HASBELKADER(BİTTİ)

Bölüm 5 🕊

2 ay sonra👽
Mustafayla artık whatsapptan konuşmaya başlamış, gece gündüz görüntülü aramalar, telefonlar sürekli sohbet ediyor hale gelmiştik. Herşey güzel gidiyordu gitmesine ama aramızda farklı bir etkileşim vardı. Birbirimizi kıskanıyor, merak ediyor ve oldukça yakın davranıyorduk. Bunlara rağmen birşeyler ikimiz için de zordu, çok zor..
Mustafa 1.5 yıllık birlikteliğini yeni bitirmiş, ben ise 4 yıllık ilişkimden çıkalı aylar olmuştu. Onun üzüntüsü daha çok yeniydi, çok taze. Aklında ve kalbinde henüz yeni bitmiş olan ilişkisine karşı birşeyler olabilirdi, onu tam anlamıyla unutması için erkendi daha. Üstelik zaman zaman kızla konuştuğu oluyordu, ne sebeple olursa olsun konuşuyorlardı sonuçta.
Mustafaya karşı birşeyler hissettiğimi anladığım an kendimi ondan geri çekmek istedim ama olmadı. Engelledi beni bir şekilde, belki bir konuşması, belki de bir mesajı vazgeçirdi beni bu düşünceden. Ama onunla konuşmaya devam ettikçe kendim zarar görecektim. Üstelik büyük bir aşk acısı çekmiş, yıllarımı verdiğim insan tarafından ihanete uğramıştım. Tekrar aşk tarafından gelecek hiçbirşeye hazır değildim, mutluluğa bile. Yeniden ne aşık olmaya ne de üzülüp ağlamaya gücüm yoktu..
Fakat istemsiz bir şekilde beni duygularım mustafaya doğru getiriyordu ve ondan da karşılık alıyordum. Açıkça olmasa da bazen bir mesajı bile anlatıyordu bazı şeyleri. Ama nasıl olucaktı o daha eski ilişkisini unutamamıştı ki. Doğru yerdeydim belki ama yanlış zamandı işte, çok yanlış. Tam evet işte artık birşeyler olmaya başlıyor diye hevesleniyordum, sosyal medyada paylaştığı bir söz, bir fotoğraf, bir şarkı bütün hevesimi yerle bir ediyordu. Ne yani en ufak şey de bu kadar üzülecek kadar alışmış mıydım ona. Bildiğim tek şey Mustafanın doğru insan olduğuydu. Yaşadığım o kadar üzüntünün, derdin üstüne en doğru insan..
Konuşmalarımız gün geçtikçe çoğalıyor, aramızdaki samimiyet artıyordu. Öyle ki birbirimizden iyi geceler mesajı almadan uyuyamaz, sabah günaydın mesajları olmazsa mutlu uyanamaz hale gelmiştik. Ama henüz birbirimizi dünya gözüyle bir kere bile görmemiştik. Aramızda tam 1094 km vardı.
İçimde küçüklükten beri var olan onu görme isteği ve aklımdaki bir sürü soru işaretlerini düşünüp Mart ayının son gününe uçak biletimi aldım. Verdiğim karardan emindim, en azından yüz yüze gelebilecek, oturup birer kahve içip herşeyi konuşabilecektik. Birşeylerin yoluna girmesi ve aramızdaki hislerin açığa çıkması için en yapılması gereken şey yanına gitmekti elbette. Bu fikire Mustafa da çok sevinmiş ve bir o kadar da şaşırmıştı. Şimdi ise yanına gideceğim günü bekleyerek geçirecektik günlerimizi.. ✈️