Zawgyi
God's messenger 🌟 (Part-1)
မွန္ကိုၾကည့္ရင္း နဖူးေရွ႕က်ေနတဲ့ ဆံပင္တစ္ခ်ိဳ႕ကို ဘီး
နဲ႔သပ္တင္လိုက္သည္.....
ေလ်ာ့က်ေနေသာ Necktie ကို တင္းတင္းဆြဲခ်ည္လိုက္
ကာ အက်ႌကိုတစ္ခ်က္ႏွစ္ခ်က္ဆြဲခ်လိုက္သည္....
ၾကည့္ေကာင္းသည္ဆိုတာထက္ပိုေအာင္ ေခ်ာေမာလွ
သည္.....
ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ စိတ္တိုင္းက် ျပင္ဆင္ၿပီးသြားေတာ့
လက္ပတ္နာရီကို တစ္ခ်က္ငံု႔ၾကည့္လိုက္သည္.....
"Omma ေရ အမေလးေနာက္က်ေနၿပီ!!!!!!!!!"
စာအုပ္ေတာင္မထည့္ႏိုင္ေတာ့ဘဲ လြယ္အိတ္ဆြဲကာ
အျမန္ေျပးရေတာ့သည္.....
Bus ကားမီ မမီမွာ မေသခ်ာေတာ့......
ခုနက မွန္ၾကည့္ျပင္လာေသာ္လည္း ေျပးလႊားရတာေၾကာင့္
တစ္ကိုယ္လံုး ဖ႐ိုဖရဲ.....စာအုပ္ေတြမျပဳတ္က်ေအာင္
လည္းကိုင္ထားရေသး....ေလကလဲအျပင္းအထန္တိုက္
ေနသာေၾကာင့္ လူက လူ႐ုပ္မေပၚ.....
ဒါမွလည္း Kim Seokjin ပီသမွေလ.....
"Aish ငါ့အလွေတြေတာ့ ဒီမေကာင္းတဲ့ေလေၾကာင့္ ပ်က္ကုန္ပါၿပီ ရပါတယ္ေလ ငါက နဂိုေခ်ာၿပီးသားကို"
ထိုစဥ္ Bus Stop ကို ကပ္သီးေလးေရာက္လာေသာ
Kim Seokjin တစ္ေယာက္ Bus ကိုျမင္ေနရေသးသည္....
"ဟာ မီေသးတယ္ မီေသးတယ္ ခဏေလး ခဏေလး"
အျမန္ေျပးလိုက္ေနေသာ Seokjin ခမ်ာ ေတာ္ေတာ္အေရး
ႀကီးေနပံုေထာက္မွန္း ေဘးလူေတြသိသည္.....
ဗုန္း!!!!!!!!
First Day💓
လူတစ္ေယာက္နဲ႔တိုက္မိကာ လက္ထဲမွာကိုင္ထားသမွ်
စာအုပ္ေတြ တစ္စစီ ျပန္႔က်ဲသြားသည္....
"Aish ဘယ္လိုလူလဲ လူတစ္ေယာက္လံုးလာတာေတာင္
မျမင္ဘူးလား"
ေျပာေျပာဆိုဆိုႏွင့္ စာအုပ္ေတြကို စီကာေကာက္ေနလိုက္
သည္.....ထိုသူဘယ္သူဆိုတာေမာ့ေတာင္မၾကည့္မိ....
"ဒုကၡပဲ Bus မမီဘဲေန ေန ေန....ဟာ ထြက္သြားၿပီ ေဟ့
ေဟ့ ေဟ့ ခဏ"
အသံေအာင္ေသာ Seokjin ကိုလည္း Bus ကမေစာင့္....
"ေတာက္!"
သူ႔ေရွ႕မွာ ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္နဲ႔ရပ္ေနေသာ ထိုသူကို
ေမာ့ၾကည့္လိုက္သည္.....
အက်ႌေလးက ေပေယေနသည္...ဖုတ္လူးထားသလား
ထင္ရသည္.....
ဆံပင္ေတြကလည္း ကိုယ့္ထက္ေတာင္ဆိုးသည္....
"ဘာေၾကာင္ၾကည့္ေနတာလဲ လူမႈေရးနားမလည္ဘူးလား
ဝင္တိုက္ၿပီး စာအုပ္ေလးေတာင္ ကူမေကာက္ေပးဘူး
လား???ဟမ္????"
လမ္းသြားလမ္းလာ လူေတြလဲ ကၽြန္ေတာ့္ကို ဝိုင္းၾကည့္
လာၾကသည္...
မ်က္လံုးႀကီးျပဴးၿပီး ဆက္၍သာေၾကာင္ၾကည့္ေနေသာ
ထိုေကာင္ေလးမွာ ကၽြန္ေတာ့္ထက္ ငယ္ဟန္ပိုေပါက္သည္....
စကားလည္းမေျပာတတ္ဘူးလားမသိ....
စိတ္ကပိုပို၍တိုလာသည္....
တစ္ေပစီေလာက္ အကြာအေဝး ႏွင့္လႊင့္ေနေသာ စာအုပ္
မ်ားကို လိုက္ေကာက္ရင္း....
ထိုေကာင္ေလးကို တမင္ဝင္တိုက္လိုက္ကာ...
"႐ူးမ်ား႐ူးေနလားမသိဘူး ဟြင့္"
Bus Stop မွာပဲ ေနာက္ကားထိုင္ေစာင့္ေနလိုက္ရသည္...
"ဒီပံုဆို ေနာက္ငါးမိနစ္မွပဲ ေနာက္တစ္စီးလာေတာ့မွာပဲ
စိတ္ညစ္လိုက္တာ"
"Hyung!"
"အမေလး ရားးးးး!!!ဟဲ့ဟဲ့ ဘာလဲ?"
တစ္ကိုယ္လံုး ထခုန္မတတ္ ေအာ္ေနေသာ Seokjin ကို
ၾကည့္ရင္း ရယ္ေနေသာ ေကာင္ေလး.....
"အဲ့ေလာက္ေတာင္လန္႔သြားတာလားဟမ္? ခိခိ"
"လန္႔တာေပါ့ကြ ႐ုတ္ရက္ႀကီးလာေခၚေတာ့..."
"Hyung! ကၽြန္ေတာ့္ကိုသိလားဟင္?"
"ဟမ္!သိတယ္ေလ"
အဲ့ေကာင္ေလးက ေတာ္ေတာ္ေပ်ာ္သြားဟန္ႏွင့္....
"တကယ္?တကယ္ႀကီးလား?ကၽြန္ေတာ္ဘယ္သူလဲဟင္?
ကၽြန္ေတာ့္နာမည္ ဘယ္လိုေခၚလဲ?"
"ဟမ္?ဘာေတြလာေျပာေနတာလဲ မင္းနာမည္ကို ငါက
ဘယ္လိုသိမွာလဲ"
"Hyung ပဲ ကၽြန္ေတာ့္ကိုသိတယ္ဆို"
"ဟာ ငါသိတာက မင္းနဲ႔ခုဏက တိုက္မိထားလို႔ သိတာ
ေလ မင္းအေၾကာင္းကို ခေရေစ့တြင္းက်ဘယ္သိမွာလဲ"
ေခါင္းေလးငံု႕ကာ ဝမ္းနည္းသြားသည္....
သူ႔ပံုေလးမွာ ေပတလူေလးေပမယ့္ ခ်စ္စရာေကာင္းသည္.....
ေသေသခ်ာခ်ာဝတ္စားလိုက္ရင္ Smart တကယ္က်မယ့္
ေကာင္ေလး.....
"Hyung?"
"ဟမ္"
"ကၽြန္ေတာ့္ကို တစ္ခုေလာက္ကူညီပါလားဟင္?"
"အမယ္ ငါကဘာလို႔လဲ?ခုဏတုန္းက ငါ့ကိုတိုက္မိၿပီး
စာအုပ္ေလးေတာင္ ျပန္မေကာက္ေပးတာ ဘယ္သူလဲ?
ကူညီစရာလား?"
"Hyung ရယ္ ကူညီပါ..."
"မကူညီပါဘူး ဒါနဲ႔ေနစမ္းပါဦး ငါ့ကို တစ္Hyung Hyung
နဲ႔ ငါကမင္းထက္ႀကီးလို႔လား"
"Hyung က ကၽြန္ေတာ့္ထက္ႀကီးတဲ့ပံုေပါက္တာပဲေလ....."
"ေအာ္ ငါ့ကရင့္တယ္လို႔ေျပာတာေပါ့ေလ"
"ဟမ္?အဲ့လိုမဟုတ္ပါဘူး ဒီလိုေလ Hyung ရဲ႕ ပံုက တည္
တည္ၾကည္ၾကည္နဲ႔ ဆိုေတာ့ အသက္ၾကီးမယ္ထင္လိုက္
တာ..."
"ႏိုးပါ ႏိုးပါ ေဟာ ကားလာၿပီ သြားေတာ့မယ္"
"ဟမ္ Hyung ရယ္ ခဏေနပါဦး"
Bus ေပၚသို႔ အျမန္တက္လိုက္သည္....ဟိုးေနာက္ဆံုး
မွာေနရာရေနတာေၾကာင့္ဝင္ထိုင္လိုက္သည္....
ေနာက္ကိုလွည့္ၾကည့္ေတာ့ တစ္ေယာက္ထဲမ်က္ႏွာငယ္
ေလးနဲ႔ ရပ္ေနရွာသည္.....
သူ႔မ်က္ႏွာေလးျမင္ေတာ့ သနားလိုက္တာ ဘာအကူအညီ
ေတာင္းခ်င္မွန္းမသိေပမယ့္ ဘာစကားမွနားမေထာင္ဘဲ
ထြက္လာတဲ့ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ဘဲ အျပစ္တင္ခ်င္မိသည္...
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
"ဒီေန႔လည္း ေနာက္က်ျပန္ၿပီလား မေန႔ကေျပာေတာ့ဒီ
ေန႔တကယ္ေနာက္မက်ေတာ့ပါဘူးဆို ကတိေပးတယ္ဆို"
"ဟုတ္ပါတယ္ ဒါေပမဲ့ လမ္းမွာေလ..."
"တိတ္စမ္း တစ္ေန႔တစ္မ်ိဳး ပံုျပင္ေတြကလည္းမ႐ိုးရဘူး
ေပး ပိုက္ဆံ"
"ဟမ္?"
"ေျပာထားၿပီးသား ေနာက္က်ရင္ ပိုက္ဆံေကာက္မယ္လို႔
ေပး"
"ဒီမွာ...."
ေဆာ့င့္ခ်ည္းေအာင့္ခ်ည္း ပိုက္ဆံေပးလိုက္ေလေတာ့....
ေခါင္းကို ဆရာမ ရဲ႕ လက္က အံုးခနဲ.....
"အမယ္ သူကပဲ ေဆာင့္ရေသး သြားထိုင္ေတာ့...."
တစ္ခန္းလံုးၿငိမ္ေနေပမယ့္ တခြီခြီရီေနေသာ ၿဂိဳဟ္သား
ႏွစ္ေကာင္ရွိသည္.....
"အမယ္ ေတာ္ေတာ္ေပ်ာ္ေနတယ္ေပါ့ေလ ေမာင္Hobi
ႏွင့္ေမာင္Taehyung ေလး"
ႏွစ္ေကာင္လံုးက တစ္ၿပိဳင္တည္း....
"ဒါေပါ့ သားသားေလး Kim Seokjin ရဲ႕"
"အမယ္ ငါထုလိုက္ရ..."
ထိုစဥ္ ႏွစ္တစ္ေထာင္ ကာလနဂါးေကာင္ Yoongi က.....
"ေဟ့ေကာင္ေတြ တိတ္တိတ္ေနစမ္း ဆရာမအခန္းထဲ
က ထြက္ေသးတာမဟုတ္ဘူး စာသင္ေနတုန္း ၿငိမ္ၿငိမ္
ေနစမ္း"
"အမယ္ မင္းကပဲေျပာရတယ္ရွိေသး သူကခုမွႏိုးလာၿပီး
ေတာ့...."
ကၽြန္ေတာ့္စကားကို Tae ကေထာက္ခံလိုက္သည္...
"ေအးေလ ေအးေလ ဆရာႀကီးလုပ္ေနတာ...."
Yoongi ေလးက သိပ္ၾကင္နာတာေလ ျပန္ေျပာထည့္
လိုက္တာ.....
"ခ်ီးပဲ မသာေတြ"
ကၽြန္ေတာ့္တို႔အေပါက္ေတြ တိကနဲ ပိတ္သြားသည္.....
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ဆရာ မရွိခ်ိန္ျဖစ္လို႔ အခန္းတစ္ခုလံုးဆူညံပြက္ေလာ
႐ိုက္ေနသည္.....
ထံုးစံအတိုင္း ကာလနဂါးက အိပ္ေနသည္....
Tae က စကၠဴ ေတြ ေခ်လံုးကာ Hobi ကိုေပါက္၍ေနာက္
ေနသည္.....
ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ေက်ာင္းအျပင္ကိုျမင္ေနရတဲ့ ျပတင္း
ေပါက္ေလးကေန အျပင္ကိုေငးၾကည့္ရင္း မနက္ကေတြ႕
ခဲ့တဲ့ ေကာင္ေလး အေၾကာင္းကိုေတြးေနမိသည္.....
ထိုစဥ္...
"ဟမ္ မနက္ကေကာင္ေလး...."
ေက်ာင္းျပင္က သစ္ပင္ႀကီး ေအာက္မွာ ထိုင္ေနေသာ
ေကာင္ေလး......
"ေဟ့ေကာင္ေတြ ေဟ့ေကာင္ေတြ...."
Hobi ေရာ Tae ေရာ ႐ုတ္တရက္ေၾကာင္သြားၾကသည္....
"ငါမနက္က ေနာက္က်တာအေၾကာင္းရွိတယ္ကြ ငါ့ကို
ပိုက္ဆံေပးရမယ္လို႔ ေျပာထားတာပဲ ငါကအေၾကာင္းမဲ့
ေနာက္က်ပါ့မလားကြ မနက္က ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္
နဲ႔ တိုက္မိတာ ေပတလူေလးကြာ ပံုစံေလးကလည္း ဘယ္
လိုေလးမွန္းကိုမသိတာ.....ဆံပင္ေတြကလည္း ပြလို႔...
ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ေလး ငါ့ကိုအကူအညီေတာင္းေန
တာ.....ငါလဲရႈပ္ရႈပ္ယွက္ယွက္ဆိုၿပီး ထားခဲ့တာ..."
Tae က စကားဖ်က္ၿပီး....
"သနားပါတယ္..."
"ေအး ဟုတ္တယ္ကြ သနားလိုက္တာ ဒါေပမဲ့ ငါလဲ
အရႈပ္မခံခ်င္ဘူးေလ....အဲ့ဒါေလ ေက်ာင္းေရွ႕ေရာက္
ေနတယ္..."
"Hum?"
"ေအး ဒီမွာလာၾကည့္"
တကယ္က် သူမရွိေတာ့.....
"ဟမ္ ခုနကထိ သူရွိေနတာပါ...."
Hobi က သတိေပးစကားဆိုလာသည္....
"မင္းသတိထားေနာ္ ခုေခတ္ႀကီးကေျပာရတာမဟုတ္
ဘူး မိန္းကေလးလဲမဟုတ္ဘူး ေယာက်ာ္းေလး...မင္း
ေနာက္အၿမဲလိုက္ေနရင္ အႏာၱရာယ္ရွိတယ္...."
"ေအးပါ ငါသိပါတယ္ ဒါေပမဲ့ သူ႔ပံုကအဲ့လိုမ်ိဳးမဟုတ္
ပါဘူး...."
"ဘာၾကည့္ေျပာတာလဲ?"
"ဟမ္ မသိဘူးကြာ...."
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
"Hyung ငါ့ကိုေတြ႕လားမသိဘူး ဟူးးးးး ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္
သူဆင္းလာတဲ့ထိေစာင့္ရမယ္ ဒါနဲ႔ ငါဒီေက်ာင္းကိုရင္းႏွီး
ေနသလိုပဲ....."
ေက်ာင္းကိုတစ္ပတ္ပတ္ၾကည့္ရင္း တစ္ေယာက္တည္း
စကားေတြဆိုေနမိသည္.....
ဝုတ္ ဝုတ္ ဝုတ္!!!!!!
"ဟမ္ ဘာသံ...?"
ကၽြန္ေတာ့္ကို အေျပးအလႊားလာႀကိဳေသာ ေခြးေလးမွာ
ခ်စ္စရာေကာင္းလွသည္....
မေတြ႕ရတာၾကာေသာ သခင္လိုမ်ိဳး ကၽြန္ေတာ့္ကို ခင္မင္
ေနပံုရသည္.....
မတ္တပ္ရပ္လိုက္လွ်င္ လူတစ္ရပ္စာမွ် ရွိေပမည္....
သို႔ေသာ္ အေမႊးရွည္ႏွင့္ ႏိုင္ငံျခားေခြးေလးကဲ့သို႔ပင္....
"ဟာ ေဟ့ေကာင္ မင္းကငါ့ကိုသိေနတာလား ေနပါဦး
ငါလဲေတြ႕သမွ်သူ ငါ့ကိုသိေနတယ္ထင္ေနေတာ့တာပဲ"
ေခြးေလးက တအီအီႏွင့္ ကၽြန္ေတာ့္ကိုပြတ္ေနေတာ့....
"ဗိုက္ဆာလို႔လားကြ ငါလဲဆာတယ္ Hyung ကိုတူတူ
ေစာင့္ၾကတာေပါ့...."
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Tae က ကၽြန္ေတာ့္ကို လွမ္းေခၚသည္....
"မျပန္ေသးဘူးလား"
"ျပန္မယ္ ငါ့ကိုမနက္က သိမ္းထားတဲ့ပိုက္ဆံျပန္လာယူ
တဲ့ ဟိဟိ ဒီတစ္ခါေနာက္ဆံုးပဲရမယ္တဲ့ ငါ့ပိုက္ဆံေလး
ေတာ္ေသးတယ္ ျပန္သြားယူလိုက္ဦးမယ္..."
"ေအးေအး နက္ျဖန္ေတြ႕မယ္"
Hobi က....
"ဟိုအေကာင္ကို သတိထားဦးေနာ္..."
ဟုတ္သားပဲ!သူေျပာမွသတိရမိသည္.....
သူေရာက္လာၿပီး ဘယ္ကိုဖတ္ခနဲ ေပ်ာက္သြားမွန္းမသိ....
ပိုက္ဆံယူေနတာေၾကာင့္ လူရွင္းတဲ့ခ်ိန္မွ တစ္ေယာက္
တည္းထြက္လာသည္.....
Hobi ေျပာတာနားထဲၾကားၿပီး ဒင္းမ်ား ဒီအနီးအနားရွိ
ေနမလား ေဝ့ဝိုက္ၾကည့္မိသည္....
ေတြ႕ပါၿပီ အမေလး ဒင္းက ေခြးနဲ႔....
ေခြးေရာ လူေရာငုတ္တုတ္ေလး....
မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး ေက်ာခိုင္းကာ သုတ္ေျခတင္
ထြက္လာသည္.....
သို႔ေသာ္...
"Hyung...!"
"က်စ္!ဒီေကာင္ ငါ့ကိုဘယ္လိုျမင္သြားတာလဲ?
မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး ေရွ႕ကို သြက္သြက္ေလး ဆက္
၍ေလွ်ာက္ေနလိုက္သည္....
"Hyung....!!!!!!!!"
"Ahhhh Waeeeeeee!!!!!!!!!"
"ခုနကေခၚေတာ့ မၾကားဘူးလား"
"ၾကားတယ္ ၾကားတယ္"
"ဒါဆိုဘာလို႔လွည့္မၾကည့္တာတုန္း?"
"ငါ့ဘာငါ မၾကည့္ခ်င္လို႔ မၾကည့္.....အား အေမ အားး
အေမ အေမ....."
ကၽြန္ေတာ္ခ်စ္ပါတယ္ဆိုသည့္ ေခြးေလးကသူ႔အနားသြား
ကာ ရစ္သီရစ္သီလုပ္ေလသည္.....
သူေအာ္ေတာ့ ေဟာင္ပါေလေတာ့သည္....
ေလာေလာဆယ္ေတာ့ Hyung က ကၽြန္ေတာ့္ရင္ခြင္ထဲ
မွာ.....
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Total-2552
Unicode
God's messenger 🌟 (Part-1)
မှန်ကိုကြည့်ရင်း နဖူးရှေ့ကျနေတဲ့ ဆံပင်တစ်ချို့ကို ဘီး
နဲ့သပ်တင်လိုက်သည်.....
လျော့ကျနေသော Necktie ကို တင်းတင်းဆွဲချည်လိုက်
ကာ အကျႌကိုတစ်ချက်နှစ်ချက်ဆွဲချလိုက်သည်....
ကြည့်ကောင်းသည်ဆိုတာထက်ပိုအောင် ချောမောလှ
သည်.....
ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် စိတ်တိုင်းကျ ပြင်ဆင်ပြီးသွားတော့
လက်ပတ်နာရီကို တစ်ချက်ငုံ့ကြည့်လိုက်သည်.....
"Omma ရေ အမလေးနောက်ကျနေပြီ!!!!!!!!!"
စာအုပ်တောင်မထည့်နိုင်တော့ဘဲ လွယ်အိတ်ဆွဲကာ
အမြန်ပြေးရတော့သည်.....
Bus ကားမီ မမီမှာ မသေချာတော့......
ခုနက မှန်ကြည့်ပြင်လာသော်လည်း ပြေးလွှားရတာကြောင့်
တစ်ကိုယ်လုံး ဖရိုဖရဲ.....စာအုပ်တွေမပြုတ်ကျအောင်
လည်းကိုင်ထားရသေး....လေကလဲအပြင်းအထန်တိုက်
နေသာကြောင့် လူက လူရုပ်မပေါ်.....
ဒါမှလည်း Kim Seokjin ပီသမှလေ.....
"Aish ငါ့အလှတွေတော့ ဒီမကောင်းတဲ့လေကြောင့် ပျက်ကုန်ပါပြီ ရပါတယ်လေ ငါက နဂိုချောပြီးသားကို"
ထိုစဉ် Bus Stop ကို ကပ်သီးလေးရောက်လာသော
Kim Seokjin တစ်ယောက် Bus ကိုမြင်နေရသေးသည်....
"ဟာ မီသေးတယ် မီသေးတယ် ခဏလေး ခဏလေး"
အမြန်ပြေးလိုက်နေသော Seokjin ခမျာ တော်တော်အရေး
ကြီးနေပုံထောက်မှန်း ဘေးလူတွေသိသည်.....
ဗုန်း!!!!!!!!
First Day💓
လူတစ်ယောက်နဲ့တိုက်မိကာ လက်ထဲမှာကိုင်ထားသမျှ
စာအုပ်တွေ တစ်စစီ ပြန့်ကျဲသွားသည်....
"Aish ဘယ်လိုလူလဲ လူတစ်ယောက်လုံးလာတာတောင်
မမြင်ဘူးလား"
ပြောပြောဆိုဆိုနှင့် စာအုပ်တွေကို စီကာကောက်နေလိုက်
သည်.....ထိုသူဘယ်သူဆိုတာမော့တောင်မကြည့်မိ....
"ဒုက္ခပဲ Bus မမီဘဲနေ နေ နေ....ဟာ ထွက်သွားပြီ ဟေ့
ဟေ့ ဟေ့ ခဏ"
အသံအောင်သော Seokjin ကိုလည်း Bus ကမစောင့်....
"တောက်!"
သူ့ရှေ့မှာ ကြောင်တောင်တောင်နဲ့ရပ်နေသော ထိုသူကို
မော့ကြည့်လိုက်သည်.....
အကျႌလေးက ပေယေနေသည်...ဖုတ်လူးထားသလား
ထင်ရသည်.....
ဆံပင်တွေကလည်း ကိုယ့်ထက်တောင်ဆိုးသည်....
"ဘာကြောင်ကြည့်နေတာလဲ လူမှုရေးနားမလည်ဘူးလား
ဝင်တိုက်ပြီး စာအုပ်လေးတောင် ကူမကောက်ပေးဘူး
လား???ဟမ်????"
လမ်းသွားလမ်းလာ လူတွေလဲ ကျွန်တော့်ကို ဝိုင်းကြည့်
လာကြသည်...
မျက်လုံးကြီးပြူးပြီး ဆက်၍သာကြောင်ကြည့်နေသော
ထိုကောင်လေးမှာ ကျွန်တော့်ထက် ငယ်ဟန်ပိုပေါက်သည်....
စကားလည်းမပြောတတ်ဘူးလားမသိ....
စိတ်ကပိုပို၍တိုလာသည်....
တစ်ပေစီလောက် အကွာအဝေး နှင့်လွှင့်နေသော စာအုပ်
များကို လိုက်ကောက်ရင်း....
ထိုကောင်လေးကို တမင်ဝင်တိုက်လိုက်ကာ...
"ရူးများရူးနေလားမသိဘူး ဟွင့်"
Bus Stop မှာပဲ နောက်ကားထိုင်စောင့်နေလိုက်ရသည်...
"ဒီပုံဆို နောက်ငါးမိနစ်မှပဲ နောက်တစ်စီးလာတော့မှာပဲ
စိတ်ညစ်လိုက်တာ"
"Hyung!"
"အမလေး ရားးးးး!!!ဟဲ့ဟဲ့ ဘာလဲ?"
တစ်ကိုယ်လုံး ထခုန်မတတ် အော်နေသော Seokjin ကို
ကြည့်ရင်း ရယ်နေသော ကောင်လေး.....
"အဲ့လောက်တောင်လန့်သွားတာလားဟမ်? ခိခိ"
"လန့်တာပေါ့ကွ ရုတ်ရက်ကြီးလာခေါ်တော့..."
"Hyung! ကျွန်တော့်ကိုသိလားဟင်?"
"ဟမ်!သိတယ်လေ"
အဲ့ကောင်လေးက တော်တော်ပျော်သွားဟန်နှင့်....
"တကယ်?တကယ်ကြီးလား?ကျွန်တော်ဘယ်သူလဲဟင်?
ကျွန်တော့်နာမည် ဘယ်လိုခေါ်လဲ?"
"ဟမ်?ဘာတွေလာပြောနေတာလဲ မင်းနာမည်ကို ငါက
ဘယ်လိုသိမှာလဲ"
"Hyung ပဲ ကျွန်တော့်ကိုသိတယ်ဆို"
"ဟာ ငါသိတာက မင်းနဲ့ခုဏက တိုက်မိထားလို့ သိတာ
လေ မင်းအကြောင်းကို ခရေစေ့တွင်းကျဘယ်သိမှာလဲ"
ခေါင်းလေးငုံ့ကာ ဝမ်းနည်းသွားသည်....
သူ့ပုံလေးမှာ ပေတလူလေးပေမယ့် ချစ်စရာကောင်းသည်.....
သေသေချာချာဝတ်စားလိုက်ရင် Smart တကယ်ကျမယ့်
ကောင်လေး.....
"Hyung?"
"ဟမ်"
"ကျွန်တော့်ကို တစ်ခုလောက်ကူညီပါလားဟင်?"
"အမယ် ငါကဘာလို့လဲ?ခုဏတုန်းက ငါ့ကိုတိုက်မိပြီး
စာအုပ်လေးတောင် ပြန်မကောက်ပေးတာ ဘယ်သူလဲ?
ကူညီစရာလား?"
"Hyung ရယ် ကူညီပါ..."
"မကူညီပါဘူး ဒါနဲ့နေစမ်းပါဦး ငါ့ကို တစ်Hyung Hyung
နဲ့ ငါကမင်းထက်ကြီးလို့လား"
"Hyung က ကျွန်တော့်ထက်ကြီးတဲ့ပုံပေါက်တာပဲလေ....."
"အော် ငါ့ကရင့်တယ်လို့ပြောတာပေါ့လေ"
"ဟမ်?အဲ့လိုမဟုတ်ပါဘူး ဒီလိုလေ Hyung ရဲ့ ပုံက တည်
တည်ကြည်ကြည်နဲ့ ဆိုတော့ အသက်ကြီးမယ်ထင်လိုက်
တာ..."
"နိုးပါ နိုးပါ ဟော ကားလာပြီ သွားတော့မယ်"
"ဟမ် Hyung ရယ် ခဏနေပါဦး"
Bus ပေါ်သို့ အမြန်တက်လိုက်သည်....ဟိုးနောက်ဆုံး
မှာနေရာရနေတာကြောင့်ဝင်ထိုင်လိုက်သည်....
နောက်ကိုလှည့်ကြည့်တော့ တစ်ယောက်ထဲမျက်နှာငယ်
လေးနဲ့ ရပ်နေရှာသည်.....
သူ့မျက်နှာလေးမြင်တော့ သနားလိုက်တာ ဘာအကူအညီ
တောင်းချင်မှန်းမသိပေမယ့် ဘာစကားမှနားမထောင်ဘဲ
ထွက်လာတဲ့ ကိုယ့်ကိုကိုယ်ဘဲ အပြစ်တင်ချင်မိသည်...
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
"ဒီနေ့လည်း နောက်ကျပြန်ပြီလား မနေ့ကပြောတော့ဒီ
နေ့တကယ်နောက်မကျတော့ပါဘူးဆို ကတိပေးတယ်ဆို"
"ဟုတ်ပါတယ် ဒါပေမဲ့ လမ်းမှာလေ..."
"တိတ်စမ်း တစ်နေ့တစ်မျိုး ပုံပြင်တွေကလည်းမရိုးရဘူး
ပေး ပိုက်ဆံ"
"ဟမ်?"
"ပြောထားပြီးသား နောက်ကျရင် ပိုက်ဆံကောက်မယ်လို့
ပေး"
"ဒီမှာ...."
ဆော့င့်ချည်းအောင့်ချည်း ပိုက်ဆံပေးလိုက်လေတော့....
ခေါင်းကို ဆရာမ ရဲ့ လက်က အုံးခနဲ.....
"အမယ် သူကပဲ ဆောင့်ရသေး သွားထိုင်တော့...."
တစ်ခန်းလုံးငြိမ်နေပေမယ့် တခွီခွီရီနေသော ဂြိုဟ်သား
နှစ်ကောင်ရှိသည်.....
"အမယ် တော်တော်ပျော်နေတယ်ပေါ့လေ မောင်Hobi
နှင့်မောင်Taehyung လေး"
နှစ်ကောင်လုံးက တစ်ပြိုင်တည်း....
"ဒါပေါ့ သားသားလေး Kim Seokjin ရဲ့"
"အမယ် ငါထုလိုက်ရ..."
ထိုစဉ် နှစ်တစ်ထောင် ကာလနဂါးကောင် Yoongi က.....
"ဟေ့ကောင်တွေ တိတ်တိတ်နေစမ်း ဆရာမအခန်းထဲ
က ထွက်သေးတာမဟုတ်ဘူး စာသင်နေတုန်း ငြိမ်ငြိမ်
နေစမ်း"
"အမယ် မင်းကပဲပြောရတယ်ရှိသေး သူကခုမှနိုးလာပြီး
တော့...."
ကျွန်တော့်စကားကို Tae ကထောက်ခံလိုက်သည်...
"အေးလေ အေးလေ ဆရာကြီးလုပ်နေတာ...."
Yoongi လေးက သိပ်ကြင်နာတာလေ ပြန်ပြောထည့်
လိုက်တာ.....
"ချီးပဲ မသာတွေ"
ကျွန်တော့်တို့အပေါက်တွေ တိကနဲ ပိတ်သွားသည်.....
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ဆရာ မရှိချိန်ဖြစ်လို့ အခန်းတစ်ခုလုံးဆူညံပွက်လော
ရိုက်နေသည်.....
ထုံးစံအတိုင်း ကာလနဂါးက အိပ်နေသည်....
Tae က စက္ကူ တွေ ချေလုံးကာ Hobi ကိုပေါက်၍နောက်
နေသည်.....
ကျွန်တော်ကတော့ ကျောင်းအပြင်ကိုမြင်နေရတဲ့ ပြတင်း
ပေါက်လေးကနေ အပြင်ကိုငေးကြည့်ရင်း မနက်ကတွေ့
ခဲ့တဲ့ ကောင်လေး အကြောင်းကိုတွေးနေမိသည်.....
ထိုစဉ်...
"ဟမ် မနက်ကကောင်လေး...."
ကျောင်းပြင်က သစ်ပင်ကြီး အောက်မှာ ထိုင်နေသော
ကောင်လေး......
"ဟေ့ကောင်တွေ ဟေ့ကောင်တွေ...."
Hobi ရော Tae ရော ရုတ်တရက်ကြောင်သွားကြသည်....
"ငါမနက်က နောက်ကျတာအကြောင်းရှိတယ်ကွ ငါ့ကို
ပိုက်ဆံပေးရမယ်လို့ ပြောထားတာပဲ ငါကအကြောင်းမဲ့
နောက်ကျပါ့မလားကွ မနက်က ကောင်လေးတစ်ယောက်
နဲ့ တိုက်မိတာ ပေတလူလေးကွာ ပုံစံလေးကလည်း ဘယ်
လိုလေးမှန်းကိုမသိတာ.....ဆံပင်တွေကလည်း ပွလို့...
ကြောင်တောင်တောင်လေး ငါ့ကိုအကူအညီတောင်းနေ
တာ.....ငါလဲရှုပ်ရှုပ်ယှက်ယှက်ဆိုပြီး ထားခဲ့တာ..."
Tae က စကားဖျက်ပြီး....
"သနားပါတယ်..."
"အေး ဟုတ်တယ်ကွ သနားလိုက်တာ ဒါပေမဲ့ ငါလဲ
အရှုပ်မခံချင်ဘူးလေ....အဲ့ဒါလေ ကျောင်းရှေ့ရောက်
နေတယ်..."
"Hum?"
"အေး ဒီမှာလာကြည့်"
တကယ်ကျ သူမရှိတော့.....
"ဟမ် ခုနကထိ သူရှိနေတာပါ...."
Hobi က သတိပေးစကားဆိုလာသည်....
"မင်းသတိထားနော် ခုခေတ်ကြီးကပြောရတာမဟုတ်
ဘူး မိန်းကလေးလဲမဟုတ်ဘူး ယောကျာ်းလေး...မင်း
နောက်အမြဲလိုက်နေရင် အန္တာရာယ်ရှိတယ်...."
"အေးပါ ငါသိပါတယ် ဒါပေမဲ့ သူ့ပုံကအဲ့လိုမျိုးမဟုတ်
ပါဘူး...."
"ဘာကြည့်ပြောတာလဲ?"
"ဟမ် မသိဘူးကွာ...."
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
"Hyung ငါ့ကိုတွေ့လားမသိဘူး ဟူးးးးး ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်
သူဆင်းလာတဲ့ထိစောင့်ရမယ် ဒါနဲ့ ငါဒီကျောင်းကိုရင်းနှီး
နေသလိုပဲ....."
ကျောင်းကိုတစ်ပတ်ပတ်ကြည့်ရင်း တစ်ယောက်တည်း
စကားတွေဆိုနေမိသည်.....
ဝုတ် ဝုတ် ဝုတ်!!!!!!
"ဟမ် ဘာသံ...?"
ကျွန်တော့်ကို အပြေးအလွှားလာကြိုသော ခွေးလေးမှာ
ချစ်စရာကောင်းလှသည်....
မတွေ့ရတာကြာသော သခင်လိုမျိုး ကျွန်တော့်ကို ခင်မင်
နေပုံရသည်.....
မတ်တပ်ရပ်လိုက်လျှင် လူတစ်ရပ်စာမျှ ရှိပေမည်....
သို့သော် အမွှေးရှည်နှင့် နိုင်ငံခြားခွေးလေးကဲ့သို့ပင်....
"ဟာ ဟေ့ကောင် မင်းကငါ့ကိုသိနေတာလား နေပါဦး
ငါလဲတွေ့သမျှသူ ငါ့ကိုသိနေတယ်ထင်နေတော့တာပဲ"
ခွေးလေးက တအီအီနှင့် ကျွန်တော့်ကိုပွတ်နေတော့....
"ဗိုက်ဆာလို့လားကွ ငါလဲဆာတယ် Hyung ကိုတူတူ
စောင့်ကြတာပေါ့...."
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Tae က ကျွန်တော့်ကို လှမ်းခေါ်သည်....
"မပြန်သေးဘူးလား"
"ပြန်မယ် ငါ့ကိုမနက်က သိမ်းထားတဲ့ပိုက်ဆံပြန်လာယူ
တဲ့ ဟိဟိ ဒီတစ်ခါနောက်ဆုံးပဲရမယ်တဲ့ ငါ့ပိုက်ဆံလေး
တော်သေးတယ် ပြန်သွားယူလိုက်ဦးမယ်..."
"အေးအေး နက်ဖြန်တွေ့မယ်"
Hobi က....
"ဟိုအကောင်ကို သတိထားဦးနော်..."
ဟုတ်သားပဲ!သူပြောမှသတိရမိသည်.....
သူရောက်လာပြီး ဘယ်ကိုဖတ်ခနဲ ပျောက်သွားမှန်းမသိ....
ပိုက်ဆံယူနေတာကြောင့် လူရှင်းတဲ့ချိန်မှ တစ်ယောက်
တည်းထွက်လာသည်.....
Hobi ပြောတာနားထဲကြားပြီး ဒင်းများ ဒီအနီးအနားရှိ
နေမလား ဝေ့ဝိုက်ကြည့်မိသည်....
တွေ့ပါပြီ အမလေး ဒင်းက ခွေးနဲ့....
ခွေးရော လူရောငုတ်တုတ်လေး....
မသိချင်ယောင်ဆောင်ပြီး ကျောခိုင်းကာ သုတ်ခြေတင်
ထွက်လာသည်.....
သို့သော်...
"Hyung...!"
"ကျစ်!ဒီကောင် ငါ့ကိုဘယ်လိုမြင်သွားတာလဲ?
မသိချင်ယောင်ဆောင်ပြီး ရှေ့ကို သွက်သွက်လေး ဆက်
၍လျှောက်နေလိုက်သည်....
"Hyung....!!!!!!!!"
"Ahhhh Waeeeeeee!!!!!!!!!"
"ခုနကခေါ်တော့ မကြားဘူးလား"
"ကြားတယ် ကြားတယ်"
"ဒါဆိုဘာလို့လှည့်မကြည့်တာတုန်း?"
"ငါ့ဘာငါ မကြည့်ချင်လို့ မကြည့်.....အား အမေ အားး
အမေ အမေ....."
ကျွန်တော်ချစ်ပါတယ်ဆိုသည့် ခွေးလေးကသူ့အနားသွား
ကာ ရစ်သီရစ်သီလုပ်လေသည်.....
သူအော်တော့ ဟောင်ပါလေတော့သည်....
လောလောဆယ်တော့ Hyung က ကျွန်တော့်ရင်ခွင်ထဲ
မှာ.....
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Total-2552