Adrianna
We zitten nu al een dag hier vast. Ik ben net wakker, Nathan al een tijdje. Elly ligt nog tegen me aan te slapen. Ze ligt met haar armen en benen ingetrokken en omdat ze best klein is, ziet dat er nogal schattig uit. Ze kruipt wat dichter tegen me aan en woelt haar hoofd meer in mijn vestje. Nathan trekt zijn trainingsjack uit en legt hem over Elly heen. Ze pakt hem gelijk en trekt hem over zich heen. Ze murmelt een beetje, maar slaapt dan weer stil verder. Gelukkig kan ze rustig slapen, want gisteravond heeft ze alleen maar gehuild over Robyn. Ik ben ook ongerust over hem. Waar zou hij in godsnaam zijn.
Nog geen tien minuten later verschijnt er een rode flits in onze cel. Elly schrikt gelijk wakker. Als het licht wegtrekt, staan Robyn, Skye en Draco voor ons. Verbijsterd staan we met zijn drieën te kijken. Elly schiet omhoog en vliegt Robyn in de armen. Skye reikt me zijn hand aan en help me omhoog. Ik knuffel hem gelijk. Als ik hem loslaat, geeft hij mijn 'staf' aan me. "Die zal je nodig hebben hier" zegt hij met een schuine glimlach.
Nu we allemaal onze wapens hebben, gaan we om Draco heen staan. "Zario weet dat we hier zijn. Ik ga niet in details, neem maar gewoon van me aan dat het zo is. Je moet begrijpen dat dit een soort tussendimensie is. Alleen Daemons van bepaalde families kunnen alle doorgangen hier controleren en manipuleren. Zario en ik zijn deel van die families. Hij heeft alle in en uitgangen in deze dimensie afgesloten. Er is echter één doorgang die door niemand gemanipuleerd kan worden, het portaal op het hoofdplein. Natuurlijk zou Zario er niet voorstaan en ons een goed reis naar huis wensen, we moeten ons erdoorheen vechten. Jullie mogen doen met ze wat jullie willen, maar laat Zario aan mij over" vertelt Draco. Met dat gezegd, breekt hij de celdeur open en gaan we naar buiten.
Na nog geen paar meter gerend te hebben, staat er al gelijk een groep Daemons voor ons, een hele grote groep. "Ga achter me staan" zegt Robyn. Iedereen doet gelijk wat hij zegt. Robyn haalt zijn hamer naar achter en zwaait hem met volle kracht tegen de grond. Gelijk ontstaat er een aardbeving en aarde schiet langs ons omhoog. Ik gil. Gelijk voel ik Skyes armen om me heen. "Het is goed" fluistert hij. Als het stopt, kijk ik weer voor me. De Daemons liggen bewusteloos over de vloer verspreid. We rennen langs ze heen en gaan de deur uit. We komen uit op het hoofdplein, waar nog veel meer Daemons op ons zitten te wachten.
Robyn neemt zijn hamer stevig in zijn handen, Nathan neemt een vlam in de ene en zijn zwaard in de andere hand, Elly stuurt zichzelf de lucht in en begint vanaf het dak met haar pijl en boog te schieten en ik, ik heb geen idee hoe ik iets met die staf moet doen of waar ik water hiervandaan kan halen. Doordat ik totaal niet oplet, weet Skye me nog net te beschermen van een soort zwarte bal die op me af vloog. Hij slaat zich gelijk een weg door de Daemons met een enorme lichtflits. Om ons heen begint het aantal nog staande Daemons af te nemen. Ondertussen staat de rest vlak achter ons. We rennen recht op het portaal af. Alles wat we tegenkomen, slaan we uit de weg. Ik pak Skyes hand vast en zo zijn wij de eersten die door het portaal heen springen.
Als we erdoorheen zijn, kijk ik gelijk achter me. "Waar is de rest" zeg ik paniekerig. "Door zo'n portaal kom je elk op ietwat verschillende plekken uit. Alleen als je elkaar vasthoud terwijl je erdoorheen gaat, kom je op dezelfde plek uit" legt Skye uit. "Dus we gaan nu de rest zoeken?" vraag ik. Skye knikt. We keren ons van het portaal weg en beginnen te lopen. "Niet zo snel engeltje" klink er opeens achter ons. Skye kijkt snel om, draait zich nog sneller terug en trekt me aan mijn arm mee. "Houd je vast!!" schreeuwt hij. Daarna grijpt hij me om mijn middel en gaan we de lucht in.
Na zeker tien minuten op topsnelheid aan één stuk door te hebben gevlogen, schreeuwt Skye opeens en de grond begint dichterbij te komen. In de val draait Skye ons om zodat hij nu onderop ligt. Met een knal raken we de grond en we glijden nog een stuk door. Als ik opkijk, zie ik het hele glijspoor achter me. Ik klim gelijk van Skye af en ga naast hem zitten. "Wat is er gebeurt Skye?" vraag ik ongerust. "Hij heeft mijn vleugel geraakt" kreunt Skye. Zario daalt voor ons neer. Ik kijk woedend op. "Ik zie dat het niet zo'n prettige landing was" lacht hij. Ik wil mijn staf oppakken om er wat dan ook mee te doen, maar nu pas merk ik dat ik hem in de val verloren ben.
"Je kan niks en je enigste redding ligt machteloos naast je op de grond" grijnst hij. "We hadden je afgemaakt als je hem niet als een lafaard uit de lucht had gehaald" snauw ik. Voordat er nog wat gezegd kan worden, staat Skye op alsof er niets is gebeurd. Als je goed kijkt, kan je echter wel de verborgen pijn in zijn blik zien. "Ach, het engeltje is opgestaan. Ik moest jou toch niet hebben in de eerste plaats" grinnikt Zario. Hij kijkt naar mij en voor ik kan knipperen, heeft hij me al tegen een boom gedrukt. Hij haalt een mes tevoorschijn en richt hem op mijn borst. Net als hij steekt, duikt er iemand voor me.
In zijn witte shirt ontstaat gelijk een grote, rode plek. Voor me zakt hij zo ineen. Ik buk gelijk naast hem neer. "S-Skye... n-nee... nee..." mijn stem trilt enorm en door mijn gesnik ben ik amper verstaanbaar. Zijn glanzende, blonde krullen kleuren langzaam bruin. Zijn ogen worden dof en krijgen een donkerdere kleur. Trillend legt hij zijn hand op mijn wang. "I... ik hou va... an je A... dry" zegt hij kortademig. Daarna sluiten zijn ogen en glijdt zijn hand van mijn wang af. Verder weet ik niet eens meer wat er gebeurde. Ik was verblind door mijn tranen en verdoofd door mijn eigen geschreeuw.