SAPLANTI - 17. BÖLÜM
"O kadın benim Annem..."
Bıkkın bir sesle söylediği bu kelimeler kafamın içinde döndü dolaştı. Neden bunu söylerken bu kadar gerilemişti ki?
Bakışlarım onun yüzünde dolanırken tekrar konuşma gereği duydu, Benim aksime.
"Yani sadece benim Dünya'ya gelmemi sağlayan bir kadın." diyip keskin bakışlarını bana çevirdi. Kurduğu cümle ile kaşlarımı çatıp mavilerimi siyahlarına diktim.
"O ne demek oluyor şimdi." diye sordum ama bana cevap vermek yerine Yanımdan kalkıp mutfağa gitti. Tekrar gelip elinde tuttğu birasıyla yanıma oturdu.
Konuşmasını bekliyordum ama hazır değil gibiydi. Elimi koluna koyup ona baktım. Dışarı bakan gözleri bana döndü
"Ateş ben kırılırım diye anlatmak istiyorsan anlatma. Kendini bu kadar zorlama."
Kolunun üstüne koyduğum elimin üstüne elini koyup okşadı. Derin bir nefes alıp kafasını koltuğa yasladı.
"17 yıl önceydi. İlk defa o akşam mutlu oldum. Huzurlu bir şekilde uyudum, Sabah kalktığımda o küçük bedenimin ilk kez hüsrana uğrayacağını bilmeden."
17. Yıl Önce 〰 Yazardan
Küçük çocuk, okul otobüsünden yavaşça indi. Sırtındaki çantayı ve önlüğünü düzeltip küçük adımlarla evine doğru yürümeye başladı. Siyah saçlarını bir yandan düzeltti minik elleriyle. Siyah saçları ve gözleri giydiği mavi önlüğü ile onu çok tatlı göstermişti. Evinin kapısını çalıp beklemeye başladı. Kapı her zaman ki gibi yardımcıları olan kadın tarafından açıldı.
Çocuk içeri girip çantasını kadına verdi. Salonlarına doğru ilerlerken merdiven başında annesinin öylece durmuş ona baktığını gördü. İçini bir korku aldı. Annesi yine ona kızacakmıydı acaba. Annesi birden yere çöküp kollarını kocaman açtı. Biraz ilerisinde ki oğluna gülümseyerek baktı.
Kadın oğlunun gelmeyeceğini anlayınca ona seslendi.
"Ateş anneyi özlemedin mi. Neden gelip sarılmıyorsun ?"
diyince Ateş annesine doğru yürüdü. Küçük kollarını açıp annesine çekine çekine sarıldı. Annesi ona hiç böyle davranmazdı ki. Okuldan geldiğinden annesi ona hiç sarılmazdı mesela. Ona hiç gülmez hep somurturdu. Peki şimdi neden böyle davranıyordu.
Annesi ile sarıldıktan sonra çekine çekine baktı annesine. Annesi kolundan tutup onu salona götürdü. Koltuğa oturup oğlunu da kucağına aldı.
"Günün nasıl geçti.?" diyip oğlunun saçını okşadı. Çocuk bu yaşadıklarının rüya olduğunu düşündü biran. Sesi titreye titreye konuştu
"G..güzeldi anne." diyip yerine sindi. Annesi daha ne diyeceğini bilemedi. İlk kez oğluna böyle davranıyordu. Oğlan annesinin kucağından indi.
"Ş.. şey ödevim var da. Onları yapmam gerek." diyip annesinin yanından ayrılıp odasına gitti. Akşam olana kadar da odadan çıkmadı. Yemeğini bile odasında yedi. Daha sonra yatağa girdi uyumak için. Ama aklı annesinin bugün ona davranış şeklindeydi. O böyle düşüncelere dalmıştı ki. Odanın kapısı açıldı. Kimin geldiği o zaten biliyordu.
Babası. Onu her zaman gelir öperdi. Ateş babasının o öpücüğünden sonra rüya alemine dalardı. Babası yine gelip ateşin yanağından öptü.
"İyi geceler benim yakışıklı oğlum." dedikten sonra odadan çıktı. Ateş'i yine bir hüzün kapladı. Annesi hiç gelip onu öperek, masal anlatarak uyutmamıştı. O an kapı yine açıldı. Ateş gelen kişiyle yerinden hemen kalktı.
"Anne neden geldin." diyip annesinin kahverengi gözlerine baktı masum masum.
Annesi gelip oğlunun yanına oturdu.
"Oğlumla uyumak istedim. Olamaz mı küçük bey." diyip oğlunun yüzünden bir makas aldı. "Hadi gel uyuyalım" diyip oğlunun yanına uzandı. Eliyle göğsünün üstünü gösterdi.
"Hadi gel. Kafanı buraya koy." dedi. Küçük çocuk kafasını annesinin göğsüne koyup derin bir nefes aldı. O an ciğerlerine bir koku doldu. Huzur kokan. Mutluluk veren bir koku. Kafasını kaldırmadan annesine sordu.
"Anne bu ne kokusu? . Çok güzel bir koku."
"Anne kokusu oğlum." dedi kadın.
"Anneler hep böyle güzel mi kokar anne?"
"Evet anneler böyle güzel kokar." diyip oğlunun saçını okşadı. O an Oğluna kötü davrandığı için ne kadar pişman oldu. Gözünden akan yaşı hemen sildi. Keşke dedi. Keşke oğluma öyle davranmasaydım ama iş işten geçmişti.
Oğlunun saçını okşadı bir süre daha. Sonra gözlerinden bir yaş daha süzüldü yanağına doğru. Son kez uyuyan oğluna seslendi.
"Özür dilerim annecim. Özür dilerim. Beni affet."
Kadının bu konuşmasında sonra başka bir ses duyulmadı odada.
Ay battı, Güneş doğdu. Ateş gülümseyerek uyandı. Yanında annesini görme umuduyla. Küçük siyah gözlerini hevesle açtı yeni güne. Ama umduğu gibi olmadı annesi odada yoktu.
Belki salondadır diyerek hızlıca odasından çıkıp merdivenlerden indi. Ama kimse yoktu. Annesi ve babasının odasına gitmek geldi sonra aklına. Tekrar merdivenlerden çıkıp odanın önünde durdu. Kapı yarım açıktı. İçerisi gözüküyordu. Balkonda olan babasını gördü o an. Yavaşça içeri girdi. Kimse yoktu odada. Küçük adımlarla yatağın yanında durdu. O an yerde bir kağıt parçası gözüne çarptı. Eğilip aldıktan sonra incelemeye başladı. Yeni yeni öğrendiği harfleri birleştirerek okudu, kağıtta yazanları.
"Mehmet,
Daha fazla dayanamıyorum. Daha fazla burada kalamam. Beni arama lütfen! Onu gördükçe aklıma yaşadığım şeyler geliyor. Elimden gelen bu kadar. Lütfen beni affet. Ateş'e her ne olursa olsun iyi bak. Hoşçakal.
Filiz."
O an küçük çocuğun kalbi taş tuttu. Annesi içinde kalan son umut parçasını da alıp gitti.
Şimdi zaman 〰 Miray' dan
Duyduklarım karşısında kalbim kan ağladı. Yüzüme doğru bilmem kaçıncı göz yaşım aktı. Ateş omuzlarını düşürüp birasından bir yudum daha alıp devam etti.
"İşte ilk o gece huzurla uyudu küçük bedenim. İlk bir ay kendimi toparlayamadım. Sonra psikolojik destek gördüm üç ay boyunca. Daha sonra iyi gibi oldum. Okuluma yaşamıma devam ettim. Daha sonra Onun gidişinin üzerimden beş yıl geçti. Babam bir kadınla tanıştırdı beni. Bir birlerini sevdiklerini söylediler. Ben istersem babam onunla evleneceğini söyledi. Tamam dedim bende. Evlendiler o kadınla. Kadının bir kızı vardı. İki yaşında. Beni kızından ayrı görmedi hiç. Çok sevdi iyi davrandı.
Bende sevdim onları yalan yok. Ama o bile bana böyle iyi davranırken gerçek annemin beni bırakması çok acıttı be Miray. Sonradan sonraya kabullendim ama. Artık o benim annem değil di.
O resimi yaptım sonra her gördüğümde ondan nefret edeyim diye. Öyle de oldu zaten onun o resmini gördükçe nefretim büyüdü. Artık hayatımda o kadın yoktu. Benim ailem babam, Funda annem ve küçük kız kardeşim Yeşim'den ibaretti. Tabi sonra Mert geldi. O da kardeşim gibi oldu. En önemlisi sen geldin. Herşeyim oldun. "
Diyip tuttuğu elimi okşadı. Anlattıkları o kadar acı veren şeylerdi ki. Bir anne nasıl oğlunu sevmez di. Ona nasıl kötü davranırdı. Aklım almıyordu. Elimi kaldırıp göz yaşlarımı silecekken elimi tuttu. Gözyaşlarımı yavaşça kendi sildi. Eli yanağımdayken baş parmağıyla okşadı yanağımı.
"Bunları sen ağla diye anlatmadım. Sen ağlama. Dayanamam" diyince kalbim iyice burkuldu. Ne kadar iyi bir adamdı. O kadar acı çekmişti ama hala "sen ağlama. Dayanamam" diyordu. Oysa kendi de ağlıyordu. Bende elimi kaldırıp sildim onun göz yaşlarını. Elimi yanağına yaslayınca kafasını yana eğerek elimin üstüne baskı yaptı.
"Bana diyorsun ama sen de ağlıyorsun." dedim. Dudakları hafif kıvrılarak baktı bana
Şuan ki durumumuzu düşündüm bi an. Çok karışıktı durumumuz. Onun eli benim yanağımda. Benim elim onun yanağında, kafasını yana yatırmıştı. Gözlerimiz birbirine kilitlenmiş bir haldeydi. Ne yapacağımızı bilmez bir şekilde bir birimize bakıyorduk.
O dudaklarını tekrar kıpırdattı, o an aklımı karıştırıp kalbimi yumuşatın kelimeleri doldurdu odayı.
"Biz, beraber gülsekte, ağlasakta fark etmez güzel gözlüm.
Biz olalım, beraber olalım bu bana yeter."
«BÖLÜM SONU »
Bölüm Sınırı: 30 Vote 40 Yorum
Bölümün sonunun güzelliği der susarım.
Ateş Karan yine yaptı yapacağını... Yalnız Ateş Karan'a bayılan bir tek ben miyim?
Son da ki sözü beni benden aldı....!
Ateş'in geçmişi hakkında ne düşünüyorsunuz. Böyle bir şey bekliyormuydunuz?? Ben yazarken içim bir kötü oldu yani anlatamam... Siz nasıl hissettiniz?
Bu arada Miray hakkında ne düşünüyorsunuz.?
Neyse çok konuştum. 18. Bölümde görüşmek üzere 💦 Hoşçakalın.
Sevgilerimle, Asya
Instagram| Yldz_asya