"အဲ....သားသားရယ္ မငုိပါနဲ႔....တိတ္ပါေတာ့ေနာ္.....အုိ..အုိ"
"ဂလုံ.....ခြမ္း....."
"အား.....သြားၿပီ.....သြားၿပီ.....ႏုိ႔ဘူးေတြ ေမွာက္ကုန္ၿပီ"
"အူဝဲ......ဝဲ...."
"အဲ......သားသားရယ္ တိတ္ပါေတာ့ေနာ္"
ခ်န္းေယာလ္ တစ္ေယာက္ သားအတြက္ ႏုိ႔ဘူးေဖ်ာ္ရင္း ထငုိေသာ သားေၾကာင့္ ဘာလုပ္လုိ႔ ဘာကုိင္ရမွန္းမသိ.......ဒီၾကားထဲ လက္နဲ႔တုိက္မိၿပီး ေဖ်ာ္ထားတဲ့ ႏုိ႔ဘူးက ေမွာက္က်သြားေသး......သားကလဲ ငုိတာတိတ္ကုိ မတိတ္ဘူး....
ႏုိးကတည္းက ႏုိ႔မတုိက္ရေသးေတာ့ ကေလးက ႏုိ႔ဆာေနမွေပါ့.......အား႐ွီး.....ေဖ်ာ္ထားတဲ့ ႏုိးဘူးကလဲ ေမွာက္တာနဲ႔ ကုန္ၿပီ...........
ဆယ္ဟြန္း အိပ္ရာႏုိးေတာ့ သားငုိသံေၾကာင့္ ေအာက္ထပ္ကုိဆင္းအလာ......ၾကားလုိက္ရတာက.....အမေလး..ေလး........တတိယကမာၻစစ္ျဖစ္ေနသလား ေအာက္ေမ့ရေအာင္........အုိးသံ ခြက္သံေတြ.....တဒုန္းဒုန္း တဒုိင္းဒုိင္းနဲ႔...........
ေတြ႔လုိက္ရတာက ပုိဆုိးေသး.......မီးဖုိေခ်ာင္တစ္ခုလံုး ပြစိကုိတက္ေနတာပဲ........
"Hyung .....ဘာလုပ္ေနတာလဲဟင္"
လက္တစ္ဖက္က ကေလးကုိ ေပြ႔ထားၿပီး တစ္ဖက္က တစ္ဝက္ေတာင္မက်န္ေတာ့တဲ့ ႏုိးဘူးႀကီးကုိင္ကာ မ်က္ႏွာမွာလဲ ႏႈိ့မႈန္ေတြေပလုိ႔.........ျပန္ေျဖတာက....
"သားအတြက္ ႏုိ႔ဘူးေဖ်ာ္ေနတာတဲ့" ေလ
ေအာ္ ......မသိပါဘူး၊ ကြၽန္ေတာ္က အိမ္ထဲ ဓားျပေတြ ဘာေတြမ်ား ဝင္လာလုိ႔လားလုိ႔.......အဲ့ေလာက္ဆူညံပြစိတက္ေနတာ..........
"ေပးေပး......က်ေနာ္ ေဖ်ာ္ေပးမယ္၊ Hyung အေ႐ွ႕မွာ ကေလးသြားထိန္းခ်ည္"
"Omm......Omm.......အဲ့ဒါဆုိ Hyung သြားၿပီေနာ္"
ဘယ္ကတည္းက ဒီအမႈိက္ပုံနဲ႔တူတဲ့ မီးဖုိေခ်ာင္ထဲက ထြက္ခ်င္ေနလဲမသိ.......သားကုိေခၚၿပီး ထြက္သြားတာမွ တန္းေနတာပဲ...........
"ေရာ့.....သားအတြက္ ႏုိ႔ဘူး၊ ေနပါဦး သားက ဒီေလာက္ငုိေနတာ မနက္ကတည္းက Hyung ဘာမွမတုိက္ရေသးတာေတာ့ မဟုတ္ဘူးမလား"
"အဲ့ဒါက.....အြန္း ဟုတ္တယ္"
"Hyunggggg........"
"အာ......သားလန္႔သြားဦးမယ္...ဆယ္ဟြန္းကလဲ ဘာလုိ႔ ဒီေလာက္ေအာ္တာလဲ"
"ဒါျဖစ္သင့္ရဲ႕လားဗ်......ခု ၉ နာရီေတာငိ ထုိးေတာ့မယ္.....ကေလးကုိ ဘာမွ မတုိက္ရေသးဘူးတဲ့ ျဖစ္သင့္ရဲ႕လား....."
"Hyung မနက္ကထဲက ႏုိ႔မႈန္႔ေဖ်ာ္ေနတာပဲေလ"
"ဘယ္ကတည္းကလဲ"
"၇ နာရီ ေလာက္ကတည္းက"
"ဘာာာာ......."
"ဟုတ္တယ္....တစ္ခါက ေရေအးနဲ႔ ေဖ်ာ္မိသြားလုိ႔၊ ေနာက္တစ္ခါက ေရသြားခပ္ေနတုန္း သားက ထငုိလုိ႔၊ ေနာက္တစ္ခါက ႏုိ႔ဘူးေမွာက္က်သြားလုိ႔၊ ေနာက္........"
"ေတာ္...ေတာ္ၿပီ ရၿပီ၊ သားကုိ Hyung နဲ႔ စိတ္ခ်ထားတဲ့ ကြၽန္ေတာ္ကုိက မွားတာ"
"............"
"ႏုိ႔တုိက္ၿပီးရင္ သားကုိသိပ္လုိက္ဦး၊ ကြၽန္ေတာ္ ဟုိဟာေတြ သြား႐ွင္းရဦးမယ္"
"ဘယ္ဟာေတြလဲ..."
"Hyung ဖြထားတဲ့ ဟာေတြေလ"
"ေအာ္.........."
************************************
ေန႔လည္စာစားေတာ့လဲ သားတစ္ေယာက္နဲ႔ သူ႔မွာ ႐ႈပ္ယွက္ေတြကုိခပ္လုိ႔.......
"သားကုိ ကြၽန္ေတာ့္ကုိေပး၊ Hyung အရင္စားႏွင့္"
"ဆယ္ဟြန္းကေကာ မစားေသးဘူးလား....."
"ရတယ္ က်ြန္ေတာ္ ၿပီးမွစားမယ္.....သားကုိ ေကြၽးလုိက္ဦးမယ္"
"............."
"ဆယ္ဟြန္း......"
"႐ွဴ း......သားအိပ္ေပ်ာ္သြားၿပီ"
"မေညာင္းဘူးလာ......Hyung ကုိေပးေလ....လာ"
"ရတယ္......လက္ေျပာင္းရင္ သားႏုိးသြားလိမ့္မယ္၊ အိပ္ေမာမက်ေသးဘူး"
"............."
************************************
"သားကုိ သိပ္ခဲ့ၿပီလား......."
"အင္း.....ကြၽန္ေတာ္ Hyung ကုိေျပာစရာ႐ွိလုိ႔"
"ေျပာေလ....."
"ကြၽန္ေတာ္ အလုပ္ထြက္မလုိ႔......."
"ဘာလုိ႔လဲ......သားေၾကာင့္လား...."
"အြန္း.......Hyung ကလဲ အလုပ္သြား၊ ကြၽန္ေတာ္လဲ အလုပ္သြားဆုိရင္ သားအတြက္က အဆင္မေျပဘူးေလ၊ ကေလးထိန္းနဲ႔ ထားဖုိ႔ရာလဲ ကြၽန္ေတာ္ စိတ္မခ်ဘူး"
"အင္းပါ......ဆယ္ဟြန္း သေဘာက အဲ့လုိ႔ ဆုိရင္လည္း အဲ့လုိလုပ္ေလ"
"ေက်းဇူးပါ......Hyung"
"............."
************************************
တစ္ခါမွ ကေလးမထိန္းဘူးတဲ့ ဆယ္ဟြန္းအတြက္ကေတာ့......ဒီေန႔ေတာ္ေတာ္ကုိ ပင္ပန္းပါတယ္.......ကေလး ေဝယ်ာေဝစၥေတြလုပ္ရတာ......ေယာက်ာ္းေလး ျဖစ္ေနေတာ့ ပုိဆုိးတာေပါ့........
ဒါေပမဲ့ ပင္ပန္းတယ္လုိ႔ မထင္ပါ.....သားအတြက္ပဲေလ.....အႏွီးထုပ္ေလးထဲက မ်က္ႏွာေလးပဲေပၚေနတဲ့ သားက ဆယ္ဟြန္းအတြက္ေတာ့.......လျပည့္ည ေကာင္းကင္ယံမွာ ထိန္ထိန္သာေနတဲ့ လျပည့္ဝန္းလုိပဲ......
ေမွာင္မုိက္သြားတဲ့ ဘဝအတြက္......ေရာင္စဥ္ထြန္းလင္းေပးတဲ့ လဝန္းငယ္......ေအးခ်မ္းလွတဲ့ လမင္းအလင္းေရာင္လုိပဲ.......သားရဲ႕ မ်က္ႏွာေလးဟာလည္း........ၾကည္လင္ေအးခ်မ္းေနတာပဲ.......
ခ်န္းေယာလ ္အလုပ္လုပ္ေနရင္းမွ ေရေသာက္ဖုိ္႔ဆင္းအလာ ဆယ္ဟြန္းအခန္းတံခါးေလး လွပ္ထားတာေတြ႔လုိ႔ ဝင္ၾကည့္မိေတာ့.....
ဟြန္းေလးရယ္ေလ........အိပ္ေနတဲ့ သားမ်က္ႏွာကုိ တစိမ့္စိမ့္ထုိင္ၾကည့္ၿပီး ျပဳံးေနလုိက္တာမ်ား...........
အဲ့ဒါနဲ႔ ေရယူဖုိ႔လဲ သတိမရေတာ့ပဲ.......ရပ္ၾကည့္ေနမိေလရဲ႕.......
"အဲ.....Hyung အိပ္ေတာ့မလုိ႔လား...."
"............."
ခ်န္းေယာလ္ ဘာမွေတာင္ေျပာခ်ိန္မရလုိက္........
ဟုိေကာင္ေလးက......သူအိပ္ေတာ့မွာမုိ႔ သားကုိ လာေခၚတယ္မွတ္ေနလားမသိ.....ကေလးကုိ သူ႔လက္ထဲထည့္ေပးၿပီး.......ထြက္သြားေလရဲ႕........
************************************
"အူဝဲ.....ဝဲ...."
ခ်န္းေယာလ္ အိပ္ေနတုန္း......႐ုတ္တရက္ ကေလးငုိသံေၾကာင့္ လန္႔ႏုိးလာေတာ့ သားရယ္ေလ......ငုိေနတာ အာေခါင္ေတြေတာင္ ျခစ္ၿပီးေတာ့.....
အိစ္........ေအာက္ကလဲ စုိရႊဲေနတာပဲ......
ခ်န္းေယာလ္.......ကုတင္ေပၚကုိ လိုက္စမ္းၾကည့္ေတာ့ စုိစိစိုစိနဲ႔......အမ္......သား ေသးေပါက္ခ်ထားတာလား.....
အာ.......ကေလးက ေသးေတြ စုိရႊဲေနလုိ႔ ငုိတာပဲ.....
(ေအာ္ ကေလးအေဖရယ္ .....ကုိယ္သား ဘာျဖစ္လုိ႔ငုိမွန္း အခုမွသိတာလား......)
"ေဒါက္....ေဒါက္"
"Hyung........"
"ေအာ္.....ဆယ္ဟြန္း.."
ဆယ္ဟြန္းပဲ သားကုိ အဝတ္ေတြဘာေတြ လဲေပးကာ.....
"Hyung ျပန္အိပ္ရင္အိပ္ေတာ့ေလ၊ မနက္က်ရင္လည္း ကုမၸဏီသြားရဦးမယ္မလား၊ သားကုိ ကြၽန္ေတာ္ပဲ ေခၚသိပ္လုိက္ေတာ့မယ္ေလ"
"ရပါတယ္......ဆယ္ဟြန္းလည္း တစ္ေနကုန္ပင္ပန္းထားတာကုိ.....Hyung ပဲ သိပ္လုိက္ပါ့မယ္.......ျပန္အိပ္...ျပန္အိပ္"
"အူဝဲ.....ဝဲ"
"အာ....သားရယ္ Appa ကုိ မေႏွာက့္ယွက္ရဘူးေလ၊ လာ.....လာ......အုိ႔..အုိ အိပ္ပါေတာ့ ကေလးေလးရယ္"
သားကုိေခၚကာ အခန္းျပင္ထြက္သြားေသာ ဟြန္းက တကယ့္ကုိ သားအေပၚ မျမင္ႏုိင္တဲ့ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာေတြ အျပည့္ျဖင့္........
************************************
9.9.2018
#1852#
အျမဲတမ္းငုိေနတဲ့.....ကုိယ့္ကေလးႏွစ္ေယာက္အတြက္ ဆြိျခင္းမမည္ေသာ အဆြိေပါ့ေနာ္☺☺........ဒါနဲ႔ေလ သူတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ကုိၾကည့္ရတာ .......ကေလးေမြးစားထားတဲ့ Yaoi couple ေလးနဲ႔ မတူဘူးလား......😁😁
ဖတ္ေပးတဲ့ ခင္ဗ်ားေလးတုိ႔အားလံုးကုိ အႀကီးႀကီးခ်စ္တယ္လုိ႔.......😘😘😘