KEIRA’S POV
The next few hours felt like eternity to me. Hindi ko alam kung ano ang dapat kong asahan na ibabalita nina Xander sa amin. Gustong-gusto kong pumunta mismo doon sa lugar but Yan and the others wouldn’t let me.
Nakabalik na ang karamihan sa mga tauhan namin at nagpapahinga na sila either dito sa mansion or sa Colony. Sinigurado nilang may sapat na taong matitira doon sa hideout number 4 para makuha ang mga naiwan sa loob ng building nang sumabog ito. Nasa E-room pa rin kami. Nakatitig lang ako sa malaking screen dito sa loob habang pinapanuod namin ang ginagawa sa site. Madilim na dahil inabot na sila ng gabi sa ginagawa nila. Hale brought foods earlier pero hindi ko makuhang galawin ang mga iyon. Ilang beses na nila akong sinabihan na kumain pero ayoko talaga.
May mga nailabas ng mga katawan kanina and most of them are already dead. I’ve been crying for hours now. Mabuti na lang at nakaupo ako kaya bumababa lang ang tubig sa mata ko at hindi ito namumugto pero napapagod na ako.
May mga nailabas din naman na mga buhay pa pero masyadong malala ang mga sugat na natamo nila at agad silang sinusugod sa hospital. Masyadong natatagalan ang proseso dahil hindi lang mga miyembro ng Round Table ang nasa loob kundi pati na rin ang mga tauhan ng Pyramid.
Clark’s still on my station and he would spare me a glance every now and then dahil hindi na natatanggal ang sinok ko. I think the sound of it bothers him. Lumabas na si Yan kanina dahil kailangang may umasikaso sa mga tauhan namin. He’s overseeing things outside habang nasa tabi ko pa rin si Hale. He’s talking to our men from Apocalypse but he’s using the communicator. Ayaw niya akong iwan mag-isa dahil may ginagawa si Clark.
“Grey’s coming out, Big Boss.” Nabalik ako sa realidad nang marinig ko ang sinabi ni Clark. Agad akong tumingin sa malaking screen na ngayon ay tanging monitor na lang galing sa station ko ang makikita. Gamit pa rin namin ang satellite cameras. Nakatuon lang ang pansin ko sa butas na ginawa nila doon sa building para maging daanan.
Nang makita ko ang itsura ng lalaking nakahiga sa stretcher, nablangko na ang utak ko. Hindi ko malaman kung humihinga pa ba si Grey o hindi na. Kung hindi ko lang siya ganun kakilala ay maaaring hindi ko aakalain na si Grey ito. Duguan ang mukha niya pati na rin ang mga parte ng katawan niya na hindi natatakpan ng suot niya. Itim ang suot niya mula ulo hanggang paa kaya hindi mo masasabi kung puno ba ito ng dugo o kung ano. Pero alam niyo kung ano ang pinakanagpahina ng mga tuhod ko? Ang malaking butas sa bandang tagiliran niya. Yun lang ang tanging parte ng katawan niya na may sira ang damit at kitang-kita ang paglabas ng dugo galing sa sugat na iyon. Tumayo ako at lumapit sa station ko para makita ko ng mas malapit. Kailangan kong humawak sa sandalan ng upuan ni Clark para hindi ako matumba. Hale must’ve been shocked seeing Grey like that. Hell, I don’t know what to do anymore. It was Clark who supported me para hindi ako tuluyang matumba sa kinatatayuan ko.
“Kei, be careful. Sit here.” Tumayo siya at inilapit sakin ang inuupuan niya kanina.
“No. G. Clark, is he…?”
“You need to calm down. He’s not dead.” I breathed a sigh of relief.
“Oh, thank God.” Napahawak ako bigla sa tiyan ko dahil bigla itong sumakit.
“Kei? What’s wrong?”
“A-ang - ” Napahigpit ang hawak ko sa braso niya because another wave of pain hit me.
“Fuck!! Ahh!!” I have to breathe through my mouth dahil pakiramdam ko ay hindi na sapat ang hangin na nakukuha ko galing sa ilong.
“Em!” Binuhat na ako ni Clark habang sapo-sapo ko ang tiyan ko. Inilabas nila ako sa E-room at inihiga ako ni Clark sa kama ko. Another wave of pain. I screamed at the top of my lungs.
“Shh, it’s okay. It’s okay. Papunta na dito ang doctor.” He’s whispering sweet nothings into my ear habang pinupunasan niya ang mga namumuong pawis sa noo ko.
Seconds later, namalayan ko na lang na chinecheck na ng doctor namin dito sa bahay ang katawan ko. Nalaman ko lang yun dahil nakita ko siya kasama ang OB ko. I can’t feel anything anymore at parang unti-unti na akong hinihila ng antok. Siguro ay may itinurok siya sakin. I can still hear them though.
“Don’t you think we should bring her to the hospital? She’s 8 months pregnant, it might be dangerous for both her and her baby.” That was Hale.
“She’s okay. She only had a few contractions because of tremendous stress. She’s not going to give birth yet.” That was the doctor.
“Is she going to be okay?” Clark.
“Yes. She just needs to rest.”
“I’ll stay with her. You need to go back inside, Clark. Tell the others what happened.”
“Okay. Watch over her, please.”
“No worries. I’ll never leave her side.”
May mga pinag-usapan pa si Hale at ang doctor pero sa totoo lang, wala na akong maintindihan dahil onti-onti na akong nakakatulog pero bago pa man ako tuluyang maidlip ay ipinatong ko muna ang kamay ko sa tiyan ko.
“Your daddy’s going to be fine, Sin.”
~~~
Nagising ako at nakita kong may sinag na ng araw na pumapasok sa kwarto ko. Hindi muna ako gumalaw dahil alam kong may kasama ako dito and I can feel him holding my free hand dahil nasa ibabaw pa rin ng tiyan ko ang isa kong kamay. I can tell that he’s fast asleep. Inisip ko muna ang mga nangyari kagabi habang nakatitig ako sa mga glow-in-the-dark stickers sa kisame ng kwarto ko.
Alam kong malala ang lagay ni Grey pero napanatag ang loob ko dahil buhay siya. Hindi ko alam kung ano na ang nangyari kay Ran at pati na rin kay Titus. Xander was also wounded when I last saw him. Dapat ay naasikaso na ang mga sugat niya habang inaantay sina Ran. He’s not in a very good shape but he chose to stay there with Cloud and Ash. Those two are wounded as well but I know they can handle it. Clark, Hale and Yan are fine. Tanging lagay na lang ni Titus at Ran ang hindi ko alam and I don’t know if I want to know it, either. Not after I saw Grey.
Huminga ako ng malalim. I need to relax myself. I need to pull my shits together. Kailangan ko pang I’meet ang mga miyembro ng Round Table dahil as soon as pwede na silang umalis ay babalik na sila sa mga kanya-kanya nilang mga bansa. I need to thank them for helping my mafias and to apologize for their loss. It was partly my fault.
Tinignan ko ang kasama ko dito and I saw Hale sleeping. Nakaupo lang siya at ginamit ang kama ko bilang unan habang hawak-hawak ang kamay ko. Dahan-dahan kong inalis ang kamay ko sa pagkakahawak niya at siniguradong hindi siya magigising at maingat din akong umupo sa kama ko. Alam kong pagod na din sila at alam ko ding nag-aalala siya sa kalagayan ni Grey at Titus. Mas matagal niyang nakasama ang dalawang yun kumpara sakin so I don’t know how worried he is. Inayos ko ang buhok niya dahil may mga nakaharang na sa may mata niya. He looks so peaceful. Malayong-malayo sa itsura ni Grey. I tried to keep myself together pero nang maisip ko na nasa parehong sitwasyon din si Ran at Titus, I just can’t. I have to cry this out. I know I have to. I tried to cry as silently as I can para hindi magising si Hale pero nagising pa rin siya. Tinakpan ko ang mukha ko gamit ang dalawa kong kamay.
“Oh, princess.” He kissed the top of my head and hugged me. That actually comforted me.
“They’ll be fine.” Inilayo niya ako ng konti sakanya at pinunasan ang mga luha ko.
“May balita na ba sa kanila?” He gave me a weak smile which I didn’t like. Wala akong ibang nagawa kundi ang antayin ang mga susunod niyang sasabihin not really knowing what to expect.
“Here.” Inabot niya sakin ang communicator ko. Tinignan ko lang siya ng nagtataka pero kinuha ko pa rin yun.
“They’re talking about them now.” Tinuro niya ang suot niyang earpiece. Isinuot ko na lang din yung akin.
“- niya. This wouldn’t help.” Clark. I wonder kung nasa E-room pa ba siya ngayon.
“Hindi pa ba siya nagigising?” Cloud.
“I don’t think so. Let her rest, she needs it after what happened last night.” Clark.
“Okay, then. Nagpapahinga na rin si Xander. That moron pushed himself too hard kaya bigla na lang siyang bumagsak.” Ash.
“Ako na muna ang magbabantay sa kanilang apat. You go home first then we will take shifts.” That was Cloud. Naisip ko na yun na ang tamang pagkakataon para makisali ako sa usapan nila.
“Apat?”
“Em?” Ash.
“Yeah.”
“Kailan ka pa nakikinig sa usapan namin?” Napatingin ako kay Clark na kalalabas lang ng E-room.
“Not for long. Are they okay?”
“I wouldn’t really say that they’re okay but they’re as good as they can be as of the moment. You can see them. Nagsabi na ang doctor na pwede naman silang mabisita.” Ash.
“You two wait for us there. Kami na ang magbabantay para makapagpahinga na din kayo.”
“You sure about this, Big Boss?”
“Yes. We’ll be there in an hour.” Inalis ko na ang earpiece ko at tumayo na para magbihis.
“Clark, nakapagpahinga ka na ba?”
“I don’t really need to rest. Nakaupo lang naman ako sa E-room the entire time. Why?”
“Then you will go with us there. Tayong tatlo na muna ang magbabantay.” Ni hindi ko alam ang kalagayan nung dalawa but Cloud mentioned that there are 4 of them at the hospital. That would mean that it’s Ran, Titus, Grey and Xander. Tumango lang siya at lumabas na sila ni Hale ng kwarto ko para magbihis din siguro.
Nagmadali na akong mag ayos. Well, as fast as an eight-month pregnant woman can. Nagdala lang ako ng maliit na bag para sa mga importanteng bagay na kakailanganin ko doon.
Nang kunin ko ang phone ko ay sakto namang tumunog yun and after looking at the caller’s name, napamura ako kaagad. I totally forgot about them. Sinagot ko yun at lumabas na din ako ng kwarto ko.
“Ryu-nii.”
“Good grief. I thought I won’t be able to get a hold of you before we leave. Are you feeling better? Clark told us about what happened to you last night. You really need to look after yourself more, Kei-chan.”
“I’m better now, Ryu-nii. Sorry for making you worry about me again.”
“No, no. Never mind that. I actually called to tell you that we will leave today.”
“Already?”
“Hai.”
“Where are you right now? I was about to go to the hospital but I need to send you off.”
“You don’t really have to -”
“I insist.” Narinig ko siyang magbuntong hininga.
“We’re at the Colony.”
“Okay. Wait for me there.”
Binaba ko na ang phone ko at nakita kong nasa living room na nag-aantay yung dalawa.
“Can someone tell Cloud and Ash to wait a little longer? The other mafias will leave today and I want to send them off. We need to go to the Colony first.”
“On it.” Clark pressed a button on his earpiece and started talking to Cloud and Ash habang palabas kami ng bahay.