"Hyung အျပန္က် သားအတြက္ လုိတာေတြဝယ္ခဲ့အုန္းေနာ္"
"Hyung ေနာက္က်မေနနဲ႔ေနာ္"
"Hyung ကြၽန္ေတာ္ မွာတာေတြ မေမ့နဲ႔ေနာ္"
"ဟြန္းေလးေရ မေမာဘူးလား၊ ဟြန္းေလး မွာတာေတြ Hyung အကုန္မွတ္မိတယ္၊ ေမ့လည္းမေမ့ဘူး၊ ေနာက္လည္းမက်ဘူး ဟုတ္ၿပီလား"
"မြ......Appa သြားေတာ့မယ္"
"Hyung ကေလးပါးေတြကုိ Hyung လက္ၾကမ္းႀကီးနဲ႔မဆြဲနဲ႔ေလ"
ေအာ္ ကြၽန္ေတာ့္လက္က လက္ၾကမ္းႀကီးေတြေပါ့၊ တစ္ခ်ိန္တုန္းကေတာ့ ဒီလက္ေတြကုိ ျမတ္ႏုိးလြန္းလုိ႔ပါဆုိၿပီး ခဏခဏနမ္းတာ ဘယ္သူပါလိမ့္.....
"Hyung အဲ့လုိမ်က္ေမွာင္ႀကီးၾကဳတ္ၿပီး ၾကည့္မေနနဲ႔၊ အဘုိးႀကီးနဲ႔တူတယ္"
"ဟြန္းေလး......"
"ခိ....ခိ...."
"Hyung ကုိအလုပ္သြားခါနီး အားေဆးေလးေကာ မေပးခ်င္ဘူးလား"
သူ႔မ်က္ႏွာနား တျဖည္းျဖည္းကပ္လာေသာ Hyung မ်က္ႏွာ......
"Hyung....Hyung....ကြၽန္ေတာ္.....အဲ့....အဲ့အတြက္အဆင္သင့္မျဖစ္ေသးဘူး"
ကေလးကုိခ်ီၿပီး အေပၚတက္ေျပးသြားပါေသာ ဟြန္းေလး....
အင္းေပါ့.....သူလည္း ဘယ္အဆင္သင့္ျဖစ္ပါဦးမလဲ၊ ဒီေလာက္ ကိစၥေတြ အမ်ားႀကီးၾကံဳခဲ့ရတာကုိ.....
ဘာပဲဖစ္ျဖစ္ ဒီအေျခအေနထိ ျဖစ္လာတာကုိပဲ ေက်းဇူးတင္လုိ႔မဆုံး.....
************************************
"ခ်န္းေညာလ္ ပါးစပ္ေလးဘာေလးစိအုန္း၊ သြားေတြေလျဖတ္ေတာ့မယ္"
"..........."
"ခ်န္းေညာလ္........."
"ဟင္.....အင္း...ဘာလဲ"
ေကာင္းတယ္.....ေတာ္ေတာ္ကု္ိေကာင္း၊ ဒီကသာ အာေပါက္မတတ္ေျပာေနတာ သူကၾကားေတာင္မၾကားဘူး....
"ဘာမွမဟုတ္ဘူး.....မင္းပါစပ္ကုိစိအုန္းလုိ႔၊ ၾကာရင္ သြားေတြ ေလျဖတ္ေတာ့မယ္လုိ႔"
"..........."
"ဘာလဲ ဒီေလာက္ေတာင္ေပ်ာ္ေနတာ၊ ဆယ္ဟြန္းနဲ႔အဆင္ေျပလာလုိ႔လား"
".........."
"Wow .....တကယ္ႀကီးလား၊ ဝမ္းသာတယ္ သားႀကီးရာ"
ring...ring....
"ဘာ.......ငါအခုလာခဲ့မယ္"
"ခ်န္းေညာလ္ ငါ့ဦးေလး ေဆး႐ုံတက္ရလုိ႔တဲ့ အာ့ငါသြားလုိက္ဦးမယ္"
"ရတယ္...သြား...သြား...ဒါေတြက ထားခဲ့လုိက္ ငါလုပ္လုိက္မယ္"
"Omm....ေက်းဇူးပါကြာ"
Xing သူ႔အလုပ္ေတြကုိ ခ်န္းေယာလ္နဲ႔ထားခဲ့ကာ ေဆး႐ုံကုိ အေျပးသြားမိသည္။ တြယ္တာစရာမ႐ွိတဲ့သူ႔ဘဝမွာ ဦးေလးက တစ္ခုတည္းေသာ တြယ္တာရာပဲေလ။
"ဆရာမ_______ လူနာ ဘယ္အခန္းမွာလဲမသိဘူး"
"ဟုတ္ အခန္းနံပါတ္ _____ မွာပါ"
"ေဒါက္....ေဒါက္"
"အ"
ကုိယ္ကအဝင္ သူကအထြက္နဲ႔ ဝင္တုိက္မိတာနာတာ....
"ဘယ္လုိျဖစ္ေနတာလဲ၊ လူနာခန္းထဲကုိ ေျဖးေျဖးသာသာ ဝင္ပါလား"
"........"
Yixing ဘာမွေတာင္ ျပန္ေျပာခ်ိန္မရလုိက္ သူ႔အားေဟာက္သြားကာ အခန္းျပင္သုိ႔ထြက္သြားေသာ ျဖဴ စုတ္စုတ္နဲ႔ ဆရာဝန္.....
သူကပဲ ေဟာက္ရတယ္႐ွိေသးတယ္၊ အဲ့လုိအေပါက္ဆုိးလုိ႔ ပုလုံးေနတာေနမွာ.....
သူ႔အား ေဟာက္သြားေသာ ဆရာဝန္အား ေမတၱာပုိ႔ပီးသကာလ အခန္းထဲဝင္လာေတာ့.....
"Samchon ဘယ္လုိျဖစ္တာလဲဗ်ာ"
"ေျဖးေျဖးလာပါ Yixing ရယ္၊ ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး ဒီလုိပါပဲ လူႀကီးဆုိေတာ့၊ စိတ္ပူမေနပါနဲ႔"
"မပူလုိ႔ရမလားဗ် ကြၽန္ေတာ့္မွာ Samchon တစ္ေယာက္ထဲ႐ွိေတာ့တာကုိ၊ Pa တုိ႔ Ma တုိ႔လုိ ကြၽန္ေတာ့္ကုိထားခဲ့ရင္....."
"သားရယ္...Samchon က သားနဲ႔အၾကာႀကီးအတူေနမွာ"
"ဒါနဲ႔ ခုနက ဆရာဝန္က အလုပ္သင္လား၊ လူကုိ ေအာ္ေငါက္သြားလုိက္တာ"
"ဘယ့္ႏွယ္အလုပ္သင္တုန္း....အဲ့ဒါ တာဝန္ခံဆရာဝန္၊ ၿပီးေတာ့ သူက သေဘာေကာင္းပါတယ္"
"အဲ့ဒါ....တာဝန္ခံဆရာဝန္..."
"အင္းေလ...."
ဘုရား...ဘုရား...အဲ့ပုလုံးကေလ....တာဝန္ခံဆရာဝန္တဲ့......
"လူနာ႐ွင္႐ွိပါသလား"
"ကြၽန္ေတာ္က လူနာ႐ွင္ပါ"
"ေအာ္ ဟုတ္ကဲ့၊ လူနာက ညေနေလာက္ဆုိရင္ ေဆး႐ုံက ဆင္းလုိ႔ရပါၿပီ၊ လူႀကီးဆုိေတာ့ ဂ႐ုေတာ့စုိက္ေပးပါ"
**********************************
"ဟြန္းေလ ....."
"Hyung ေတာင္ျပန္လာၿပီ"
"သားေရာ"
"သားက အိပ္ေနတယ္၊ Hyung ေရအရင္ခ်ိဳးမလား"
"Omm အာ့ဆုိ Hyung ေရခ်ိဳးလုိက္ဦးမယ္"
"..........."
"အာ သားေတာင္ႏုိးလာၿပီလား၊ လာပါဦး Appa ဆီကုိ"
"အာ.....အာ....၊ Aigoo ခ်စ္ဖုိ႔ေကာင္းလုိက္တာ"
"Hyung သားကုိေပး ထမင္းစားေတာ့"
"ဟြန္းကေရာ....."
"ကြၽန္ေတာ္က ကေလးထိန္းရင္းစားလုိ႔ ျဖစ္တယ္"
"........"
"Hyung သားကေလ Hyung နဲ႔အရမ္းတူတယ္ေနာ္"
"........"
"မ်က္လုံးေလးေတြကလည္း ၾကယ္ေလးေတြက်ေနတာပဲ၊ တလက္လက္နဲ႔၊ ပါးခ်ိဳင့္ေလးလည္း ပါေသးတယ္"
"ဟြန္းနဲ႔လည္း တူတယ္ သိလား"
"ဟမ္......"
"ႏႈတ္ခမ္းပါးပါးေလးရယ္ မ်က္ခြံမုိ႔မုိ႔ေလးေတြက ဟြန္းနဲ႔တူတာ သိလား"
"Noona သာ႐ွိရင္ အရမ္းေပ်ာ္မွာေနာ္၊ ခုဆုိ Hyung နဲ႔ သာယာတဲ့ မိသားစုေလးကုိ ပုိင္ဆုိင္ေနမွာ"
"ဟြန္းေလး.....Hyung ကုိၾကည့္"
"......."
"Hyung အတြက္ေလ ဟြန္းေလးနဲ႔ အတူ႐ွိေနရတဲ့ အခုိက္အတန္႔ထက္ပုိၿပီး ၾကည္ႏူးစရာဆုိတာမ႐ွိဘူး"
"........"
"ဟြန္းေလးသာ မ႐ွိရင္ Hyung အတြက္ ေပ်ာ္ရႊင္မႈဆုိတာလည္း ႐ွိလာမွာမဟုတ္ဘူး၊ အဲဒါေၾကာင့္ မဟုတ္တာေတြ မေတြးဘဲ Hyung ကုိဘဲ ၾကည့္ၿပီး ေ႐ွ႕ဆက္ေလ်ွာက္လာေပးပါ"
"Hyung......"
ညရဲ႕ လေရာင္ေအာက္က ထပ္တူက်ေနတဲ့ ေကာင္ေလးႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းသားႏွစ္စုံ၊ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ ရင္ခြင္ထဲမွာ ေထြးေပြ႔ထားတဲ့ ကေလးငယ္ေလးမွာလည္း နားလည္သည့္အလား ဆိတ္ဆိတ္ၿငိမ္လ်က္......
***********************************
25.10.2018
#1492#
အဟီး...ျပန္လာပါၿပီလုိ႔😁😁