"Gaan we hier in?" Ik kijk naar Caleb met een help me blik en hij haalt zijn schouders op. "Alsjeblieft Skylar." Ik kijk naar Aiden die me smekend aankijkt. "Voorruit." Zeg ik dan uiteindelijk. "Gaan jullie ook?" Vraag ik aan de rest. "Ben je gek, we hebben net gegeten." Zegt Cody die duidelijk niet van plan is erin te gaan. De rest is ook niet van plan mee te gaan dus loop ik met Aiden naar de rij.
"We gaan ook nog in het spookhuis." Zegt hij eisend. "We zijn geen vijf meer." Lach ik. "Nee, we gaan ook in het spookhuis voor volwassene." Ik vorm met mijn mond een 'o' gebaar en loop weer een stukje naar voor. Niet veel later mogen wij in de achtbaan.
Zodra we er in geweest zijn loop ik samen met Aiden terug. "Nou, dat duurde lang." Zucht Cody. "Tja, dan had je maar mee moeten gaan." Hij rolt met zijn ogen en loopt verder. "Gaan we nu naar het spookhuis?" Vraagt Aiden zeurderig.
"Ik vind het prima." De rest stemt er ook in mee, dus lopen we door. Zodra we bijna bij de ingang zijn springt er iemand onder het nepbloed uit de struiken wat mij enorm laat schrikken. De jongens schrikken ook maar herpakken zich snel. Ik gil hard en spring opzij. "Is onze kleine Skylar bang?" Zegt Cody op een baby stemmetje. "Jullie schrokken ook hoor. Zeg ik mokkend. Ze lachen en we lopen de rij in.
Zodra we binnen zijn is er erg veel lawaai. "Deze kant?" Vraag ik verward. Geweldig er zit nog een mini doolhof in. Ze knikken en zodra we die kant oplopen komt er iemand de hoek om met een nep machete. "Niet die kant op!" Roep ik snel. Zodra we uiteindelijk uit het spookhuis zijn lopen we verder door het park.
Het is ondertussen al avond dus besluiten we wat eten te bestellen. "Hoe zit het met kerst?" We kijken Aiden allemaal afwachtend aan. "Ik bedoel nu blijven we allemaal bij Brian en Nick, maar met kerst wilt hun familie misschien ook samen kerst vieren." We kijken naar Brian en Nick die tegelijk beginnen te knikken. "Ik denk het wel." "Dat zien we dan wel." Antwoord Caleb zuchtend.
Zodra we ons eten op hebben lopen we weer naar de auto.
"Mijn voeten doen pijn." Klaag ik. Noah stopt vlak voor me waardoor ik tegen hem opbots. "Spring maar op mijn rug." Ik moet lachen en laat me dat geen twee keer zeggen. Ik spring op zijn rug en zodra we bij de auto zijn spring ik er weer af.
"Wat gaan we vanavond doen?" Vraagt Noah die verveeld voor zich uitstaart. "Tegen de tijd dat we thuis zijn is het al laat, dus ik denk niet veel." Antwoord Brian. We knikken en zodra we thuis zijn loop ik vrijwel direct de trap op. Zodra ik klaar ben in de badkamer komt Caleb binnen gelopen. "Hé." "Hé. Ik ga slapen." Antwoord ik terwijl ik naar mijn kamer wil lopen. "Skylar." Ik draai me om en loop terug. "Ja?" Vraag ik. "Vergeet je niet iets?" Vraagt Caleb terwijl hij naar het kastje wijst. Ik glimlach en pak mijn telefoon. "Thanks Caleb, ik was het bijna vergeten!" "Bijna? Je liep weg je was het gewoon vergeten." Lacht hij. "Niet zo bijdehand zijn zeg." Lach ik. "Welterusten." "Welterusten."
Zodra ik op de gang loop botst ik weer tegen iemand op. Noah. "Hé Sky, slaap je vandaag gewoon weer op je eigen kamer of..." "Nee, vanavond slaap ik gewoon op mijn eigen kamer. Maar bedankt." Ik geef hem een klopje op zijn schouder en loop weer weg.
Ik kruip snel onder de dekens en scroll wat door mijn sociale media. Niet veel later leg ik mijn telefoon weg en val ik in slaap.