Ruhumuzu kemirdi,
fotoğraf kareleri.
Acılar şarıl şarıl yağarken,
Paramparça etti,
Yürekleri...
Yaraları aça aça,
ilerledi..
Ama ;
bitmedi...
Tutmadı gecelerimiz
dikiş,
Aşk kokan ellerimize,
Bir de
şiir kokusu bulaştı,
Yetmezmiş gibi..
Ama tükenmedi
kalemler.
Yazdı yine delice,
vazgeçmedi...
Ama sen öyle hoş
geldin ki,
Umut oldun şiire.
Kurumuş cümleler,
yeşerdi birden
bire..
Sen şiire ilaçsın,
gidemezsin hiçbir yere...