~ Δάφνης Ποβ ~
Η επιχείρηση "Ξεχνώ τον Κώστα και συνεχίζω τη ζωή μου" ξεκινάει δυναμικά από σήμερα. Κάνω σαν μια κατακαημενη τύπισσα που την χώρισε ο άντρας των ονείρων της ή μου φαίνεται?
Μα καλά, πως γίνεται κάθε φορά κάτι να πηγαίνει στραβά? Μάλλον έχω την ίδια μοίρα με τη Ματίνα Μανταρινακη...
Τουλάχιστον αυτή ήξερε να μαγειρεύει.
Ώπα κάτσε , αυτό ήταν σποντα για την υπέροχη μαγειρική μου? Αν θες να ξέρεις αγάπη μου, ο Πετρετζίκης υποκλίνεται μπροστά μου.
Και τώρα που είπα Πετρετζίκης... Πεινάω. Χρειάζομαι Μερέντα!
Άρχισα να τρέχω με ταχύτητα φωτός στη κουζίνα γιατί οκει δεν φταίει που έχω περίοδο, απλα χρειάζομαι απελπισμένα την δόση μου.
Ω σιτ, ακούστηκα σαν ναρκωμανης...
Άρχισα να ανοίγω ντουλάπια και κατέληξα στο ότι δεν έχει άλλη Μερέντα. Α ναι, την είχε φάει ο Κώστας...
Κοιτούσα κάνα πεντάλεπτο το άδειο βαζακι και αποφάσισα να προχωρήσω παρακάτω.
Φόρεσα μια μεγάλη ζακέτα του Αντρέα που έφτανε μέχρι το γόνατο γιατι ο αγαπητός αδερφός μου έχει μέγεθος τέρατος, και βγήκα έξω για να πάω στο περίπτερο. Προσπάθησα να μην κοιτάξω προς το σπίτι του απέναντι, αλλά ήταν τόσο δύσκολο, λες και κάποιος γυρνούσε το κεφάλι μου κι εγώ έπρεπε να αντισταθώ.
Ε , τελικά κοίταξα γιατί με είχε φάει η περιέργεια να μάθω αν είναι εκεί με καμιά άλλη και όπως λέει και ο σοφός λαός "η περιέργεια σκότωσε τη γάτα" , γιατί τον είδα να κάθεται στο μπαλκόνι και σχεδόν σκοτώθηκα με το τρέξιμο που έριξα προς το περίπτερο για να μην με δει.
Οκευ , η επιχείρηση "ξεχνώ τον Κώστα και συνεχίζω τη ζωή μου" νομίζω πως σταμάτησε για λίγο...
Αγόρασα 5 σοκολάτες και γύρισα σπίτι. Τι? Περνάω δύσκολες μέρες!
Ανέβηκα στο δωμάτιο μου και έκλεισα τις κουρτίνες για να μην μπω στον πειρασμό να κοιτάξω τον Κώστα που καθόταν έξω. Εντάξει ίσως και να έριξα μια μικρή ματιά...
Έτσι αγάπη μου δεν ξεπερνας εναν πρώην που δεν είναι πρώην και ούτε θα ήθελες να είναι πρώην γιατί πολύ απλά ΤΟΝ ΘΈΛΕΙΣ ΑΚΌΜΑ!
Α ναι? Και για πες μας εσύ έξυπνη πως τους ξεπερναμε.
Λοιπόν χρυσό μου άκου την ειδικό! Οι συμβουλές είναι τρεις για να ξελαμπικαρεις:
α. β. γαμα...
Ω σιτ , άσε καλύτερα δεν θέλω να ξελαμπικαρω...
Καλά, δική σου απόφαση, εγώ να βοηθήσω ήθελα.
Είχε βραδιάσει πια και εγώ έπρεπε να κοιμηθώ γιατί αύριο έχω κολαστήριο. Ε.. σχολείο ήθελα να πω, καταλαβαίνετε...
(...)
Χτύπησε το ξυπνητήρι και το πέταξα κατω για να σκάσει. Το 28292639292ο ξυπνητήρι που χαλάω συνολικά. Ναι , δεν είμαι και πολύ πρωινός τύπος...
Πήγα στο μπάνιο και μετά αποφάσισα να φορέσω ένα απλό μπλε τζιν με ένα μαύρο φαρδύ φούτερ. Τζιζους κραιστ! δεν μου πάει τίποτα από τα δύο.... Πρωτοτύπησα πάλι...
Έπιασα τα μαλλιά μου έναν ατημέλητο κότσο και φόρεσα τα μαύρα αθλητικά παπούτσια μου. Κοιταχτηκα στον καθρέφτη και για μια ακόμη φορά έμοιαζα με ζόμπι. Ου τέλεια, δεν με νοιάζει καν.
Πήγα να φύγω αλλά το ξανασκέφτηκα. Θα είναι εκεί και ο Κώστας...
Έτσι κι αλλιώς η ώρα ήταν 7:30 οπότε είχα πολύ χρόνο μέχρι να φύγω. Άρπαξα ένα κρουασάν από τη κουζίνα και γύρισα στο δωμάτιο. Άνοιξα πάλι την ντουλάπα και
ξέθαψα από μέσα ένα μαύρο , ψηλόμεσο , σκισμένο τζιν. Ούτε που θυμόμουν πως υπήρχε αυτό...
Το έβαλα και φόρεσα από πάνω ένα κόκκινο κοντό μπλουζάκι, μαζί με τα Βανς μου. Άφησα τα μαλλιά μου κάτω και πρόσθεσα μια στρώση λιπ γκλος στα χείλη μου. Ψέκασα λίγη κολόνια και βουαλα!
Κοίταξα πάλι τον καθρέφτη και αυτή τη φορά μου φάνηκα καλύτερη. Τελικά δεν ήταν τόσο δύσκολο... Η ώρα είχε πάει 7:45 οπότε ξεκίνησα για το σχολείο.
" πωπωω τι ομορφιές είναι αυτές? "
Είπε και σφύριξε σαν κανένας λιγούρης. Αδερφός να σου τύχει...
Γέλασα και έφυγα.
Μπήκα μέσα και όπως το φαντάστηκα άρχισαν για άλλη μια φορά οι ψίθυροι.
Προχωρούσα με κατεβασμένο το κεφάλι και ένιωθα όλα τα βλέμματα πάνω μου.
Κοίταξα λίγο το βιβλίο των αρχαίων που κρατούσα στο χέρι μου κι εκείνη τη στιγμή συγκρούστηκα με κάτι. Σήκωσα το κεφάλι μου και είδα ένα "Famous" κορίτσι. Προετοιμάστηκα για το κράξιμο που θα μου έριχνε αλλά εκείνη δεν έκανε τίποτα.
"συγγνώμη, εγώ... Δεν το ήθελα..."
"Δεν πειράζει, ωραίο τζιν!"
Είπε και μου χαμογέλασε φιλικά.
Γουατ? Μου μιλάει άνθρωπος?
"Ε...ευχαριστώ... "
Χαμογέλασα κι εγώ.
" Είμαι η Έλλη, αυτή είναι η Στέλλα και αυτή η Τζένη, εσύ είσαι η Δανάη?"
"εμ.. με λένε Δάφνη... "
"Ωραία , θέλεις να κάτσεις μαζί μας στο μεσημεριανό?"
"βασικά..."
"Φέρε και την φίλη σου μαζί αν θες. "
"Οκευ τότε θα τα πούμε μετά , μπάι"
Έφυγα και πήγα στο κυλικείο. Πρώτη φορά μου μιλάει κάποια άλλη εκτός από την Ελένη. Φιλικά εννοώ. Οι υπόλοιπες μόνο για να με βρίσουν. Αυτή η Έλλη μου φάνηκε καλή κοπέλα , το ίδιο και η Στέλλα με τη Τζένη. Μήπως μου θυμώσει η Ελένη όμως που κανόνισα κάτι τέτοιο και γι'αυτη?
Πήγα στο κυλικείο και αγόρασα μια τυρόπιτα , κάθησα σε ένα τραπεζάκι λίγο πιο πέρα και περίμενα την Ελένη. Σχολείο χωρίς τη κολλητή σου = κόλαση. Όλοι το ξέρουν αυτό.
Καθώς έτρωγα ήσυχα κι ωραία , μια σκιά με σκέπασε και για μια στιγμή ένιωσα ότι ζω σε θρίλερ. Κοίταξα διστακτικά πάνω για να δω το τέρας και αντίκρισα τον Τζέισον. Φορούσε ένα άσπρο μπλουζάκι που Ω ΦΑΚ διαγράφονταν οι κοιλιακοί του , να 2 κοιλιακοί..4 κοιλιακοί...
"Τελειωσες το μέτρημα? "
"Οχι , μισό λεπτό, είμαι στο 4..."
Μόλις κατάλαβα τι είχα πει κάλυψα το στόμα μου με το χέρι μου και τον κοίταξα φρικαρισμενη. Εκείνος άρχισε να γελάει και κάθησε απέναντι μου στο τραπέζι.
"Χαθήκαμε λίγο αυτές τις μέρες... Με απέφευγες λίγο ή μου φάνηκε? "
Όχι καλέ εγώ να σε απέφευγα? Ούτε καν απλα να μωρέ, μου είπε ο Κώστας να μείνω μακριά σου και εγώ σαν ηλίθια πίστεψα ότι εισαι κανένας αναρχικός βλαμμένος που ήθελες να με χώσεις σε συμμορίες και δεν έβλεπα τι καλός που είσαι τελικά.
"Μπα οχι, θα σου φάνηκε...*
"Καλαα... Λοιπόν το Σάββατο έχω γενέθλια και θα κάνω το πάρτι μου σε ένα κλαμπακι στο κέντρο , θα έρθεις? "
"εμμ....δεν ξέρω..."
Κλάμπ?? Γαμωτο δεν έχω καλές αναμνήσεις από κλαμπ...
Κοίταξα διακριτικά δίπλα μου και είδα τον Κώστα που ήταν στο κυλικείο και προφανώς είχε ακούσει τη συζήτηση μας, να μου κάνει νόημα να μην πάω.
Ποιος νομίζεις ότι είσαι αγόρι μου?
"ναι ναι έρθω τελικά, έτσι κι αλλιώς δεν είχα τίποτα καλύτερο να κάνω..."
"σούπερ! Θα σε περιμένω εκεί τότε."
"Ωραία "
Εκείνος πήγε στη παρέα του και η Ελένη ήρθε καταπανω μου τρέχοντας.
" Τι σκατά? Τι ήθελε αυτός? "
"με κάλεσε στο πάρτι του! "
"αα ωραία, κι εμένα αλλά του είπα πως μάλλον δεν θα έρθουμε γιατί ξέρω πως δε-"
"του είπα ναι."
Διέκοψα τον μονόλογο της και με κοίταξε με γουρλωμένα μάτια.
" μωρέ μπράβο μετάλλαξη..."
"Ναι εμ... Πώς να στο πω τώρα... Γνώρισα κάτι κορίτσια, την Έλλη , τη Στέλλα και τη Τζένη και τους είπα ότι θα κάτσουμε μαζί τους μετά...το ξέρω βλακεία μου που δεν σε ρώτησα πρώτα αλλα..."
"Ααα ναι ρε τις ξέρω , είναι από το Β1 "
"Δηλαδή δεν σε πειράζει?"
"φυσικά και όχι! "
Την αγκάλιασα και πήγαμε στη τάξη μας. Άρχισε το μάθημα κι εγώ βαριόμουν τόσο πολύ που είχα βγάλει το κινητό μου κι έπαιζα παιχνίδια.
Βλέπω να μου έρχεται ένα μύνημα και παραξενεύτηκα... Δεν μου στέλνει κανείς μυνήματα συνήθως.
Από: Ηλίθιοςμεηκεφαλαίο
Α να ο αγαπητός Κώστας.
" Δεν έπρεπε να είχες δεχτεί να πας στο πάρτι του, είναι επικίνδυνα."
Μωρ'τι μας λες??
Εγω: " Τι σε νοιάζει? Ήθελα και είπα ναι, τέρμα!"
Καλα οκ, δεν ήθελα και τόσο πολύ...
Από: Ηλίθιοςμεηκεφαλαίο
"Καλά πάντως να ξέρεις εγώ δεν θα είμαι εκεί για να σε προστατεύω αν γίνει τίποτα "
Φυσικά και δεν θα τον είχε καλέσει. Φαίνεται να έχουν μεγάλη έχθρα.
Εγώ: "Δεν χρειάζομαι σωματοφύλακα ξέρεις"
Από: Ηλίθιοςμεηκεφαλαίο
" Μπορεί εσύ να μην χρειάζεσαι σωματοφύλακα εγώ όμως χρειάζομαι εσένα και από το να πάθεις κάτι καλύτερα να μην πας καν εκει"
Τι είπε τώρα το άτομο? Χρειάζεται εμένα? Για ποιον γαμ- (ουψ) γαργαλημένο λόγο να με χρειάζεται?
Δεν απάντησα στο μύνημα και γύρισα να προσέξω τα υπερβολικά βαρετά αρχαία.
Δεν θα μου άλλαζε γνώμη ένα χαζομυνημα.
(...)
Η ώρα περνούσε βασανιστικά αργά και το μεσημέρι πήγα στη τραπεζαρία με τη Ελένη για να βρούμε τα υπόλοιπα κορίτσια. Δεν ήμουν ποτέ μέλος μιας παρέας και θα ήθελα πολύ να μάθω πως λειτουργεί.
Είδα την Τζένη να μου κουνάει το χέρι της και κατευθυνηθηκαμε προς το μέρος της.
Χαιρετησαμε και τα υπόλοιπα κορίτσια και καθησαμε όλες μαζί να φάμε. Αρχίσαμε να συζητάμε για άκυρα θέματα και η αλήθεια είναι ότι καταχαρηκα που βρήκα κι άλλα άτομα να με συμπαθούν και να μην στρέφονται εναντίον μου.
Η "κλίκα" τους πάει κόντρα με τη κλίκα της Λίλας και αυτό με φοβίζει λίγο.
"Κορίτσια δεν έχω τίποτα να βάλω για το πάρτι του Τζέισον! Σας κάλεσε έτσι? Για να πάμε όλες μαζί."
Είπε η Έλλη απελπισμένη.
"ναι μας κάλεσε και ούτε εγώ έχω..." Απάντησε η Ελένη.
Γύρισαν όλες να με κοιτάξουν.
"Αα , μην με κοιτάτε καθόλου, μία φορά έχω πάει σε κλάμπ και το μετάνιωσα..."
"Αν θέλετε ελάτε στο σπίτι μου να ετοιμαστούμε που έχω πολλά ρούχα και από την αδερφή μου, άρα θα βρούμε όλες μας! " Είπε η Στέλλα.
"Τέλεια ιδέα! Είστε μεσα?" Συμφώνησε και η Τζένη και γύρισαν προς το μέρος μας.
Κοιταχτηκα με την Ελένη και χαμογελάσαμε γιατί καταλάβαμε πως πλέον ήμασταν κι εμείς μέλος της παρέας.
Πάντα ήξερα πως ήθελε πολύ να έχει μια μεγάλη παρέα και κατά κάποιο τρόπο ένιωθα ενοχές που ήμασταν μόνες μας και πάντα έξω απ'ολα.
"φυσικά! "
Είπαμε και οι δύο. Πάει κι αυτό, κανονίστηκε.
"Πάω λίγο στη τουαλέτα."
Σηκώθηκε η Ελένη και τα κορίτσια εγνεψαν.
Σηκώθηκα και περπάτησα προς τις τουαλέτες αλλά ξαφνικά μπερδεύτηκα με κάτι και έπεσα κάτω.
Ω ναι, πίσω στα παλιά. Ο Άρης μου είχε βάλει τρικλοποδιά. Τα κορίτσια έτρεξαν γρήγορα κοντά μου, η Ελένη με την Στέλλα με σήκωσαν και η Έλλη με την Τζένη ήταν έτοιμες να τον βρίσουν αλλά τις σταμάτησα.
"ποιο είναι το πρόβλημα σου επιτέλους??"
Φώναξα στον Άρη και τώρα όλα τα βλέμματα της τραπεζαρίας ήταν πάνω μας.
Μην ρωτάτε που βρήκα το θάρρος, ούτε εγώ ξέρω!
Αυτο ομως δεν θα έχει καλό τέλος μου φαίνεται...
•
•
•
•
•
•
ΑΛΟΧΑΑΑΑΑ🍻
Τι κάνετε? Πώς είστε?
Το ξέρω, είχα πολλές μέρες να ανεβάσω αλλά δεν είχα καθόλου ιδέες και όρεξη, οπότε το άφησα λίγο στην άκρη...
Επέστρεψα όμως και αν σας άρεσε πατήστε το ★ για λαικς και κάνετε πολλά πολλά σχόλια!💖
Μείνετε συντονισμένοι για το επόμενο παρτ!🎆
Για να δούμε... Θα έχει καλό τέλος η διαμάχη της με τον Άρη ή τα πράγματα θα μπλεχτούν λίγο?
Φιλιά από εμένα 😚
Μπάιιιι
~Αννα~