Hanggang Kailan ka Hihiling. Hanggang Kailan ka Aasa?
Hanggang Kailan mo sasabihin ang salitang
SANA?
(c)JuanaLazy
--
Lingon
Titig
Iwas
Lingon ulit
Titig
Iwas.
"UWAAA!" "UWAAA!" "UWAAA!"
"Hoy ano ba Kyle? Hindi mo ba papatahanin yang anak mo?" tumayo na ako at pinatay ko na ang t.v dahil sa sobrang inis.
"Ikaw na magpatahan!"
"At ako pa nga?"
"Minsan ka na nga lang bumisita dito eh. Magrereklamo ka pa!"
"Wala kang pakielam! Akala ko kasi nandito ang Mama kaya ako bumisita!"
Kinuha ko na ang bag 'ko at umalis na ng bahay na iyon.
Nag-sindi na lang ako ng yosi 'ko. Nakaka-Inis kasi.
Haay. Ganito lang naman palagi eh. At hanggang ganito na lang talaga ata. Tuwing pupunta ata ako dun puro perwisyo ang nadadala sa utak 'ko.
Pumunta lang ako sa park kung saan ako laging nagpapalamig ng ulo pag nangyayari ang mga ganitong bagay.
Nang nakapunta na ako dun, umupo lang ako sa swing at napatingin sa mga batang naglalaro sa di kalayuan.
Haay. Kung hindi lang sana ganito ang kapalaran. Kung hindi ko lang sana nalaman iyon. Edi sana, masaya ako. Sana, masaya kami ngayon.
SANA.
***
"Mr.Agoncillo, solve this on the board."
"Sorry Sir. Pero di ko kaya eh."
"That's the best excuse I've ever heard." -Sarkastikong pagkakasabi ng guro namin.
"Thankyou sir." akmang uupo na siya ng biglang magsalita ulit ang guro namin.
"Sa tingin mo ba papasa ka sa subject ko?"
Ngumisi lang siya at tumingin sa guro namin.
"Ikaw Sir, sa tingin mo ba papasa ka ba?
Sa hair-test ni Yuko Yamashita?"
Nagtawan lang ang buong klase. Maski ako napatawa. Kung nakita mo kasi yung itsura ng guro namin.
Maski ikaw, Baka matawa ka din. Bading kasi yun eh.
"YOU! MR.AGONCILLO! GET OUT OF THE ROOM!"
Ngumisi lang siya at umalis na ng room. Tumigil na naman kami sa pagtawa. Pero sa totoo lang, pinipigilan lang namin. Mahirap na.
Nagpatuloy lang siya sa pagtuturo niya nang bigla akong makaramdam ng antok.
Umub-ob lang ako sa desk 'ko at nagsimulang matulog.
Nasa climax na ako ng panaginip ko ng biglang...
"MS.RAMOS! ARE YOU SLEEPING?" Napa-Angat naman ako agad ng ulo 'ko nun. Naknamputa! Siya pa din pala ang nasa harapan. Kala ko pag-kagising ko uwian na eh.
Napatingin naman ako sa relo ko. WTF?! 0__0 7 mins. lang ang tulog ko?
"MS.RAMOS! NATUTULOG KA BA SA KLASE KO?"
Ngumiti lang ako sa kanya.
"Yes Sir" XD
"Errr. GET OUT!"
Nag-Shrug lang ako ng shoulders ko. "As you say"
Lumabas lang ako ng room namin. Oo nga pala. Fourth year highschool na ako. Hindi ako yung tipo ng babae na GC o grade concious kung tawagin.
Commoner lang ako. As in yung bihirang mapansin. Hindi naman kasi ako ganun kagandahan at isa pa, medyo bulakbol din ako sa pagaaral.
Nagpunta lang ako sa rooftop ng school namin. Presko kasi dito eh. Fresh air. Nakakapang-rela--
"Uy Anne! Ikaw pala yan! Sinusundan mo ba 'ko?" napatingin naman ako dun sa nagsalita.
Walanjo. Si Kyle lang pala.
"Kapal ng mukha mo. Pinalabas talaga ako ni Barney."
Barney tawag namin dun sa teacher namin. Baklang Dinasaur kasi.
"Haha. Sus. Bakit ka naman pinalabas? Siguro sinadya mo yan para makasama ako no?"
Napatingin naman ako sa kanya at ngumisi.
"Ako?" turo ko sa sarili ko. "Asa ka dude. Natutulog kasi ako eh."
"Ah. Kala ko pa naman may gusto ka na sa gwapong katulad 'ko."
"Psh. Manahimik ka na lang please."
"Haha. Biro lang. Alam mo magkakasundo pala tayo pag dating sa mga ganitong bagay eh. Paano kaya pag pinagsama tayo no? Baka sumabog."
"Haha. Mahirap na nga. Pagsamahin ba naman mga katarantaduhan natin eh."
"Pero ayos yun. Masaya"
"Ayos nga. Haha" XD
Nag-Kwentuhan lang kami hanggang sa mag-Alarm na. Meaning: Next subject na. Pero dahil si Kyle at Anne to, asahan mong magka-Cut kami.
(Mga bata, wag gagayahin :'P)
Siya si Kyle. Hmm, tarantado, hindi GC, prankster, in short Lalaking Version ko. Pinagkaiba lang? May mas itsura siya kumapara mo sa akin.
Nag-punta lang kami sa may field ng school namin. Medyo malaki yung campus kaya mahirap huliin kapag may nag-cu-cut ng klase. At isa pa, magaling kami magtago. Sanay na eh.
What do you expect from us? Umakyat lang naman kami ng puno at doon ng trip. Ang saya nga eh. Sinisitsitan kasi namin yung mga dumadaan. Yung iba deadma, pero karamihan sa babaeng sinisitsitan namin? Ayun natakbo. Utak talaga. XD
Kinabukasan, pag pasok ko (As usual late) nakita kong parang nag-iba yung nakaupo sa upuan ng seatmate 'ko. Deadma lang. Kumatok lang ako sa pinto ng Room namin para ipagiwatig na nandoon na ako.
"Oh. Ms.Ramos, late ka na naman. Alam mo naman na every 5 lates equivalent to 1 day absent diba?"
"Good Morning din"
Tuluy-tuloy lang sa pag-punta sa upuan ko nang makita kong si Kyle pala ang bagong sa tabi ng chair ko. Tinignan ko naman yung ibang classmates 'ko pero napansin kong parang si Kyle lang yung lumipat.
Nilapag ko lang yung gamit ko sa upuan ko at umupo na.
"Good Morning XD" Tinanggal ko lang yung chewing gum ko sa bibig at idinikit ito sa ilalim ng upuan.
Tumingin naman ako sa katabi ko at ngumiti. "Good Morning din."
"Ayy. Hindi mo man lang ako tatanungin kung bakit ako ang katabi mo?"
"Hindi." umubob lang ako sa desk ko. Pumupormang matutulog ulit.
"Ayy. Sayang interesting pa naman yung sagot."
"Ah. Di ako interesado." at iniba ko naman yung pwesto ng ulo ko.
"Ehh? Tanungin mo na. Kunwari interesado ka. Kunwari lang naman eh."
Shtt. Ano pa bang magagawa ko? Eh ang kulit ng katabi ko? Umayos lang ako ng upo.
"Oh, Ano na?"
"Kasi gusto kitang makatabi para magawa natin yung mga evil plans natin!"
"Evil plans?"
"Oo. Pagpaplanuhan natin yun at gagawin natin dun sa mga taong mapag-ti-tripan natin."
Natawa naman ako dun. Kakaiba talaga.
"Wag na. Kayang-kaya nating gawin yan ng walang script. Nalabas sa katawan natin yang mga gaguhan na yan, naturally"
"Hehe. Sabi mo eh."
Ngumiti lang ako sa kanya. "So pwede ng matulog?"
Nag-Nod lang siya. Haha. Parang bata.
Araw-araw ganoon ang gawain namin. Papasok ng late. Matutulog sa klase. Sasagot sa teacher. Sabay kakain pag recess. Sabay mag-cu-cut ng klase, sabay aakyat ng puno at mangti-trip. Sabay uuwi.
Ang pangit man pakinggan pero dahil sa kagaguhan namin, naging magBestFriend kami.
May mga nakakasalubong naman kami. Tinatanong kung kami ba. Pero syempre dahil malakas trip namin, Umu-OO kami. Wala namang masama. Mag-Bestfriend naman kami. At wala namang maapektuhang relasyon. Dahil parehas kaming single.
Chu. Hindi naman kasi namin iniisip yan eh. Ngayon, masaya ako kung anong nangyayari sa buhay 'ko.
May nagsasabi naman sa akin na ang swerte ko daw dahil halata naman ma mahal na mahal ako ni Kyle. Haay. Sana. Haha. Nako, kung alam lang nila.
Isang hindi ordinaryong araw ng pag-pasok 'ko. Bakit ko sinabing 'hindi ordinaryong araw?' Kasi parang ito ang first time kong hindi malate.
Hindi ko alam. Pero nakita ko kasing sarado pa yung ilaw at pintuan ng room namin. So ang ginawa ko, kinuha ko kay manong guard yung susi ng room namin at bumalik sa room para buksan.
Pagbukas 'ko ng pinto. Binuksan ko nadin yung ilaw. Sa gilid lang din kasi yun. So pagbukas ko, nabigla ako sa nakita ko.
I stood there dumbfounded.
Totoo ba 'to? Si K-kyle? Kumakanta? At may gitara pa? Nakapalibot sa kanya yung mga kaklase naming boys na nakatalikod kaya mahirap i-identify.
Nagsimula siyang mag-strum sa gitara niya. At namangha naman ako. May iba pa pala siyang talent? Nice.
"Her head is on my chest, sun comes rolling in
We're lost in these covers and all I feel is skin
I slowly kiss your face, beautiful in every way, you are
See I'm a man that don't believe in much
But I'll be damned if I don't believe in us
And how we play a fight up in the bathroom
Next thing I know, I'm making love to you
Girl, promise me you'll never change
She ain't perfect, but she's worth it
Every breathe I breath, for the life I needAnd I know I might not deserve it
But she loves me, and its simply amazing (you are)Simply amazing (you are) 2x
And she loves me, and it's simply amazing amaze-amazing
The girl's a work of art, and I can't help but stare
With a smile like the sunset, and the ocean as her hair
Oooooh what she do ain't fair oooh
She know me better than I know myself hmmmn
See I'm a man that don't believe in much
But I'll be damned if I don't believe in us
Like when I said I loved you for the first time
And the tears dropped from your eyes
Girl don't you ever change
She ain't perfect, but she's worth it
Every breathe I breath, for the life I need
And I know I might not deserve it
But she loves me, and its simply amazing (you are)
Simply amazing (you are) 2x
And she loves me
There is nothing in this world,
That can keep me away from you
And there's nobody that could ever compare to you
Oooohhh
She ain't perfect (no she ain't), but she's worth it (she is)
Every breathe I breath, for the life I need
And I know I might not deserve it
But she loves me, and its simply amazing (you are)
Simply amazing (you are) 2x
And she loves me and its simply amazing"
"Anne, gusto ko lang malaman mo na You're not perfect but you are worth it. Simply Amazing :))"
Napangiti ako. At nag-snap siya. At last humarap na yung mga kaklase kong nakatalikod kanina.
At pagharap nila may hawak-hawak silang tig-iisa-isang colored paper. Na bawat paper may isang letter. At pagbinagdikit-dikit sila may tanong na mabubuo.
CAN I COURT YOU?
Nagulat na lang ako ng pinatalikod niya ako. Mga babae naman. Hindi ko to napansin kanina ha.
Isa-isa silang may dalang roses. At ang ikinagulat ko ng isa-isa silang lumapit sa akin at ibinigay ang mga roses na yun.
Bawat rose may Message. At eto yun:
First rose- Sept.22,2011, Third year. Birthday mo. Narealize kong crush kita, kasi parehas tayo ng hobbies at magkamukha tayo. Kaso di tayo magkaklase nun kasi first section ako.
second rose- June 4 2012. nagpababa ako ng section sa principal. Kaya sinuwerte akong napunta ako sa 3rd at naging kaklase kita.
Third Rose- July 4, 2012. First time kong makasama ka. Eto yung napalabas tayo ng room.
4th rose- july 5, 2012. Nakatabi kita sa upuan.
5th Rose.- August 1, Narealize ko na mahal na pala kita.
And the last rose- Now, August 6, 2012. Tinatanong kita kung pwede bang manliwagaw. Anne, can we step out of the friend zone?
Napatingin naman ako sa kanya niyakap siya. ghaad. First time kong ginawa to ah.
"Leche. Haha. Ligaw muna ha? =>"
So far. That was the happiest day of my life. Sabi nila, time flies when you're having fun.
I guess that's right. 2 months na kasi simula nung Courting thingy at ngayon. Oo ngayon mismo, ngayon ko siya sasagutin.
Mamaya. Mamayang uwian. Kaso bigla namang nagtext ang Mama ko.
'Nkta q n ang kptid mo! We'll meet him l8er at haus. Prepare yourself ha.Knkbhan ako nak..'
Haay. Badtrip naman. Di bali, baka hindi ito ang tamang time. Bukas ko na lang siya sasagutin.
"Hmm. Anne, hindi pala kita mahahatid mamaya. May gagawin ako eh."
Ngumiti lang ako sa kanya. Ay yun naman pala. Tamang-tama na siguro bukas na lang. Tutal di ko din naman siya makakasama mamaya.
"Okay lang! Nu ka ba!"
"Sure ka?"
"Yep! =)"
Dumating na ang Moment of Truth. Eto na, sa wakas. Makikilala ko na din ang long lost brother ko! Ano kayang itsura niya? :))
Tinawag ako ni Mama dahil sinabi niyang nasa sala na daw namin ang kapatid ko. Syempre ako excited bumaba. At nagulat ako sa nakita ko.
"I-ikaw ang K-kuya ko?"
***
SANA. SANA panaginip lang lahat.
SANA pala, hindi ko na lang siya nakilala para hindi masakit.
6 years ng nakalipas, siya masaya na. May anak na pero walang asawa. Bukod-bukod nadin ng bahay.
Ako? Hanggang ngayon hinihiling parin na sana hindi na lang nangyari ang lahat. Para hindi ako nasasaktan ngayon.
Kasi aaminin 'ko. Mahal ko pa din siya. Incest? Wala akong paki.
RING-RING-RING-
"Hello?"
"Anak?"
"Oh ma? Napatawag ka?"
"May sasabihin sana ako na dapat matagal ko ng sinabi sayo eh."
"ano yun?"
"Basta anak patatawarin mo si mama ha?"
"..."
"Anak,
Ampon ka lang."
-ANG PAGTATAPOS-
All Rights Reserved 2012.