Sorry for updating slow this time. Like what I said, i'm blocked, and still is. >.<
I think it's the overwhelming reality... am not sure.
btw. it's dedicated to her, because, she made me cry for her simple yet the most precious gift i received.. ^__________^ ♥ lurve chu sweetie.
Chapter 17: FINALLLYYYY!!
RB’s POV:
“BAKIIIIITTT??!!” Sandaliang lumipad yung utak ko sa narinig ko. Sa lahat naman ng pwedeng maging relatives… bakit sila paaa??!!
“Bakit RC?” tanong ni Manang O. Hindi niya yata gamit yung ayoko-sayo-lumayas-ka-dito na boses niya.
Tinignan ko siya ng masama, “RB po!” tugon ko. Ooops! Napalakas yata yung boses ko. Napatingin ako kay Narra para malaman kung ano yung reaksyon niya sa pagkakataas ng boses ko sa LOLA niya. Pagtataka lang yung naktia ko.
Hindi pa din matanggap ng sistema ko na magkamag-anak sila. Si Manang O at si Narra, ang namumukod-tangi kong kaibigan dito sa kunwaring paraiso na to??!! BAAAKKKKIIIIIITTTTT??!! *face-palm*
Naramdaman kong may lumapit sa’kin habang nakasubsob yung mukha ko sa mga palad ko. Charles. Sabihin mo panaginip lang to.
“Ui. Okay ka lang?”
Napatingala ako at mukha nung puno yung nakita ko. Napalitan ng pag-aalala yung pagtataka na nasa mukha niya kanina. Hindi pa din si Charles! >.< Nag-uumpisa na namang bumalik yung pagka-inis ko sa lahat ng tao sa paligid ko. IUWI NIYO NA KO!!
Lumakad papalapit si Narra sa’kin. Buti pa siya… concerned. Yun lang naman Charles eh. Konting concern lang para sa girlfriend mo. TT.TT
Kasabay ng pagbalik ng inis ko, unti-unting bumigat yung puso ko. So ano?? Sabay-sabay talaga?? Intestines, gall bladder, kidney, appendix… baka gusto niyo maki-epal gaya ni heart. Hiyang-hiya naman ako sa inyo di ba? Hindi na nga kaya ng utak ko ang mga eksena dito eh. NAKOOO!!
Nakabalik lang ako sa earth nung may naramdaman akong nakahawak sa braso ko. Medyo mahigpit ah. Tinignan ko yung kamay ni Narra, dalawa, nasa gilid niya.
HALAAAA!! BEN TEEEEEN!! May ikatlo ba siyang kamay?!! Napatingin ako sa mukha ni Narra, takot.. malamang yun yung naka-register sa mukha ko.
“She’s fine.” Narinig kong sabi ni Charles, punung-puno ng kalamigan yung boses niya. Winter??!
Pero teka… lumapit na din pala siya sa’kin??! Kelan??!! Pa’no??!! Bago ko pa maitanong lahat ng yan kay Charles, hinatak na niya ko papunta sa bahay nila.
Dahil sa pagkagulat, hindi ako nakapag-react agad. Nung nasa pinto na kami. Naisip ko si Narra. Hindi pa ko nakakapag-pasalamat.
Nilingon ko ulit siya, “Goodnight at salamat Narra!” sigaw ko. Kahit naman apo siya ni bruhildang si Manang O, naging mabait siya sa’kin. Nawala yung pag-aalala sa mga mukha niya at nakita ko ulit yung ngiti niya. “Goodnight din! Yung mga mata mo!” sabay dugtong ng famous niyang tawa.
Naramdaman kong naging stiff si Charles sa tabi ko. At naramdaman kong masama yung tingin niya sa’kin. Tss. Hindi ko siya tinignan. Masama din kaya loob ko. Ano?! Siya pa may gana magalit ngayon??!! TSS!
Nagpa-alam siya kay Manang O tapos dumiretso na kami papasok sa bahay. Psh! Pinagseselos niya ba ko?? Kay Manang O?! DUH?!!
BAKIIIT MAS MATANDA SA’KIN CHARLES??!! BAKIIIIIIT??!! TT.TT
Patuloy pa din siya paghatak sa’kin. “Bitiwan mo ko!” sigaw ko. Hindi ko naman talaga gusto na malakas yung boses ko. Nadadala lang ng emosyon. At mas tumindi yung emosyon na yun nung hindi pa din siya tumigil papunta na kami ng hagdan. “Nasasaktan ako Charles!!” sigaw ko ulit.
Huminto siya sa paanan nung hagdan, kung may paa man ang hagdan, at nilingon ako. Inis yung nakita ko sa mga mata niya. Sunod niyang tinignan yung kamay niya sa braso ko. Nagbuntong hininga siya, at dahan-dahang niluwagan yung pagkakahawak pero hindi niya tinanggal yung pagkakahawak niya.
“What you did outside was improper.” Sabi niya gamit yung cold voice niya. Halata din na nagpipigil siya ng inis, galit o kung ano man yung nararamdaman niya ngayon.
“IMPROPEEER??!” tanong ko gulat na gulat! O.O
Yung inis ko kanina, nagintensify, raise to the 985,271.558 power. >;{
“Yes. Improper RB. What are you doing flirting with that guy?!” tanong niya gamit ang mas intense na boses.
“FLIRRTIIINGG??!! Huh! At isa pa. may pangalan siya.”
Napataas yung kilay niya ng bahagya. “Yeah? What was that again? Narra?! So you have your own terms of weird endearment now?? RB I just left you for not less than a day and you have a guy by your side?? What do you expect from me??”
Totoo ba yung naririnig ko??!! Sinusumbatan niya ko??!!
Sobrang inis ko, hinawi ko yung kamay niya na nasa braso ko. Tapos naglakad ako paakyat sa hagdan. Pinigilan niya ko sa paghawak sa kamay ko na agad-agad ko din namang inalis. Ngayon na eye-level na kami…
“ALAM MO KUNG ANO YUNG IMPROPER CHARLES??!!” nakatingin lang siya sa’kin suot yung parehong facial expression kanina pa. INIS/GALIT/KUNG ANO MAN YUNG NARARAMDAMAN NIYA NGAYON.
“Para sa’kin IMPROPER yung papabayaan mo yung girlfriend mo sa isang lugar na hindi siya pamilyar, nang walang laman yung tiyan na napuwing at muntik nang mabulag dahil muntik na niyang ipanghugas yung tubig dagat sa mga mata niya dahil sa inis niya sa boyfriend niya na mas piniling mag-lunch kasama yung matandang pinalaki yata na maging ANTI-RB!! IMPROPER CHARLES! Yung ang meaning ng IMPROPER sa RBDictionary!”
Nakatingin lang siya. Siguro nga madalas niya ko naririnig na sumigaw. Pero hindi pa niya ‘ko nakikita na ganito kainis. >.< Hinintay ko siyang magrespond, pero wala. Kaya pinagpatuloy ko yung tirade ko.
“At FLIRTING??!! Huh. I can’t believe you’re acusing me me of flirting.”
Hindi pa din siya nagsasalita. Ayoko na! Daig ko pa kumausap ng poste nito. Tinalikuran ko siya para umakyat. Hindi dapat ganito. I love you better now. Yun yung sabi niya sa’kin dati. Yan yung sinabi niya nung nasaktan ako.
Hindi ko alam kung nasaan na yun ngayon. Hindi ko alam kung gusto ko bang malaman kung nasa’n na yun ngayon. Nilabanan ko yung luha ko. ANO EEPAL KA DIN?!!
Napahinto ako nung maramdaman ko yung kamay ni Charles na nakapaikot sa bewang ko, yung ulo niya nasa batok ko. “I’m jealous.” Bulong niya at naramdaman ko yung dampi nung hininga niya sa batok ko nung sinabi niya yun. This time ako yung hindi makagalaw. Nag-umpisang lumakas yung tibok ng dibdib ko at hindi yata ako makahinga.
“Pointless.” Yun lang yung nakayanan ko since konti na lang yata hangin sa lungs ko. Hinga RB. Hinga o mamamatay ka na yakap niya. Not bad. Sagot ko sa sarili ko.
Iniikot niya ko para humarap sa kanya nang hindi tinatanggal yung pagkakaikot ng mga kamay niya sa bewang ko. Pagkakita ko sa mga mata niya, parang umalis yung kaluluwa ko sa buong katawan ko. Malungkot na Charles. Parang sobra siyang nasasaktan.And I can’t bear looking at this.
“Sorry.” Sabi niya nang nakatingin sa mga mata ko. Wala na yung coldness sa boses niya. Niyakap niya ko. “I don’t really know how this works. The relationship things… *sighs* I don’t know if … if I’m doing the right thing… or ruining it… I don’t know if I’m making you happy… or if I’m just another guy who let you down. I promise to love you better… But I don’t think ----“
“Today, you almost ruined everything.” Putol ko sa mga sinasabi niya. Hindi ko alam kung bakit parang bigla na lang nawala yung inis ko. Parang volatile substance na ang bilis magevaporate. Pero hindi pa din nawawala yung bigat na nakapatong sa dibdib ko.
Katulad kanina, nakatingin lang siya sa’kin. Kaya nagpatuloy ako.
Umatras ako at tinignan siya ng masama.
“Almost.
Kasi kahit na pointless yang pagseselos mo. At mas pinili mo si Manang O na kasabay sa lunch…”
This time, ako yung yumakap sa kanya. Siguro nga naiinis ako sa kanya. Sa mga ginawa niya o hindi niya ginawa ngayong araw.
Pero yung pakiramdam na hawak niya ko kahit na nagseselos siya… At yakap-yakap niya ko kahit na alam niyang lagpas langit yung inis ko sa kanya kanina…
“This… you’re doing this the right way.” Sabi ko.
Umatras siya ng kaunti para matignan yung mukha ko. “How can you do this?”
“Ang alin?”
Pero hindi niya ko sinagot. Instead, hinatak niya ko pabalik sa kanya at niyakap sabay bulong ng “I love you”.
“I love you too.” Bulong ko pabalik.
CHARLES’ POV:
“I love you too.” She said, breathless.
And all of a sudden, I feel that a part of me left my body. I never thought hearing her say those words can make me feel this way.
I looked into her eyes and saw her startled face. “You … you said you love me?” I asked still unsure if I heard her right. Anticipation in my eyes, heart on the edge and my hope’s high. I don’t know if I’ll recover if she says yes or no.
She didn’t say a word. She nodded while tears start to roll down her face. Part of me wants to leap with joy but that need to be with this girl – to hold her, hug her, wiper her tears away, gives me more satisfaction. “Sshh. Why are you crying baby?” I said trying to soothe her. I don’t know the reason behind her tears, but I hope it’s not because of me.
She sniffs and then shook her head. I took her chin in between my thumb and forefinger and tilt her head up so now I’m looking directly into her eyes. “You just told me you love me. And now you’re crying. Do you have any idea how much it drives me to insanity right now RB?”
She flushed but shook her head again. “Hindi ko alam. Ba’t mo ba ko tinatanong?” She said between her sobs looking like a little girl. My little girl.
Silence stretched between us as we stare at each others eyes. “Can we just go back to hugging?” she asked after a moment. Relief floods my whole system. She’s not crying because of me. Or maybe she was, I don’t know. But she wants me to hug her. I couldn’t help the smile forming on my lips. I hold her closer to me, her body on mine. My other hand on her waist while I cup her face with my other free hand. “I’m thinking of something better.” I said as I lower my face to hers.
I put my lips over hers, and the moment I feel that soft sweet familiar flesh, I’m on my own ecstasy. She’s my ecstasy. She drives me crazy. She puts me into a different world, a world full of different emotions. And she’s mine. My lips start to move, taking her, loving her, making her feel the words that I can’t say.
As our kiss deepens my heart starts to beats faster and my head spinning. I can smell her sweet scent and I hold on to her tighter, losing my equilibrium. She does this to me every time. Make me feel breathless...
I stopped and part our lips, aiming for air. I can hear her breathing hard as I do. I lean my forehead to hers. And for the second time after our argument, she put a smile on my lips again.
"Damn it Charles!" she hissed and grabs my face and pulls me again to a kiss...
------------------------
If you have time, read naomi miller's work.
:"">
support new writers. ^___^ aja!