Zawgyi
God's messenger 🌟 (Part-4)
"Hyung ျပန္လာၿပီလား"
"omm"
"လာ Hyung လာေလ"
တက္တက္ႂကြႂကြနဲ႔ ႀကိဳဆိုေနေသာ ဒီခေလးကိုၾကည့္
ရတာ ကၽြန္ေတာ့္ကို ပိုပင္ပန္းေစသည္.....
"မင္း မနက္က ငါ့က္ိုစိတ္ဆိုးေနတာမလား"
"ဟီး ခုေျပသြားၿပီ...."
သူ ကၽြန္ေတာ့္ကို ၾကည့္ေနတဲ့အၾကည့္ေတြ ေျပာေနတဲ့
စကားေတြ ဘာအဓိပၸာယ္ဆိုတာ သိသည္....
"Hyung ေျခလက္ေဆးလိုက္ဦးမယ္"
"Nae..."
ေရေတြနဲ႔ မ်က္ႏွာကို သံုးေလးခ်က္႐ိုက္လိုက္ရင္း....
မွန္ကိုတစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္သည္.....
"Hyung နဲ႔ တူတူေနခ်င္လို႔ေလ မရဘူးလား"
"ဟုတ္တယ္ Hyung ကၽြန္ေတာ္ အတိတ္မေမ့ခင္ကလည္း
Hyung လိုဂ႐ုစိုက္မယ့္သူရွိခဲ့မွာမဟုတ္ဘူး အတိတ္ကို
မမွတ္မိေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္အလိုလိုသိေနတယ္....
ကၽြန္ေတာ့္ကို ခုလို ေစာင့္ေရွာက္မယ့္သူရွိခဲ့မွာမဟုတ္
ဘူး ကၽြန္ေတာ့္အတိတ္ဘဝကို ကၽြန္ေတာ္ျပန္မသြားခ်င္
ေတာ့ဘူး...."
ေခါင္းကို ႏွစ္ခ်က္သံုးခ်က္ရမ္းခါလိုက္ကာ.....
"မဟုတ္ဘူး မဟုတ္ပါဘူး သူလည္းငါ့ကိုခ်စ္ေနတာမဟုတ္
သလို ငါလည္းသူ႔ကိုမခ်စ္ပါဘူး....ဟုတ္တယ္ ငါလုပ္စ
ရာရွိတာဆက္လုပ္ရမယ္..."
သဘက္ႏွင့္ မ်က္ႏွာကိုသုတ္ရင္း ဧည့္ခန္းထဲတြင္ေက်ာ
ေပးထိုင္ေနေသာ ဒင္းကိုေတြ႕တာေၾကာင့္.....
"စားၿပီးၿပီလား...."
ဘာမွေျဖသံမၾကား.....
"မစားရေသးဘူးဆိုလည္း တူတူစားမယ္လာေလ"
တုတ္တုတ္ေတာင္မလႈပ္.....
"Yahhh ငါေျပာတာၾကားရဲ႕လား"
ဝုန္းခနဲ မတ္တပ္ရပ္ၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ဘက္ရပ္လိုက္ကာ.....
"ဒီေလာက္ေတာင္လား....ဒီေလာက္ေတာင္ပဲလား Hyung"
သူ႔မ်က္ဝန္းထဲမွာ မ်က္ရည္စ တစ္ခ်ိဳ႕ႏွင့္အတူ ဒီစကား
ေတြကို နာနာက်ည္းက်ည္းနဲ႔ဆိုသည္....
"Yah ဘာကို?"
"ဒီဟာ ဒီဟာ....."
ေၾကမြေအာင္ ဆုပ္ထားေသာ စာရြက္တစ္ရြက္ကို ေထာင္
ျပသည္......
ကၽြန္ေတာ္ တကယ္ကို တုန္လႈပ္သြားသည္....
"မင္း အဲ့ဒါကို ဘယ္က?"
"ဘာလို႔လဲ ဘာလို႔?ကၽြန္ေတာ္ မနက္ကအဲ့လိုေျပာလိုက္
လို႔လား?ဟမ္?ေျပာစမ္းပါ!!!!!!"
"အဲ့လိုမဟုတ္ပါဘူး ငါလုပ္တာမွားခ်င္မွားမယ္ အဲ့ဒါမင္း
အတြက္ပါ...."
"ေတာ္ပါေတာ့ Hyung ရယ္"
အဲ့စာရြက္ကိုပစ္ခ်ရင္း တံခါးကိုဖြင့္ကာ ထြက္သြားေတာ့
သည္.....
ဒုန္း!!!!!
တံခါးပိတ္သံ အၿပီး အရာအားလံုးဟာ တိတ္ဆိတ္သြား
သည္.......
ေျမေပၚမွာ သူပစ္ခ်ထားခဲ့တဲ့ စာရြက္ေလးႏွင့္အတူ....
"အသက္ ၂၀ေက်ာ္ေက်ာ္ အရြယ္ ဆံပင္ ေရႊေရာင္နဲ႔
ပါးခ်ိဳင့္ေတြ ထင္းေနေအာင္ျမင္ရေသာ ေကာင္ေလး
တစ္ေယာက္ အတိတ္ေမ့၍ ကၽြန္ေတာ့္အိမ္ေရာက္ေန
ပါသည္......လက္ခလယ္မွာ ေရႊလက္စြပ္ေလး တစ္ကြင္း
လည္းပါသည္......ဆက္သြယ္ရန္-........"
ကၽြန္ေတာ္မွားသြားလား? မွားလို႔လား?
Flashback*
သတင္းစာထဲမွာ နည္းနည္းေတာ့ ၾကာၿပီထင္ရေပမယ့္
ေၾကာ္ျငာတစ္ခု.....
ဖုန္းနံပါတ္ပါေသာေၾကာင့္ ဆက္လိုက္သည္....
"ဟဲလို ကၽြန္ေတာ္ အကူအညီေတာင္းခ်င္လို႔ပါ"
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
"ေကာင္းၿပီ ငါတို႔ေၾကညာေပးပါ့မယ္....ပိုက္ဆံကေတာ့
နည္းနည္းပိုေပးရမယ္ မင္းက သတင္းစာေတြအကုန္မွာ
ေၾကညာခ်င္တာမလား?"
"ဟုတ္ ရပါတယ္ သူပိုင္ရွင္ကိုျမန္ျမန္ရွာေတြ႕သြားေလ
ေကာင္းေလပါပဲ"
"မင္းက လူပံုမပါဘဲ စာခ်ည္းေၾကျငာမွာဆိုေတာ့ မ်ားမ်ား
ေၾကာ္ျငာဖို႔လိုမွာ...ဒါေၾကာင့္ပိုက္ဆံေလးအရင္?"
အသက္ႀကီးႀကီး အဘိုးႀကီးက ပိုက္ဆံမ်က္ႏွာသာျမင္
ပံုရသည္....
"ဟုတ္ပါၿပီေရာ့"
မုန္႔ဖိုးစုထားသမွ် ေတာ္ေတာ္ပါသြားသည္....ဒါေပမဲ့ သူ႔
အတြက္ပါပဲ!
"ေရာ့ ဒါနမူနာ...."
"ဟုတ္"
သူေပးေသာ နမူနာစာရြက္ေလးကို လက္ကကိုင္လာခဲ့
သည္....
Flashback end*
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Fourth Day 💓
12:00 am🕛
သူခုခ်ိန္ထိျပန္မလာေသး....
ဘယ္ေတြသြားေနလဲ?ျပန္မလာေတာ့ဘူးလား?
အရမ္းစိတ္ပူေနပါၿပီ.....
မိုးေတြလည္းရြာေနတယ္ ထီးလည္းမပါဘဲ သူဘယ္ေရာက္
ေနတာလဲ?
ထီးတစ္ေခ်ာင္းယူၿပီး ထြက္လာခဲ့တယ္......
သူဘယ္မွလည္းမသြားတတ္ဘဲ အရင္လိုေၾကာက္ေန
မွာလား?ေတြးရင္းေတြးရင္း ေျခဦးတည့္ရာ ရွာေနမိသည္....
အာ....သိၿပီ....
ေခြး....ေခြး.....
ထင္တဲ့အတိုင္း မိုးေရထဲမွာ ေခြးေလးနဲ႔အတူ ထိုင္ေန
သည္.....
"Yah..."
ထီးကိုပစ္ခ်ၿပီး သူ႔ကို တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ ဖက္ထား
လိုက္သည္.....
"Hyung?"
သူ႔ကိုဖက္ထားလ်က္ပင္ ေမးခြန္းေတြဆက္တိုက္ ထုတ္
မိသည္.....
"ဘာလို႔ထြက္သြားတာလဲ?ဘာလို႔လဲ?မင္းတစ္ခုခုျဖစ္
သြားရင္ ငါဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ?မင္းမရွိဘဲ ငါမေနတတ္
ဘူး....ေနာက္တစ္ခါအဲ့လို ထြက္မသြားနဲ႔ ေတာင္းပန္ပါ
တယ္...."
"Hyung ကၽြန္ေတာ့္ကိုလႊတ္....!"
"Hyung မင္းကို...."
"ဘာျဖစ္လဲ Hyung?"
"ထပ္ၿပီး မေပ်ာက္သြားစမ္းပါနဲ႔ကြာ ၾကားလား?"
"Miyanae...."
ကၽြန္ေတာ္လဲမိုးစို သူလဲမိုးစို.....
အတူတူ ျပန္လာၾကေပမယ့္ တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာတစ္
ေယာက္မၾကည့္ၾက.....မ်က္ႏွာပူလြန္းလို႔ ဘယ္နားေနရ
မွန္းမသိ....
"Hyung?"
"Hum?"
မ်က္ႏွာကိုငံု႔ထားလ်က္ ထူးလိုက္သည္.....
"ခုနကေလ...."
ဘာကိုျပန္ေျပာေနျပန္ၿပီလဲ အဲ့အေၾကာင္းကိုျပန္မေျပာ
ပါနဲ႔ဆို......
"အမွန္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္မွမသြားဘူး အိမ္ပဲျပန္
လာမွာ...."
"ဟင္ မင္းအၿပီးထြက္သြားတာ မဟုတ္ဘူးလား"
"ဟာ Hyung ကလည္း သြားစရာလား ေနစရာမွမရွိတာ
ကို Hyung နားကမသြားပါဘူးဆိုေနမွ ဟီး"
"ဘာ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"
"အမေလး လန္႔တာ Hyung ကလည္း!"
"မင္း မင္း မင္း ေနခဲ့"
"ဟမ္ ခုနကက်ေတာ့ ထြက္မသြားနဲ႔ဆို?ကၽြန္ေတာ္မရွိ
ရင္ မေနတတ္ဘူးဆို?"
"တိတ္!!!!!!စမ္း!!!!!!!!!"
"အမေလး!!!"
"ေနခဲ့ လိုက္မလာနဲ႔"
"Aigoo Hyung ကလည္း ရွက္ေနေသးတယ္"
ေရွ႕က ေျခေဆာင့္ၿပီး ထြက္သြားေသာ Hyung ေနာက္
ကို အမွီိလိုက္ေနရသည္....
"Hyung? Hyung? ကၽြန္ေတာ္မရွိရင္တကယ္ျဖစ္လို႔
လား?ခိခိ Hyung?"
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Hyung ဟာ ကၽြန္ေတာ့္အေပၚ စိတ္ဆိုးခ်င္သေယာင္
နဲ႔ တကယ္ေတာ့လည္း Hyung ကသာအၿမဲအေလွ်ာ့
ေပးသူပါ.....
ခ်စ္သူလည္းမဟုတ္ေပမယ့္ ခ်စ္ရတဲ့သူပါ.....
ေၾကညာထားသမွ် ေၾကာ္ျငာေတြကို ထပ္မေၾကာ္ျငာဖို႔
ေျပာေပးၿပီး....ကုန္သမွ်ပိုက္ဆံကိုလည္း အဆံုးခံၿပီး....
ကၽြန္ေတာ့္ကို သူ႔အိမ္မွာထားခဲ့ပါတယ္...
"ဟိုေကာင္ေလး ငါနဲ႔အျပင္လိုက္မလား ညဘက္ သူငယ္
ခ်င္းရဲ႕ ေမြးေန႔မို႔လို႔ဝတ္ဖို႔ အက်ႌ သြားဝယ္မလို႔"
"လိုက္မွာေပါ့ Hyung ရဲ႕ Hyung ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ Fashion
အျမင္ေတြကို ေႂကြသြားေစရမယ္...ဟီးဟီး"
"အမေလး သြားဖို႔လုပ္သြား"
ကၽြန္ေတာ္နဲ႔သာ အတူတူရွိေနၾကည့္ ဒီခေလးဟာအခ်ိန္
ျပည့္ရယ္ေမာေနေတာ့တာပါပဲ......
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
"ဒီဟာေရာ"
"ႏိုးႏိုး"
"ဒါေလး"
"ႏိုးႏိုး"
"ဒါေလးမိုက္တယ္မလား"
"ႏိုးႏိုး"
"ဟာ ငါကဘာဝတ္ရမွာတုန္း?"
"ဒီဟာ"
ပန္းေရာင္ တီရွပ္ Plane ေလး.....
"ဟမ္ ဘာမွလဲမပါတဲ့ ေျဗာင္ႀကီး...."
"အင္းေလ"
"ပန္းေရာင္?"
"Hyung ကလည္း ဝတ္ၾကည့္လိုက္စမ္းပါ!!!သြား"
"ၿပီးေရာ!!!"
အဝတ္လဲခန္းကေန ထြက္လာေတာ့......
လက္မႏွစ္ဖက္ေထာင္ျပလ်က္....
"Wowww တကယ္မိုက္တယ္ Hyung ေတာ္ေတာ္ၾကည့္
ေကာင္းတယ္"
"ငါ ၾကည့္ေကာင္းတာငါသိတယ္ လွ်ာမရွည္နဲ႔"
ေဘးနားက Staff က....
"ရွင္?"
"ဟမ္?ဟိုေကာင္ကိုေျပာတာ!ေအာ္ ဒါယူမယ္ေနာ္"
"ရွင္?ဟုတ္ ဟုတ္ ဟုတ္ကဲ့"
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
On the way to home🏠
"Hyung တကယ္ခ်စ္တဲ့သူရွိလာတဲ့အခါက်ရင္ Hyung
ဘယ္လိုလုပ္မလဲ?"
"မသိဘူး မင္းေရာ?"
"ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ဘာမွမေျပာဘဲ တစ္ေန႔လံုး ထိုင္
ၾကည့္ေနမိမယ္ထင္တယ္...."
ကၽြန္ေတာ္ Hyung ရဲ႕ မ်က္လံုးေတြကို စူးစူးစိုက္စိုက္
ၾကည့္လိုက္သည္.....
Hyung သည္ မူမမွန္....သိသာသည္.....
"စကားမ်ားလိုက္တာ!"
"Ah Hyung ဟိုဟာက?"
သူလက္ညိဳးထိုးတဲ့ေနရာၾကည့္လိုက္ေတာ့....
"ဘာလဲ အဲ့ဒါ ခေလးေတြအတြက္ ႏြားႏို႔ေရာင္းေပးေန
တဲ့ အ႐ုပ္ႀကီးေလ...."
"ဟီး Hyung ကၽြန္ေတာ္ သြားၾကည့္ခ်င္တယ္"
"ဟမ္?Yahh မင္းကခေလးလား?"
စကားေတာင္မဆံုးေသး....သူမရွိေတာ့....
အ႐ုပ္နားအတင္းရပ္ၿပီး....
"Hyung ျမန္ျမန္ဓာတ္ပံု႐ိုက္ေပးပါ...."
Aish~တကယ္ပါပဲ.....
လမ္းသြားေနတဲ့ အစ္မတစ္ေယာက္ကို....
"ဓာတ္ပံုေလး႐ိုက္ေပးႏိုင္မလားဟင္?"
"ရပါတယ္"
"Hyung ဟိုဘက္မွာေန!"
အ႐ုပ္ကို Center ထားၿပီး တစ္ဖက္တစ္ခ်ပ္စီရပ္ကာ
ခေလး စတိုင္လုပ္ခ်င္ေနပံုေပါက္သည္....
တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားႀကီးက ဒီလိုလုပ္ဖို႔သင့္ပါ့မလား?
"မေနပါဘူး"
သူ႔ေဘးနားကိုသာ သြားရပ္လိုက္သည္.....
"႐ိုက္မယ္ေနာ္ 1 2.."
မဝံ့ရဲပါ....သို႔ေသာ္ လွမ္းဆုပ္ကိုင္လိုက္သည္.....
သူ႔ရဲ႕ လက္ ခေလးကို ကၽြန္ေတာ္ မိမိရရ ဆုပ္ကိုင္လိုက္
ပါသည္......
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
သူငယ္ခ်င္း BD ေၾကာင့္ေနာက္က်မည္ဟုမွာခဲ့သည္....
သူတစ္ေယာက္တည္းအဆင္ေျပပါ့မလားဟုလည္းေတြး
မိသည္.....
Hoseok ေရာ Suga ေရာ ကၽြန္ေတာ့္ကို လႊတ္တိုက္သည္.....
Taehyung ကေတာ့ ကုပ္ကျမင္း.....
ကၽြန္ေတာ္ ရီေဝရီေဝျဖစ္ရာမွ ေခါင္းမတည္ႏိုင္ေတာ့.....
အိမ္ကို Taehyung က ကားေမာင္းပို႔ေပးရသည္.....
"ကိုယ္ျပန္လာၿပီ!!!!!!!"
Tae က တြဲေခၚလာရသည္.....
"ေဟ့ေကာင္ တိုးတိုးလုပ္ မင္းခ်ာတိတ္က အိပ္ေနေလာက္
ၿပီကြ အားနာစရာ"
ဆိုဖာေပၚတင္ေပးကာ.....
"ငါသြားၿပီ ဘယ္ႏွယ့္ မူးရင္လဲမေသာက္နဲ႔ေပါ့ တကယ္ပဲ"
Tae ထြက္သြားေတာ့......
ကၽြန္ေတာ့္ေဘးမွာ သူ လာထိုင္သည္.....
"Hyung အဆင္ေျပရဲ႕လား?"
ေခါင္းသာတစ္ခ်က္ႏွစ္ခ်က္ ညိတ္ျပလိုက္သည္.....
Hyung ေတာ္ေတာ္မူးလာပံုရသည္.....
ထို႔ေၾကာင့္ ဒီေနရာက ထထြက္သြားဖို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္
သည္.......
ကၽြန္ေတာ့္လက္ကို လွမ္းဆြဲထားသည္.....
"မသြားပါနဲ႔ Hyung နားမွာပဲေနပါ...."
ကၽြန္ေတာ့္ ေျခလွမ္းေတြ တံု႔ခနဲရပ္တန္႔ခဲ့သည္.....
တိုးတိုးဖြဖြ သူေျပာသည္....
"Hyung Hyung မင္းကိုခ်စ္တယ္"
ဟမ္?ခ်စ္တယ္?သူေျပာလိုက္တာလား?
"Hyung ေတာ္ေတာ္မူးေနၿပီ အနားယူလိုက္ပါဦး"
"မဟုတ္ဘူး ဒီစကားေတြ ေျပာခ်င္ေနခဲ့တာၾကာပါၿပီ
ေျပာမထြက္ခဲ့ဘူး ဘယ္လိုမွမေျပာႏိုင္ခဲ့ဘူး တကယ္
တကယ္ပဲ ဘယ္လိုေျပာရမယ္မသိခဲ့ဘူး"
"ဘာလို႔လဲ?ခုခ်ိန္က်မွ ဘာလို႔လဲ?!!!!!!!!"
႐ုတ္တရက္ျမင့္တက္ကာ ေအာ္လိုက္ေသာ ကၽြန္ေတာ့္
ေလသံေၾကာင့္ Hyung လန္႔သြားသည္....
"Miyanae Hyung ကၽြန္ေတာ္စိတ္ရႈပ္ေနလို႔"
"ဘာလို႔လဲ Hyung ေၾကာင့္လား"
"မဟုတ္ပါဘူး Hyung ရယ္"
"မဟုတ္မွလြဲေရာ ဟိုတေလာကကိစၥစိတ္ဆိုးေနတုန္းပဲ
မို႔ Hyung ကို မခ်စ္ေတာ့တာလား?"
"Hyung ရယ္"
Hyung ကို တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ဖက္ထားလိုက္သည္....
ခ်စ္တာေပါ့ Hyung ရယ္ Hyung ကို ကၽြန္ေတာ္သိပ္ခ်စ္
တာေပါ့.......
လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္နာရီခန္႔က.....
Hyung ျပန္လာရင္ Hyung ကို ခ်စ္တဲ့အေၾကာင္းဖြင့္
ေျပာမယ္ ဟီးဟီး.....ဘာျပင္ဆင္ရင္ေကာင္းမလဲ?
Cake?ဟုတ္တယ္ Cake.....သြားဝယ္ရမယ္.....
"ဘယ္ကိုသြားမွာလဲ"
အသံပဲၾကားရၿပီး ဘာကိုမွမျမင္ရ.....
"ဘယ္သူလဲ ဘယ္သူအိမ္ထဲမွာေရာက္ေနတာလဲ?"
ကၽြန္ေတာ္ေရွ႕မွာ အျဖဴေရာင္ဝတ္စံုအျပည့္နဲ႔ ရွိေနေသာ
တစ္စံုတစ္ေယာက္.....
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Total-2589
Unicode
God's messenger 🌟 (Part-4)
"Hyung ပြန်လာပြီလား"
"omm"
"လာ Hyung လာလေ"
တက်တက်ကြွကြွနဲ့ ကြိုဆိုနေသော ဒီခလေးကိုကြည့်
ရတာ ကျွန်တော့်ကို ပိုပင်ပန်းစေသည်.....
"မင်း မနက်က ငါ့က်ိုစိတ်ဆိုးနေတာမလား"
"ဟီး ခုပြေသွားပြီ...."
သူ ကျွန်တော့်ကို ကြည့်နေတဲ့အကြည့်တွေ ပြောနေတဲ့
စကားတွေ ဘာအဓိပ္ပာယ်ဆိုတာ သိသည်....
"Hyung ခြေလက်ဆေးလိုက်ဦးမယ်"
"Nae..."
ရေတွေနဲ့ မျက်နှာကို သုံးလေးချက်ရိုက်လိုက်ရင်း....
မှန်ကိုတစ်ချက်ကြည့်လိုက်သည်.....
"Hyung နဲ့ တူတူနေချင်လို့လေ မရဘူးလား"
"ဟုတ်တယ် Hyung ကျွန်တော် အတိတ်မမေ့ခင်ကလည်း
Hyung လိုဂရုစိုက်မယ့်သူရှိခဲ့မှာမဟုတ်ဘူး အတိတ်ကို
မမှတ်မိပေမယ့် ကျွန်တော်အလိုလိုသိနေတယ်....
ကျွန်တော့်ကို ခုလို စောင့်ရှောက်မယ့်သူရှိခဲ့မှာမဟုတ်
ဘူး ကျွန်တော့်အတိတ်ဘဝကို ကျွန်တော်ပြန်မသွားချင်
တော့ဘူး...."
ခေါင်းကို နှစ်ချက်သုံးချက်ရမ်းခါလိုက်ကာ.....
"မဟုတ်ဘူး မဟုတ်ပါဘူး သူလည်းငါ့ကိုချစ်နေတာမဟုတ်
သလို ငါလည်းသူ့ကိုမချစ်ပါဘူး....ဟုတ်တယ် ငါလုပ်စ
ရာရှိတာဆက်လုပ်ရမယ်..."
သဘက်နှင့် မျက်နှာကိုသုတ်ရင်း ဧည့်ခန်းထဲတွင်ကျော
ပေးထိုင်နေသော ဒင်းကိုတွေ့တာကြောင့်.....
"စားပြီးပြီလား...."
ဘာမှဖြေသံမကြား.....
"မစားရသေးဘူးဆိုလည်း တူတူစားမယ်လာလေ"
တုတ်တုတ်တောင်မလှုပ်.....
"Yahhh ငါပြောတာကြားရဲ့လား"
ဝုန်းခနဲ မတ်တပ်ရပ်ပြီး ကျွန်တော့်ဘက်ရပ်လိုက်ကာ.....
"ဒီလောက်တောင်လား....ဒီလောက်တောင်ပဲလား Hyung"
သူ့မျက်ဝန်းထဲမှာ မျက်ရည်စ တစ်ချို့နှင့်အတူ ဒီစကား
တွေကို နာနာကျည်းကျည်းနဲ့ဆိုသည်....
"Yah ဘာကို?"
"ဒီဟာ ဒီဟာ....."
ကြေမွအောင် ဆုပ်ထားသော စာရွက်တစ်ရွက်ကို ထောင်
ပြသည်......
ကျွန်တော် တကယ်ကို တုန်လှုပ်သွားသည်....
"မင်း အဲ့ဒါကို ဘယ်က?"
"ဘာလို့လဲ ဘာလို့?ကျွန်တော် မနက်ကအဲ့လိုပြောလိုက်
လို့လား?ဟမ်?ပြောစမ်းပါ!!!!!!"
"အဲ့လိုမဟုတ်ပါဘူး ငါလုပ်တာမှားချင်မှားမယ် အဲ့ဒါမင်း
အတွက်ပါ...."
"တော်ပါတော့ Hyung ရယ်"
အဲ့စာရွက်ကိုပစ်ချရင်း တံခါးကိုဖွင့်ကာ ထွက်သွားတော့
သည်.....
ဒုန်း!!!!!
တံခါးပိတ်သံ အပြီး အရာအားလုံးဟာ တိတ်ဆိတ်သွား
သည်.......
မြေပေါ်မှာ သူပစ်ချထားခဲ့တဲ့ စာရွက်လေးနှင့်အတူ....
"အသက် ၂၀ကျော်ကျော် အရွယ် ဆံပင် ရွှေရောင်နဲ့
ပါးချိုင့်တွေ ထင်းနေအောင်မြင်ရသော ကောင်လေး
တစ်ယောက် အတိတ်မေ့၍ ကျွန်တော့်အိမ်ရောက်နေ
ပါသည်......လက်ခလယ်မှာ ရွှေလက်စွပ်လေး တစ်ကွင်း
လည်းပါသည်......ဆက်သွယ်ရန်-........"
ကျွန်တော်မှားသွားလား? မှားလို့လား?
Flashback*
သတင်းစာထဲမှာ နည်းနည်းတော့ ကြာပြီထင်ရပေမယ့်
ကြော်ငြာတစ်ခု.....
ဖုန်းနံပါတ်ပါသောကြောင့် ဆက်လိုက်သည်....
"ဟဲလို ကျွန်တော် အကူအညီတောင်းချင်လို့ပါ"
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
"ကောင်းပြီ ငါတို့ကြေညာပေးပါ့မယ်....ပိုက်ဆံကတော့
နည်းနည်းပိုပေးရမယ် မင်းက သတင်းစာတွေအကုန်မှာ
ကြေညာချင်တာမလား?"
"ဟုတ် ရပါတယ် သူပိုင်ရှင်ကိုမြန်မြန်ရှာတွေ့သွားလေ
ကောင်းလေပါပဲ"
"မင်းက လူပုံမပါဘဲ စာချည်းကြေငြာမှာဆိုတော့ များများ
ကြော်ငြာဖို့လိုမှာ...ဒါကြောင့်ပိုက်ဆံလေးအရင်?"
အသက်ကြီးကြီး အဘိုးကြီးက ပိုက်ဆံမျက်နှာသာမြင်
ပုံရသည်....
"ဟုတ်ပါပြီရော့"
မုန့်ဖိုးစုထားသမျှ တော်တော်ပါသွားသည်....ဒါပေမဲ့ သူ့
အတွက်ပါပဲ!
"ရော့ ဒါနမူနာ...."
"ဟုတ်"
သူပေးသော နမူနာစာရွက်လေးကို လက်ကကိုင်လာခဲ့
သည်....
Flashback end*
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Fourth Day 💓
12:00 am🕛
သူခုချိန်ထိပြန်မလာသေး....
ဘယ်တွေသွားနေလဲ?ပြန်မလာတော့ဘူးလား?
အရမ်းစိတ်ပူနေပါပြီ.....
မိုးတွေလည်းရွာနေတယ် ထီးလည်းမပါဘဲ သူဘယ်ရောက်
နေတာလဲ?
ထီးတစ်ချောင်းယူပြီး ထွက်လာခဲ့တယ်......
သူဘယ်မှလည်းမသွားတတ်ဘဲ အရင်လိုကြောက်နေ
မှာလား?တွေးရင်းတွေးရင်း ခြေဦးတည့်ရာ ရှာနေမိသည်....
အာ....သိပြီ....
ခွေး....ခွေး.....
ထင်တဲ့အတိုင်း မိုးရေထဲမှာ ခွေးလေးနဲ့အတူ ထိုင်နေ
သည်.....
"Yah..."
ထီးကိုပစ်ချပြီး သူ့ကို တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ဖက်ထား
လိုက်သည်.....
"Hyung?"
သူ့ကိုဖက်ထားလျက်ပင် မေးခွန်းတွေဆက်တိုက် ထုတ်
မိသည်.....
"ဘာလို့ထွက်သွားတာလဲ?ဘာလို့လဲ?မင်းတစ်ခုခုဖြစ်
သွားရင် ငါဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ?မင်းမရှိဘဲ ငါမနေတတ်
ဘူး....နောက်တစ်ခါအဲ့လို ထွက်မသွားနဲ့ တောင်းပန်ပါ
တယ်...."
"Hyung ကျွန်တော့်ကိုလွှတ်....!"
"Hyung မင်းကို...."
"ဘာဖြစ်လဲ Hyung?"
"ထပ်ပြီး မပျောက်သွားစမ်းပါနဲ့ကွာ ကြားလား?"
"Miyanae...."
ကျွန်တော်လဲမိုးစို သူလဲမိုးစို.....
အတူတူ ပြန်လာကြပေမယ့် တစ်ယောက်မျက်နှာတစ်
ယောက်မကြည့်ကြ.....မျက်နှာပူလွန်းလို့ ဘယ်နားနေရ
မှန်းမသိ....
"Hyung?"
"Hum?"
မျက်နှာကိုငုံ့ထားလျက် ထူးလိုက်သည်.....
"ခုနကလေ...."
ဘာကိုပြန်ပြောနေပြန်ပြီလဲ အဲ့အကြောင်းကိုပြန်မပြော
ပါနဲ့ဆို......
"အမှန်တော့ ကျွန်တော် ဘယ်မှမသွားဘူး အိမ်ပဲပြန်
လာမှာ...."
"ဟင် မင်းအပြီးထွက်သွားတာ မဟုတ်ဘူးလား"
"ဟာ Hyung ကလည်း သွားစရာလား နေစရာမှမရှိတာ
ကို Hyung နားကမသွားပါဘူးဆိုနေမှ ဟီး"
"ဘာ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"
"အမလေး လန့်တာ Hyung ကလည်း!"
"မင်း မင်း မင်း နေခဲ့"
"ဟမ် ခုနကကျတော့ ထွက်မသွားနဲ့ဆို?ကျွန်တော်မရှိ
ရင် မနေတတ်ဘူးဆို?"
"တိတ်!!!!!!စမ်း!!!!!!!!!"
"အမလေး!!!"
"နေခဲ့ လိုက်မလာနဲ့"
"Aigoo Hyung ကလည်း ရှက်နေသေးတယ်"
ရှေ့က ခြေဆောင့်ပြီး ထွက်သွားသော Hyung နောက်
ကို အမှီိလိုက်နေရသည်....
"Hyung? Hyung? ကျွန်တော်မရှိရင်တကယ်ဖြစ်လို့
လား?ခိခိ Hyung?"
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Hyung ဟာ ကျွန်တော့်အပေါ် စိတ်ဆိုးချင်သယောင်
နဲ့ တကယ်တော့လည်း Hyung ကသာအမြဲအလျှော့
ပေးသူပါ.....
ချစ်သူလည်းမဟုတ်ပေမယ့် ချစ်ရတဲ့သူပါ.....
ကြေညာထားသမျှ ကြော်ငြာတွေကို ထပ်မကြော်ငြာဖို့
ပြောပေးပြီး....ကုန်သမျှပိုက်ဆံကိုလည်း အဆုံးခံပြီး....
ကျွန်တော့်ကို သူ့အိမ်မှာထားခဲ့ပါတယ်...
"ဟိုကောင်လေး ငါနဲ့အပြင်လိုက်မလား ညဘက် သူငယ်
ချင်းရဲ့ မွေးနေ့မို့လို့ဝတ်ဖို့ အကျႌ သွားဝယ်မလို့"
"လိုက်မှာပေါ့ Hyung ရဲ့ Hyung ကျွန်တော့်ရဲ့ Fashion
အမြင်တွေကို ကြွေသွားစေရမယ်...ဟီးဟီး"
"အမလေး သွားဖို့လုပ်သွား"
ကျွန်တော်နဲ့သာ အတူတူရှိနေကြည့် ဒီခလေးဟာအချိန်
ပြည့်ရယ်မောနေတော့တာပါပဲ......
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
"ဒီဟာရော"
"နိုးနိုး"
"ဒါလေး"
"နိုးနိုး"
"ဒါလေးမိုက်တယ်မလား"
"နိုးနိုး"
"ဟာ ငါကဘာဝတ်ရမှာတုန်း?"
"ဒီဟာ"
ပန်းရောင် တီရှပ် Plane လေး.....
"ဟမ် ဘာမှလဲမပါတဲ့ ဗြောင်ကြီး...."
"အင်းလေ"
"ပန်းရောင်?"
"Hyung ကလည်း ဝတ်ကြည့်လိုက်စမ်းပါ!!!သွား"
"ပြီးရော!!!"
အဝတ်လဲခန်းကနေ ထွက်လာတော့......
လက်မနှစ်ဖက်ထောင်ပြလျက်....
"Wowww တကယ်မိုက်တယ် Hyung တော်တော်ကြည့်
ကောင်းတယ်"
"ငါ ကြည့်ကောင်းတာငါသိတယ် လျှာမရှည်နဲ့"
ဘေးနားက Staff က....
"ရှင်?"
"ဟမ်?ဟိုကောင်ကိုပြောတာ!အော် ဒါယူမယ်နော်"
"ရှင်?ဟုတ် ဟုတ် ဟုတ်ကဲ့"
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
On the way to home🏠
"Hyung တကယ်ချစ်တဲ့သူရှိလာတဲ့အခါကျရင် Hyung
ဘယ်လိုလုပ်မလဲ?"
"မသိဘူး မင်းရော?"
"ကျွန်တော်ကတော့ ဘာမှမပြောဘဲ တစ်နေ့လုံး ထိုင်
ကြည့်နေမိမယ်ထင်တယ်...."
ကျွန်တော် Hyung ရဲ့ မျက်လုံးတွေကို စူးစူးစိုက်စိုက်
ကြည့်လိုက်သည်.....
Hyung သည် မူမမှန်....သိသာသည်.....
"စကားများလိုက်တာ!"
"Ah Hyung ဟိုဟာက?"
သူလက်ညိုးထိုးတဲ့နေရာကြည့်လိုက်တော့....
"ဘာလဲ အဲ့ဒါ ခလေးတွေအတွက် နွားနို့ရောင်းပေးနေ
တဲ့ အရုပ်ကြီးလေ...."
"ဟီး Hyung ကျွန်တော် သွားကြည့်ချင်တယ်"
"ဟမ်?Yahh မင်းကခလေးလား?"
စကားတောင်မဆုံးသေး....သူမရှိတော့....
အရုပ်နားအတင်းရပ်ပြီး....
"Hyung မြန်မြန်ဓာတ်ပုံရိုက်ပေးပါ...."
Aish~တကယ်ပါပဲ.....
လမ်းသွားနေတဲ့ အစ်မတစ်ယောက်ကို....
"ဓာတ်ပုံလေးရိုက်ပေးနိုင်မလားဟင်?"
"ရပါတယ်"
"Hyung ဟိုဘက်မှာနေ!"
အရုပ်ကို Center ထားပြီး တစ်ဖက်တစ်ချပ်စီရပ်ကာ
ခလေး စတိုင်လုပ်ချင်နေပုံပေါက်သည်....
တက္ကသိုလ်ကျောင်းသားကြီးက ဒီလိုလုပ်ဖို့သင့်ပါ့မလား?
"မနေပါဘူး"
သူ့ဘေးနားကိုသာ သွားရပ်လိုက်သည်.....
"ရိုက်မယ်နော် 1 2.."
မဝံ့ရဲပါ....သို့သော် လှမ်းဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်.....
သူ့ရဲ့ လက် ခလေးကို ကျွန်တော် မိမိရရ ဆုပ်ကိုင်လိုက်
ပါသည်......
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
သူငယ်ချင်း BD ကြောင့်နောက်ကျမည်ဟုမှာခဲ့သည်....
သူတစ်ယောက်တည်းအဆင်ပြေပါ့မလားဟုလည်းတွေး
မိသည်.....
Hoseok ရော Suga ရော ကျွန်တော့်ကို လွှတ်တိုက်သည်.....
Taehyung ကတော့ ကုပ်ကမြင်း.....
ကျွန်တော် ရီဝေရီဝေဖြစ်ရာမှ ခေါင်းမတည်နိုင်တော့.....
အိမ်ကို Taehyung က ကားမောင်းပို့ပေးရသည်.....
"ကိုယ်ပြန်လာပြီ!!!!!!!"
Tae က တွဲခေါ်လာရသည်.....
"ဟေ့ကောင် တိုးတိုးလုပ် မင်းချာတိတ်က အိပ်နေလောက်
ပြီကွ အားနာစရာ"
ဆိုဖာပေါ်တင်ပေးကာ.....
"ငါသွားပြီ ဘယ်နှယ့် မူးရင်လဲမသောက်နဲ့ပေါ့ တကယ်ပဲ"
Tae ထွက်သွားတော့......
ကျွန်တော့်ဘေးမှာ သူ လာထိုင်သည်.....
"Hyung အဆင်ပြေရဲ့လား?"
ခေါင်းသာတစ်ချက်နှစ်ချက် ညိတ်ပြလိုက်သည်.....
Hyung တော်တော်မူးလာပုံရသည်.....
ထို့ကြောင့် ဒီနေရာက ထထွက်သွားဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်
သည်.......
ကျွန်တော့်လက်ကို လှမ်းဆွဲထားသည်.....
"မသွားပါနဲ့ Hyung နားမှာပဲနေပါ...."
ကျွန်တော့် ခြေလှမ်းတွေ တုံ့ခနဲရပ်တန့်ခဲ့သည်.....
တိုးတိုးဖွဖွ သူပြောသည်....
"Hyung Hyung မင်းကိုချစ်တယ်"
ဟမ်?ချစ်တယ်?သူပြောလိုက်တာလား?
"Hyung တော်တော်မူးနေပြီ အနားယူလိုက်ပါဦး"
"မဟုတ်ဘူး ဒီစကားတွေ ပြောချင်နေခဲ့တာကြာပါပြီ
ပြောမထွက်ခဲ့ဘူး ဘယ်လိုမှမပြောနိုင်ခဲ့ဘူး တကယ်
တကယ်ပဲ ဘယ်လိုပြောရမယ်မသိခဲ့ဘူး"
"ဘာလို့လဲ?ခုချိန်ကျမှ ဘာလို့လဲ?!!!!!!!!"
ရုတ်တရက်မြင့်တက်ကာ အော်လိုက်သော ကျွန်တော့်
လေသံကြောင့် Hyung လန့်သွားသည်....
"Miyanae Hyung ကျွန်တော်စိတ်ရှုပ်နေလို့"
"ဘာလို့လဲ Hyung ကြောင့်လား"
"မဟုတ်ပါဘူး Hyung ရယ်"
"မဟုတ်မှလွဲရော ဟိုတလောကကိစ္စစိတ်ဆိုးနေတုန်းပဲ
မို့ Hyung ကို မချစ်တော့တာလား?"
"Hyung ရယ်"
Hyung ကို တင်းတင်းကျပ်ကျပ်ဖက်ထားလိုက်သည်....
ချစ်တာပေါ့ Hyung ရယ် Hyung ကို ကျွန်တော်သိပ်ချစ်
တာပေါ့.......
လွန်ခဲ့သော နှစ်နာရီခန့်က.....
Hyung ပြန်လာရင် Hyung ကို ချစ်တဲ့အကြောင်းဖွင့်
ပြောမယ် ဟီးဟီး.....ဘာပြင်ဆင်ရင်ကောင်းမလဲ?
Cake?ဟုတ်တယ် Cake.....သွားဝယ်ရမယ်.....
"ဘယ်ကိုသွားမှာလဲ"
အသံပဲကြားရပြီး ဘာကိုမှမမြင်ရ.....
"ဘယ်သူလဲ ဘယ်သူအိမ်ထဲမှာရောက်နေတာလဲ?"
ကျွန်တော်ရှေ့မှာ အဖြူရောင်ဝတ်စုံအပြည့်နဲ့ ရှိနေသော
တစ်စုံတစ်ယောက်.....
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Total-2589