Patrzę w górę...
Nie widzę siebie...
Spoglądam przez okrąg wiszący na niebie.
I światła już zgasły...
Zniknęła nadzieja...
Me serce już nigdy się nie poskleja.
To chyba jest list...
Chyba ten ostatni...
Na szyi sznur zaciskam nie czując się przydatni.
Przewracam też krzesło...
Upada na ziemię...
Nabieram powietrza czując pragnienie.
Rozgrywa mi gardło...
Ciecz spływa czerwona...
Me ciało w obięciach śmierci już kona.
I nagle jest pustaka.
Nagle nic nie ma.
Emocje, uczucia odeszły w zapomnienia.
Koniec ze mną i z tobą.
Na zawsze tym razem.
Koniec z tym wiecznym miłości nakazem.
Skończone cierpienie...
Ból zniknął. Pragnienie.
Ustało w mej głowie huczące dudnienie.
Szum krwi czy Blask słońca.
Odchodzę na zawsze.
A życie już nigdy nie będzie ciekawsze...