Günler geçmek bilmiyordu. Doğum günüme henüz 1 hafta vardı. Şu son 1 hafta içerisinde anonimle fazla konuşmamıştık. Ama ben onu göreceğim için heyecandan yerimde duramaz olmuştum. Belki de son zamanlarımda onunla vakit geçirmem gerekliydi. Yüzümün gülmesi gerekliydi. Onu görmeden gitmek istemiyordum bu dünyadan. Ona sevgimi itiraf etmeden ölmek istemiyorum.
Babam kanser olduğumu öğrenmişti. Tedavim için elinden geleni yapmaya başlamıştı. Şu son haftada tedavim yoğunlaşmıştı. Anonimle fazla konuşamamam bu yüzdendi.
O bu hafta işim olduğunu söylemiştim. O da anlayışla karşılamıştı ve benimle konuşmak için ısrar etmemişti. Nedenini de sormamıştı.
Üstüne üstlük babamın bir doktor olduğunu öğrenmiştim. Bu yüzden bir çok doktor arkadaşı vardı. Babamın çalıştığı hastaneye taşınmıştı tedavim. Artık özel hastanede tedavi görüyordum. Babamın arkadaşları benim için elinden geleni yapıyorlardı. Malesef ki babamın uzmanlık alanı benim hastalığımı kapsamıyordu.
Ada: Selam.
Ada: Nasılsın?
Anonim: İyiyim.
Anonim: Sen?
Ada: İyiyim.
Ada: Neler yapıyorsun?
Anonim: Ada sen iyi misin?
Ada: İyiyim, neden ki?
Anonim: Ne bileyim.
Anonim: Hâlimi hatrımı sordun falan ya.
Ada: Allah Allah ya, soramaz mıyım? smbajbwkfbc
Anonim: Sorarsın tamam kjfseuhjdkwexfekg
Anonim: Son 1 hafta...
Ada: Evet...
Anonim: Heyecanlı mısın?
Ada: Nasıl olmayayım?
Anonim: :)
Anonim: Kim olursam olayım,
Anonim: Kaçmayacaksın değil mi benden?
Ada: Neden böyle bir şey yapayım?
Anonim: Bilemiyorum.
Anonim: Emin olmak istedim.
Ada: İnsan sevdiğinden neden kaçar ki?
Anonim: NE?!
Bir dakika... Ben o mesajı gönderdim mi?!!
•••••
2K!! 2K olduk demek he. Gittikçe büyüyoruz. Hikâyemi okuyan ve bana destek olan herkese sonsuz teşekkürler♥
Rica etsem vote verip, yorum yapar mısınız?
Seviliyorsunuz.
xoxo