Μετά το αρχικό σοκ γύρισα για να δω ενα αγόρι να με κοιτάζει και έπειτα να βγάζει ενα χαρτί και να μου το προσφέρει.
Κοιτάω πρωτ αυτον και μετά το χέρι του.
"Σε είδα πριν και σκέφτηκα πως θα σου χρειαζόταν αυτό"Λεει και τελικά το παίρνω και αρχιζω να σκουπίζω όσο μπορω το φόρεμα.
"Λοιπόν... Με λένε Marcus"
"Kloe"Λεω σιγανα μα φαίνεται να το άκουσε.
"Ωραία. Kloe τι θα ελεγες να σε παω σπίτι σου;"
"Δεν χρειάζεται εχω ποδήλατο"Λεω δείχνοντας το λιγο πιο πέρα και τον βλέπω να παει να γελάσει.
"Δεν νομιζω να είναι ευχάριστα.. Έλα, δεν θα σε φάω! "
Απο την μια εχει ένα δίκιο, δεν εχω την παραμικρή όρεξη να κάνω παλι όλο αυτον τον δρόμο με ποδήλατο. Αλλα μπορω να τον εμπιστευτω;Μολις τωρα τον γνώρισα...
Δονείται ξανά το κινητό μου.
Χ:
Έφυγες;Δεν σε βλέπω.
Εγω:
Τελικά δεν έπρεπε να είχα έρθει καθόλου.. Συγγνώμη θα φύγω με ενα παιδί
Χ:
Οκ
Χ:
Κάτσε τι;Με ποιον θα φύγεις;
Χ:
Ειναι αγόρι;
Εγώ:
Ξέρεις κάτι;Ναι ειναι αγόρι και το πρωτο μάλιστα εκτός απο εσενα που δεν σε γνωρίζω καν το οποίο μου μίλησε εδώ και πολυ καιρό. Δεν θα σε ρωτησω!
Πληκτρολογω και το βάζω πάλι μέσα θυμωμένη.
"Είσαι καλά;"
"Ε;Ναι ναι... Θες ακόμα να με γυρίσεις;"
"Πες διεύθυνση και φύγαμε!"
Μου απαντάει ο... Marcus;Και τον ακολουθώ ως το αμάξι του.
Γεια σας! Ρύθμισα το πρόγραμμα μου και θελω να πιστεύω πως θα ανεβαζω κανονικά μέρα παρα μέρα!
Τι γνώμη εχετε για τον Marcus;
Read my other books:
My fake boyfriend
Babysitting the badboy
All the love,
Cassandra 💋