှိမနေ..
"ဒီကောင်လေး ဘယ်များသွားပါလိမ့်?"
အိတ်ကပ်ထဲကဖုန်းထုတ်ကာ ဆက်ကျိလိုက်သည်.....
📱"ကောင်လေး ဘယ်ရောက်နေတာလဲ??"
"အကို့ ဟွန်း အမေတို့အိမ်ကနေ အခုပြန်လာနေပြီ ကုန်တိုက်မှာလိုအပ်တာလေးဝင်ဝယ်နေလို့..."
"အကို လာကြိုရမလား??"
"ဟင့်အင်း.ရတယ်ရယ် မြန်မြန်
ပြန်လာခဲ့မယ် ဟင်းချက်ဖို့သာ အသင့်လုပ်ထားပေး.."
"ဟုတ်ပါပြီဗျာ ဖြေးဖြေးလာခဲ့ပါ.."
"ဟုတ်" 📱
ချန်းယောလ်ဖုန်းချပြီး ခြေလက်ဆေးကာ
အကျႌလဲပြီး မီးဖိုချောင်ထဲ ဟင်းချက်ရန်
ပစ္စည်တွေအသင့်လုပ်ပေးထားလိုက်သည်...
ပြီးတော့ ဆိုဖာပေါ်လှဲပြီး TV
ကြည့်နေလိုက်တယ်..
ဆယ်ဟွန်းလည်းအကိုနဲ့ဖုန်းပြောပြီး
ကုန်တိုက်ထဲဝင်ကာ အကိုကြိုက်တက်တဲ့
ဟင်းတွေ အဆာပြေမုန့်တွေအမြန်ဝယ်ပြီး
ပြန်လာခဲ့လိုက်သည်....
လမ်းပေါ်တက္ကဆီငှါးနေတုန်း ခပ်လှမ်းလှမ်း
မှာလူတွေအုံနေတာမို့
စပ်စုချင်တဲ့စိတ်ကလေးနဲ့ လူကြားထဲ
တိုးဝှေ့ကာကြည့်မိတော့..
"ဟင်!!"
မျက်လုံးတွေပင်ပြူ းကုန်သည်...
မြေပြင်ပေါ်ကိုယ်ဝန်ကြီးနဲ့မေ့လဲကျနေတဲ့
အစ်မဂျင်ဟီး...
"အစ်မဂျင်ဟီး!!"
တစ်ခါပဲတွေ့ဖူးတယ်ဆိုပေမဲ့ မေ့မရတဲ့မျက်နှာကြောင့်ဆယ်ဟွန်းတန်းမှတ်မိလိုက်တယ်..
အရမ်းပိန်ကျသွားပြီ အနည်းငယ်ရုပ်ပြောင်း
သွားပေမဲ့လည်းလေ...
ဝယ်လာတဲ့ပစ္စည်းတွေပစ်ချကာ
ဆွဲမယူလိုက်သည်...
အသားတွေကလည်းပူကျစ်နေတာပဲ
"အစ်မ အစ်မ!!"
ဆယ်ဟွန်းလှုပ်နိုးတာမရပါ...
"ဟေ့ မင်းအသိလား??"
ဘေးကလူတွေက မေးလာသည်..
"ဟုတ်ပါတယ် အရေးပေါ်ကား
လေးခေါ်ပေးကြပါ ကူညီပါအုံး"
"အေး အေး"
ဘေးနားကလူတွေအကူညီနဲ့ အစ်မဂျင်ဟီးကိုဆေးရုံပို့လိုက်ရသည်...
အရေးပေါ်ခန်းထဲခေါ်သွားကြတာကြောင့်
ဆယ်ဟွန်းအပြင်မှာစိုးရိမ်စိတ်တွေနဲ့ထိုင်စောင့်နေမိတယ်..
"ကိုယ်ဝန်ကြီးနဲ့ ဘာမှမဖြစ်ပါစေနဲ့....."
ပူထူနေတာကြောင့် ချန်းယောလ်ဆီ
ဖုန်းဆက်ဖို့လည်းသတိမရပါ..
ထိုစဉ်ဖုန်းဝင်လာသည်
ကြည့်လိုက်တော့အကို အဲ့ကျမှ
အကို့ကိုသတိရကာ အမြန်ကိုင်လိုက်တယ်..
📱"ဟဲလို ကောင်လေးမရောက်သေးဘူးလား?"
"အ အကို ဟွန်းအခုဆေးရုံမှာ~"
"ဘာ!! ဘာ ဘာဖြစ်တာလဲ ဘယ်ဆေးရုံလဲ
အခုပြောစမ်း!!"
"ဟို ဟွန်းဘာမှမဖြစ်ဘူး ဒီရောက်မှပြောမယ်
အခု (××××)ဆေးရုံကိုလာခဲ့ပါနော်"
"ဟုတ်ပြီ အခုလာခဲ့မယ်"
"အကို့!! ဟွန်းဘာမှမဖြစ်တာမို့
ဖြေးဖြေးမောင်းခဲ့နော်~"
"အွန်း အွန်း" 📱
ကောင်လေးကသာ ဘာမှမဖြစ်ဘူး
ထပ်တလဲလဲပြောပေမဲ့
ချန်းယောလ် စိုးရိမ်လွန်းလို့
ကးကို အမြန်ဆုံးနှုန်းနဲ့သာ မောင်းခဲ့လိုက်တော့သည်
TBC.....
တိုသွားတာသိတယ် :'(