A/N: This special chapter is dedicated to everyone who loved this story. My heartfelt thanks to all who contributed to the number of reads, votes and comments!
And making it possible to be one of The 2018 Wattys Winner!
Behind Story of the Playboy
I've been secretly sneeking here for a week now. Mula noong una akong pumunta sa building na ito nagkaroon na ako ng dahilan na bumisita rito.
"Uy, Dryle! Nandito ka na naman? May sinusundan ka na naman siguro." Halos bulalas na sabi ng pinsan kong si Tristan nang makita ako sa lobby.
"Ako? May sinusundan? Ako ang sinusundan kaya bakit---"
Hinila ko patago si Tristan nang may marinig na papalapit sa amin. Nasa likod kami ng pintuan nagtatago.
"Bakit tayo nagtatago? Wala naman tayong ginawang masama ah," pabulong niyang sabi.
"Alam mo naman na pagkakaguluhan nila ako kapag nakita nila ako rito. Hindi ko magagawa ang pakay ko kapag ganoon."
Nauna akong lumabas nang wala nang tao.
"Ano bang pakay mo dito?"
"You don't need to know. Umalis ka na lang para magawa ko na ang pakay ko."
Tinulak ko siya paalis. Istorbo lang siya sa akin. At alam kong ang tabil ng dila ng unggoy na 'yon kaya hindi dapat isama sa lakad ko.
Nalibot ko na ang buong floor pero hindi ko pa rin siya nakita.
Pumatong ako sa ibabaw ng malaking upuan sa lobby. Mataas ang upuan kaya nakikita ko pati ang nasa ibaba. Walang tao sa labas. Nasa klase siguro ang lahat.
Isang linggo na akong nagmamasid dito pero hindi ko na sila muling nakita. Pakiramdam ko talaga may tinatago si Zooey sa amin. Hindi naman siya madalas nakikipag-usap sa ibang tao maliban sa amin.
Sa aming apat na magpipinsan siya ang mukhang suplado. Kaya walang lumalapit na babae sa kanya.
"Is that my Sacky?!"
I heard loud screams. Oh, no! This is not the time to play.
Agad akong bumaba sa upuan para tumakbo. Baka magduda na si Zooey kapag nalaman niyang pumupunta na ako sa building nila.
Nagpaikot-ikot ako sa buong floor dahil wala akong mapagtataguan. Lahat ng rooms dito ay may klase.
Kung tumalon na lang ako pababa? Isang palapag lang naman ang kailangan kong talunin.
"Andito talaga ang baby Isaac ko! Hanapin natin!"
Ayan na sila. I don't have a choice.
One! Two! Three!
Tumalon ako agad bago pa nila ako makita.
"That was close!" Buntung-hininga kong usal nang makalapag sa first floor.
Tumayo ako at nakita sa harapan ang babaeng gulat na gulat.
Well, sino ba ang hindi magugulat pagnakita ang nag-iisang Isaac Dryle Alfonzo Guevarra?
Pinitik ko ang dalawa daliri sa harap ng babae. Wala siyang ibang reaksyon kundi ang gulat.
"Sorry if I'm too handsome for you to handle. Just accept...that I exist."
Tinapik ko ang balikat niya at nakita kong umangat ang dalawa niyang kilay. Kung kanina ay gulat ang nakikita ko sa kanya ngayon mukha na siyang galit na galit.
"Isaac Dryle Alfonzo Guevarra, kailanman ay hindi ko talaga maiitindihan ang mga tulad mo. Wala akong pakialam kung masyadong mataas ang tingin mo sa sarili. Ang hindi ko lang matanggap ay ang pinaghirapan ko buong gabi nai-bake ay natapon lang dahil sa tumalon ka nang walang pasabi sa mismong harapan ko."
Nag-aapoy na siya sa galit ngayon. Nilingon ko ang tinuro niya at nakita ang isang cupcake sa sahig.
Wait. Siya iyong babae na kasama ni Zooey sumakay sa sasakyan niya.
"Sac! Anong ginagawa mo rito?"
Ngayon lang siya nagpakita. Kanina pa ako nagpaikot-ikot sa building nila. Hindi siya pumasok ngayon.
"Wala naman. Just wandering around."
"Nakakainis!" Inirapan ako ng babae kanina bago siya umalis.
"Are you dating someone?" Patay-malisyang tanong ko kay Zooey na ang tingin ay nasa babaeng kakaalis lang.
"Mauna na ako sa'yo kung hindi ka pa aalis."
Hindi niya ako sinagot. Bakit ang seryoso niya?
Well, I'm done spying. I'm not planning to interfere. I'll leave it to them.
So what should I do? I have nothing to do now. Shall I play with them?
"He is here! Sacky!!!"
At naabutan na nila ako rito. Kanya-kanya silang takbo palapit sa akin.
"Why are you here, Isaac?"
A girl asked me while giggling.
"I just want to surprise all of you. Are you surprised to see me?"
I winked at them.
"Of course, yes!!"
"Yesssss!"
"Always, yes!"
They shouted in chorus.
"Good girls who..." I said.
"Study hard will have a reward!"
They excitedly shouted.
I've been telling them to make their studies a priority. Ayaw kong maging dahilan kung bakit hindi sila pumapasok sa klase.
"I'll be going. See you!"
I ran so fast that I didn't notice that a group of men is also running towards me. Para silang tinaboy sa kung saan sila nanggaling.
"Ayaw ko na pumunta doon! Halos atakihin na ako sa takot."
"Muntik na akong umihi sa pantalon ko sa takot! Kinilabutan talaga ako sa lugar na iyon."
Iyan lang ang narinig ko sa kanila nang huminto ako nang nasa harap ko na sila. Muntik ko na silang makabanggaan.
May naalala tuloy ako sa sinabi nila. Parang alam ko na kung saan sila nang galing.
Nagpatalon-talon akong pumunta sa lugar na tiyak na pinanggaling ng mga baklang 'yon. Halata namang hindi totoo ang nakasabit doon pero parang nakakita sila ng multo kung makatakbo.
"Last time, she managed to surprise me but this time I'll make sure she'll be surprise."
Hinay-hinay kong tinulak ang pintuan.
Nakapasok ako sa loob. Kagaya ng dati, medyo madilim ang buong kwarto.
I roam around the place and found someone sleeping. I can't clearly see the face but I'm sure that it's her. Wala namang kayang manatili dito kundi ang babaeng gumawa nang ganito sa lugar na ito.
A scary place for a scary girl like her. That's what they said but I didn't find her scary. She just not ordinary.
Well it's not good to wake up someone. I should leave now.
Lumabas ako at nagpahangin. Ang tahimik dito. Ang simoy lang ng hangin ang naririnig ko.
"What brought an Isaac Dryle Alfonzo Guevarra here? Looking for me?"
"Did I wake you up?"
"Wake me up? Bakit natulog ba ako?"
Nakikita ko sa mukha niya na naguguluhan din siya sa sinabi ko.
Kung hindi siya ang nakita ko kanina edi sino 'yon? Multo?
"Hindi ka nanggaling sa loob?"
Unti-unti nang tumataas ang balahibo ko.
"Hindi. I just came here."
"No one is inside right? Ikaw lang pumapasok sa loob diba?"
"Oo ako lang. Bakit? You looked scared Mr. Guevarra. Are you already scared of me?"
She seem disappointed or am I just imagining?
"You don't look scary at all. You should try harder if you want to scare me, my fairy."
Oo takot ako ngayon kasi sino ba naman ang hindi matatakot pag nalaman mo na multo pala ang nakita mo? Pero hindi ibig sabihin na takot na ako sa kanya.
I would never be scared of someone who did nothing to harm anyone. Sa multo, oo natakot ako pero hindi sa babaeng wala namang ginawa para makasakit ng iba.
She's just someone misunderstood by judgemental people.
Doing something unusual would not make you less of a human. And doing something almost everyone usually do would not give you the ticket to hurt someone's feeling just because he/she is different.
I, Isaac Dryle Alfonzo Guevarra is not just an ordinary playboy for I believed that there are things that a human eye can't see but a pure heart can see through.
A/N: Hanggang dito na lang ang kwento ng natatanging playboy. I hope everyone will understand each others differences and will learn to accept them through their hearts. Please do read No Ordinary Fangirl if you are curious about Zooey's story!