ჰერმიონის საოჯახო შეკრება

11

- რა?! არა ეს ტყუილია! ეს შეუძლებელია! ის ჩემი უნდა ყოფილიყო! - იკივლა ბრიტნიმ.
- და შენ ვინ ჯანდაბა ხარ? - კითხა დრაკომ. - მისმინე, აზრზე არ ვარ ვინ ხარ და გაგება არც მინდა.
- კორექტულად! - ვუთხარი მკაცრად.
- მეტი რა გინდა? - არც ის ჩამომრჩა.
- პლანეტა ჩემი სახელით, მთვარეზე გაფრენა და შენი ნარცისიზმის მოკვლა მაგრამ ახლა ამათ მნიშვნელობა არ აქვთ. - მივაყარე უცებ და ღრმად ჩავისუნთქე. მერე ცოტა გვერდით გავიყვანე, რომ ცალკე დავლაპარაკებოდი. - ახლა წავედით. ბავშვებთან ერთად უნდა ვითამაშოთ. - მან ლეკვის თვალებით შემომხედა. - რა მოხდა?
- ბიჭები სათამაშოდ მივდიოდით და...
- ხვალ არაფერს დაგეგმავ, ახლა წადი.
- მა ჩვენც რომ წამოვიდეთ? - იკითხა ოლიმ.
- კარგი. წავედით. - დრაკო და ბიჭები ოთახიდან გაიქცნენ. მე ქუინი ავიყვანე და სასადილო დავტოვეთ. მაგრამ...
- როგორ გაბედე! - გავიგე ბრიტნის ყვირილი. შემოვტრიალდი და მარცხენა ლოყა ამეწვა. კედელს მივეყრდენი და ქუინი სასწრაფოდ დავსვი. - დრაკო ჩემი უნდა ყოფილიყო! - დაიყვირა და ქუინს ხელი კრა.
- ჩემთვის ხელის გარტყმა ერთია მაგრამ ჩემს შვილს ხელი შეახე და არც კი იცი რამხელა შარში გაყავი თავი. - ჯოხი უნდა ამომეღო მაგრამ დრაკო გადამეფარა და დამიჭირა.
- ჰერმიონ, მაგლის გამო არ ღირს. - ჩამჩურჩულა. - რა მოხდა?
- ქუინს ხელი კრა. მე გამარტყა. უკვე ყელში ამოვიდა. - ვიყვირე.
- ბიჭებო, მე დღეს არ ვთამაშობ. ჰერმიონ წამოდი, ონავრებო ჩემთან. - თქვა და ხელში ამიყვანა.
- Seriously? ეს აუცილებელი იყო?
- არ ვიყავი დარწმუნებული რომ წამომყვებოდი. - ლივტში შევედით. - მისმინე, ეგ ღორი მაგლია. მის გამო თავი საფრთხეში არ უნდა ჩაიგდო. თუ კიდე რამეს იზამს, ჩემს სასტუმროებში მისი ფეხი არ იქნება. დამშვიდდი. - მე ჩავეხუტე და ყური მის გულთან დავადე.
- მაშინ შენც უნდა დამშვიდდე. - ვუთხარი და თვალები დავხუჭე. ეს დღე და შემდეგი ნომრიდან არ გავსულვართ, ბავშვებთან ერთად ვერთობოდით. ვის რაში აინტერესებს ჩემი ძროხა ბიძაშვულები როდესაც მე თვითონ ასეთი ოჯახი მყავს.