Μετά από 3 μέρες.
Τελικά δεν μπόρεσα ακόμα να πω στην Αγγελική ότι θα πάω στη Κορέα. Όμως, όπως και να έχει πρέπει να της το πω, δεν γίνεται να φύγω χωρίς να το μάθει.
Επίσης, από εδώ και πέρα θα φοράω φακούς επαφής.
Την προηγούμενη φορά που είχα πάει στην Κορέα, έπαθα ένα μικρό ατύχημα και μου είχαν σπάσει, έτσι έμεινα τρεις εβδομάδες χωρίς γυαλιά και με το ζόρι περπατούσα.
Ελπίζω η Αγγελική να μην στεναχωρηθεί. Δεν θέλω να φύγω, άλλα δεν έχω άλλη επιλογή.
Μετά το σχολείο, εγώ και η Αγγελική ήμασταν στο δρόμο για το σπίτι μου. Φαίνεται πολύ χαρούμενη, που σήμερα είναι η τελευταία μέρα του σχολείου πριν τις διακοπές των Χριστουγέννων. Χοροπηδάει σαν καγκουρό από την χάρη της.
Καθώς περπατάμε, προσπαθώ να της το πω πριν φτάσουμε σπίτι μου. Όμως δεν ξέρω πως να αρχίσω την κουβέντα.
Με το που πλησιάζουμε το σπίτι μου, τρέχει για να πάει πρώτη. Οχι!.... Δεν πρέπει να μπει μέσα...
Αγγελική pov.
Μόλις έφτασα με τον Seo στο σπίτι του. Έτρεξα για να μπω πρώτη. Η μητέρα του μου άνοιξε και την αγκάλιασα σφιχτά.
Αγγελική: Κυρία Ελένη επιτέλους έρχονται τα Χριστούγεννα και δεν θα.....
Δεν μπόρεσα να τελειώσω την πρόταση μου όταν πρόσεξα το μέρος που είχε βαλίτσες τριγύρω. Κοίταξα σοκαρισμένη τον Seo και ύστερα την μητέρα του. Δεν είναι δυνατόν να...
Αγγελική: Μετακομίζεται;;;
Είπα απευθείας τρομαγμένη και εκείνοι με κοιτούσαν με ένα παράξενο βλέμμα.
Μητέρα: Αγγελική δεν σου το είπε ο Seo....
Αγγελική: Τι να μου πει;
Seo: Δεν θα μετακομίσουμε...
Θα πάμε στην Κορέα για τις διακοπές των Χριστουγέννων....
Είπε με σκυμμένο το κεφάλι.
Στ'αλήθεια δεν το περίμενα να μου πει ποτέ κάτι τέτοιο. Αλλά είναι καλύτερα να φύγουν για τρεις εβδομάδες, παρά για πάντα.
Αγγελική: Γιατί δεν μου το είπες νωρίτερα;
Seo: Δεν ήξερα πως να στο πω....
Αγγελική: Δηλαδή θα φύγετε αύριο;
Seo: Ναι! Θα ξεκινήσουμε το πρωί....
Υπήρχε σιωπή στο χώρο, κανείς μας δεν έλεγε τίποτα. Όλοι μας είχαμε κατεβασμένα μούτρα.
Αγγελική: Να σας βοηθήσω με το πακετάρισμα;
Είπα και προσπάθησα να χαμογελάσω, αν και μου ερχόταν να κλάψω.
Μητέρα: Ναι μας έχουν μείνει κάτι τελευταία πράγματα για να πάρουμε.
Αφού τους βοήθησα να μαζέψουν και τα τελευταία πράγματα. Με πήρε τηλέφωνο ο Σταύρος για να με πάει σπίτι.
Τους αποχαιρέτησα και έφυγα. Με το που φτάσαμε στο σπίτι μου, χωρίς να πω τίποτα πήγα κατευθείαν στο δωμάτιο μου και κλείδωσα την πόρτα.
Δεν μπορώ να το πιστέψω πως φεύγει αύριο! Έπρεπε να μου το είχε πει νωρίτερα.
Είχα σκεφτεί τόσα πράγματα για τις διακοπές....
Ήθελα πολύ να περάσω τα Χριστούγεννα μαζί του!
Τα μάτια μου άρχισαν να υγρένουν και νιώθω τόσο απαίσια. Πάλι θα είμαι μόνη μου...
Seo Jun pov.
Όταν έφυγε η Αγγελική πήγα στο δωμάτιο μου και βγήκα στο μπαλκόνι να κοιτάξω τα αστέρια.
<Δεν θέλω στ'αλήθεια να πάω στην Κορέα...
Θέλω να μείνω εδώ.... και να περάσω τα Χριστούγεννα μαζί της. Μακάρι να υπήρχε ένας τρόπος να είμαστε μαζί> σκεφτόμουν και ξαφνικά είδα ένα αστέρι να πέφτει.
Seo: Σε παρακαλώ αστέρι, μπορείς να βρεις ένα τρόπο για να είμαι μαζί με την Αγγελική τα Χριστούγεννα;.... Σε παρακαλώ... Δεν θέλω να είναι μόνη της.... Δεν θέλω να την αφήσω!
Είπα φωναχτά και ύστερα μπήκε η μητέρα μου στο δωμάτιο.
Μητέρα: Seo είπες κάτι;
Seo: Όχι τίποτα!
Μητέρα: Μου φάνηκε σαν να μιλούσες.... Τέλος πάντων, πήγαινε να κοιμηθείς γιατί αύριο θα ξυπνήσουμε νωρίς.
Seo: Εντάξει!
Είπα και ξάπλωσα.
Ελπίζω τα αστέρια να πραγματοποιήσουν την ευχή μου. Εκείνα είναι η μόνη ελπίδα που έχω.
Το επόμενο πρωί.
Βρισκόμαστε στο αεροδρόμιο και περιμένουμε την ώρα που θα φύγουμε. Εκτός από τους γονείς μου, είναι και η Αγγελική με την Άννα και την Αναστασία εδώ. Όλοι συζητάμε μεταξύ μας εκτός από την Αγγελική. Έχει σκύψει το κεφάλι της και κοιτάει λυπημένα το πάτωμα. Δεν μπορώ να την βλέπω έτσι. Καλύτερα να της πω κάτι. Μην φύγω έτσι...
Seo: Έχεις ξανά έρθει στο αεροδρόμιο;
Αγγελική: Όχι.
Seo: Θέλεις να κάνουμε μία βόλτα, να κοιτάξουμε το μέρος;
Αγγελική: Δεν ξέρω...
Είπε με ένα κενό βλέμμα και κοίταξε αλλού.
Της έπιασα το χέρι και την έφερα κοντά μου.
Seo: Έλα σε παρακαλώ. Θα σε εξερευνήσω. Έχω έρθει πολλές φορές εδώ...
Πήρε βαθιά ανάσα και με κοίταξε προσπαθώντας να χαμογελάσει.
Αγγελική: Εντάξει. Που θα πάμε;
Seo: Απλός ακολούθαμε!
Έτσι πώς είμαστε χέρι χέρι, την τράβηξα και αρχίσαμε να περπατάμε. Πρέπει να της φτιάξω λίγο την διάθεση.
Seo: Θες να κάτσουμε κάπου να πάρουμε κάτι.
Αγγελική: Κανένα φραπέ ίσως....
Καθίσαμε σε μία καφετέρια και μετά από λίγο πίναμε τους φραπέδες μας. Σε λίγο πλησιάζει η ώρα....
Seo: Ο καιρός σήμερα είναι απαίσιος.
Αγγελική: Ναι.
Είπε ανεκφραστη και ήπιε μια γουλιά.
Πρέπει να σκεφτώ να πω κάτι καλύτερο.
Αγγελική: Γιατί δεν μου το είπες νωρίτερα πως θα φύγεις;
Είπε χωρίς να με κοιτάξει.
Seo: Ήθελα να στο πω από την αρχή.... αλλά δεν μπορούσα. Δεν ήθελα να σε στεναχωρήσω... συγγνώμη!
Αγγελική: Δεν πειράζει.
<< Σε 15 λεπτά θα ξεκινήσει το αεροπλάνο για Κορέα>> ακούστηκε μια φωνή από το μικρόφωνο και τότε πήγαμε στους υπόλοιπους.
Τώρα ήρθε η στιγμή να χωριστούμε. Όχι....
Αγγελική pov.
Τώρα ο Seo με την οικογένεια του θα φύγουν. Γιατί;; Θέλω να βάλω τα κλάματα και να τους παρακαλέσω να μείνουν.
Όμως πρέπει να κρατηθώ.
Seo: Αγγελική ήρθε η ώρα να σε αποχαιρετήσω!
Όχι γιατί... Αν μιλήσω τώρα, θα κλάψω. Νιώθω τα μάτια μου να βουρκώνουν και με το ζόρι αναμένω.
Ξαφνικά ο Seo με αγκάλιασε πολύ σφιχτά. Η κίνηση του με ξάφνιασε και για κάποιο λόγο δεν μπορώ να ανταποδώσω.
Seo: Μην στεναχωριέσαι. Θα φύγω μόνο για τρεις εβδομάδες. Θα σου στέλνω συνέχεια μηνύματα και θα μιλάμε με κάμερα. Θα δεις ότι θα περάσουν πολύ γρήγορα οι μέρες...
Είπε γρήγορα και τα μάτια του έχουν βουρκώσει λίγο. Τότε ανταπέδωσα στην αγκαλιά του και άρχισα να κλαίω αθόρυβα.
Αγγελική: Εντάξει. Θα σε περιμένω μέχρι να επιστρέψεις. Να προσέχεις!
Είπα με όση δύναμη είχα. Και τότε με φίλησε στο μέτωπο. Με αγκάλιασε μία τελευταία φορά και έφυγε προς το αεροπλάνο.
Ύστερα από αρκετή ώρα, είδα από το τζάμι το αεροπλάνο να βρίσκεται ήδη στον ουρανό.
Ο Seo έφυγε... πάει... Τώρα είμαι πάλι μόνη μου... και αυτά τα Χριστούγεννα! Θα μου λείψει πολύ....
____________________________
Γειά σας😄
Τι κάνετε παίδες;
Ελπίζω να περνάτε καλά και να σας άρεσε το κεφάλαιο.
Πείτε μου στα σχόλια την γνώμη σας.
Επέστρεψα!!! 🙌
Σας έλειψα; (μπα όχι εε)
Επιτέλους μετά από καιρό ξανά ανέβασα Κεφάλαιο!😁
Τα πράγματα έχουν καλυτέρευση και νιώθω πολύ καλύτερα.😊
Είχα σκοπό να ανεβάσω νωρίτερα αλλά δεν είχα χρόνο.
Δεν ξέρω ποτέ θα ανεβάσω πάλι, αλλά ας ελπίζουμε σύντομα.😅
Τσάγια!❤