မနက္ေရာက္ေတာ့ Hotel တြင္စစ္စရာရွိသည္မ်ား
စစ္ကာ လိုအပ္တာမ်ားမွာျကားရသည္....
အခန္းဖြဲ႔စည္းပံုနွင့္ သံုးရမည့္ အစၥည္းမ်ားကိုလဲ
US နည္းအတိုင္းသံုးရန္ညႊန္ျကားရေသးသည္....
အကုန္လံုးပီးေတာ့ မႏၲေလးကေနျပင္ဦးလြင္ကိုတက္ဖို႔ျပင္ရျပန္သည္.....
မႏၲေလး နဲ႔ျပင္ဦးလြင္ကိုသြားရန္ျကာခ်ိန္သည္
၄ နာရီေလာက္မွ်သာ....
တကယ္က ကိုယ့္ဘာသာေမာင္းခ်င္တာ...
ကၽြန္ေတာ့မွာက နိုင္ငံျခားယာဥ္ေမာင္းလိုင္စင္ပဲရွိပီး
ျမန္မာမွာေတာ့ ယာဥ္ေမာင္းလိုင္စင္မလုပ္ရေသး...
ဒီလိုခရီးအေဝးကို မေမာင္းဖို႔ Hotel Manager
ကေျပာပီး ကားနွင့္ယာဥ္ေမာင္းပါ စီစဥ္ေပးလိုက္မည့္ အဆိုကို လက္ခံလိုက္ရသည္...
ကားေပၚတြင္မနားျဖစ္ေတာ့ဘဲ.... US Office သို႔
Myanmar Hotel အေျကာင္း Report တင္ရေသး
သည္... ကိုယ့္႐ဲ႕ Report က ဒီ Hotel ကို Hilton
အမည္ခံ အျဖစ္ ေပးေရး မေပးေရးက အဓိကက်ေန
သည္မို႔ ... ကိုယ့္ေျကာင့္တပါးသူနစ္နာသြားတာမ်ိဳး
လည္းမျဖစ္ေစလို.... Hotel အေနအထား... ပတ္ဝန္း
က်င္အျပင္ View ကလည္း မႏၲေလးနန္းတြင္း အေ႐ွ႕
တင္မို႔ ဘာမွကိုေျပာစရာမလိုေတာ့ေပ....
မနက္ကတည္းကလုပ္ေနရတာ နားခ်င္ေပမယ့္
နားလိုက္လို႔မျဖစ္...
ဟိုေရာက္ရင္ ကၽြန္ေတာ့Hotel ဖြင့္ပြဲအတြက္
မနားတမ္းလုပ္ရဦးမည္.... ဒီကိစၥလုပ္ဖို႔ေတာင္အခ်ိန္
ရွိမွာမဟုတ္.... ထိုေျကာင့္ကားေပၚမွာပဲReportကိုစိတ္
နွစ္ေရးလိုက္သည္..... အကုန္လံုးပီးေတာ့ ရံုးခ်ဳပ္အား
Email ပို႔ပီး... ပတ္ဝန္းက်င္ကိုျကည့္မိေတာ့....
ျပင္ဦးလြင္ကိုတက္မယ့္ ေတာင္ကိုေတာင္ပတ္ေနပီ..
ဒီေနရာ ဒီေျမျပင္ေရာက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ နစ္နစ္သဲသဲ
ပင္ ကေလးအားလြမ္းမိပါသည္....
ဒီနယ္ေျမမွာပဲ ကေလးနဲ႔ခ်စ္သူျဖစ္ခဲ့သည္မို႔....
ဘယ္ေနရာျကည့္ျကည့္ကေလးပံုရိပ္မ်ားသာ
ျကီးစိုးေနရသည္....
" ဒီအခ်ိန္ဆိုကေလး.... ဘာလုပ္ေနမလဲကြာ....."
ကားအျပင္ဘက္မွ စိမ္းလန္းစိုေျပေနေသာ သစ္ပင္
ပန္းပင္နွင့္ေတာင္တန္းျကီးအားျကည့္ကာ သည္းတြား
မိသည္....
ကၽြန္ေတာ့ Hotel ေရွ႕ေရာက္ေတာ့ ညေန ၅ နာရီေတာင္ ထိုးေနပီ.... Royal Culture Hotel ဆိုေသာ
ဆိုင္းဘုတ္ျကီးကိုျမင္ေတာ့ မ်က္ရည္ဝဲေအာင္ကို
ပီတိျဖစ္ရသည္..... ကၽြန္ေတာ့စိတ္ကူးအိပ္မက္ေတြ
အေကာင္အထည္ေပၚလာပီေလ.....
ကေလးနဲ႔လဲ ဆံုစည္းဖို႔ရာ တျဖည္းျဖည္းနီးကပ္လာ
ပီမို႔ ေပ်ာ္ရႊင္မႈက.... ေျပာမျပတတ္ေအာင္ပင္....
လွည့္ျကည့္စရာမလိုေအာင္ကို အစစ အရာရာ
အေသးစိတ္က်က် ေဆာက္လုပ္ေပးေသာ Construction နွင့္ ကၽြန္ေတာ့ Hotel Manager
ကိုမိုး အားအထူးပင္
ေက်းဇူးတင္မိသည္.... ဒါေျကာင့္မို႔လဲ construction
ေလာကမွာ နာမည္တစ္လံုးနဲ႔ရပ္တည္ေနနိုင္တာေပါ့
ေလ.....
ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ အေဝးထိန္း CCTV နဲ႔ပင္ ျကည့္ကာလိုအပ္ တာမ်ားေျပာျပကာျပင္ခိုင္းရတာ
ေလာက္ပင္..
Hotel Manager ကိုေတာ့ နာမည္ျကီး Hotel တစ္ခု
ကေန အခြင့္အလမ္းမ်ား လစာမ်ား နွင့္လုပ္ပိုင္ခြင့္
မ်ားအား ခ်ျပကာ စိတ္ဝင္စားရင္ ကၽြန္ေတာ့ Hotel
နွင့္ join ဖို႔ ကမ္းလွမ္းေတာ့....တစ္ပတ္ေလာက္အ
ျကာမွာ ကၽြန္ေတာ့ကမ္းလွမ္းခ်က္အားလက္ခံလာ
သည္မို႔ ကၽြန္ေတာ့မွာ အေတာ္ဝမ္းသာခဲ့ရေသးသည္..
ဝန္ထမ္းခန္႔ရမည့္အပိုင္းနွင့္ အစားအေသာက္ပိုင္း
ကို အျပည့္အဝလုပ္ပိုင္ခြင့္ေပးထားေတာ့ ကၽြန္ေတာ့
သိပ္လွည့္မျကည့္ခဲ့ရေပ.... ခန္႔္ထားသည္ ဝန္ထမ္းမ်ား CV ကို Email နဲ႔ပဲပို႔ကာမွ ေနာက္ဆံုးအေန နွင့္ျကည့္
ျဖစ္သည္.....
" မဂၤလာပါ... သူေဌး ခရီးပင္ပန္းေနပီလားဗ်ာ...."
" ဟာ ကိုမိုးကလဲ သူေဌးလို႔မေခၚပါနဲ႕ဗ်ာ.... ကၽြန္
ေတာ္ေနရခက္တယ္... ေပါ့ေပါ့ပါးပါး နာမည္ပဲေခၚပါ"
" ဟုတ္ပါပီဗ်ာ..... အခုနားဦးမလား အခန္းေတာ့ျပင္
ထားတယ္...."
" မနားေတာ့ဘူးကိုမိုး ဖြင့္ပြဲမွာ မနက္ဆြမ္းကပ္ဖို႔ သံဃာေတာ္ ဘယ္နွစ္ပါးပင့္ထားလဲဟင္..... "
" ၉ ပါးပစ္ထားတယ္ ညီ.... မနက္ပိုင္းက ျမိဳ႕မ်က္နွာဖံုး နဲ႔ရာအိမ္မွဴးေတြပဲဖိတ္ထားတယ္....
ဖဲျကိုးလဲတစ္ခါတည္းျဖတ္ခိုင္းဖို႔ ေျပာထားတယ္..
ညေန Dinner က်မွ စီးပြားေရး လုပ္ငန္းရွင္နဲ႔
Hotel လုပ္ငန္းစုကလူေတြေရာ အကုန္ဖိတ္ထား
တယ္ ညီ"
ေတြ႔လာ ကၽြန္ေတာ္ေျပာပါတယ္ သိပ္အားကိုးရ
တာပါဆို... ဘာမွလွည့္ျကည့္စရာမလိုေအာင္ကို
အေသးစိတ္ျပင္ထားတာ.....
သူဘက္က အဲလိုေစတနာထားပီး လုပ္ေတာ့ ကၽြန္
ေတာ္ ကိုမိုးအတြက္ဆို ဘယ္ေတာ့မွ လက္မတြန္႔ခဲ့
လိုအပ္တာမွန္သမွ် သူမေတာင္းလဲ ကၽြန္ေတာ္ ျဖည့္
ဆည္းေပးျဖစ္သည္.......
Hotel မွ ဝန္ထမ္းမ်ားနွင့္ေတြ႔ဆံုပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္
မိတ္ဆက္ကာ လိုအပ္သည္မ်ားမွာျကားေနရသည္....
................
ကၽြန္ေတာ့ Coffee ဆိုင္တြင္ ထိုင္ရင္း အကို႔အေျကာင္း
ေတြးေနမိသည္..... အခု Mandalay မွာပဲလားအကိုရာ
အကိုျမန္မာျပည္မွာ ရွိေနသည္ဆိုတဲ့အသိက ကၽြန္ေတာ့ အား ေနလို႔ထိုင္လို႔မရေအာင္ျဖစ္ေစသည္.....
အကိုဆီလိုက္သြားပီး သြားေတြ႔ခ်င္ေပမယ္....
အိမ္ကသိသြားရင္.... ျပစ္ဒဏ္ကမေသးလွသည္
မို႔ သည္းခံေနရသည္.....
ကၽြန္ေတာ္ ဂနာမျငိမ္ ဟိုေလွ်ာင္ဒီေလွ်ာက္ နွင့္ ငါးရပ္
ျပာလူးျဖစ္ေနသည္မို႔ ဆိုင္ကဝန္ထမ္းေတြပင္ သတိ
ထားမိကာ အံ့ျသေနျကေလသည္,....
ေျပာပါတယ္ ကၽြန္ေတာ္က အကိုနဲ႔ပက္သက္လာရင္
ဘာမွဂရုမစိုက္နိုင္ေအာင္ျဖစ္တတ္ပါတယ္ဆို....
" ဟဲ့အသည္း နင့္ကိုျကည့္ရတာမူးေနာက္ေနတာပဲ...
မုန္႔နံ႕ေျကာင့္ အီလည္လည္ ျဖစ္ေနရတဲ့အထဲ....
နင္ကပါ ငါ့ကို မူးေအာင္လုပ္ေနရလား.....
ေအးေဆးထိုင္ေနစမ္း...."
အဲမိပိုးကေလ... မုန္႔လုပ္ရတာသာ ဝါသနာပါတာ
မုန္႔နံ႔က် အီပီးမူးလို႔တဲ့အျမဲ ွ ႏွာေခါင္းပိတ္နဲ႔ ရႈေဆးနဲ႕
" ေအးပါဟာ....."
ကၽြန္ေတာ္ေျခပစ္လက္ပစ္ ထိုင္ခံုေပၚမွာ ထိုင္ခ်ကာ
" အကို မႏၲေလးကို အလုပ္ကိစၥနဲ႔ေရာက္ေနတယ္ ပိုးဥ....."
ကၽြန္ေတာ့အေျပာတြင္ မိပိုးသည္ ကၽြန္ေတာ့္နားသို႔
ေဆြ႔ကနဲေရာက္လာကာ....
" ဟယ္ ဟုတ္လား နင္ဘယ္လိုသိလဲ..... အကိုAD
ေျပာျပတာလား.... နင္တို႔ေတြ႕ပီးပီလား..."
ကၽြန္ေတာ့ေခါင္းခါျပကာ
" သူဘာမွမေျပာဘူး..... ဒါေပမယ့္ငါ့ဆိုင္ေတာ့ သူ
ေရာက္လာတယ္.... ဟက္... ရုပ္ဖ်က္ပီးေတာ့ေလ...
ငါကလဲ သူ႔ကိုဆို ဘယ္ရႈေထာင့္က ျကည့္ျကည့္
သူဆိုတာ တန္းသိေနေတာ့လဲ....
ငါသူဆိုတာသိလိုက္လို႕ ထြက္ေျပးလိုက္ခ်ိန္မွာ
သူက ကားေပၚပါသြားတယ္..... ငါသူ႔ကို မွတ္မိတယ္
ဆိုတာေတာင္ သူမသိသြားရွာဘူး....
သူဘယ္သြားလဲဆိုတာေတာင္ မသိလိုက္ပါဘူး...
ညက်မွာ ဖုန္းေျပာရင္းနဲ႔ စကားအသြားအလာျကည့္
ပီးသိရတာ...."
" အသည္းရယ္.... နင္ဘယ္ေလာက္ေတြ႔ ခ်င္မလဲ
ဆိုတာ ငါကိုယ္ခ်င္းစာပါတယ္.... ဒါေပမယ့္ စိတ္အလို
မလိုက္ပါနဲ႔ဟာ.... နင့္သူကိုသြားေတြ႕တယ္ဆိုတာ အိမ္
ကသိသြားလို႔မျဖစ္ဘူးေလ..... ၂ နွစ္လံုးလံုးသည္းခံ
လာခဲ့ပီးပီပဲဟာ ၁ နွစ္ေလးပဲက်န္ေတာ့တာ ဆက္ပီး
သည္းခံလိုက္ပါဟာ.....
အကို AD လဲေတြ႔ခ်င္မွာပဲ.... ေတြ႔ခ်င္လြန္းလို႔လာ ဒီ
ဆိုင္ကိုေရာက္လာခဲ့တာေပါ့.....
သူျမန္မာျပည္ကိုလာတာ သူ႔အိမ္က သိမွာပဲ....
အန္တီ မိမိသိရင္ အခုေလာက္ဆို နင့္အေမလဲသိ
ေလာက္ပီဟ..... နင္သာအခုခ်ိန္ ခရီးထြက္သြား
ျကည့္ပါလား.... နင့္အိမ္က တန္းသိမွာ.....
ဒါေျကာင့္ ဆက္သည္းခံလိုက္ပါဟာ...."
" ငါသိပါတယ္..... ငါစိတ္ ငါ့ခႏၶာကိုယ္ ကပဲမသိတာ....
သူ႔ ဒီကိုေရာက္ေနပီဆိုတာ သိကတည္းက လူက
ထိုင္မရထမရျဖစ္ေနတာဟ...."
ငိုမဲ့မဲ့ နွင့္ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ျဖစ္ေနေသာ မွဴးေလးအား
ျကည့္ကာ သနားလဲ သနားမိသလို ရီလဲရီခ်င္မိသည္...
" နင္အဲလိုျဖစ္ေနရင္ သူ႔ဆီဖုန္းဆက္လိုက္ေလဟာ..."
" ဆက္ခ်ိန္မေရာက္ေသးဘူးဟ..... ငါကဆက္ခ်င္တာ
တပိုင္းေသေနပီ.... သူခုဆို ဘာလုပ္ေနမလဲလို႔ သိခ်င္တာ ရူးမလိုပဲ..."
" ဘာျဖစ္လဲ တစ္ခါတစ္ေလေလး ျကိုဆက္မိတာ
သူက ဝမ္းေတာင္သာဦးမယ္..... ေမးလာရင္လဲ
ေျပာလိုက္ေပါ့..... လြမ္းလို႔ဆက္တာပါလို႔......
အမေလးဟယ္.... ငါကပဲ အိတ္ဖာသြန္ေမွာက္သင္
ေပးေနရပါလား....သြားျမန္ျမန္သြားေခၚ...,"
ကၽြန္ေတာ္သည္ ပိုးဥေျပာသည့္အတိုင္းပင္ အကို႕
အားဖုန္းေခၚမိပါေတာ့သည္......
..............,....
ကၽြန္ေတာ္သည္ မနက္ျဖန္ဖြင့္ပြဲအတြက္ ဝန္ထမ္းမ်ားအားလုပ္ရမည့္တာဝန္မ်ားအား ခြဲေဝေနစဥ္.....
ဝင္လာေသာ Video call ေျကာင့္မ်က္လံုးျပဴးသြား
ရသည္.....
ဒီအခ်ိန္တခါမွ ဖုန္းမေခၚဖူူးေတာ့စိတ္ပူသြား
မိသည္......
အစည္းအေဝးကို ခဏရပ္ကာ ဝန္းထမ္းမ်ားအား
အသံမထြက္ဖို႔ ေမတၲာရပ္ခံရေသးသည္....
ကိုမိုးကေတာ့ ျပာသလဲလဲျဖစ္ေနပံုေျကာင့္ ေျကာင္
ျကည့္ကာ ဘာလုပ္ေပးရမလဲဟုေမးလာေသာအခါ
ေခါင္းပဲခါျပရင္း ဖုန္း call အားလက္ခံလိုက္သည္....
" ကေလး.... ဘာျဖစ္လို႔လဲ... တခါမွဒီအခ်ိန္မေခၚဖူး
ပါဘူး..."
" လြမ္းလို႔...."
ဆိုေသာအေျဖတြင္ ေျပာစရာစကားမရွိသည့္အလား
ကၽြန္ေတာ့မ်က္နွာသည္ ျပံဳးျဖီးေနေလပီ.....
ဒီႏွစ္အတြင္း ကၽြန္ေတာ္ကသာ လြမ္းလို႔ဆိုတာကို
မေရမတြက္နိုင္ေအာင္ ေျပာတတ္ေပမယ့္...
ကေလးကေတာ့ အမူအယာနွင့္သာျပေလသည္...
အခုမွ ဘာစိတ္ကူးေပါက္သည္မသိ....
" ကိုယ္အစည္းအေဝးလုပ္ေနတာကေလးရ...
ကိုယ္ကေလးနဲ႔စကားေတြအမ်ားျကီးေျပာခ်င္ေပမယ့္
အခုကအစည္းအေဝးမပီးေသးဘူး....."
" အင္းပါ အဲဆိုအခုေတာ့အလြမ္းေျပဖို႔ ကၽြန္ေတာ့္ကို အနမ္းေပးမွရမွာ...."
ကၽြန္ေတာ့မွာ အံ့ျသပီးရင္း အံ့ျသေနရသည္....
ကၽြန္ေတာ္ကသာ အတင္း ကေလးကိုနမ္းခ်င္တယ္
ကိုယ့္ကိုနမ္းပါ ဆိုတာပဲေျပာခဲ့ရတာ....
သူ႔ဘက္မွ တခါမွ မေတာင္းဆိုးဖူးေပ...
Screen ေပၚ ကပ္လာေသာမ်က္နွာေလးအား ကၽြန္
ေတာ္အျမတ္တနိုးနမ္းရႈိက္မိသည္.....
ကေလးဖုန္းခ်သြားေတာ့မွ ကၽြန္ေတာ္သည္ အခန္း
ထဲေဝ့ျကည့္မိေတာ့.... ပါးစပ္အေဟာင္းသားနွင့္
ျကည့္ေနျကေသာ ကၽြန္ေတာ့ဝန္ထမ္းမ်ား....
ကၽြန္ေတာ္ဖ်င္းခနဲထူပူသြားကာ.... ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္
လဲအျပစ္တင္မိသည္....
ကေလးရဲ႕ထူးထူးဆန္းဆန္းေျပာလာလုပ္လာသည္
အေပၚ စိတ္နစ္သြားမိကာ လုပ္ခ်င္တာေတြလုပ္ပီး
ကိုယ္ဟာအစည္းအေဝးခန္းထဲမွာဆိုတာေတာင္ေမ့
သြားသည့္အထိ ကေလးသည္ ကၽြန္ေတာ့အားလႊမ္း
မိုးနိုင္လြန္းသည္.....
တစ္ဆက္တည္း ကၽြန္ေတာ္သည္ ကေလးအပိုင္ဆို
တာကိုတစ္ခါတည္းအသိေပးလိုက္ခ်င္တာမို႔
" အဟမ္း.... " လည္ေခ်ာင္းအရင္ရွင္းကာ
" ခုနက ကၽြန္ေတာ့ခ်စ္သူ... နာမည္ကမွဴးေလးတဲ့
သူနဲ႔နီးစပ္ ခ်င္လြန္းလို႔ ဒီေလာက္အခ်ိန္တိုတိုေလး
မွာ ဒီ Hotel ကို အားျကိဳးမာန္တက္ျကိုးစားပီးေဆာက္ထားရတာပါ.....
ကၽြန္ေတာ္တို႔နွစ္ေယာက္လံုးက ေယာက်ၤားေလးေလ
အဲေတာ့မိဘေတြက ကၽြန္ေတာ္တို႔ကိုခြဲထားတာ အခုဆို ၂ နွစ္ေတာင္ရွိပီ... လူျခင္းတခါမွေတြ႔ခြင့္မရခဲ့ဘူး
ဖုန္းပဲေျပာခြင့္ေပးထားတာ....ကၽြန္ေတာ္တို႔နွစ္
ေယာက္လံုး ကိုယ္ပိုင္စီးပြားေရေတြနဲ႔အသီးသီး
ေအာင္ျမင္မွ မိဘေတြက လက္ခံေပးမယ္ဆိုလို႔ပါ...
ကၽြန္ေတာ္တို႔နွစ္ေယာက္ကိုနားလည္ေပးပါဗ်ာ..."
ကၽြန္ေတာ္သည္ ဝန္ထမ္းမ်ားအားေတာင္းဆိုမိေတာ့
နာလည္ပါတယ္သူေဌးရယ္ ဇြဲမေလွ်ာ့ဘဲ အခုလိုျကိုး
စားျပလိုက္တာကိုေတာင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔က အတုယူရ
မွာတဲ့ .... ပီးေတာ့အကုန္လံုးက Fighting ဆိုပီး
ေအာ္ေျပာျကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့မွာ မ်က္ရည္လည္မတတ္ဝမ္းသာရသည္....
ကေလးေရ ကိုယ္တို႔နွစ္ေယာက္အခ်စ္ကို လူတခ်ိဳ႕
ကေတာ့အသိအမွတ္ျပဳလက္ခံေနပီ...ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္
ကိုယ္ေပ်ာ္တယ္....
................
အကိုသည္ ကၽြန္ေတာ့အေျပာတြင္ အရည္ေပ်ာ္က်
ေနပံုေျကာင့္ ဖုန္းခ်အပီးတြင္ လႈိက္လႈိက္လွဲလဲရီခ်မိ
သည္...... ကၽြန္ေတာ္မေျပာဖူးေသာ စကားေတြ
ေျပာလိုက္ရလို႔ လွ်ာေတာင္ယားမိသည္..... အကို
ကေတာ့ဘယ္လိုေနမလဲမသိ.....
အစည္းအေဝးအခန္းထဲတြင္ခ်ိတ္ထားေသာ Royal
Culture Hotel ဆိုေသာ ဆိုင္းဘုတ္ေလးေတြ႔မွ
ကၽြန္ေတာ္စိတ္ခ်သြားရသည္......
သိတာေပါ့ အဲနာမည္ေလး..... ကၽြန္ေတာ္နဲ႔တိုင္ပင္
ပီးေပးထားတာကို....
အခုေတာ့အကိုသည္ သူ႔ေနရာအမွန္ကိုေရာက္ေနပီ
မို႕ ကၽြန္ေတာ္စိတ္ခ်ပီ....... ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္နီးစပ္ရမည့္
ရက္ေတြကိုလက္ခ်ိဳးေရကာ ေစာင့္ေမွ်ာ္ရင္း.......
မနက်ရောက်တော့ Hotel တွင်စစ်စရာရှိသည်များ
စစ်ကာ လိုအပ်တာများမှာကြားရသည်....
အခန်းဖွဲ့စည်းပုံနှင့် သုံးရမည့် အစ္စည်းများကိုလဲ
US နည်းအတိုင်းသုံးရန်ညွှန်ကြားရသေးသည်....
အကုန်လုံးပီးတော့ မန္တလေးကနေပြင်ဦးလွင်ကိုတက်ဖို့ပြင်ရပြန်သည်.....
မန္တလေး နဲ့ပြင်ဦးလွင်ကိုသွားရန်ကြာချိန်သည်
၄ နာရီလောက်မျှသာ....
တကယ်က ကိုယ့်ဘာသာမောင်းချင်တာ...
ကျွန်တော့မှာက နိုင်ငံခြားယာဉ်မောင်းလိုင်စင်ပဲရှိပီး
မြန်မာမှာတော့ ယာဉ်မောင်းလိုင်စင်မလုပ်ရသေး...
ဒီလိုခရီးအဝေးကို မမောင်းဖို့ Hotel Manager
ကပြောပီး ကားနှင့်ယာဉ်မောင်းပါ စီစဉ်ပေးလိုက်မည့် အဆိုကို လက်ခံလိုက်ရသည်...
ကားပေါ်တွင်မနားဖြစ်တော့ဘဲ.... US Office သို့
Myanmar Hotel အကြောင်း Report တင်ရသေး
သည်... ကိုယ့်ရဲ့ Report က ဒီ Hotel ကို Hilton
အမည်ခံ အဖြစ် ပေးရေး မပေးရေးက အဓိကကျနေ
သည်မို့ ... ကိုယ့်ကြောင့်တပါးသူနစ်နာသွားတာမျိုး
လည်းမဖြစ်စေလို.... Hotel အနေအထား... ပတ်ဝန်း
ကျင်အပြင် View ကလည်း မန္တလေးနန်းတွင်း အရှေ့
တင်မို့ ဘာမှကိုပြောစရာမလိုတော့ပေ....
မနက်ကတည်းကလုပ်နေရတာ နားချင်ပေမယ့်
နားလိုက်လို့မဖြစ်...
ဟိုရောက်ရင် ကျွန်တော့Hotel ဖွင့်ပွဲအတွက်
မနားတမ်းလုပ်ရဦးမည်.... ဒီကိစ္စလုပ်ဖို့တောင်အချိန်
ရှိမှာမဟုတ်.... ထိုကြောင့်ကားပေါ်မှာပဲReportကိုစိတ်
နှစ်ရေးလိုက်သည်..... အကုန်လုံးပီးတော့ ရုံးချုပ်အား
Email ပို့ပီး... ပတ်ဝန်းကျင်ကိုကြည့်မိတော့....
ပြင်ဦးလွင်ကိုတက်မယ့် တောင်ကိုတောင်ပတ်နေပီ..
ဒီနေရာ ဒီမြေပြင်ရောက်တော့ ကျွန်တော် နစ်နစ်သဲသဲ
ပင် ကလေးအားလွမ်းမိပါသည်....
ဒီနယ်မြေမှာပဲ ကလေးနဲ့ချစ်သူဖြစ်ခဲ့သည်မို့....
ဘယ်နေရာကြည့်ကြည့်ကလေးပုံရိပ်များသာ
ကြီးစိုးနေရသည်....
" ဒီအချိန်ဆိုကလေး.... ဘာလုပ်နေမလဲကွာ....."
ကားအပြင်ဘက်မှ စိမ်းလန်းစိုပြေနေသော သစ်ပင်
ပန်းပင်နှင့်တောင်တန်းကြီးအားကြည့်ကာ သည်းတွား
မိသည်....
ကျွန်တော့ Hotel ရှေ့ရောက်တော့ ညနေ ၅ နာရီတောင် ထိုးနေပီ.... Royal Culture Hotel ဆိုသော
ဆိုင်းဘုတ်ကြီးကိုမြင်တော့ မျက်ရည်ဝဲအောင်ကို
ပီတိဖြစ်ရသည်..... ကျွန်တော့စိတ်ကူးအိပ်မက်တွေ
အကောင်အထည်ပေါ်လာပီလေ.....
ကလေးနဲ့လဲ ဆုံစည်းဖို့ရာ တဖြည်းဖြည်းနီးကပ်လာ
ပီမို့ ပျော်ရွှင်မှုက.... ပြောမပြတတ်အောင်ပင်....
လှည့်ကြည့်စရာမလိုအောင်ကို အစစ အရာရာ
အသေးစိတ်ကျကျ ဆောက်လုပ်ပေးသော Construction နှင့် ကျွန်တော့ Hotel Manager
ကိုမိုး အားအထူးပင်
ကျေးဇူးတင်မိသည်.... ဒါကြောင့်မို့လဲ construction
လောကမှာ နာမည်တစ်လုံးနဲ့ရပ်တည်နေနိုင်တာပေါ့
လေ.....
ကျွန်တော်ကတော့ အဝေးထိန်း CCTV နဲ့ပင် ကြည့်ကာလိုအပ် တာများပြောပြကာပြင်ခိုင်းရတာ
လောက်ပင်..
Hotel Manager ကိုတော့ နာမည်ကြီး Hotel တစ်ခု
ကနေ အခွင့်အလမ်းများ လစာများ နှင့်လုပ်ပိုင်ခွင့်
များအား ချပြကာ စိတ်ဝင်စားရင် ကျွန်တော့ Hotel
နှင့် join ဖို့ ကမ်းလှမ်းတော့....တစ်ပတ်လောက်အ
ကြာမှာ ကျွန်တော့ကမ်းလှမ်းချက်အားလက်ခံလာ
သည်မို့ ကျွန်တော့မှာ အတော်ဝမ်းသာခဲ့ရသေးသည်..
ဝန်ထမ်းခန့်ရမည့်အပိုင်းနှင့် အစားအသောက်ပိုင်း
ကို အပြည့်အဝလုပ်ပိုင်ခွင့်ပေးထားတော့ ကျွန်တော့
သိပ်လှည့်မကြည့်ခဲ့ရပေ.... ခန့််ထားသည် ဝန်ထမ်းများ CV ကို Email နဲ့ပဲပို့ကာမှ နောက်ဆုံးအနေ နှင့်ကြည့်
ဖြစ်သည်.....
" မင်္ဂလာပါ... သူဌေး ခရီးပင်ပန်းနေပီလားဗျာ...."
" ဟာ ကိုမိုးကလဲ သူဌေးလို့မခေါ်ပါနဲ့ဗျာ.... ကျွန်
တော်နေရခက်တယ်... ပေါ့ပေါ့ပါးပါး နာမည်ပဲခေါ်ပါ"
" ဟုတ်ပါပီဗျာ..... အခုနားဦးမလား အခန်းတော့ပြင်
ထားတယ်...."
" မနားတော့ဘူးကိုမိုး ဖွင့်ပွဲမှာ မနက်ဆွမ်းကပ်ဖို့ သံဃာတော် ဘယ်နှစ်ပါးပင့်ထားလဲဟင်..... "
" ၉ ပါးပစ်ထားတယ် ညီ.... မနက်ပိုင်းက မြို့မျက်နှာဖုံး နဲ့ရာအိမ်မှူးတွေပဲဖိတ်ထားတယ်....
ဖဲကြိုးလဲတစ်ခါတည်းဖြတ်ခိုင်းဖို့ ပြောထားတယ်..
ညနေ Dinner ကျမှ စီးပွားရေး လုပ်ငန်းရှင်နဲ့
Hotel လုပ်ငန်းစုကလူတွေရော အကုန်ဖိတ်ထား
တယ် ညီ"
တွေ့လာ ကျွန်တော်ပြောပါတယ် သိပ်အားကိုးရ
တာပါဆို... ဘာမှလှည့်ကြည့်စရာမလိုအောင်ကို
အသေးစိတ်ပြင်ထားတာ.....
သူဘက်က အဲလိုစေတနာထားပီး လုပ်တော့ ကျွန်
တော် ကိုမိုးအတွက်ဆို ဘယ်တော့မှ လက်မတွန့်ခဲ့
လိုအပ်တာမှန်သမျှ သူမတောင်းလဲ ကျွန်တော် ဖြည့်
ဆည်းပေးဖြစ်သည်.......
Hotel မှ ဝန်ထမ်းများနှင့်တွေ့ဆုံပီး ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ်
မိတ်ဆက်ကာ လိုအပ်သည်များမှာကြားနေရသည်....
................
ကျွန်တော့ Coffee ဆိုင်တွင် ထိုင်ရင်း အကို့အကြောင်း
တွေးနေမိသည်..... အခု Mandalay မှာပဲလားအကိုရာ
အကိုမြန်မာပြည်မှာ ရှိနေသည်ဆိုတဲ့အသိက ကျွန်တော့ အား နေလို့ထိုင်လို့မရအောင်ဖြစ်စေသည်.....
အကိုဆီလိုက်သွားပီး သွားတွေ့ချင်ပေမယ်....
အိမ်ကသိသွားရင်.... ပြစ်ဒဏ်ကမသေးလှသည်
မို့ သည်းခံနေရသည်.....
ကျွန်တော် ဂနာမငြိမ် ဟိုလျှောင်ဒီလျှောက် နှင့် ငါးရပ်
ပြာလူးဖြစ်နေသည်မို့ ဆိုင်ကဝန်ထမ်းတွေပင် သတိ
ထားမိကာ အံ့သြနေကြလေသည်,....
ပြောပါတယ် ကျွန်တော်က အကိုနဲ့ပက်သက်လာရင်
ဘာမှဂရုမစိုက်နိုင်အောင်ဖြစ်တတ်ပါတယ်ဆို....
" ဟဲ့အသည်း နင့်ကိုကြည့်ရတာမူးနောက်နေတာပဲ...
မုန့်နံ့ကြောင့် အီလည်လည် ဖြစ်နေရတဲ့အထဲ....
နင်ကပါ ငါ့ကို မူးအောင်လုပ်နေရလား.....
အေးဆေးထိုင်နေစမ်း...."
အဲမိပိုးကလေ... မုန့်လုပ်ရတာသာ ဝါသနာပါတာ
မုန့်နံ့ကျ အီပီးမူးလို့တဲ့အမြဲ ှ နှာခေါင်းပိတ်နဲ့ ရှုဆေးနဲ့
" အေးပါဟာ....."
ကျွန်တော်ခြေပစ်လက်ပစ် ထိုင်ခုံပေါ်မှာ ထိုင်ချကာ
" အကို မန္တလေးကို အလုပ်ကိစ္စနဲ့ရောက်နေတယ် ပိုးဥ....."
ကျွန်တော့အပြောတွင် မိပိုးသည် ကျွန်တော့်နားသို့
ဆွေ့ကနဲရောက်လာကာ....
" ဟယ် ဟုတ်လား နင်ဘယ်လိုသိလဲ..... အကိုAD
ပြောပြတာလား.... နင်တို့တွေ့ပီးပီလား..."
ကျွန်တော့ခေါင်းခါပြကာ
" သူဘာမှမပြောဘူး..... ဒါပေမယ့်ငါ့ဆိုင်တော့ သူ
ရောက်လာတယ်.... ဟက်... ရုပ်ဖျက်ပီးတော့လေ...
ငါကလဲ သူ့ကိုဆို ဘယ်ရှုထောင့်က ကြည့်ကြည့်
သူဆိုတာ တန်းသိနေတော့လဲ....
ငါသူဆိုတာသိလိုက်လို့ ထွက်ပြေးလိုက်ချိန်မှာ
သူက ကားပေါ်ပါသွားတယ်..... ငါသူ့ကို မှတ်မိတယ်
ဆိုတာတောင် သူမသိသွားရှာဘူး....
သူဘယ်သွားလဲဆိုတာတောင် မသိလိုက်ပါဘူး...
ညကျမှာ ဖုန်းပြောရင်းနဲ့ စကားအသွားအလာကြည့်
ပီးသိရတာ...."
" အသည်းရယ်.... နင်ဘယ်လောက်တွေ့ ချင်မလဲ
ဆိုတာ ငါကိုယ်ချင်းစာပါတယ်.... ဒါပေမယ့် စိတ်အလို
မလိုက်ပါနဲ့ဟာ.... နင့်သူကိုသွားတွေ့တယ်ဆိုတာ အိမ်
ကသိသွားလို့မဖြစ်ဘူးလေ..... ၂ နှစ်လုံးလုံးသည်းခံ
လာခဲ့ပီးပီပဲဟာ ၁ နှစ်လေးပဲကျန်တော့တာ ဆက်ပီး
သည်းခံလိုက်ပါဟာ.....
အကို AD လဲတွေ့ချင်မှာပဲ.... တွေ့ချင်လွန်းလို့လာ ဒီ
ဆိုင်ကိုရောက်လာခဲ့တာပေါ့.....
သူမြန်မာပြည်ကိုလာတာ သူ့အိမ်က သိမှာပဲ....
အန်တီ မိမိသိရင် အခုလောက်ဆို နင့်အမေလဲသိ
လောက်ပီဟ..... နင်သာအခုချိန် ခရီးထွက်သွား
ကြည့်ပါလား.... နင့်အိမ်က တန်းသိမှာ.....
ဒါကြောင့် ဆက်သည်းခံလိုက်ပါဟာ...."
" ငါသိပါတယ်..... ငါစိတ် ငါ့ခန္ဓာကိုယ် ကပဲမသိတာ....
သူ့ ဒီကိုရောက်နေပီဆိုတာ သိကတည်းက လူက
ထိုင်မရထမရဖြစ်နေတာဟ...."
ငိုမဲ့မဲ့ နှင့် စိတ်ပျက်လက်ပျက်ဖြစ်နေသော မှူးလေးအား
ကြည့်ကာ သနားလဲ သနားမိသလို ရီလဲရီချင်မိသည်...
" နင်အဲလိုဖြစ်နေရင် သူ့ဆီဖုန်းဆက်လိုက်လေဟာ..."
" ဆက်ချိန်မရောက်သေးဘူးဟ..... ငါကဆက်ချင်တာ
တပိုင်းသေနေပီ.... သူခုဆို ဘာလုပ်နေမလဲလို့ သိချင်တာ ရူးမလိုပဲ..."
" ဘာဖြစ်လဲ တစ်ခါတစ်လေလေး ကြိုဆက်မိတာ
သူက ဝမ်းတောင်သာဦးမယ်..... မေးလာရင်လဲ
ပြောလိုက်ပေါ့..... လွမ်းလို့ဆက်တာပါလို့......
အမလေးဟယ်.... ငါကပဲ အိတ်ဖာသွန်မှောက်သင်
ပေးနေရပါလား....သွားမြန်မြန်သွားခေါ်...,"
ကျွန်တော်သည် ပိုးဥပြောသည့်အတိုင်းပင် အကို့
အားဖုန်းခေါ်မိပါတော့သည်......
..............,....
ကျွန်တော်သည် မနက်ဖြန်ဖွင့်ပွဲအတွက် ဝန်ထမ်းများအားလုပ်ရမည့်တာဝန်များအား ခွဲဝေနေစဉ်.....
ဝင်လာသော Video call ကြောင့်မျက်လုံးပြူးသွား
ရသည်.....
ဒီအချိန်တခါမှ ဖုန်းမခေါ်ဖူူးတော့စိတ်ပူသွား
မိသည်......
အစည်းအဝေးကို ခဏရပ်ကာ ဝန်းထမ်းများအား
အသံမထွက်ဖို့ မေတ္တာရပ်ခံရသေးသည်....
ကိုမိုးကတော့ ပြာသလဲလဲဖြစ်နေပုံကြောင့် ကြောင်
ကြည့်ကာ ဘာလုပ်ပေးရမလဲဟုမေးလာသောအခါ
ခေါင်းပဲခါပြရင်း ဖုန်း call အားလက်ခံလိုက်သည်....
" ကလေး.... ဘာဖြစ်လို့လဲ... တခါမှဒီအချိန်မခေါ်ဖူး
ပါဘူး..."
" လွမ်းလို့...."
ဆိုသောအဖြေတွင် ပြောစရာစကားမရှိသည့်အလား
ကျွန်တော့မျက်နှာသည် ပြုံးဖြီးနေလေပီ.....
ဒီနှစ်အတွင်း ကျွန်တော်ကသာ လွမ်းလို့ဆိုတာကို
မရေမတွက်နိုင်အောင် ပြောတတ်ပေမယ့်...
ကလေးကတော့ အမူအယာနှင့်သာပြလေသည်...
အခုမှ ဘာစိတ်ကူးပေါက်သည်မသိ....
" ကိုယ်အစည်းအဝေးလုပ်နေတာကလေးရ...
ကိုယ်ကလေးနဲ့စကားတွေအများကြီးပြောချင်ပေမယ့်
အခုကအစည်းအဝေးမပီးသေးဘူး....."
" အင်းပါ အဲဆိုအခုတော့အလွမ်းပြေဖို့ ကျွန်တော့်ကို အနမ်းပေးမှရမှာ...."
ကျွန်တော့မှာ အံ့သြပီးရင်း အံ့သြနေရသည်....
ကျွန်တော်ကသာ အတင်း ကလေးကိုနမ်းချင်တယ်
ကိုယ့်ကိုနမ်းပါ ဆိုတာပဲပြောခဲ့ရတာ....
သူ့ဘက်မှ တခါမှ မတောင်းဆိုးဖူးပေ...
Screen ပေါ် ကပ်လာသောမျက်နှာလေးအား ကျွန်
တော်အမြတ်တနိုးနမ်းရှိုက်မိသည်.....
ကလေးဖုန်းချသွားတော့မှ ကျွန်တော်သည် အခန်း
ထဲဝေ့ကြည့်မိတော့.... ပါးစပ်အဟောင်းသားနှင့်
ကြည့်နေကြသော ကျွန်တော့ဝန်ထမ်းများ....
ကျွန်တော်ဖျင်းခနဲထူပူသွားကာ.... ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ်
လဲအပြစ်တင်မိသည်....
ကလေးရဲ့ထူးထူးဆန်းဆန်းပြောလာလုပ်လာသည်
အပေါ် စိတ်နစ်သွားမိကာ လုပ်ချင်တာတွေလုပ်ပီး
ကိုယ်ဟာအစည်းအဝေးခန်းထဲမှာဆိုတာတောင်မေ့
သွားသည့်အထိ ကလေးသည် ကျွန်တော့အားလွှမ်း
မိုးနိုင်လွန်းသည်.....
တစ်ဆက်တည်း ကျွန်တော်သည် ကလေးအပိုင်ဆို
တာကိုတစ်ခါတည်းအသိပေးလိုက်ချင်တာမို့
" အဟမ်း.... " လည်ချောင်းအရင်ရှင်းကာ
" ခုနက ကျွန်တော့ချစ်သူ... နာမည်ကမှူးလေးတဲ့
သူနဲ့နီးစပ် ချင်လွန်းလို့ ဒီလောက်အချိန်တိုတိုလေး
မှာ ဒီ Hotel ကို အားကြိုးမာန်တက်ကြိုးစားပီးဆောက်ထားရတာပါ.....
ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက်လုံးက ယောကျင်္ားလေးလေ
အဲတော့မိဘတွေက ကျွန်တော်တို့ကိုခွဲထားတာ အခုဆို ၂ နှစ်တောင်ရှိပီ... လူခြင်းတခါမှတွေ့ခွင့်မရခဲ့ဘူး
ဖုန်းပဲပြောခွင့်ပေးထားတာ....ကျွန်တော်တို့နှစ်
ယောက်လုံး ကိုယ်ပိုင်စီးပွားရေတွေနဲ့အသီးသီး
အောင်မြင်မှ မိဘတွေက လက်ခံပေးမယ်ဆိုလို့ပါ...
ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက်ကိုနားလည်ပေးပါဗျာ..."
ကျွန်တော်သည် ဝန်ထမ်းများအားတောင်းဆိုမိတော့
နာလည်ပါတယ်သူဌေးရယ် ဇွဲမလျှော့ဘဲ အခုလိုကြိုး
စားပြလိုက်တာကိုတောင် ကျွန်တော်တို့က အတုယူရ
မှာတဲ့ .... ပီးတော့အကုန်လုံးက Fighting ဆိုပီး
အော်ပြောကြတော့ ကျွန်တော့မှာ မျက်ရည်လည်မတတ်ဝမ်းသာရသည်....
ကလေးရေ ကိုယ်တို့နှစ်ယောက်အချစ်ကို လူတချို့
ကတော့အသိအမှတ်ပြုလက်ခံနေပီ...ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်
ကိုယ်ပျော်တယ်....
................
အကိုသည် ကျွန်တော့အပြောတွင် အရည်ပျော်ကျ
နေပုံကြောင့် ဖုန်းချအပီးတွင် လှိုက်လှိုက်လှဲလဲရီချမိ
သည်...... ကျွန်တော်မပြောဖူးသော စကားတွေ
ပြောလိုက်ရလို့ လျှာတောင်ယားမိသည်..... အကို
ကတော့ဘယ်လိုနေမလဲမသိ.....
အစည်းအဝေးအခန်းထဲတွင်ချိတ်ထားသော Royal
Culture Hotel ဆိုသော ဆိုင်းဘုတ်လေးတွေ့မှ
ကျွန်တော်စိတ်ချသွားရသည်......
သိတာပေါ့ အဲနာမည်လေး..... ကျွန်တော်နဲ့တိုင်ပင်
ပီးပေးထားတာကို....
အခုတော့အကိုသည် သူ့နေရာအမှန်ကိုရောက်နေပီ
မို့ ကျွန်တော်စိတ်ချပီ....... ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်နီးစပ်ရမည့်
ရက်တွေကိုလက်ချိုးရေကာ စောင့်မျှော်ရင်း.......