Ortalık yangın yeriydi kalbi sıkışıyordu Yasemin'in içi icine sığmıyordu, nefes alamıyordu o bile haramdı.
Ölmüştü Defne dün gece aynı kaderi paylastığı ablası artık yoktu olmayacaktı.
Merdivenlerden düştü dediler, beyin kanaması geçirmiş öyle dediler. Ablasının haberini alır almaz dünya başına yıkıldı Yasemin'in.
Onu bu sabah toprağa vermişi içi acıya acıya ardindan ne dualar etmişti bir yandan da seviniyordu artık huzurlu olacaktı güvende. Kimse onu incitemeyecekti.
Yasemin ortalıktaki tabakları toplamaya koyuldu herkes gitmişti Ayşe hanım hüngür hüngür ağlıyordu ve onun ağlaması sinirlerini zıplatiyordu Yasemin'in.
Tepsiyi sinirle masaya bıtakti ve yengesine baktı.
"Ağlama Ayşe Hanım kızını oynaya oynaya gönderdin ölüme!"
Kimse Yasemin'den böyle bir çıkışma beklemiyordu.
"Bak hele bağa acumiz derindur sende kapatasun çeneni!!!"
Bu evde kimsede vicdan yoktu.
"Millete dökdünüz timsah göz yaşlarınızı biz bizeyiz surada ne olduğunuzu biliyoruz gerek yok artık ağlamanıza"
Kaan yerinden hışımla kalktı ve Yasemin'in üzerine yürüdü.
"Bana bak!!! Doğru konuş"
"Doğruyu konuşuyorum zaten!!! Şimdi mi gerçekleri yediremiyorsunuz gururunuza?"
Altta kalmayacaktı Kaan'ın adamlık taslaması da sökmezdi ona.
"He cevap versenize!!! Ablamı siz öldürdünüz üzerinizde kalan hakkını nasıl ödeyeceksiniz? He amca? Dede? Konuşsanıza"
Kaan daha fazla Yasemin'in konuşmasını kaldıramıyordu Hatice Hanım birden salona girip kızını tuttu.
"Hepiniz güle oynaya gömdünüz o kızı daha yaşarken cehenneme attınız şimdi hiç aglamayıp zırlamayın!!!"
Hatice Hanım kızını götürmeye çalışsa da olmadı Yasemin yıkmıstı ortalığı masaya koyduğu tepsiyi Kaan'a fırlattı.
"Abiliğinden utan! Adamlığından kanınız bozuk hepinizin ablama yaptınız yetmedi içinize sinmesi bana da yaptınız aynısını!!!"
Ve birden gülmeye başladı kahkaha ata ata herkes Yasemin'in delirdigini düşündü ona baktı.
"Merdivenlerden düşmüşmüş inandinız di mi? O ayyaş kocası mı itti acaba? Yoksa dayanamayıp kendi canına mı kıydı? Katilsiniz hepiniz katill!!!!"
Sandalyelerin her birini bir tarafa attı canı acıyordu ve onların ağlamasını kaldıramıyordu.
"Ne istiyorsunuz daha he? Bende mi kıyim canıma ben de mi atim kendimi merdivenlerden?"
Hatice Hanım kızının bu laflarına ağlarken gürültüyü duyan Aras gelmişti eve Yasemin'in her bir dediğini duymuştu ortalığı savaş alanına çevirmişti birden kucağına alıp salondan çıkartmaya çalıştı.
"Bırak!!! Daha söyleyeceklerim bitmedi bırak! Ablamı birlik olup öldürdü onlar! Oynaya oynaya öldürdü! Birak!!!! Ne o kadın ne de o adam... Anne de baba da olmayı hak etmiyor!!!!"
Aras onu odaya sokup yatağa koyduğunda Yasemin hıçkıra hıçkıra ağladı. Aras gözlerindeki yaşları silerken daha çok ağladı.
"Bir tanem aglama güzelim dayanamam ben o yaşlara. Yasemin'im ağlama."
Aras onunu olmamasına dayanamazdı birde intihar edim diyordu. Bu kız delirtecekti bu adamı.
Yasemin sakinleşmiyordu agladıkça ağladı Aras'ın dizine yattı yavaşça Aras ise saçlarını oksayıp sakinleştirmeye çslıstı.
Içeriye Hatice Hanım girdiginde kızını o halde görmeye dayanamadı içi kanaya kanaya ağlıyordu.
"Bebegim benim bak Defne orada mutlu olacak emin ol, artık huzurlu olacak yeter annem ağlama ablan seni bu halde görsün ister mi?"
Yasemin gözlerini sildi yavaş yavaş iki gündür ağlamaktan haraboldu.
Çalan telefonunu Aras'ın dizinden kalkıp uzanarak aldı Hakan'ım arıyordu ve ne diyecegini bilmiyordu.
"Prensesim hayırdır artık telefonlarımıza da bakılmıyor unutulduk bakıyorum da"
Yasemin burnunu çekti ne diyecekti simdi abisine? Hakan birseylerin ters gittiğini anlamıştı kardeşi ağlıyordu.
"Yasemin ne oldu abim?"
Yasemin biraz daha burnunu cekti ağlaması biterse konuşacaktı.
"A-abi..."
Hıçkırık sesini duydu Hakan birseylerin ters gittiğini anladı ve içini korku sardı.
"Yasemin ne oluyor?"
"A-abi Defne... Defne öldü"
Bu gerçek canını çok acıtmıştı dili varmıyordu kaç gündür söylemeye.
"N-nasıl Yasemin anlamadım abim?"
Hakan duyduğu şeyi idrak edemiyordu Yasemin ise kendini toparlayıp anlatamıyordu.
"Gitti ablam."
Ve bir süre sonra telefon kapandi Yasemin öylece kalmıştı sakinleşene kadar agladı basında annesi de Aras da bekledi aglarken ağlarken sonunda uyumuştu.
"Hatice anne ben yatırim Yasemin'i sende yoruldun bütün gün istersen burada yat"
Hatice Hanım ayaga kalktı.
"Yok evladım sen birşey olursa beni uyandırırsın onu senden başkası sakinleştiremez"
Ardindan Hatice Hanım çıktı odadan Aras ise kucagına alıp battaniyenin içine yatırdı Yasemin'i.
Yasemin uyanır gibi oldu ve Aras'ın kolunu tuttu.
"Yanıma yat..."
Mayışıp gözlerini kapattı Aras ise yanına yatıp saçlarını okşadı öptü.
"Beni bırakmak yok Yasemin. Ben sensiz yaşayamam"
Yasemin başını salladı sersemce ve Aras'ın göğsüne sokuldu kedi gibiydi uykuya dalarken Aras kendine yasladı iyice elini yanağına koyup baş parmağıyla sevdi.
Sabahın ilk ışıklarinda Yasemin uyandı dün gecenin her saniyesine hatırlıyordu Aras'ın söylediklerini. Onu bırakacağından korkuyordu. Bu adam kendine aşıktı çok seviyordu başını Aras'ın boynuna koydu kokusunu alırken Aras boynundaki nefesi hissetti Yasemin'in öyle uyuyor olmasına gülümsedi.
"Ah kadın ah keşke azıcık sevsen beni"
Yasemin'in içi titredi bu sözü duyunca Aras'ı sevip sevmediğini bile bilmiyordu ki.
Aras onu uyandırmadan yataktan kalkmayı planlıyordu çünkü uyanınca çemkiriyordu. Ama Yasemin kalkacak gibi olduğunda mırıldanmaya başladı. Ve Aras kalkamadı çünkü birbirlerine yapışmış gibilerdi Yasemin biraz daha boynuna sokuldu.
Aras hala dün geceyi düşündü onun kendini bırakıp gitmesini. Elini çenesine koyup baş parmağıyla yanagını, dudaklarını yavaş yavaş sevdi Yasemin ise onun bu hareketiyle rahaylıyordu. Aras anlından öptü, saçlarından... Kokusunu içine çekti. Yasemin artık utanmaya başlamıştı mırıldanarak hareket etti sonra gözlerini açtı Aras onu uyandırdığını düşündü Yasemin doğrulup kaşlarını çatarak Aras'a baktı.
"Kucağınıza alsaydınız bey efendi"
Haydaaa! Aras cırlamasını dinlemeye hazırlanırken Yasemin yataktan kalktı ve banyoya geçti. Neydi bu simdi?
Yataktan kalkıp uzerini degiştirdi Yasemin'i evden götürmesi gerekiyordu yoksa kıyameti koparacaktı o yokken.
"Yasemin?"
Banyonum kspısını çaldı icerden sadece 'hı' sesi gelebildi.
"Ben işe gidicem evde durma seni okula bırakim ister misin?"
Yasemin banyodan çıkıp Aras'a baktı sonra yatağa tekrardan girdi.
"Evde bütün gün uyumayı düşünüyordum"
"Olmaz ben yokum ortalığı yıkıyorsun sonra kim zaptedecek seni?"
Yasemin esneyip başını yastığa vurdu ve uyumaya çalıştı.
"Tamam uslu durucam."
Aras inandı mı? İnanmadı. Yasemin ve uslu durmak aynı cumlede kesinlikle kullanılamazdı.
"Senin sağın solun belli olmaz istersen yaylaya bırakim Fatma neneye akşam da alırım"
Yasemin kılını bile kıpırdatmadı kalkmak istemiyordu her bir yeri ağrıyordu.
"Yok yatıcam ben burada"
Aras yanına geçip kollarından çekerek kaldırmaya çalıştı ama Yasemin mızmızlanıp duruyordu.
"Ben yokken bu durumda evde kalamazsın kalk işte Fatma neneye bırakim kafan dağılsın"
Yasemin tek kaşını kaldırdı ve Aras'a baktı. Bu kadar düşünceli olmasını istemiyordu.
"Istemiyorum uyuycam"
Bu kıza zorla birseyler yaptırmakdan befret ediyordu Aras.
"Kendin kalkmıyorsan ben üzerini değistiririm Yasemin yapmadığım şey degil"
Yasemin'in gözleri sinirle kocaman açıldı.
"Sakın! Çekil ben kendim giyinirim. Birdaha da üzerimi bırak değiştirmeyi düsüncesini bile düşünme"
Yasemin sonunda aramıza gelmişti Aras bu hırçın kıza gülümsedi sadece Yasemin hep aynı Yasemin olacakdı.
"Üzerimi giyinicem bakma!"
Aras kalkıp duş almak için banyoya geçti. Yasemin de o arada üzerindekileri degiştirmişti saçlarını düzeltirken banyo kapısı acıldı Aras belinde sadece hablu ile kapıda dikiliyordu.
Yasemin gözleriyle baştan aşağıya süzdü ve sonra kendine gelip çantasını ve telefonunu aldı.
"Bekliyorum seni aşağıda."
Odadan çıkıp aşağıya indi herkes uyanmiştı salona geçip kahvaltı yapan annesini optü.
"Annem ben çıkıyorum"
Hatice hanım da kızını öptü ve eline ekmek alıp üzerine reçel sürdü kızının eline verdi.
"Tamam birtanem dikkat et kendine"
Yasemin kimseye bakmadan salondan çıkıp kapıya gecti ve Aras'ın gelmesini bekledi.
"Aras kahvaltı yapacaksan bekleyebilirim"
Aras güldü ve Yasemin'in yarısını yemiş olduğu ekmegi elinden alıp çıktı kapidan arabaya gecene kadsr onu iki lokmada yemişti.
"Ya ama o benimdi!"
Aras arabaya geçti ardindan da Yasemin ve bu cadı kız söylenirken Aras'ın umrunda bile degildi.
"Yasemin aramızda senin benim mi var?"
Yasemin kaşlarinı çattı yan dönüp oturdu ve sinirle ona çemkirdi.
"Var tabi."
Dogru vardı ama Aras olmamasını isterdi Yasemin'in herseyi onun olsun istiyordu amz bu cadının hiçde oyle bir niyeti varmış gibi durmuyor.
Yasemin çalan telefonuna baktı Hakan'ım arıyordu.
"Hakan'ım."
Dünkü konuşmaları geldi aklına hiçbirşeyi dogru düzgün anlatamamıştı.
"Iyi misin güzelliğim?"
"Iyiyim abim dün sinirlerim bozuktu bizimkilerin timsah göz yaşlarına biraz onlardan çıkarttım sinirimi bugün de Aras aynısını yaparım diye Fatma neneye gotürüyor"
Hakan'ın içi rahatlamıştı o da istemiyordu kardesinin onlarla aynı ortamda olmasını.
"Iyi sevindim birtanem simdi bana ağlamadan düzgün anlat"
Yasemin derin bir nefes aldı.
"Geçen gece kayın babası aradı hastahaneye kaldırmışlar hepimiz apar topar gittik merdivenlerden yuvarlanmış başına da çok darbe almış beyin kanaması geçirmiş ameliyata almışlar gelir gelmez içeride de ölmüş."
Yasemin o günü tekrar tekrar yaşıyor gibiydi yediremiyordu gencecik yasında ölmesini.
"O evde ölmeyi hakeden o kadar çok insan varken benim fındığıma nasıl atladı o sıra?"
Yasemin derin bir nefes vardi.
"Aklın yolu bir abi. Gelecek misin cenazeye?"
Hakan duraksadı birden.
"Yok abim gelmem."
"Sen bilirsin ben simdi yaylaya geldim kapatıyorum"
Telefonu kapatıp çantasına koydu birlikte Fatma nenenin evine geçtiler.
"Nene!!!"
Fatma nene evden çıkıp karsısında ikisini gorünce şaşırdı.
"Uyyy boncuğuma katlanamadi daha fazla bıraktun mi ha denyus?"
Aras gülüp Yasemin'in ve nenesinin sarılmasını izledi.
"Yok nene bırakmam ben onu evde kavga ediyor bende yokum ise gidicem aksam gelene kadar karım sana emanet"
Fatma nene dönüp Yasemin'e baktı sonra Aras arabaya dogru geçti çünkü biraz geç kalacaktı işe.
"Tamamdur bağa emanet aksam çok geç kalmayasun"
Aras gülüp arabayı çalıştırdı gözden kaybolurken Yasemin ise oyle bakıyordu arkasından ah Yasemin ah birgün sevecek misin bu adamı?