Jhoana
Ang ganda ng panahon, ang aliwalas. Inikot ko ang paningin ko at tinignan ang mga estudyanteng halo halo ang mga ginagawa.
Kahit na iba iba ang mga estado nila sa buhay ay bakas sa kanilang mga mukha na masaya sila.
Ang iba nama'y parang mistulang 'old people' na hindi man lang makuhang ngumiti.
May mga ganong tao, yung mas gusto lang nilang mag-isa, yung nakikinig lang sila ng mga ingay ng tao sa paligid or minsan ay nakikinig lang sila ng music galing sa earphone nila. That's how they escape the reality.
Tao tayo, may iba't ibang pananaw, at may iba't ibang pinaniniwalaan.
"Jhoana!" sigaw nito.
Napatigil ako sa pagmumuni muni at napalingon kung saan nanggaling ang sumigaw sa pangalan ko.
Nakita ko si Marci na natakbo papunta sakin.
May itsura si Marci, type niya ako pero hindi ko siya type.
Parang hindi ko lang trip, hindi ko siya pinayanggang manligaw pero manliligaw pa din daw siya kahit ayaw ko.
So, anong papel ko dito bilang ako?
I'm not entertaining boys, masasaktan lang rin naman.
"Nandito ka lang pala, kanina ka pa namin hinahanap ni Marge" hingal na sabi nito.
"So, bakit parang kasalanan ko pa?" napahawak naman ako sa dibdib ko at ngumisi. "Sinabi ko bang hanapin niyo ako?" I added.
Napasimangot naman ito. "Ikaw na nga hinanap, ayaw mo pa" then ngumuso siya.
Napasinghap ako at tinabig ang bibig niya. "Hindi ka cute, Marsh. Nakakaumay ka"
Pinaningkitan niya naman ako ng mata, saka niya ako hinila para maglakad.
Hanggang sa makapunta kami kung nasaan sila Marge, Sa cafeteria.
Naabutan namin silang nakain na. Kahit kailan talaga hindi man lang sila nang-intay para sabay sabay kami?
Kasama rin pala nila sina Jas, Alexa at Shin. Since first day of college namin dito sa Ateneo ay kami na ang magkakasama.
Hindi na ako tumanggap ng ibang kaibigan kahit na gusto nilang makipagkaibigan.
Okay na ko sa konti, atlis totoo.
"Friend! Saan ka ba nagpupunta?" Jas asked.
Umupo ako sa vacant na upuan. "Wala kang pake, Friend" then I rolled my eyes.
She give me a tiger look. "Naghanap ka nanaman siguro ng aawrahan no?" she chuckled.
"Nandyan naman si Fafa Marshi, Jho!" Shin added.
Napatingin naman ako kay Shin. "Ready to catch yang si Fafa Marshi" Marge teased.
Napatingin naman ako kay Marci na katabi ko. Para tuloy siyang nahihiyang ewan pero nakangiti at nakikinig lang sa pangaasar ng mga kaibigan namin.
"Hoy! Stop na guys! Maiihi na si Fafa Marshi" She said sabay nagsitawanan naman sila.
"Nakakatawa yon, Guys? Nakakatawa?" He said while he wear a poker face of him.
Tuloy tuloy pa din naman ang mga ito sa pagtawa. "Ikaw na nga tong tinutulungan" Marge said.
"Oo nga, dapat nga magpasalamat ka samin" Jas added.
"Wow huh, Thank you!" Marci sarcastically said.
"Welcome, Marsh!" then sabay sabay silang tumawa.
"Hoy! Tama na nga yan, para kayong mga baliw. Ano bang kailangan niyo sakin?" I said.
Pero pinagpatuloy lang naman nila ang pagkain nila.
"Hoy! Kinakausap ko kayo" I added.
Tumigil sa pagkain si Jas at nagsalita. "Hindi ba pweding namiss ka namin?"
Napairap ako at napatayo. "Alam niyo nakakaurat kayo! Namimiss? Eh halos araw-araw tayo magkakasama!"
Nagulat naman sila kaya napatigil ang mga ito. "So, galit ka na nyan?" Shin.
"Magw-walkout ka na nyan?" Marge said.
I sighed. "Urg! Bibili ako ng pagkain ko! Ano to? Kayo lang yung kakain? Gusto niyo nakatunganga lang ako sa inyo? ganon?" I sarcastically said.
Napatawa sila. Katawa tawa ba ako?
"Alam niyo ang saya ng buhay niyo, para kayong tanga" I said.
"Hoy Jhoana! Ang pinuputok ng butchi mo dyan?" Marge replied.
I smirked then I started walking. In other side, I know that Marci following me.
"Nainis ka ba?" napatingin ako sa kanya then I was just shook my head.
"Hindi, sanay na ako sa kanila" napatikhim ito.
"Wag mo nalang silang papansinin, mukang mga qaqo yung mga yon eh. Asar ng asar" napatawa nalang naman ako sa mga sinabi niya.
"Mukang sayo mo dapat iapply yang sinabi mo ah?" Napangiti ito.
"Ate Isa nga pong Carbonara tsaka 32oz gotcha pineapple" I said sa tindera.
Napabaling ako kay Marci. "Mukang sayo ata ang wag silang pansinin sa pang aasar nila"
Inabot ni ate ang order ko, kinuha naman iyo ni Marci. Ayan kaya kami iniissue. Pero okay lang. Bahala sila.
Tsaka kami bumalik sa table kung nasaan sila Marge.
Pagkapunta namin sa tapat nila ay nakita namin silang parang nakangiting mga aso.
"Ayan huh, ayaw niyong maissue pero kayo gumagawa ng dahilan para maissue kayo" Jas said.
Napailing nalang ako at napatawa ng kaunti saka umupo kaming dalawa ni Marci.
"Kaya wag niyo kaming masisi sising mga maissue" Shin added.
"Pinapaasa niyo kami eh" Marge said saka nag-pout.
Sumubo ako sa Carbonara at pinakinggan nalang silang magusap-usap.
"I just want to know, kinaganda niyo yang pagiging maissue niyo?" Marci asked them.
Napahawak naman sila sa dibdib nila. "Ay medyo nakakahurt yon" Marge.
"Realtalk." Shin added.
Tumayo naman si Jas at humawak sa upuan. "Pigilan niyo ako magw-walk out ako dito."
Nilunok ko muna ang kinakain ko bago magsalita. "Walang napigil go lang, tuloy mo lang.."
Napatawa naman sila.
She gave me a death glare saka umupo ulit sa upuan niya. "Alam niyo wala kayong kwenta"
"Alam mo rin? Mas wala kang kwenta" Marge replied then Jas rolled her eyes.
"Ay wow, Is that you Jhoana?" napatawa naman sila at nahampas ko si Marci sa braso ng wala sa oras.
"Aray naman, Jho. Sinaktan mo na nga heart ko pati ba naman braso ko" he said while hinihimas niya ang braso niyang hinampas ko.
"Ayon" Jas said.
"Ganon naman pala" Shin added.
Napatingin ulit ako kay Marci at tinampal ng mahina ang mukha nito. "Hoy ang kapal mo!"
"Tignan mo pati mukha ko" she paused then he held her face abd carresed it. "Ito na nga lang charm ko para magkajowa, sasaktan mo din?" He pouted.
"Hala ang cute, mukang aso" she said saka tumawa naman silang tatlo.
I don't know kung paano ko sila naging kaibigan.
Bukod sa tahimik ako hindi ko na alam. Siguro wala na kong choice dati kaya eto na ngayon.
Wala na akong magagawa, nandito na eh.
"Magmature ka nga Fafa Marsh! Kaya siguro ayaw sayo ni Jhow." Jas teased.
Napatango din naman si Marge. "Kaya ata pati yang mukha mo di nagmamature"
Napaapir naman silang tatlo. "Muka pa ding totoy!" Shin added. Kaya nagsitawanan naman silang tatlo habang kami ay tinitignan lang namin sila.
"Hoy! Ang sasama niyo kamo" I paused and drink my pineapple. "Mga Judgemental ppl, kailangan niyo na talagang mawala sa mundong ito!" I said.
"We're just stating the truth" Jas smirked.
Yung araw araw naming pagsasama ay laging napupuno ng mga pangaasaran, laitan, batukan at kung ano ano pa.
Hindi ko mawawari'y kahit ganito kami ay masasabi kong tunay kaming nagiging masaya.
I sip. "May gagawin pa ako mga bakla, Una na ako sa inyo"
I stand and get up my things. "Where are you going, Jhow?" Shin asked.
"Kung saan wala kayo" then I start walking away.
"Ingat ka, Bakla. Tanga ka pa naman" Pahabol naman ni Marge.
Napiling nalang ko't napatawa.
Wala pa ring nagbabago, walang hiya pa rin.
They don't care about the people around them. Important is we have fun.
We're about what we doing. Kaya rin pala naging kaibigan ko sila.
Nakahanap na ako ng isang rason kung bakit kami magkakaibigan.
We love peaceful lifestyle. We love painting, Anything that we want to paint we painted.
Nothing can stop us unless your our parents.
Nangiti nalang ako sa mga naiisip ko. Ang saya palang mabuhay.
Lalo na kapag kasama mo yung mga taong nagpapasaya sayo kahit sa maliit na bagay.
In simple things we do, we're happy. Talking to each other even if abutin ng madaling araw, parang ang saya mo na.
I realized something that you don't need anything to be happy, just live your life to the fullest.
Money can't buy happiness, sabihin na nating nasaya ka kasi nabibili mo yung gusto mo.
But mas malakas pa rin yung hatak kaoag masaya ka na hindi ka pa nagastos.
That's why we need people to our lives. Even if it simple and that's can make you happy.
There goes the true happiness means.
I sit down to a bench in my side. I'm in my happy place now.
The Moro field.
I sighed deeply and closed my eyes.
It makes me chill when I'm doing this thing.
I just hear the surrounding voice around me.
Halo halo, pinagsamang ingay ng paligid at huni ng mga ibong lumilipad.
I can feel the air blowing in my skin. Even if it's already in the afternoon.
I Opened my eyes and back to the reality.
I smiled, I smiled because I can see what they see.
I am so blessed that I don't have any disability.
"Hi" he greeted.
Napatingin ako sa side niya. He smiled at me.
"Oh? Bakit ka sumunod?" I asked saka umusog ng upo para makaupo siya.
"Ako kasi pinagtitripan nung tatlo" She said.
I chuckles. "Hindi ka na nasanay, upo ka Marsh." I said then saka siya umupo.
"Hindi ko alam kung bakit ko sila naging kaibigan kung palagi naman nila akong binubully." Sunod sunod na sabi niya.
Napailing ako. "Alam mo, ikaw yung lalaki pero ikaw pa yung ginaganyan nila."
Napatawa siya ng mahina at napatingin sa malayo. "Hindi ko nga alam kung bakit ako napayag na ginaganito nila ako" he paused a second. "Siguro nga nasanay nalang ako."
"Tama yan" I said and looked at him.
He look at me back. "Huh?"
"Tama yang ginagawa mo yung sinasanay mo na yung sarili mo sa mga bagay na araw araw ng ginagawa sayo." I said.
Napatawa siya ng mahina. "Bakit ganyan ka magsalita?"
I smiled. "Gaga, nagsasabi lang ako, Mas masaya kasing masanay ka nalang."
Kumunit ang noo niya ng slight. "Diba mali din? Kasi nasanay ka nga tapos minsan bigla bigla nalang silang mawawala?"
Napailing ako at napatawa. "Alam mo din Marsh, don't think to the negative side muna, we're too young to think for that." I paused. "Dito muna tayo sa positive, nakakabawas goodvides ang negative eh"
Hinawakan niya ang ulo ko at ginulo ang buhok ko. "Ang positive mo talagang tao, I want you to stay to my life forever."
I chuckles. "Walang forever, Marsh"
Napatawa din ito. "Ikaw talaga, akala ko ba positive kang tao?"
"Joke lang, Thank you kasi gusto mo ko mag-stay." I smiled.
Kumunot ang noo niya. "Thank you? For what? I must be thankful for you." she smiled.
I pushed her face lightly. "Ayon, Is that a banat?" I said.
"Huh? No. That's what my heart said." he said.
"Naks pano yon? Binulong sayo?" Napailing naman siya.
"Ikaw talaga ang loko. Saturday ngayon, uuwi ka batangas?"
Every evening of saturday, I'm going home in Batangas. Wala lang, namimiss ko lang sila.
Then sunday afternoon, Uuwi na ko.
Since ako lang at ang pinsan ko ang nasa manila, nasa batangas sila. I got the chance na every week nabibista ko sila.
Or minsan twice a month lang, kapag hindi talaga keri sa time.
But I got a lot of time kapag sila ang usapan, Ang halaga ng pamilya ko sakin.
Because in the end Family ang nandyan para sayo, Iwanan ka man ng lahat nandyan parin yung pamilya mo.
And also besides of I am super close with my Mother and sistah.
"Oo" I replied.
"Nagabi na, kaya mo pang magdrive ng mahabaan? Baka anong mangyari sayo." Napatawa ako.
"Ikaw talaga marsh, Nabyahe naman ako ng gabi lagi. Tsaka diba think positive, wag sa negative?" I said. "But thank you for your concern, I appreciate" I added.
He smiled. "Okay, Okay. Basta be careful, wag mago-overtake. Hayaan ko na silang mauna basta ligtas ka lang." napatawa ako ng mahina.
"Ang OA mo, Marsh. I got this, huwag ka mag-alala. Bye Marsh, See you on monday." I said saka tumayo na.
He smiled and nakipagbeso sakin. "Ikaw talaga, Bye"
------
I was on the road, and player my stereo with an open wind shield plus Lany songs played at stereo.
Heaven feels.
How'd ya fail to mention
That you might be moving
In 4 months to London
Now our days are numbered
Should I try I wonder
Wait how far is London
I sighed and feel the air entered at my Car.
Sana ganito nalang ang buhay, roadtrip plus makinig ng music sa stereo.
Walang problema, walang inaalala.
So free.
I need my current location
To be your current location fly back to me
I need my current location
To be your current location fly back to me Fly back to me.
You have time para makapagisip ng mga bagay bagay na nangyayari sa mundo.
Isipin yung magiging ikaw sa future.
Hays.
In the middle of my driving, I feel my head hurts.
I just shook my head at hindi inalala ito . I think its the cause of my long driving.
But it sucks, Nakaramdam ako ng pagkahilo, at nagiba ang paningin ko.
Anytime babagsak ako pero pinilit ko pa ring hindi huminto at magpatuloy na lang.
And then I just hear the last sound, a beep of a car and all my round gets dark.