Van POV
"Wala siyang karapatang ilayo si mama sakin! Hindi niya pwedeng gawin ito!" Pagmamaktol niya habang iyak siya ng iyak.
Damn that man. Ano bang ginawa ni Pee para pahirapan niya siya ng ganito?
"Calm down Pee. Everything's going to be alright okay?" Sabi ko sa kanya.
But this isn't just a simple thing. Alam kong may binabalak ang papa ni Peach. Jammy can see that. And so do i.
"For now. You have to rest ok? I'll do my best to help you Pee. Nandito ako ok? Hindi kita pababayaan."
Sumunod naman siya na parang bata. Wala na siya sa sarili. Iyak lang siya ng iyak.
Watching my girl crying like this boils up my blood.
Pagkatapos ko siyang ihatid, dumiretso na ako sa isang restaurant para mabigyang linaw ang lahat.
Peach POV
Nandito lang ako sa kwarto. Nakatingin sa kisame. Walang ibang iniisip kundi si mama.
Bakit? Paano nagawa ng Herrick na yun na ilayo siya sakin. That man. Ang sama sama niya.
Napukaw ang atensyon ko ng isang tawag na nanggagaling sa cellphone ko.
Si Herrick!
"You old retarded man! Saan mo dinala si Mama!?" Sigaw ko sa kanya.
"Is that how you greet your father? Don't you think you need to be gentler to me because of the fact that i've got a hold of your mom?"
"Gentler?! Nagpapatawa ka ba? Nasaan si Mama! Wala kang karapatang kunin siya pagkatapos ng lahat ng ginawa mo. You are not our family anymore!" Sabi ko.
Pero tumawa lang siya. Isang nakakalokong tawa.
I hate him. I really really hate him.
"I am still his husband and you are still my daughter. Now. Hindi na ako magpapaligoy ligoy pa. You know Keith right?"
Keith? Bakit niya kilala si Keith?
"How did you know him? At anong kinalaman ni Keith dito?" Tanong ko.
"Marry him. And i'm going to give back your mom to you."
After that, he ended the call. Umalingawngaw sa tenga ko yung huling sinabi niya.
Marry Keith?
Seriously! Is he joking?!
Van POV
"Bwisit! Sinasabi ko na nga ba eh. We shouldn't let that happen!"
Nandito na kami sa isang restaurant at kanina pa walang tigil ang palatak nitong si Jammy.
We rented a detective. Yes. We as in I and Jammy. Alam na alam namin how that old man minds work.
Actually, nakasama na ng magulang ko yung Herrick na yun and they find him difficult to deal with. Gustong gusto niyang mas lamang higit kanino man. He wants to get what he wants. But my parents are also like that. That's why i hate them.
"Ano pang ibang nakuha mo?" Pagtatanong ko sa detective na nasa harapan namin.
He needs to know all about Herrick. His status, life, and other stuff.
"Nandito na po siya sa Pilipinas ngayon." Sagot niya.
"Alam na namin yan!" Mainit ang ulong sagot ni Jammy.
I understand her. But we need to calm down. We need to think.
"Let him talk. Go on." Sabi ko.
"With Keith de Vera. Ayon po sa nakalap ko. Tinulungan ni Keith ibangon ang company ni Herrick."
Naglabas siya ng mga litrato. Litrato ni Herrick at Keith na magkasama sa airport.
"That man. Siya yung nakablind date ko sa HongKong last time. Kaya pala." Biglang sabi ni Jammy.
"Kaya pala?"
"Kaya pala kinukuha niya ang loob ng magulang ko. To invest in that useless company of that old man. Now it's all making sense." Nakatingin lang ako.
Nakikinig sa bawat detalyeng malalaman ko. Naghahanap ng butas para malusutan ni Pee ang problemang ito.
"Here. Listen to this." Sabi nung detective.
Pinlay niya yung cellphone niya at hinintay namin kung ano man ang dapat pa naming malaman.
"I really love your daughter." Sinabi ng boses na nanggagaling sa cellphone.
It's Keith. I'm sure of it.
"Don't worry Son. My daughter, you will have her. I'll make sure of that." Boses naman ng isang tingin ko ay medyo matandang lalaki ang sumagot.
"That Herrick! Anong tingin niya kay Peach. Pag aari nya?! Pa son son pa siyang nalalaman. Plastik!" Galit na galit na sabi ni Jammy.
I can't blame her. Kahit ako gusto ko na silang sapakin sa naririnig ko. I won't let them. Akin lang si Pee. Don't they ever lay their dirty hands with her.
"You'll marry her as soon as we arrive in the Philippines. Hindi siya pwedeng tumanggi. Kaya huwag kang mag alala. So don't forget our deal."
"Of course. Thanks Pa."
"Pa? Close na talaga sila ha? Kadiri! As if i'll let that crazy man take my Peach! And what deal?" Dagdag pa ni Jammy.
"Deal. That he will not let Herrick's property be gone. He'll support him. Everytime." Sagot nung detective.
Greed.
It drives people crazy.
It's sickening.
Nakakaawa ang mga taong nadadala sa mga bagay na tulad ng pera.
They're losing their minds.
And they want Peach to suffer.
Damn you two.
I won't let you.
"Alam mo ba kung saan dinala ni Herrick ang mama ni Pee. I mean Peach?" Tanong ko.
"Yes. Here's the address." Inabot ko yung papel na hawak nung Detective.
Hindi ko alam kung dapat ba akong matuwa o magalit when i saw the address.
"Bakit?" Sabi sakin ni Jammy nung mapansin niyang natulala ako.
"It's ours."
"Yours?" Paglilinaw ni Jammy.
"Yeah. The house where Peach Mom's staying. It's my parents' house."
"Then. Our problem is solved! Go get her at your place." Sabi pa niya.
"No. Talk to you later." Sabi ko sa kanya.
Tumayo na ako at lumakad paalis sa restaurant na yun.
Why?
Why of all places kay mom and dad pa?
Ano na namang dahilan bakit sila kasama sa gulong ito?
I can't see them.
I don't want to see them.
I hate them!
Hindi ko pa sila kayang harapin.
Damn it!
I'll just rest for now.
Bukas na bukas din, kakausapin ko na si Peach tungkol sa mga nalaman ko.
And she'll have the answer if i'm going to talk to them or not. Peach is more important than my pride.
Peach POV
Nandito na ako sa isang hotel kung saan ako ininstruct ni Herrick. Dito na ako magpapalipas ng gabi. Bukas, i have to talk to that old man and Keith.
Ang daming text ni Van pero pakiramdam ko, i should not talk to him right now.
It's my problem.
My family problem.
Ayokong madamay s'ya sa kawalangyaan ng ama ko.
But for now, i need to get rest.
And hoping this is just a nightmare that should be shaken off.
=====================================================================
But it is not.
Nandito na ako sa harapan ni Keith ngayon.
Only Keith alone.
"Nasaan si Mama?"
Yan ang una kong sinabi sa kanya. Dahil talaga namang yan lang ang dahilan ng pakikipagkita ko. I won't give a damn to say hi, kamusta ka na or kung ano pa to him. Our bonds break. At lalo pang nasira ito ngayon.
"Hindi mo man lang ba ako kakamustahin Peach? Galit ka pa din ba dahil sa nangyari nun? That girl just set me up." Patuloy niyang pagpapaliwanag pero hindi ko naman pinakikinggan.
Wala akong pakialam. But i'm thankful. Because of that, i've made my way to Van.
"Just answer my question. I don't need your explanations." Sabi ko sa kanya.
Bakas sa mukha niya ang lungkot. Kahit ako, hindi ko naisip na dadating kami sa point na ito. Where we will be like strangers. Where our closeness break like a glass.
Ang sakit din namang isipin na umabot kami sa puntong ito.
But he made me do it.
He made me like this to him.
"Peach, don't be like that to me. Huwag ka namang magmaldita sakin. Huwag kang masyadong matapang. Ako lang ito. Ako pa din ito. Best mo ako. Nakalimutan mo." Sabi niya.
I laughed a bit.
"Best? Oo nga pala ano? You are my Best Friend and soon to be Husband. Alam mo kung gaano ko kamahal si mama. Kung gaano siya kahalaga sakin. Alam mo yun Keith! But how could you do this? How could you take her away from me because of your fuckin' feelings? You know how much I hate Herrick. Pero wala. You still do what hurts me." Paninisi ko sa kanya.
"You don't understand me Peach. I love you. Mahal na mahal kita. And this is the only way i know to get a hold of you."
Baliw. Nababaliw na siya.
He is not my bestfriend anymore.
"Stop this Keith. Please. Stop. Alam mong mahalaga ka sakin. Hindi magbabago yun. Hindi mawawala yun. But please. Help me get back my mom. I don't know what to do if she's not here."
Naramdaman kong nag uunahan na namang tumulo yung luha ko. Nasasaktan pa din ako sa nangyayari. Sobrang sakit. Narinig ko siyang bumuntong hininga.
"You just have to marry me Peach. Is that so hard?" Nakatitig lang siya sakin.
Napalitan ng matatalim na tingin yung mga mata niyang kanina ay malungkot.
I'm scared of this Keith.
I don't know him anymore.
"I can't marry you." Sagot ko sa kanya kahit pa alam kong hindi niya magugustuhan. Nagngangalit yung mga panga niya.
"But you have to. That is, If you want to see your mom." Ngumiti lang siya sakin at tinalikuran ako. What happened to you Keith?
Where is my bestfriend?
Yung Keith na nakakaintindi sakin? Yung Keith na supportive sa lahat ng ginagawa ko? I cried.
Hindi ko mapigilan yung mga luha ko sa pag agos. What did i do to them?! How can they hurt me this much.
Van POV
What happen Peach? Hindi mo sinasagot ang text at tawag ko.
I'm freaking worried! Kakaalis ko lang sa bahay niya.
Walang tao. Walang damit.
It's been three days since that call.
*Flashback*
"Hello Pee? Nasaan ka? Don't make me worry this much!" Sunod sunod kong tanong sa kanya. Naririnig ko ang mga pigil hikbi niya mula sa kabilang linya.
"Van." I knew it. She's crying. Damn! Hindi ko napigilang hampasin yung manibela ng sasakyan ko. I feel useless!
"Van. Ayoko na." Pagpapatuloy niya.
"What?" Tanong ko sa kanya kahit pa malakas ang kutob kong yun na ang sasabihin niya.
"Ayoko na. Break na tayo. I just played with you and now, the game is over."
And she hung up. Hindi man lang niya ako pinagsalita. She's lying.
She is not a good actress.
Masakit. Kahit pa alam na alam kong nagsisinungaling siya. Hearing it from her hurts so much. She's desperate for her mom. At ano? Akala niya ba hahayaan ko na lang siyang makasal sa walang kwentang lalakeng yun? Never.
I know he loves me and that's enough reason for me to fight for her.
*Flashback*
And now. I'm going to someone who can help me.
This is my last resort.
I'm driving my way when my cellphone rang.
"Hello." Sagot ko sa tawag.
"Hoy lalake? So what's your plan? Peach message me. She's on a vacation daw. Busy siya sa wedding ng pinsan niyang si Vin at nung Xeirin ba yun? I already get a yes on my parents. They're hunting down the company of that old man." Tuloy tuloy na sabi niya.
Mayaman si Jammy right? Higit na mayaman kay Herrick. My parents and her parents have the same status. Kaya kayang kaya talaga naming pabagsakin si Herrick.
Kaya pala. I'm being paranoid. I thought magkasama na si Peach at si Keith.
I'm relieved that he's on his cousin's place.
"I'm going to my last resort." Sagot ko sa kanya.
"Kaya mo na ba?"
"Wala akong hindi kayang gawin pagdating kay Pee."
Binaba ko na ang phone and focus myself on driving.
The streets, the places, the views that i don't want to see but i need to.
Peach POV
"Mukhang malalim ang iniisip ng pinsan ko ah?" Narinig kong sabi ng isang lalake.
Vin Sy. My cousin.
"Ha? Hindi naman." Ngiti kong sagot sa kanya.
Nandito ako sa kasal nilang dalawa ni Xeirin. I'm glad na nagkatuluyan pa din sila sa huli. I'm really happy for them. Hindi sana ako pupunta dahil wala naman talaga ako sa mood pero pinilit ako eh.
"What happened? Tell me. Maybe i can help." Pangungulit niya pa.
"Ano ka ba? Wag ka ngang ganyan kaconcern. Nakakapanibago. Kinikilabutan ako sayo eh." Pagbibiro ko.
Nagtawanan lang kami. Sorry. I can't tell you. I need to fight for it alone.
Ilang minuto lang. Dumating na ang bride.
With a flustered look.
This girl. Nagkalat na yung make up sa mukha niya kakaiyak. Paano ba naman itong pinsan ko. Ang daming kaek ekan. Kauuwi lang ni Xeirin dito sa pinas and they planned to surprise her their marriage. Diba? Sira ulo lang.
Wala man lang kaalam alam ang bride na ikakasal na siya.
But that's sweet. Naimagine ko tuloy si Van at Ako.
But i know reality and imagination is two different things. Me and Van is just an imagination I need to forget and accept.