Londyn, 26.02.2011 r.
Kochany Oliverze,
Nadal nie mogę w to uwierzyć. Nie mogę uwierzyć w to, że jesteś moim chłopakiem i do tego pierwszym w moim życiu. Wiem, że będzie nam ciężko, ponieważ to związek na odległość, ale gdy przyjedziesz do swojej kuzynki to znowu się spotkamy. Boję się jak zareaguje Claire, ponieważ opowiadała mi jak bardzo jej się podobasz. Nie chcę, aby mówiła, że odbiłam jej chłopaka czy coś w tym stylu.
Czuję się wyjątkowa móc nazywać siebie Twoją dziewczyną. To dziwne, Ty jesteś moim chłopakiem, a ja Twoją dziewczyną. To wszystko jest dla mnie takie... nowe. Nie mam pojęcia jak się zachować. Nawet nie miałam pojęcia, że się Tobie mogłam spodobać. Nigdy nikomu się nie podobałam, bo zawsze byłam kozłem ofiarnym i wszyscy mną pomiatali. Pamiętam nasz pierwszy pocałunek. To było na przystanku autobusowym. Szczerze to nie miałam pojęcia, że mogłam oddychać przez nos w tym samym czasie i przez cały czas wstrzymywałam oddech. Tak, wiem, zabawne. Jak mogłam tego nie wiedzieć? Cóż, jedyne, co chciałam Ci powiedzieć, a raczej napisać to, to że bardzo, ale to bardzo Cię kocham i jestem bardzo szczęśliwa, że mogę z Tobą być. Jestem ciekawa tego, co życie nam przyniesie i mam nadzieję, że spędzimy je razem już do końca. Kocham Cię.
Na zawsze Twoja, Rose
~ jeśli już tu jesteś, skomentuj.