SAPLANTI - 14. BÖLÜM
Bölüm Şarkısı : Cihan Murtazaoğlu - Bu bir yağmur mu
Öptü.
Ateş Karan beni öptü.
Aslında öptü sayılmazdı. Sadece dudaklarını değdirmişti dudaklarıma. Kalbim öyle hızlı atıyordu ki kalp krizi geçirmem an meselesiydi.
Aklımsa ne yaptığımı sorguluyordu. Ben şimdi ilk öpücüğümü beni kaçıran bir adama mı vermiştim?
İşte o an yaptığım hatayı anladım. Adam beni hem kaçırmış hemde benden ilk öpücüğümü almıştı.
Ellerimi onun kolundan çektim. Kendimi ondan geri çekip bir kaç adım geri gittim. Ateş bana anlamaya çalışan bakışlar atıyordu. İçimde ki pişmanlıkla onun yüzüne bakacak halim yoktu.
Ondan ayrılıp hızlı adımlarla yanından geçtim. Eve doğru hızlı hızlı gidiyordum. Arkamdan Ateş adımı sesleniyordu ama şuan tek istediğim kendimi odama kapatmaktı.
Evin önüne geldikten sonra anahtarım olmadığı aklıma gelince olduğum yerde durdum. Ateş yanımda durunca bakışlarımı ona çevirdim.
"Miray bak din.. -" konuşmasını istemiyordum. O yüzden sözünü kestim.
"Kapıyı aç. Konuşmak istemiyorum." Ateş'in baygın bakışları üzerimdeyken ben ayaklarıma bakıyordum. Ona bakmak istemiyordum.
En sonunda ateş hiç birşey demeden kapıyı açtı. İçeriye bir hışım girip hemen ayakkabılarımı çıkardım. Hızlı adımlarla odama doğru ilerledim. Arkamdan Ateş'in geldiğini adım seslerinden anlıyordum.
Odama girip kapıyı ateş'in suratına kapattım. O da yalnız kalmak istediğimi anlayınca içeri girmedi.
Yatağın üzerine oturdum.
Onun beni hem öpmesine izin vermiş hemde öptükten sonra ona bakmak, görmek istememiştim.
Ne kadar aptalca davranmıştım ben böyle. Olayın ambiansına kapılmış onu ittirmemiştim bile.
Ne kadar aptaldım böyle ben. Şimdi bana gelse sen beni itmedin ne bu davranışların derse ne yapacaktım. Ne cevap verecektim.
Aklım almıyordu. Ben burada kala kala sonunda sanırım aklımı yitirmiştim. Bunun başka bir açıklaması olamazdı.
Kendimi daha fazla düşündürmek istemiyordum bu konu hakkında. En iyisi sıcak bir duş almaktı.
*
Sıcak bir duşun ardından biraz daha iyi gibiydim. Saçlarımı kurutmuş üzerime kalın bir kazak ve beni sıcak tutacağını düşündüğüm bir pijama giydim.
En iyisi biraz çatıya çıkıp düşünmek istiyordum. Benim böyle acayip davranmamın başka bir nedeni olamazdı. Ben tam odanın kapısını açmıştım ki karşımda bir anda Ateş'i gördüm. Elinde bir fincan vardı.
Beni birden görünce bir iki adım geri gitti. Elindeki fincanı bana uzattı.
"Sıcak çikolata. Sen çok seversin." elindeki fıncanı yavaş hareketlerle aldım.
"Teşekkürler. Ben biraz çatıya çıkıcam" diyip ona nereye gittiğim hakkında bilgi verdim. Yanından geçip kapıya yürüdüm. Elimdeki fıncanı düşmeyeceği bir yere koyup montumu ve şakamı giydim.
"Gelmemi istemisin?" diye sorunca hiç birşey demedim. Sadece kapıyı açıp çıktım evden.
Arkayı dolaşıp merdivenlerden çıktım. Teleskopun yanındaki sandalyeye oturup sıcak çikolatamdan bir yudum aldım.
Sıcak çikolatayı bir yere bırakıp gökyüzünü izlemeye başladım. Daha sonra teleskopla baktım gökyüzüne.
Ne kadar güzeldi. Eşsiz ve sınırsız bir manzara. Yıldızların düzeni bile çok güzeldi.
Ben böyle dalmış izlerken arkamda tıkırtılar geldi. Korkarak arkamı döndüğümde onu gördüm. Duvara yaslanmış bana bakıyordu. Ne ara gelmişti ki.
Hiçbirşey söylemeden önüme döndüm tekrar. Sıcak çikolatamdan birkaç yudum daha aldım. O da yanıma gelip oturunca gerilmiş bir şekilde yerimden kıpırdandım.
"Miray" dediği an onu susturdum.
"Konuşmayalım lütfen."
"Konuşmazsak rahatlamayacaksın." ona doğru döndüm.
"Ne konuşalım. Benim aptalca bir hararetle beni öpmene izin vermemi mi? Anlamsız bir şeydi ateş. Olayın Ambiansına uyup seni kendimden uzaklaştıramadım. Yaptığımız aptalca birşeyden farksızdı" Ateş gözlerini benden çekip dudaklarını yaladı. Bana tekrar döndüğünde gözlerinden tek gördüğüm şey hayal kırıklığıydı.
"Haklısın seni öpmem aptalcaydı. Zaten benim seni sevmem, sana deli divane olmam da aptalca, belki benden hoşlandığını düşünmem bile aptalca. Haklısın! Tam bir aptallıktı! Senin aptalca dediğin o saniyeler için ben kendimden vazgeçerim be. Ama sen tutmuş bana aptalca bir şekilde ambiansa kapıldığını söylüyorsun. Haklısın asıl aptal benim. Acaba bana alışıyor mu benden hoşlanıyor mu diye düşündüğüm onca şey aptallıktı. " diyip yerinden hızla kalkıp çatıdan indi.
Beni mahvolmuş bir şekilde bırakıp gitti. Ben istemeden ona umut mu vermiştim şimdi.
Gözlerimden yaşlar akmaya başladı. Onu bu kadar kanatmak beni de yaralıyordu. Kurduğu kelimeler o kadar can alıcıydı ki ne yapacağımı bilmiyorum.
Ağladım sadece. Ne kadar ağladım bilmem ama artık kalkıp indim çatıdan. Yavaşça içeriye girdim. Her yer karanlıktı. Ateş uyumuştu belli ki.
Direk odama girip. Uyumak istiyordum. Daha fazla dayanamıyordum çünkü.
Yatağa girip direk kapattım gözlerimi. Hiç birşey düşünmeden uykuya daldım.
*
Karanlık sis bulutu üzerime üzerime geliyordu. Vücudum o karanlığın içinde kaldı.
Ne bir yere gide biliyordum. Ne de olduğum yeri görebiliyordum.
O an karanlık alandan bir ışık yükseldi. Oraya doğru yürüdüm. Bir kapı vardı. Elimi uzatıp kapıyı tuttum. Kulpu indirince kendimi başka bir yerde buldum biran. Ormanlık bir yerdeydim. Etrafıma baktığımda tam karşımda sadece bir tane mezar gördüm.
Tüylerim diken diken oldu. Arkamdan bir ses duyunca oraya döndüm.
Gördüğüm kişiyle ne yapacağımı bilemedim.
Annem!
Karşımda annem vardı. Üzerinde siyah bir elbise vardı. Gözlerinin altı morarmıştı. Yanına gittim yavaşça. Elimi uzatıp koluna dokundum.
"Anne sensin."
"Anne deme bana" dedi o çok özlediğim sesiyle. Bana nefretle bakıyordu bana.
"Sen ne ara bu kadar vicdansız bir kız oldun. Kalbin taş tutmuş senin. Sana baktığımda benim o masum kızımı göremiyorum."
"Anne sen ne diyorsum"
"Bak o mezara" dedi dönüp baktım. " Senin sevginden kahroldu. Seni o kadar seviyordu ama senden tek bir şey istemiyordu. O gece çatıda onu o kadar yaraladın, kanattın ki onu dayanamadı öldürdü kendini. O senin aşkın için kendini öldürdü."
Gözlerim mezara takılırken göz yaşlarım sicim sicim akmaya başladı. Mezara doğru koşmaya başladım. Olamazdı.
O ölümüş olamazdı.
Mezarın karşısında durdum. Üstünde yazan ismi görmemle ağzımdan kocaman bir çığlık kaçtı.
" ATEŞ"
Mezarın üstünde Ateş Karan yazıyordu. Benim yüzümden ateş ölmüştü. Benim yüzümden
*
"Benim yüzümden."
"Benim yüzümden"
"Ateş" diye bağırarak uyandım birden. O an sıcak kollar Vucudumu sardı.
"Sakin ol güzelim. Sakin ol. Sadece bir rüyaydı." Akan göz yaşlarımı eliyle sildi yavaşça. Kafamı kaldırıp onun siyahlarına baktım. Siyahları endişeyle bana bakıyordu. Derince bir iç çektim.
Yaşıyordu işte. Ölmemişti. Kollarımı boynuna sarıp ona sıkıca sarıldı. Onun da kolları belimi sıkıca sarınca derin bir nefes aldım. Kafamı göğsüne yaslayıp onun kokusunu derince içime çektim. Ağlamaktan kısılmış sesimle fısıldadım.
"Sen hiç ölme Ateş, Sen hiç gitme."
«BÖLÜM SONU»
Bölüm Sınırı: 20 Vote 30 Yorum
Herkese Merhabala.
Yine bir bölümün sonuna geldik. Ben içime sinerek yazdım. Sizde beğenmişsinizdir diye umuyorum.
Ateş'in çatıda konuşması nasıldı? . Ben yazarken içim gitti. Çok üzüldüm.
Peki Miray'ın davranışları nasıl?
Rüya hakkında ne düşünüyorsunuz. Bana bu rüya hakkında fikir veren sevgili melodia47 'ye çok teşekkür ❤
Son olarak,
Ateş hakkında ne düşünüyorsunuz?
Miray hakkında ne düşünüyorsunuz?
Sınır geçildiğinde yeni bölüm gelecek ❕ Vote ve yorumlarınız bekliyorum ❗ ❗
Sevgilerimle, Asya
İnstagram|Yldz_asya