ตลอดอายุ 20 ปีของโจนาธาน ลินเลย์ ไม่เคยยอมอ่อนข้อให้ใคร
เขาเป็นถึงลูกชายคนเล็กจากสายเลือดลินเลย์แท้ๆ เพราะฉะนั้นการแพ้พ่ายจึงไม่เคยปรากฏลงบนบทไหนในพจนานุกรมของนาธาน
หากแต่ในเวลานี้
เวลาที่เขาจะได้รู้จักว่าถูกเอา ชนะมันเป็นอย่างไร...
เพียงแค่แผ่นหลังสัมผัสกับพื้นเตียงที่ไม่คุ้นเคย นาธานก็พยายามต่อต้านคนตรงหน้าสุดฤทธิ์ ทั้งตบตี ขีดข่วนบนแผงอกกำยำสีแทนของชายตรงหน้าพร้อมกับเอ่ยปากสาดคำด่าเสียสารพัด แต่ถึงอย่างนั้นท่าทางของคนตัวเล็กกับทำให้เจ้าของห้องนึกสนุก เทรวิล หรือเทรฟ ไล่สายตาไปทั่วเรือนร่างของอีกฝ่ายด้วยความแปลกตา อันที่จริงแล้วเขาก็ไม่เคยนอนกับผู้ชายมาก่อน หากแต่คนๆนี้กลับทำให้เทรฟอยากจะลิ้มลองรสชาติของบุรุษเพศเหมือนตัวเองขึ้นมา
แต่ถ้ามองดีๆ ยอมรับว่าทั้งเรือนร่างและใบหน้าของอีกฝ่ายก็สามารถพูดออกมาว่าสวยอย่างไม่อายปาก ดวงตาเรียวเล็กสีอัลมอนต์เอ่อคลอไปด้วยหยาดน้ำตาจนประกายวาววับอย่างกับเพชรเม็ดงาม ปรางแก้มกับจมูกรั้น ไหนจะริมฝีปากอวบอิ่มที่คอยพยศเสียจนเทรฟอยากจะกำราบความดื้อรั้นของอีกฝ่ายให้สิ้นซาก ลำคอระหงขาวนวล ลาดไหล่ที่ยกกระเพื่อมด้วยแรงอารมณ์ ไปจนถึงเอวคอดและสะโพกที่ผายผึ่ง ถึงแม้ว่าอีกฝ่ายจะมีกล้ามเนื้อราวกับผู้ชายสามัญทั่วไปก็ไม่ใช่ปัญหา เพราะเขาก็รู้สึกว่ามันก็ดูมีอะไรๆให้มองดีเหมือนกัน
งดงาม สมกับเป็นราชกุลของเชื้อคนใหญ่คนโต..
นาธานดูอ่อนแรงลงอย่างเห็นได้ชัด ริมฝีปากที่คอยพร่ำเอ่ยคำด่าทอกลับเงียบหายกลายเป็นขบเม้มเหมือนสะกดกลั้นอะไรบางอย่าง และยิ่งเทรฟโน้มใบหน้าเข้าไปใกล้อีกฝ่ายเท่าไหร่ร่างบางก็ยิ่งสั่นสะท้านมากขึ้นทุกที
และคราวนี้ฟีโรโมนของอีกฝ่ายก็แผ่ซ่านขึ้นมาจนอัลฟ่าหนุ่มแทบจะหยุดหายใจ และเพียงหลังจากที่ทั้งสองสบสายตากันเป็นครั้งสุดท้าย สัญชาตญาณนักล่าจากตัวของเทรฟก็ไม่อาจทำให้เขาผ่อนผันแรงอารมณ์ของตัวเองไปได้อีกต่อไป
เทรวิลทาบริมฝีปากบดขยี้ทั่วกลีบปากของคนใต้ร่างจนช้ำเลือด แทรกเรียวลิ้นไปเกี่ยวกระหวัดจนนาธานต้องเผยอปากจูบตอบกลับไปด้วยความเต็มใจ จูบที่เต็มไปด้วยความร้อนแรงและหยาบโลนตามสัญชาติอัลฟ่า บดเบียดขยี้อย่างจาบจ้วงจนร่างบางหายใจเข้าปอดแทบไม่ทัน ยิ่งไปกว่านั้นสะโพกแกร่งของชายหนุ่มก็บดเบียดลงมาที่ส่วนกลางของลำตัวของนาธาน ขยับเสียดสีไปมาจนโอเมก้าใต้ร่างกระตุกตัวตามด้วยความต้องการที่เอ่อล้นจนแทบรับไม่ไหว ฝ่ามือคู่น้อยแตะลงบนแผงอกกว้างก่อนจะขูดเล็บจิกเข้ากับผิวเนื้อของร่างสูงเพื่อระบายอารมณ์ที่อัดอั้นของตัวเอง
"อ่ะ..อื้ออ"
ไม่ต่างอะไรกับอัลฟ่าหนุ่มในตอนนี้ที่สติทุกอย่างขาดสะบั้น เพราะภาพของร่างบางที่นอนแอ่นสะโพกครวญครางพร้อมกับปล่อยฟีโรโมนออกมาอีกเท่าตัวกลับทำให้แววตาของเทรฟปรากฏสีทองอำพันขึ้นมาชั่วขณะ มือหนากระชากเสื้อเชิ้ตสีขาวราคาแพงของนาธานออกไปอย่างไม่ไยดี ก่อนจะเลื่อนใบหน้าของตัวเองลงต่ำ อ้าปากงับติ่งไตคู่สวยทั้งสองข้างพร้อมกับออกแรงขบจนร่างบางหลุดเสียงครางออกมาอย่างสุดจะอดกลั้น
ในเวลาของการฮีท จะใครที่ไหนก็ควบคุมตัวเองไม่ได้กันทั้งนั้น...
แม้แต่โจนาธาน ลินเลย์ที่เคยเย่อหยิ่งในศักดิ์ศรี กลับต้องมาร้องครางอย่างไม่หยุดหย่อนเพราะสัมผัสของชายแปลกหน้าคนนี้ เทรวิลลากริมฝีปากผ่านกล้ามเนื้อหน้าท้องที่ขึ้นลอนบางๆ ไล่ลงมาตามกระดูกเชิงกรานและหยุดลงอยู่ที่ซิปกางเกงของคนใต้ร่าง เพียงแค่ไม่กี่นาทีชายหนุ่มก็สามารถปลดมันออกด้วยริมฝีปากของตัวเอง มือหนาทั้งสองดึงกางเกงยีนส์พร้อมกับอันเดอร์แวร์ราคาแพงนั่นออกแล้วโยนลงไปข้างเตียงอย่างไม่ไยดี
"ฉันไม่เคยทำให้กับผู้ชายที่ไหน"
"ยะ..อย่า"
"เธอเป็นคนแรกของฉัน นาธาน"
ริมฝีปากอุ่นครอบครองส่วนหัวเข้าไปอย่างเต็มใจ เพียงแค่เท่านั้นนาธานก็สะดุ้งเฮือก จนกระทั่งลิ้นร้อนของเทรฟไล่เลียไปตามส่วนปลายอย่างหนักเน้นจนร่างบางนอนไม่ติดเตียง
"ฮะ..อ่ะ..อ๊า"
เอวบางลอยหวือไม่ติดเตียงเพราะความเสียวซ่านที่ตัวเองได้รับ มือเล็กจิกเข้ากับกลุ่มผมของอัลฟ่าหนุ่มพร้อมกับหลับตารับสัมผัสรักจากคนตรงหน้าด้วยความเต็มใจ จนกระทั่งใกล้ถึงฝั่งฝัน แค่เพียงอีกอึดใจเดียวที่เขาจะได้ปลดปล่อย...
หากแต่อีกฝ่ายกลับไม่ยอมให้เป็นเช่นนั้น
ริมฝีปากถูกถอดถอนออกไปกลางคันจนนาธานร้องห้าม เขากำลังจะไปแตะถึงอารมณ์สูงสุดอยู่แล้ว แต่ผู้ชายคนนี้...คนๆนี้มัน..
"อึก..หยุดทำ..ไม"
"ฉันอยากเห็นความพยายามของเธอ"
"ไม่..อ๊ะ อ่ะ.."
"ขอร้องฉันสิ"
แรงอารมณ์ที่ขาดช่วงกำลังเล่นงานให้โอเมก้าอย่างนาธานสมองเบลอไปหมด ยิ่งฝ่ามือหนาที่ลูบผ่านแก่นกายของเขาราวกับจงใจให้ทุกข์ทรมานก็ยิ่งทำให้เขาตัวสั่นเทิ้ม เรียวขาหนีบเข้าหากันพร้อมกับพยายามจะเอื้อมมือลงไปจัดการความทุกข์ทรมานของตัวเองที่คั่งค้างให้หายไป แต่ถึงอย่างนั้นข้อมือเรียวสวยกลับถูกมัดด้วยเนคไทและเชือกแถวๆนั้นไว้กับเสาหัวเตียงทั้งสองข้างของเทรวิล
"มัน..ฮึก..ทรมาน"
"เป็นเด็กดีให้ดูก่อนสิ"
"เทรฟ..ได้โปรด"
เทรฟไล่สายตามองปลายแก่นกายเล็กที่บวมช้ำปริ่มไปด้วยหยาดน้ำที่ไม่ได้ปลดปล่อยอย่างน่าสงสาร ชายหนุ่มทำท่าจะลุกออกไปจากสนามรักหากแต่ต้องหยุดลงด้วยเสียงหวานที่เอ่ยขึ้นเป็นเชิงขอร้อง
"เจ้านาย.."
"..."
"ได้โปรด..ช่วยนาธานที.."
แล้วแบบนี้ใครมันจะทนไหวได้ล่ะ : )
"พะ..พอ..อ๊ะ..ก่อน"
"..."
"เอาออก..เอามันออกปะ..อ๊า!"
เรียวขาสวยถูกยกขึ้นพาดบ่าพร้อมกับออกแรงกระแทกกระทั้นเข้าไปโดนจุดภายในจนร่างเล็กดิ้นพล่าน ใบหน้าเรียวสวยเต็มไปด้วยหยาดน้ำตาเพราะความเหนื่อยล้าที่ถูกอีกฝ่ายกระทำมาเป็นเวลาหลายชั่วโมงจนไม่ได้พักผ่อน
ตั้งแต่ฟ้ามืด..และตอนนี้เกือบจะแตะรุ่งสางขึ้นไปทุกที
"เทรฟ..อึก..อ๊ะ"
"ซี๊ด.. ทำไมข้างในตัวเธอถึง-"
ยิ่งขยับแก่นกายกระแทกรุนแรงขนาดไหน แรงตอดรักจากภายในช่องทางก็มีมากเสียจนอัลฟ่าหนุ่มต้องขบกรามหลุดครางต่ำออกมา ใบหน้าหล่อคมเต็มไปด้วยเม็ดเหงื่อผุดขึ้นประปรายจากกามารมณ์ที่เขาตักตวงได้จากคุณหนูลินเลย์ในตอนนี้ มือหนาจับเอวสอบไว้แน่นก่อนจะถอดถอนความเป็นชายออกมาแล้วกระแทกกระทั้นถี่รัวจนได้ยินเสียงของขาเตียงที่ดังเอี๊ยดอ๊าดแข่งกับเสียงครางอื้ออึงของทั้งคู่
จนกระทั่งเกิดเสียงหักของไม้ที่ขาเตียงข้างหนึ่งจนพื้นเตียงเอียงไปข้างหนึ่ง เพียงแต่ความรุนแรงและหยาบโลนของอีกฝ่ายกลับไม่ได้หยุดลงแค่นั้น มือแกร่งจับพลิกตัวของอีกฝ่ายให้อยู่ในท่าคว่ำ ก่อนที่ชายหนุ่มจะเริ่มตอกย้ำแรงกระแทกเข้าไปในตัวของนาธานอย่างไม่มียั้ง ร่างบางปิดเปลือกตาอ้าปากครางบนพื้นเตียงจนหยาดน้ำลายไหลเปรอะเปื้อนไปทั่วใบหน้าอย่างควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้ ข้อมือทั้งสองที่ถูกมัดตรึงเอาไว้ติดกับหัวเตียงจิกลงบนฟูกที่นอนด้วยความสุขสมเสียจนกายสั่นสะท้านไปตามแรงที่คนข้างบนส่งมา
รู้สึกดีจนแทบจะขาดใจ
"ซี๊ด..นาธาน..อ่าห์"
"ฮะ..อ๊ะ..อ๊ะ เทร..ฟ"
"ฉัน..จะไปแล้ว.."
"อย่า..อย่า ฮะ..ปล่อยใส่ อ๊า.."
เสียงของนาธานเริ่มขาดช่วงเพราะเขาก็กำลังจะแตะจุดหมายเช่นกัน จนกระทั่งเทรวิลตอกย้ำแรงกระแทกถี่รัวให้ปลายหัวหยักกระทบเน้นกับจุดด้านในของนาธานจนร่างบางทนต่อไปไม่ไหว นาธานปิดเปลือกตาอ้าปากครางเสียงยาวก่อนจะกระตุกกายด้วยความเสียวสะท้านจนหัวสมองขาวโพลนไปหมด รู้ตัวอีกทีก็ได้ยินเสียงของผ้าปูที่นอนในมือของตนที่ขาดจนเป็นทางยาว บ่งบอกได้ถึงแรงอารมณ์ของตนที่มีว่ามากล้นเพียงใด
เทรวิลเองก็ไม่อาจทนแรงจากช่องทางที่คับแน่นจนรัดตัวตนของเขาต่อไปได้ ชายหนุ่มขบกรามสวนกระแทกแก่นกายลงไปซ้ำๆก่อนจะกระตุกเกร็งและฝากฝังความเป็นชายของตัวเองที่ขยายใหญ่จนรัดแน่นไปกับช่องทางพร้อมกับปลดปล่อยหยาดน้ำขาวขุ่นของตัวเองไปเต็มช่องทางของคนใต้ร่างจนบางส่วนไหลทะลักออกมาตามซอกขาของนาธาน ร่างสูงครางเสียงต่ำอย่างสุขสมหลังจากที่ได้ปลดปล่อยสิ่งที่น่าอึดอัดออกไปจนหมด ใบหน้าหล่อเหลาที่เต็มไปด้วยหยาดเหงื่อจูบไล่ไปตามลำคอขาวเนียนแล้วขบกัดจนขึ้นรอยสีกุหลาบช้ำราวกับประติมากรรมชิ้นเอกจนพึงพอใจ
"ออก..ไป"
"..."
"ปล่อยเสร็จแล้วก็ออกไป.."
เทรวิลสัมผัสได้ถึงแรงสั่นสะอื้นจากตัวของคนใต้ร่าง และเขาก็ไม่ได้เป็นคนดีมากขนาดที่จะอยู่ปลอบใจคนตรงหน้าเสียด้วย
เพราะลินเลย์คือศัตรู
และสิ่งที่อีกฝ่ายได้รับ มันก็สมควรแล้วกับที่คนตรงหน้าไปทำกับโอเมก้าคนอื่นเอาไว้
ชายหนุ่มลุกขึ้นใส่เสื้อผ้าจนเรียบร้อย มือหนาติดกระดุมเม็ดสุดท้ายพร้อมกับเหลือบมองร่างบางที่ยังคงนอนนิ่งอยู่ใต้ผ้าห่มผืนหนาเอาไว้อยู่
มันก็ใช่ที่เทรฟแค่คิดจะแก้แค้นอีกฝ่ายเล่นๆ หากแต่เขาก็ไม่คิดจะโกหกว่าความรู้สึกตอนที่ได้ร่วมเซ็กส์กับคนตรงหน้ามันทำให้เขามีความสุขมากขนาดไหน..
ไม่เหมือนคู่นอนคนอื่น ไม่มีใครหน้าไหนทั้งนั้นที่ทำให้เทรวิลลุ่มหลงจนหน้ามืดตามัวขนาดนี้ได้
"ลืมเรื่องวันนี้ไปซะ.."
"..."
"อัลฟ่าที่สูงส่งอย่างฉัน ไม่ควรมาเกลือกกลั้วกับคนแบบนาย"
แค่เท่านั้น..ร่างสูงก็หลุดเสียงแค่นหัวเราะออกมาอย่างกลั้นไม่อยู่
อัลฟ่างั้นหรือ
อัลฟ่าที่เรียกหาสัมผัสของเขาจนตัวสั่นเพราะอาการฮีทครั้งแรกของตัวเองน่ะหรือ..
น่าขันสิ้นดี
"ถ้าพระองค์ประสงค์เช่นนั้น กระหม่อมก็จะไม่ขัด"
เทรวิลนั่งลงพื้นเตียงที่เต็มไปด้วยรอยยับจากกิจกรรมที่หนักหน่วงที่ผ่านมา ใบหน้าหล่อได้รูปโน้มเข้าไปใกล้ กระซิบบางอย่างที่ข้างหูของราชกุลผู้เย่อหยิ่งก่อนจะเดินออกจากห้องไป ทิ้งเอาไว้ให้โจนาธาน ลินเลย์คนนี้ต้องทุบกำปั้นลงบนเตียงด้วยความเกลียดชังทั้งหมดในหัวใจ..
เจ็บปวดที่ต้องยอมรับความจริงว่าตัวเองไม่ใช่อัลฟ่า
เจ็บปวดที่ถูกยำยีศักดิ์ศรีจนไม่เหลือชิ้นดี และสิ่งที่เจ็บที่สุดก็คงไม่พ้นว่านาธานได้เจอกับคู่แห่งโชคชะตาของตัวเองในเวลาแบบนี้
"แต่ถ้าอัลฟ่าผู้สูงส่งอย่างเธอฮีทขึ้นมาอีกเมื่อไหร่ อย่ามาร้องขอให้ช่วยเหมือนที่ร้องอ้อนวอนฉันอย่างเมื่อคืนก็แล้วกัน คุณหนูโจนาธาน..."
สกรีมได้ที่แท็ก #LastDestinyVmin นะคะ
กลับไปเม้นท์ที่หน้าเด็กดีได้นะคะ ทุกเสียงตอบรับคือกำลังใจของเราค่ะ .__.