She's finally Back. Finally back a Winona Ver-3.O
--
"How's Winona? Pasensya na hindi ako makapunta this past few days subsob ako sa trabaho ilang buwan ko kasing napabayaan sila."
"Okay naman siya. Bigla lang nagiba"
"Bakit? Lagi pa din ba siyang umiiyak? Bakit hindi mo kaya ilabas, i-shopping mo mahirap talaga yan lalo na't nagiisa siya"
"No! I mean nagiba siya yung dating malungkot na malungkot biglang nabuhay, kahapon kasi ginupitan niya ang sarili niyang buhay and ayos naman bagay sa kaniya at ang weird tumatawa na siya. Nagaalala ako para sa kaniya."
"Hindi kaya nababaliw na sa tingin mo? Siraulo ka ano ka ba? Wag ka magisip ng ganyan lalo na't Kapag ang mga babae nagpagupit tiyak yan may kasunod na pagbangon kumbaga For a change, bagong siya, bagong buhay. Dun kasi binabase yun sa buhok. Because our hair is the very precious para sa amin babae. Gets mo? Kaya wag kang ano diyan"
"Siguro, baka mali ang iniisip ko"
Hindi niya masisisi ang sarili niya na manibago sa kaibigan. Dahil miski siya ay may lihim na din na nararamdaman para kay Winona
"Saan ka pupunta? Bat ganyan ang ayos mo?"
"Bakit pangit ba? Hindi ba bagay?" Sabay ikot
"H-hindi naman"
"Kian ha. Nahahala kita akala mo hindi ko napapansin na akala mo nasisiraan na ako ng ulo. Walang mali sa kilos ko ako pa din ito ano ka ba."
"Hindi naman sa ganun Winona, nga pala San ang punta mo?
"Balak sana i-donate nalang itong ibang gamit ni Queeny sa orphanage. Yung iba naman kasi hindi pa nagagamit e kung mai-stock lang diyan edi hndi ako agad makakalimot, hindi sa tinatanggalan ko ang sariling kong sariwain ang lahat gusto ko lang bang may iba na makinabang nito."
"sige, magbibihis lang ako sasamahan kita. Teka lang"
She's wearing a White dress idagdag mo pa ang kabigha-bighani nitong itsura na napakaganda sa light make up.
Driving
" Nga pala Kian bakit hindi ka muna umuwi sa Daddy mo? Okay na naman ako"
"Wag ka muna pakasiguro, babantayan pa din kita mahirap na"
"Sus naman ano ako bata?" Napatingin si Kian sa gawi niya ng tumawa si Winona na parang nakakaloko
"Hindi naman. Gusto ko lang masiguro ang kaligtasan mo mahirap na baka pinahahanap ka pa ng kampon ng mga Fortelo."
"Para saan pa? Edi ba nga wala ng rason para alalahanin ko pa si Privo kahit gustong gusto ko siyang puntahan e pinipigilan ko ang sarili ko dahil baka mauwi nnaman sa gulo ang lahat. Isa pa nakakaapekto sa amin ang sakit niya at hindi din niya ako maalala sa totoo lang gustong gusto ko siyang makita at mayakap, pero kelangan ko turuan ang sarili ko na idistansya ang buhay ko sa kanila kahit na Mahal na mahal ko pa din si Privo"
"Andito lang ako Winona"
"Kaya nga ang Goal ko ngayon makahanap ng Trabaho, gusto ko maghinaganti sa mga Fortelo. Gusto ko ipakita nila na yung dati nilang tinatapak tapakan ay kapantay nila o hihigitan ko pa sila"
"Wag ka nang umiyak Winona nanghihina ako sa tuwing nakikita kang ganiyan"
"Wag kang magalala Kian wala ng luhang papatak pa.."
Nakarating na sila sa isang orphange at sinalubong sila ni Sister Nhe at Sister Myra.
"Tuloy kayo,"
"Salamat ha Winona dahil dito mo naisip idonate ang lahat ng iyan. Madaming bata dito ang makikinabang ng dala mo."
"Nasan po ba ang mga bata Sister."
Dinala sila ng dalawang madre sa play ground kung saan naglalaro ang mga bata. Napangiti siya at sandali pa'y napawi ang lungkot. Kinuha niya ang mga box at isa isang pinapila ang mga batang babae. Masaya niyang binabahagi ang mga damit at laruan sa kanila hanggang napukaw ang atensyon nito sa batang kanina pa nakatanaw sa malayo. Kaya ng maibigay na niya ang iba ay nilapitan niya ito.
"Bakit hindi ka nakikisali sa Kanila? Madami akong pinamimigay tila ayaw mo"
"Hindi din naman po ako sasaya kung makkatanggap ako ng kahit anong regalo."
"At bakit naman?"
"Basta po. :("
"Ano ba ang pangalan mo? At ilan taon ka na?"
"Princess po. 6 na po ako"
"Alam mo naalala ko sayo ang anak kong si Queeny, kung buhay pa sana siya baka kasama ko siya dito."
"Bakit po nasan po siya?"
"Nasa heaven na. Maaga siya kinuha sa akin ni papa jesus"
"Ang lungkot niyo din po pala kagaya ko :("
"Oh bakit na naman?"
"Patay na din po ang mga magulang ko, narinig ko po sina Sister na Car accident daw po." Biglang tumulo ang luha ni Winona ng sumariwa sa isip niya ang trahedya,
"Wag kana malungkot Princess. Kailangan ipakita mo sa Mama at papa mo na Strong ka, kasi hanggat bata ka pa maraming marami ka pang mararating isipin mo nalang na maswerte ka kasi andiyan sina Sisters para gabayan ka."
"Pero wala naman akong Mommy"
"Gusto mo ako nalang ang Mommy mo?
"Talaga po?" Sabay yakap nito kay Winona. "Wag na po kayong umiyak Mommy Ganda. Simula mo ngayon may anak ka na at may Mommy na ako."
"Teka may ibibigay ako sayo"
"Wow, ang ganda naman po"
"Ito si Piggy at Oinky silang dalawa ang paborito ng anak ko, diba ang lilinis pa nila at mukang bago? Maingat kasi sa laruan ang anak ko kaya ibinigay ko saiyo ito para hindi kana malungkot.
"Yehey! Salamat po. Salamat po, Hello Oinky at piggy ako ang bago niyong kalaro."
"Osge na at aalis na ko sa susunod na araw nalang kami Dadalaw."
"Mommy Ganda, sana po bumalik kayo sana po makita ko kayo ulit."
"Oo Princess wag ka magalala at sana sa susunod na punta ko ay hindi ka na malungkot. Okay ba?"
"Okay po. Pangako po"
"Winona Kelangan na natin umuwi tumawag si Kei."
"Bakit daw?
"Hindi ko alam"
Mabilis na nagpaalam ang dalawa kina Sisters, nagbilin din siya na dadalaw siya sa mga susunod na araw. At nang makarating na sila sa bahay ay nadatnan nilang tulala si Kei at mukang malalim ang inisisip.
"KEI" Sabay yakap nito.
"Kei anong problema?"
"Pumasok muna tayo sa loob" halata sa muka ni Winona na iba ang balitang ipapahayag ni Kei kaya minabuti niyang ihanda ang sarili niya,
"Si Privo, paalis na siya ng bansa."
Natahimik si Winona at hindi nagsalita.
"Nakausap ko si Pola ang bunsong kapatid ni Ivo ang sabi ay pupunta daw ng US si Privo. At kaninang 11:am ang flight niya kaya kung hahabulin natin siya ay late na din wala na tayong aabutan"
"Anong gagawin niya sa States? Ano iniiwasan niya ang obligasyon niya kay Winona?"
"Sobra na siyang nabe-brain wash ni Tito kaya mabilis siya napapayag. Baka puro kasinungalingan ang pinararating nila kay Privo"
"Gago siya. Okay lang yan, hayaan niyo siyang umalis para hanapin naman niya ang sarili niya. Wala siyang kwentang tao katulad ng tatay niyang siraulo.
"Wag na kayong magalala Kei, Kian Ano ba? hayaan natin siyang hanapin niya ang sarili niya Tama ka. Mahirap kasing ipilit sa taong may amnesia na ako si Winona, baka tama din na umalis siya at doon magpagaling ayoko siyang intindihin muna at bigyan ng oras ang paghahabol sa kaniya. At kung ayun ang makakatulong sa kaniya masaya ako para sa kaniya. Tataas muna ako para makapag palit ng damit. Maiwan ko muna kayo diyan."
Naiwan na walang kibo ang dalawa. Halos halata sa muka ni Winona na labis itong nasasaktan sa mga nangyayare.
Privo Pov.
alam kong may mali, alam kong may dapat akong gawin sa buhay ko.. gusto kong bumalik habang nilalakaran ko ang hallway papasok sa loob ng eroplano. Parang may kung anong pumipigil sa akin at sinasabing wag akong umalis dahil nandito ang puso ko.
Habang nakaupo ako sa tabi ng bintana ay tumambad sa akin ang malawak na tanawin mga ulap at mga bahay na nagsisiliitan na dahil sa taas na ng lipad eroplano. Mga bagay na lumilipad sa isip ko kasabay ng pagbaybay namin sa himpapawid na parang ulap dahil walang kulay at malabo ang pinahahayag ng anggulo nito parang katulad lang ng aking isip na blanko at walang maalala na umaasang sa pagdating ng araw ay babalik sa dati tulad ng pagtanaw ko sa malayo.
Sana sa pagtungtong ko sa lugar na aking pupuntahan ay makatulong upang makilala ko ang totoong ako, totong PRIVO FORTELO at ano at sino ang ako.
Ilang oras ang itinakbo ng byahe dahil na din sa mga lugar na pinag sstop over-an niya. Matiwasay din siyang nakarating sa Sydney Australlia At maagan siyang sinalubong ng malamig na hangin doon at iilan kamaganak nila.
"Welcome in Sydney Privo. It's nice seeing you again after a long time. I did'nt expect that you came and visit us here,
"It's my pleasure to be her Auntie specially with you guys.
"Ang laki-laki mo na din Ivo." -si Jim his Cousin
"Akala ko mag eenglish ka din e. Baka dumugo na ang ilong ko niyan. Hehehe"
"Siraulo, syempre pinoy pa din ako, si Mommy lang naman ang mahilig mag english alam mo na hehehe."
"Let's go guys!"
Masaya at mukang bagong tao ang makakahalubilo ni Privo si Jim ang cousin's Bestfriend niya bukod kay Kei, kapatid din ni Anton ang Mommy ni Jim na si Ann
"Nga pala matagala akong walang balita sayo. Kamusta si Kei?"
"Okay naman hehehe" kahit na awkward at hindi siya makasabay kay Jim ay pilit niyang sumabay sa agos dahil may side sa isip niya na tila malapit ang puso niya sa lalaking kausap niya.
"Mukang madami kang ikkwento sa akin ha. Mamaya ha paguwi sa bahay kumain muna tayo alam ko gutom ka na sa haba ba naman ng byahe mo e."
"Hehehe mabuti nga" Si Jim ay kasing Edad din niya. Sabay silang lumaki hanggang sampung taon pero simula ng hindi magkaintindihan ang magkapatid ay minabuti ni Ann na magpakalayo layo nalang dahil na din sa hindi kaaya-ayang paguugali ni Anton at trato sa kanilang magina. Byuda na si Ann dahil sa kagagawan ni Anton ay nasira ang masayang pagsasama nila ng longlost ex husband niya na miski isa ay wala na siyang balita. Mababait at matulungin ang mag-ina dahil malayo ang buhay nila sa tinatamasa ni Anton ngayon. Kaya hindi mali ang napuntahan na lugar ni Privo upang matulungan niyang alalahanin ang bagay bagay sa pagkatao niya.
"Siguro ay dapat na ipagtatapat ko kay Jim ang sitwasyon ko upang maintindihan niya ang kalagayan ko, alam ko magugulat siya at hindi makakapaniwala sa nangyare sa buhay ko. Ayoko naman kasi magpanggap na may alam ako sa sinasabi niya at higit sa lahat wala kong bagay na kahit anong ike-kwento sa kaniya."
Pagsasalita nito sa isip niya habang kumakain. Habang pinagmamasdan ang mag-ina.
"Privo, iho! Mauuna na ako sa inyo Graveyard shift kasi ang work ko and it's already 10pm. See you later ingat kayong dalawa."
"Sige po Auntie."
Bumalik sa katahimikan si Privo kaya nagaalangan basagin ni Jim ang katahimikan,
"Maitanong ko lang, bakit biglaan ang pagpunta mo dito? Sorry if i disturb your thougths tigilan mo yan Ivo baka ma Overthinking ka Hehehe"
"Hehehehe"
"Bakit nga? Tinawanan mo lang ako, hulaan ko? May pinagtataguan kang babae no? Sus, jusko ka talaga hindi ka pa nagbabago talagang malapit ka sa babae. Alam mo Bro mas marami dito yan mga liberated with accent pa yung iba half pinay mga gusto nila puro One nighg stand sex lang no Commitment parang buffet sa pinas kung tawagin Hahahah."
"Jim nagka-amnesia ako"
Npatigil sa pagsubo si Jim at mabilis na uminom dahil sa pagkasamid nito. Halos mamula ang muka niya dahil sa anghang din na chicken na kinakain niya. At ng makakuha ng bwelo ay
"Ang lakas ng Trip mo. Mabubulunan pa ako"
"I'm serious. Actually i dont know who you are but there's a side in my heart na matagal na kitang kilala, na feeling ko miss na miss kita. Pero hindi ma-figure out ng isip ko kung sino at sino si Kei. Sorry Jim a-alam ko na mahirap intindihin kasi minsan ako naguguluhan na din.
"Privo" sabay yakap nito sa kaniya.
"So Jim i need your help i want to remeber anything,everything in my life, lalong lalo na kung sino ako at sino ang karugtong ng buhay ko."
"Wala kaming balita sa nangyare sayo Privo as in wala. Kaya pala nung nakita kita sa Airport hindi mo ako pinansin nung tinawag lang kita tska mo ako tinignan na nakakunot pa ang kilay mo."
"Im sorry"
"Dont you worry i can do my very best just to clear your memory. I can be back all your memories since now and then. Tara na umuwi na tayo,
"Thankyou Jim"
"I am here for you Ivo. My bestfriend" sabay akbay nito habang hila hila niya ang maleta nito.
His friend of mine.
It's nice to have a cousin/bestfriend who stand for your side through any situation. Hays! JIMUEL FORTELO💙
When some treat you bad. Don"t worry because bad Karma will do the rest. Ika nga ng iba "KUNG ANONG GINAGAWA MONG MASAMA SA KAPWA MO AT SIYA DIN BABALIK SAYO NG DOBLE" So wait and see what Mr. Fortelo Deserve
Thankyou dahil umabot ka sa Chapter na ito, i am truly happy and thankful for your support on my story. Iloveyou