သည္းထဲစြာရြာေနသည့္ မိုးေရထဲ ကားကို ဂရုတစုိက္ေမာင္း ရင္း ChanYeol သက္ျပင္းခ် ေနမိတာ အခါခါ။ အေရွ႕ကိုပင္ သည္းသည္းကြဲကြဲ မျမင္ရေအာင္ ရြာေနသည့္ မိုးကိုပဲ အပစ္တင္ရမလား… အလုပ္ကိစၥ အစည္းအေဝးအျပီး ဂ်ဴနီယာေတြနဲ့ သြားေသာက္ေန မိတဲ့ ကိုယ့္ကိုကိုပဲ စိတ္တိုရမလားဆိုတာ ေတာင္မသိ ေတာ့ေပ။
'BaekHyun ခြဲခန္းထဲဝင္သြားျပီ' ဆိုျပီး ဖုန္းဆက္ေျပာလာ တဲ့ အေမ့အသံအဆံုး ေျခမကိုင္မိ လက္မကိုင္မိေတြပါ ျဖစ္မိသည္အထိ။
နံနက္ကေဆးရံုေပၚမွာ နံနက္စာစားေနတံုး အလုပ္ကိစၥ အစည္းအေဝးသြားစရာ ရွိတယ္ေျပာေတာ့ ငယ္သြားတဲ့ ေကာင္ေလးရဲ႕မ်က္ႏွာဟာ အေတြးထဲေပၚေပၚ လာသည္။ သူ့ကိုမသြားပါနဲ့ လို့လဲ မတားရွာပဲ မ်က္ႏွာ ငယ္ျဖင့္သာ လိုက္ျကည့္ေနခဲ့တာေလ။
အဲ့မ်က္ႏွာေလးကို ျမင္ေယာင္မိေတာ့ ကားကုိ အရွိန္ပိုျမွင့္ကာ မိုင္ကုန္ေမာင္းမိ၏။ မီးပိြဳင့္ ဘယ္ႏွစ္ခုေတြ ျဖတ္ေနမိလည္း ဆိုတာ အခုခ်ိန္ ဂရုမစိုက္ ႏိုင္ေတာ့။
ကားကို ေဆးရံုပါကင္မွာေတာင္ မထိုးႏိုင္ပဲ ေတြ့တဲ့ ေနရာ ထိုးရပ္ကာ ဝရုန္းသုန္းကား ေျပးလႊားျပီး ခြဲစိတ္ခန္းကို ဦးတည္လိုက္သည္။ လမ္းမွာ တိုးတိုက္ မိတဲ့ သူနာျပုေတြ လူနာေစာင့္ေတြကိုပင္ အားနာစကား မဆိုႏိုင္ေတာ့သည္ထိ။
ခြဲစိတ္ခန္းေရွ႕ကိုေရာက္ေတာ့ လူနာေစာင့္ခံုမွာ ထိုင္ေနတဲ့ ကေလးႏွစ္ေယာက္နဲ့ အေမျဖစ္သူ။
'Daddy!'
သားနဲ့သမီးကေျပးလာျပီး ႏႈတ္ဆက္ေတာ့ စိုးရိမ္စိတ္ကို ခဏေဘးခ်ိတ္ကာ ျပန္ႏႈတ္လိုက္သည္။
'aigoo … ေခြးေပါက္ေလးေတြ…'
'Daddy… papa ေလ daddy ကိုအရမ္းစိတ္ဆိုး ေနတယ္'
ျကိုတင္ေတြးထားျပီးသား ကိစၥဆိုေပမယ့္ ကေလးေတြစီ ကျကားလိုက္ရတဲ့အခါ ျကက္သီးေမႊးညင္း ေတာင္ထသြား သည္။ ကိိုယ့္အမွားကို သိတာမို့ ေတာင္းပန္ဖို့က စိတ္ထဲျပင္ဆင္ထားျပီးသား ဆိုေပမယ့္ BaekHyun ကိုေတာ္ေတာ္ေလး အားနာစိတ္က ပိုေနသည္။
ကေလးေတြကိုေခၚျပီး အေမ့ေဘးသြားထိုင္ေတာ့ မ်က္ေစာင္း ထိုးျပီး ဘုျကည့္ျကည့္ ျပန္ေတာ့ ထိုင္ရတာ ေတာင္ဖင္မေျဖာင့္ျပန္။
'နင္ေသာက္လာတာလား?'
'junior ေတြနဲ႔ နည္းနည္းပါ'
'နင္ဦးေႏွာက္မွေကာင္းေသးရဲ႕လား Park ChanYeol။ due date ကိုမသိတာလဲမဟုတ္။ ဒီေန့ ဒီခ်ိန္ ခြဲမယ္ဆုိတာ သိသိျကီးနဲ႔ နင္ဘာအခ်ိုးခ်ိုး လိုက္တာလဲ'
'ေလသံေလွ်ာ့ပါဗ်ာ omma ကလဲ။ junior ေတြက မေတြ့တာျကာျပီ ဆိုျပီး အတင္းဆြဲေခၚလို့ ပါသြားတာပါ'
'သူတို့ေခၚတိုင္းနင္ပါရမွာလား?! BaekHyun ဘယ္ေလာက္ ေဒါသထြက္သြားလဲ နင္သိလား! ေဆးစမ္းေတာ့လဲ ထိုးလိုက္ရတဲ့ေဆးေတြ… နင့္ကို တစ္ဖက္ကလဲ သူ့မွာ ဖုန္းေတြ ေတာက္ေလွ်ာက္ဆက္ ေနရွာတာ။ ဖုန္းေတာင္ေပါက္ခြဲ ပစ္လိုက္တာ နင္သိလား!'
'ဟမ္? BaekHyun က? ဖုန္းကို? ေပါက္ခြဲ ပစ္တယ္'
'ေအး။ သူ့မွာ နင့္ကိုေဒါသေတြ ထြက္ျပီး ေသြးေတြ တိုးေနလို့ ေမ့ေဆးေပးမရပဲ ငါတို့မွာ အတင္းစိတ္ေအး ေအာင္လုပ္လိုက္ရတယ္ အေကာင္ရဲ႕!'
'သြားပါျပီကြာ'
စိတ္ပ်က္စြာ ဆံပင္ေတြကို ဆြဲဖြလိုက္ျပီး ဘယ္ႏွစ္ျကိိမ္ ေျမာက္မွန္းမသိသည့္ သက္ျပင္းကို ခ်လိုက္မိျပန္သည္။
'ဒါနဲ့ noona ကိုလဲမေတြ႔ပါလား?'
'ေဆးရံုခန္းထဲမွာ အခန္းကို အလုပ္သမားေတြ နဲ႔ သန့္ရွင္း ေရးလုပ္ေနတယ္။ BaekHyun က သံုးခါေျမာက္ ခြဲတာဆိုေတာ့ အနာက်က္ဖို့ ျကာမယ္ေျပာတယ္။ ေဆးရံုမွာလဲ ရက္ျကာျကာ ေနရမယ့္ ပံုပဲ။ ျပီးေတာ့ ခြဲထားတဲ့ ဒဏ္ရာက ျကီးလို့ရက္ေတာ္ေတာ္ ေလာက္လဲ သူနာေနမွာ။ အဲ့တာေျကာင့္ မင္းအစ္မက သက္ေသာင့္ သက္သာ ျဖစ္ေအာင္ ကုတင္ေတြေရာ အခင္းေတြေရာ သူကိုယ္တိုင္ လုပ္ေနတယ္'
အကုန္လံုး အသီးသီး တာဝန္ယူလုပ္ကိုင္ေနျက ေပမယ့္ တာဝန္အရွိဆံုး သူျဖစ္တဲ့ သူကိုယ္တိုင္က ဘာမွကို ဝင္မလုပ္လိုက္ရေပ။
အခုေလာေလာဆယ္ေတာ့ BaekHyun နဲ႔ ကေလး အဆင္ေျပပါေစလို့ ဆုေတာင္းရံုကလြဲျပီး သူလုပ္ႏိုင္တာ ဘာမွမရွိ။
* ျဖူစင္ေသာခ်စ္သူ *
အခ်ိန္ေတာ္ျကာ ခြဲခန္းေရွ႕ေစာင့္အျပီး ဆရာဝန္တစ္ေယာက္ အႏွီးေလးျဖင့္ ထုပ္ထားေသာ ကေလးေလးကို ခ်ီကာ ထြက္လာသည္။
'ဆရာ… ဒါကြ်န္မေျမးေလးလား'
'ဟုတ္ပါတယ္။ ည 8:36 မိန္စ္မွာေမြးျပီး 7 ေပါင္နဲ႔ 11 ေအာင္စရွိပါတယ္။ ေယာက္်ားေလးပါ'
နီရဲ လံုးတစ္ေနတဲ့ ကေလးေလးကို ျကည့္ျပီး ChanYeol ထပ္ျပီး ရင္ခုန္မိျပန္သည္။ ပထမဆံုးမဟုတ္ေပမယ့္ သူ့အတြက္ ခံစားခ်က္ေတြ မေျပာင္းလဲခဲ့ပါဘူး။
'ဆရာ BaekHyun ေရာ ဘယ္လိုေနလဲ မသိဘူး?'
'အကုန္အဆင္ေျပပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ လူနာက ေရွ႕က ကေလးႏွစ္ေယာက္တံုးကလဲ ခြဲေမြးတာဆိုေတာ့ အခုတစ္ခါနဲ႔ဆို တစ္ေနရာထဲကို သံုးျကိမ္ခြဲ သလိုျဖစ္သြားတယ္။ ေတာ္ေတာ္ေလး ဂရုစိုက္ရပါလိမ့္မယ္။ အနာက်က္ဖို့လဲ ျကာလိမ့္မယ္။ သနာျပုတစ္ေယာက္ ေတာ့ အနီးကပ္ျပုစုဖို့ လိုပါမယ္'
'ဟုတ္ကဲ့ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္'
'ခုေတာ့ေမ့ေဆးမပ်ယ္ေသးဘူး။ ဒါေပမယ့္ ေနာက္ တစ္နာရီေလာက္ဆို သတိရလာမွာပါ'
'ဟုတ္ကဲ့ ဆရာ'
စကားေျပာေနတံုး ခြဲခန္းထဲမွ သူနာျပု ႏွစ္ေယာက္ တစ္ေယာက္က ကုတင္ကိုတြန္းရင္း တစ္ေယာက္က drip ခ်ိတ္ထားတဲ့ ေဆးပုလင္းကို ကိုင္ရင္း ထြက္လာသည္။
လည္ပင္းထိ တစ္ေနရာမွ မေပၚေအာင္ ဂြမ္းေဆာင္ ထူကို ျခံုထားျပီး ဆံပင္ကိုလဲ ဆရာဝန္ေတြ ခြဲစိတ္ခန္းထဲ မွာေစာင္းသည့္ ေခါင္းစြပ္ျဖင့္ စြပ္ထားသည္။ ႏွာေခါင္းမွာလဲ oxygen ပိုက္ျဖင့္။ ကေလးေတြကလဲ သူတို့ papa ကိုျကည့္ျပီး မ်က္ရည္ေလး ေတြဝဲလို့။
'သတိရလာတာနဲ့ ကြ်န္ေတာ္တုိ့ကို ေခၚပါ'
'ဟုတ္ကဲ့'
* ျဖူစင္ေသာခ်စ္သူ *
10:30 ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္မွ BaekHyun သတိျပန္လည္ လာေတာ့သည္။ ကေလးေတြ ေရာ Mrs.Park တို့လဲ အခုထိကိုမနားရေသးေပ။ အခုလဲ BaekHyun သတိရလာေတာ့ Yoora ကဆရာဝန္ေခၚ ChanYeol တို့လဲ ျပာျပာသလဲ ျဖစ္ကုန္ျကသည္။
ခဏေနေတာ့ ဆရာဝန္ေတြေရာက္လာျပီး …
'Park BaekHyun ssi~ ကြ်န္ေတာ့အသံကို ျကားရလား?'
မ်က္စိေတြကိုမွိတ္ထားရင္းနဲ့ပဲ BaekHyun ေခါင္းျငိမ့္ျပသည္။
'မ်က္စိေျဖးေျဖးခ်င္းဖြင့္ျပီး ကြ်န္ေတာ္ လက္ဘယ္ႏွစ္ေခ်ာင္း ေထာင္ထားလဲ ေျပာျပေပးပါ'
'ေလး…ေခ်ာင္း'
'ေနရတာေရာ အဆင္ေျပလား?'
'Dr. ကြ်န္ေတာ့္ ကေလးေရာ?'
'ကေလးက က်န္းက်န္းမာမာရွိပါတယ္'
'ကြ်န္ေတာ္ ေတြ့ခ်င္တယ္'
'ကြ်န္ေတာ္တို့ေခၚလာေပးပါ့မယ္။ BaekHyun ssi သက္သက္သာသာေနေနာ္'
ဆရာဝန္ေတြျပန္ထြက္သြားမွ မိသားစုဝင္ေတြ အနားကပ္လို့ ရေတာ့သည္။
'BaekHyunee အရမ္းနာေနလား?'
'အခုထိေတာ့ ေဆးမပ်ယ္ေသးေတာ့ မနာေသးဘူး အေမ'
'နာလာရင္ေျပာေနာ္ သား'
'ဟုတ္…။ အေမတို့ ျပန္ခ်င္ျပန္ေတာ့ေလ။ ပင္ပန္းေနျပီ။သားနဲ့ သမီးလဲ မနက္ျဖန္ ေက်ာင္းရွိတယ္ ဆိုေတာ့ အိပ္ခ်င္ေနေလာက္ျပီ'
'အင္းး.. ကေလးေတြကို စိတ္မပူနဲ့ေနာ္။ မနက္ျဖန္ သူတို့ေက်ာင္းဆင္းရင္ အေမတို့လာခဲ့မယ္ေနာ္'
'ဟုတ္ကဲ့။ ဂရုစိုက္ျပန္ေနာ္'
ChanYeol အနားမွာရွိေပမယ့္ BaekHyun စကားေျပာ ခ်င္စိတ္မရွိပါ။ ကေလးေတြကို ႏႈတ္ဆက္ျပီး ေဆးရံုခန္းထဲ ႏွစ္ေယာက္ထဲ က်န္သည့္ အခ်ိန္ထိ ႏႈတ္ဆိတ္ေနျကစဲဲ။
'ကေလး… ကိုယ့္ကိုစိတ္ဆိုးေနတယ္မလား'
'စိတ္မဆိုးဘူး ဦး။ ကြ်န္ေတာ္စိတ္ပ်က္သြားတာ'
'ကိုယ္ေတာင္းပန္ပါတယ္… ကိုယ္တကယ္ အခ်ိန္မွီျပန္လာ…'
'မရွင္းျပလဲ ကြ်န္ေတာ္နားလည္ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္က ဦးအတြက္ ဘာအေရးပါလို့လဲ.. ကိစၥမရွိပါဘူး။ ကြ်န္ေတာ္ စိတ္ထဲမထားေတာ့ဘူး'
'အဲ့လိုမေျပာပါနဲ့ကြာ။ ကိုယ့္အတြက္ မင္းကအေရးပါဆံုး သူဆိုတာသိရဲ႕နဲ့'
'ဟင့္'
'BaekHyun! ဦးေတာင္းပန္ပါတယ္။ ေသြးႏုေနတဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့မငို ပါနဲ့ကြာေနာ္'
'စိတ္တိုတယ္'
'အင္းးပါ ျကိုက္သေလာက္တိုေနာ္။ ဒါေပမယ့္ အခုေတာ့ မငိုပါနဲ့… ေက်းဇူးျပုျပီး'
'ကိုယ့္ကိုကိုယ္စိတ္တိုတာ။ အျမဲ ႏွစ္ခါမေခ်ာ့ ရတဲ့ ကိုယ့္ကိုကိုယ္!'
'aigooo ကုိယ့္ကေလးေလးကလဲ … အဲ့တာေလးေတြ ကိုခ်စ္တာပါဆိုမွ'
BaekHyun မ်က္ႏွာ အႏွံ႔လိုက္နမ္းေနတဲ့ ChanYeol တစ္ေယာက္အခုမွ ပဲအသက္ဝဝရွဴႏိုင္ေတာ့သည္။
'မငိုနဲ့ေတာ့ေနာ္'
'အင္း~'
'ခ်စ္လိုက္တာ'
'ကြ်န္ေတာ္ေရာပဲ'
* ျဖူစင္ေသာခ်စ္သူ *
[ 5 years later ]
'papa …'
'ဟင္?'
'မီးမီးေရကူးခ်င္တယ္'
'daddy ကိုေျပာ'
'papa တို့လဲတကယ္ပဲ။ ဘာလီေရာက္တာေတာင္ ေရကူးပါမယ္ဆို ဟိုသူ့ေျပာ ဒီသူေျပာနဲ့'
'သမီးမွေရမကူးတတ္တာ…'
'ေရစိမ္မွာေပါ့လို့… ေနာ္ေနာ္… papa ကလဲ'
'ok ok … daddy ကိုသြားေခၚဦးမယ္ အေရွ႕မွာ ေမာင္ေလး ေတြကိုေခၚျပီး ေစာင့္ေန'
'yes sir!!'
BaekHyun တို့တည္းတဲ့ ဟိုတယ္ခန္းက private အခန္းေလးပင္။ ကိုယ့္အခန္းေရွ႕မွာ ေရကူးကန္ရွိျပီး တျခားသူေတြ လာကူးလို့ မရ။ ဟိုတယ္ခန္းႏွင့္ တစ္ဆက္တည္းျဖစ္သည္။ ေရကူးရင္း ပတ္ဝန္းက်င္ကို ျကည့္လိုက္ရင္ေတာ့ jungle ထဲေရာက္ေနသလို ထင္မွတ္ရေအာင္ စိမ္းစိုေနသည့္ အပင္ေတြက မနည္းမေနာ။ တကယ့္ကို ေတာထဲမွာ ေရစိမ္ေနရ သလို ခံစားမႈမ်ိုးျဖစ္သည္။
မိသားစုခန္းမို့ အတြင္းခန္းတစ္ခန္းပါျပီး သူတို့ႏွစ္ေယာက္ အိပ္သည္။ သူတို့ အခန္းကေနပဲ ေလွ်ာ တံခါးျဖင့္ ကေလးေတြ အိပ္တဲ့အခန္းကို ဆက္ထားသည္မို့ တကယ့္ကိုအဆင္ေျပလွသည္။
BaekHyun သူတို့အခန္းထဲဝင္သြားေတာ့ အက်ၤ ီကြ်တ္ျဖင့္ ကုတင္ေပၚဖုန္းထိုင္ျကည့္ေနတဲ့ ChanYeol ကိုေတြ့လိုက္ရသည္။ ေျခရင္းမွာလဲ TV ျကီးကို မျကည့္ပဲ ဖြင့္ထားေသး၏။
'ကေလးေတြက ေရကူးဖို့ေခၚေနတယ္'
'ဟုတ္လား…။ သြားလိုက္ေလ'
'ဦးကလဲ ကြ်န္ေတာ္ တစ္ေယာက္ထဲ မႏိုင္ဘူးေလ'
'ဟုတ္သား…။ ကေလးပဲ ျပင္ဖို့လိုတာ အဲ့တာဆိုလဲ… ဒီမွာ ဦးကအဆင္သင့္ပဲ'
'ဒါဆို ကြ်န္ေတာ္ပီးရင္ ထြက္လာမယ္။ ဦးသြားႏွင့္လိုက္'
'ဟုတ္ျပီ'
BaekHyun ေရမကူးခင္ တစ္ကိုယ္လံုးကို သန့္ရွင္းသြားေအာင္ ေရအရင္ခ်ိုးလိုက္သည္။ ေရကူးေဘာင္းဘီတိုျဖင့္ T-shirt ခပ္ပါးပါး တစ္ထည္ကို ဝတ္ကာ ထြက္လာေတာ့ ေရကန္ထဲ ေျဗာင္းဆန္ေအာင္ ေဆာ့ေနျကတဲ့ သားအဖေတြကိုျကည့္ရင္း ရယ္လိုက္မိသည္။
'Papa ျမန္ျမန္လာ!!'
ေရထဲဆင္းလိုက္ျပီးမွ BaekHyun လန့္သြားသည္။ ေရက သူ့ရင္ညႊန့္ေက်ာ္ေလာက္ ရွိသည္ေလ။ ကေလးေတြ ဆိုျမုပ္မွာေသခ်ာသည္မို့ စိတ္ပူကာ လိုက္ျကည့္ေတာ့ တစ္ေယာက္မွ အသက္ကယ္ အကူ ပစၥည္းတစ္ခုမွ မဝတ္ထားျက။
သမီးျဖစ္သူက ChanYeol လည္ပင္းကိုဖက္ျပီး ေျခေထာက္က ခါးကိုခြထားသည္။ သားျဖစ္သူက ေဘးကေန လက္ေမာင္းကို ဖက္ထားျပီး ခါးကိုေျခေထာက္ျဖင့္ ထပ္ခြထားျပန္၏။ အငယ္ဆံုးေလး ကေတာ့ ေက်ာေပၚမွာ သူ့ daddy ကို တင္းေနေအာင္ဖက္ျပီး တခစ္ခစ္ျဖင့္ ေျကာက္လဲ မေျကာက္ ေပ်ာ္ေတာင္ေပ်ာ္ေနသည္။
'သားတို့ အသက္ကယ္အက်ၤ ီဝတ္ဦးေလ!!'
'ဟင့္အင္းးး!! မဝတ္ခ်င္ဘူး!! daddy ရွိတယ္မလိုဘူး'
'ဒါဆို daddy ကိုမလႊတ္လိုက္နဲ့ေနာ္။ ဦး ကေလးေတြကို မလႊတ္လိုက္နဲ့ေနာ္'
'သံုးေယာက္လံုး ကိုယ္မထိန္းႏိုင္ဘူး။ babe လဲလာဦး'
BaekHyun … ChanYeol တို့ရွိတဲ့ ေနရာကိုသြား လိုက္ေတာ့ သားႏွစ္ေယာက္က သူ့နားကပ္လာသည္။ တစ္ေယာက္က လည္ပင္းကိုဖက္ပီး အတင္းတြယ္ခ်ိတ္ ေနာက္တစ္ေယာက္က ေက်ာပိုးထားျပန္သည္။ MiYeol ကေတာ့ ေရကူးသင္မယ္ဆိုျပီး သူ့ daddy နားကကို မခြာေပ။
တကယ္မႏိုင္စိန္ေလးေတြ…။
* ျဖူစင္ေသာခ်စ္သူ *
ညစာစားျပီး တစ္ေန့ကုန္ေဆာ့ထားျကတဲ့ အရွိန္ျဖင့္ ကေလးေတြ အကုန္အိပ္ေမာျကေနျကသည္။ ညဝတ္အက်ီ ၤလဲဝတ္ကာ ကုတင္ေပၚလွဲေနတံုး ဝိုင္တစ္ပုလင္း ယူကာ အခန္းျပင္ထြက္ခဲ့ဖို့ ေခၚေနတဲ့ ChanYeol ေျကာင့္ BaekHyun ထသြားလိုက္သည္။
ေရကူးကန္ႏွင့္ အခန္းဆက္ထားတဲ့ မွန္တံခါးကို တြန္းဖြင့္လိုက္ကာ ေဘးကိုဝင္ထုိင္လိုက္ေတာ့ အက်ီ ၤခြ်တ္ကာ ေရထဲ ဆင္းသြားေသာ ChanYeol ေျကာင့္ ေျကာင္အအပင္ ျဖစ္သြားသည္။
'ေန့ခင္းတံုးက ကေလးေတြနဲ့မို့ ေကာင္းေကာင္း မကူး လိုက္ရဘူး'
BaekHyun ဝိုင္တစ္ဂြတ္ေသာက္လိုက္ျပီး သူ့အနားကို ျပန္ကူးလာတဲ့ ChanYeol ကိုခြက္တစ္ခြက္ လွမ္းကာေပးလိုက္သည္။
ChanYeol က BaekHyun ထိုင္ေနသည့္ ေရကူးကန္ေဘာင္ေပၚ လက္တင္ကာ ဝိုင္ကို အရသာခံျပီး ေသခ်ာေသာက္ေန၏။
'အခုခ်ိန္ကတကယ့္ကို ကြ်န္ေတာ္တို့ဘဝရဲ႕ paradise ပဲေနာ္'
'အင္း…။ အဲ့ထပ္ေတာင္ပိုဦးမယ္။'
'လူေတြအမ်ားျကီးထဲကမွ ဦးေရြးခ်ယ္တဲ့သူက ကြ်န္ေတာ္ ျဖစ္ေနလို့ တကယ္ ေက်းဇူးတင္တယ္'
'ဦးလဲတူတူပဲ။ မင္းေလး ခ်စ္တဲ့သူျဖစ္ေနလို့ တကယ္ ေက်နပ္ပီး ခ်စ္ေပးလို့ ေက်းဇူးလဲတင္တယ္'
တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ အျကည့္ခ်င္း ဆံုေနတုန္း BaekHyun လက္ကေန ေရကန္ထဲက ဆြဲခ်လိုက္သည္။
'ဟာ … ဦး… စို…'
စကားပင္ျပီးေအာင္ မေျပာလိုက္ရပါပဲ BaekHyun ႏႈတ္ခမ္းေတြကို ChanYeol အပိုင္သိမ္းလိုက္သည္။
ႏူူညံ့ပါးလႊာတဲ့ ႏႈတ္ခမ္းေလးကို အမိအရ စုပ္ယူနမ္းရႈိက္ရင္း အခ်ိန္တစ္ခုကို ေမ့လင့္ထားခဲ့၏။ BaekHyun လက္ေတြက ChanYeol ဂုတ္ကို ဖက္တြယ္ထားျပီး အနမ္းေတြကို အားမရျဖစ္တာ သူ့ေျခေထာက္ေတြကပါ ChanYeol ခါးကို ခ်ိတ္တြယ္လိုက္ ျပီး ပိုမို သိပ္သည္းသည့္ အနမ္းအျဖစ္ ဖန္တီးေစသည္။
တင္ပါးေအာက္မွ BaekHyun ကိုေပြ့ခ်ီကာ ေရကန္ေဘာင္ကို ကပ္လိုက္ျပီး အျပီးအသတ္ႏိုင္သည့္ အနမ္းပင္လယ္ထဲ အခ်ိန္ျကာျမင့္စြာ ကူးခတ္ေနျကသည္။
ဒီထက္ပိုျပီး ပိုျပီး အနမ္းေတြေပးခ်င္တယ္…
ဒီထက္ပိုျပီး …
'ဦးး…'
ရင္ဘတ္္ကိုတြန္းလိုက္တဲ့ BaekHyun ေျကာင့္ နမ္းေနတာကို ရပ္လိုက္ေသာ္ျငား ChanYeol ရဲ႕ အနမ္းေတြဟာ BaekHyun လည္တိုင္တစ္ေလွ်ာက္ နမ္းရႈံ႕ေန၏။
'အာ့ … ဦးး'
ခပ္ဖြဖြေလးနမ္လိုက္ … အသည္းယားစြာ စုပ္ယူလိုက္… သြားျဖင့္ တတိတိကိုက္လိုက္ျဖင့္ က်ီစယ္ေနသည္။
'ဦး…'
'ဟင္?'
'အခန္းထဲသြားမယ္'
ChanYeol သေဘာက်စြာျပံုးလိုက္ျပီး BaekHyun ကို ေပြ့ခ်ီကာ သူတို့အခန္းသို့ ဦးတည္လိုက္သည္။
သူတို့ဘဝမွာ ဘာဆိုဘာမွမလိုအပ္ေတာ့ပါဘူး…
အတူရွိေနတဲ့အခ်ိန္တိုင္းဟာ တန္ဖိုးထား ျကည္ႏူးစရာ paradise တစ္ခုျဖစ္ေနလို့~~
ဒီအခ်ိန္ေလး…
ဒီအခ်ိန္ေလးတိုင္းဟာ ျပည့္စံုေနျပီေလ။
The End
--
တကယ္ျပီးပါပီ။ no more extra ပါ။
ျပီးေတာ့ ဒီစာအုပ္ေလးကို fic book ထုပ္မွာမို့ order လုပ္ခ်င္တယ္ဆိုရင္ message လာပို့ေပးပါ။ ျမန္လာလို့ ပို့ရင္ ဖတ္လို့မရလို့ myanglish လိုပို့ေပးပါေနာ္။
thank u all