'Will you escape with me?'
When Breydon asked me that question, hindi kaagad ako nakasagot.
Actually, wala akong maisagot.
Kaya hanggang ngayon, kahit umalis na si Vimaia, nakatitig pa din ako kay Breydon.
Hindi ko talaga alam ang isasagot.
Mahal ko si Breydon. Mahal na mahal ko siya.
Pero...
'Shit. Ano'ng gagawin ko?!'
"Baby, please speak." hinawakan ni Breydon ang kamay ko.
Naka-upo kami dito sa sofa. Hindi ko nga alam kung paano kami nakarating dito. Sobrang occupied talaga ng utak ko.
"Breydon." sa wakas, may lumabas na salita sa bibig ko.
"Paano ang pamilya ko?"
Sila kaagad ang naisip ko. Sila Mama, Papa at Allen.
"Hindi ako pwedeng tumigil sa pagta-trabaho, Breydon. Ako ang bumubuhay sa pamilya ko—"
"Of course, baby. I won't stop you from working." hinaplos niya ang kamay ko, "You can still work at Dawnlens."
I can still work? "Kanino ako magta-trabaho? Ikaw ang boss ko." nangunot ang noo ko.
If he's resigning, then.. sino na ang bagong CEO?
Hindi kaagad siya naka-sagot sa akin.
"I stated I was resigning. But I am very certain that he will not let me." umiwas siya ng tingin, "You can return to your previous position. Graphic designer, am I right?"
Graphic designer?
"Breydon." umiling ako, "Huwag ka ng mag-resign, please?" humigpit ang hawak ko sa kamay niya.
"Gusto kitang makasama sa trabaho."
Seryoso ako. Ayokong mag-resign siya.
Baka naman pwede pang maayos 'yung problema nila?
"Sinabi mo ba sa pamilya mo na hindi ka magpapakasal kay Vimaia—"
"Andrea, I fucking shouted it. Naturally, though, they'll act as though I said nothing at all a while back."
Napabuntong-hininga ako dahil sa sinabi niya.
Grabe. Anong pamilya 'yan? May pagmamahalan pa ba sa kanila?
"At the moment, it's my sole plan." tumitig siya sa akin, "Andrea, I'm so over them. I'm done putting up with this crap." umiling siya ng umiling.
"I now have savings of my own. I own a car, a lot of land, and many houses. Baby, I already have everything I need."
Napalunok ako dahil sa sinabi niya.
Or course, mayroon na siyang kotse, bahay, at.. lupa?
"May lupa ka?" gulat kong tanong sa kanya. "Saan?"
He slightly smiled at me, "Next to your strawberry farm."
Tuluyan ng nanlaki ang mga mata ko.
"S-Seryoso ka ba? Tinotoo mo 'yung sinabi mo?" gulat na gulat na tanong ko sa kanya.
What the heck? Binili niya talaga 'yung lupa na 'yon?! Sobrang lawak no'n, ah?!
"Yeah." he nodded his head, "In addition, I own a home and land in Forbes Park, and in France."
France?!
Napalunok ako. "A-Ang yaman mo talaga." bulong ko.
Grabe. Napakadami niyang bahay?! Hobby niya ba ang magpatayo ng bahay?
"I'm spending my money wisely, if my blasted Dad is wealthy, I deserve to benefit from it."
Tama naman siya. But I'm sure, malaki na talaga ang naipon niyang pera.
"So? About my plan, baby?" he asked me again.
I sighed, "Magta-trabaho pa din ako sa Dawnlens. Huwag mo na akong alisin bilang executive assistant." sagot ko sa kanya, "Tungkol sa.."
God. Saan ba kami titira?
"We can live in Forbes Park, my family has no idea about my residence there."
Forbes Park?
"Malapit ba 'yon sa Dawnlens?" tanong ko sa kanya.
"An hour away, I guess?" hinawakan niya ang pisngi ko, "Don't worry, I'll always take you to the company."
Napatitig ako sa kanya, "Ano naman ang gagawin mo habang nasa bahay ka?"
Kasi kung magre-resign siya, ano na lang ang gagawin niya?
"I'm still figuring that out, baby." sagot niya sa akin.
Bigla siyang tumayo, "I'd like to escape this place right now. I am sure they will follow me."
"Ngayon na?" tumayo din ako.
He nodded his head.
Nakagat ko ang labi ko habang nakatingin ako sa kanya.
"Okay." I answered.
Ayoko siyang iwan. Kung gusto niyang tumakas sa pamilya niya, sasamahan ko siya. Mahal na mahal ko si Breydon, at gaya ng sinabi ko, gagawin ko ang lahat para sa kanya.
"I love you so much." he stared at me and gently kissed my forehead, "Thank you for doing this, Andrea." hinaplos niya ang pisngi ko.
Hinawakan ko ang kamay niya na nasa pisngi ko, "I love you more, Breydon." ngumiti ako sa kanya.
Alam kong pag-subok lang 'to sa buhay namin.
At alam ko, na kaya namin itong lampasan.. ng magkasama.
••
Seryoso ba siya?
Bahay.. niya 'to?
Itong mansion?
"Yes, baby. It's mine." parang narinig ata ni Breydon ang sinabi ko sa utak ko.
Grabe.
Napakaganda naman ng bahay na 'to! Sobrang expensive! Mansion talaga 'to, eh. Masyado siyang malaki, sa totoo lang.
Natawa si Breydon dahil sa reaksyon ng mukha ko. Hinawakan niya ang kamay ko at hinila ako papasok sa loob ng mansion niya.
"Wow.." tuluyan ng nanlaki ang mga mata ko nang maka-pasok na ako sa loob ng bahay.
Argh. Napakaganda dito! Para akong nasa five star hotel! Masyadong malaki 'yung bahay, tapos napaka-taas no'ng ceiling, kahit 'yung mga kurtina ang hahaba!
"Dito tayo titira?" gulat akong tumingin sa kanya.
Shit. Sobrang yaman niya nga. Palagi ko na lang nakakalimutan na boss ko nga pala siya, siya ang CEO ng Dawnlens Company, at anak pa siya ng President.
"Yeah." inilapag niya ang mga maleta namin sa marble na floor.
Grabe talaga. Marble 'yung floor?!
"Do you like it?" niyakap niya ang bewang ko mula sa likod.
"Oo." sagot ko habang naka-tingin sa buong bahay, "Masyado nga lang malawak para sa'tin. Tayong dalawa lang ang nakatira dito." tumingin ako sa kanya.
"Well, we can have our four children now—"
"Breydon." hinampas ko ang braso niya na nasa bewang ko.
He chuckled and gently kissed my cheek, "This will be our new home, baby." humigpit ang yakap niya sa bewang ko.
"I'll start a new life with you." ipinatong niya ang mukha niya sa balikat ko, "Just you and me, Andrea La delle."
Napangiti ako dahil sa sinabi niya.
Siguro nga mahal na mahal niya ako.
Napapaisip tuloy ako, deserve ko ba ang pagmamahal niya? Sobra na, eh. Sobra pa sa sobra.
"I love you, Breydon." humarap ako sa kanya. "Kung gusto mong tumakas sa pamilya mo, sasamahan kita." niyakap ko ang leeg niya.
He smiled as he gently hugged my waist, ""Andrea, I love you more. I never imagined I could love so much in my entire life. God, you are my everything."
Ngumiti ako at inilapit ang mukha ko sa kanya, "Ikaw din ang lahat sa akin, Breydon." puno ng emosyon na saad ko bago halikan ng malalim ang labi niya.
Breydon, you are also my everything.
And I'm afraid of what I can do for the sake of my love for you.