SAPLANTI - 5. BÖLÜM
Bölüm Şarkısı : Seksendört - Yorma
Sevilmek.
Sevilmek nasıl bir duyguydu. Nasıl hissettirirdi.
Peki ya seni seven birini sevmemek çok mu acıtırdı karşındaki kişiyi. Acıtır mı onun kalbini çok.
Bunların cevabını bilmiyordum işte. Hiç sevmemiş, aşık olmamıştım ki ben. Şimdiyse bir adam bana gelmiş sana deli gibi aşığım demişti.
O gecenin ardından bir hafta geçmişti. Ateş o sözlerinin ardından başıma bir öpücük bırakıp odayı terk etmişti. Bu bir hafta boyunca Ateş'le birkaç cümleden başka hiç bir şey konışmamıştık. Ne ben konuşuyordum ne de o.
Aynı evin içinde bir birimizden kaçarak kalmıştık. O yemek yiyor mutfaktan çıkıp ya odasına gidiyor ya da koridorda ki diğer kitli odaya girip kendini hapsediyordu.
Benim de ondan farkım yoktu ya neyse. Bende o gidince mutfağa girip yemek yiyordum. Ardından ya odama geçip kitap okuyor ya da televizyon izliyordum. Artık sıkıntıdan patlamak üzereydim. Buradan kaçamamada cabasıydı.
Okuduğum kitabı kapatıp yatağın üzerine bıraktım. Gardıropun karşısına geçip iç çamaşırı, lacivert bir pantolon ve salaş bir t-şhort aldım. Banyoya geçip üstümdekilerden kurtulup bedenimi sıcak suyla kavuşturdum.
*
Uzun süren banyodan sonra acıktığımı anlayıp mutfağa gittim. Mutfakta Ateş'i görünce biraz gerildim ama yapacak birşey yoktu. Ocağın önünde birşeyler yapıyordu.
"Ne yapıyorsun." Sesi duyunca hemen arkasını dönüp bana baktı.
"Yemek yapıcam. Mert gelecek birazdan." Kaşlarımı soracağına kaldırdım
"O kim"
"Arkadaşım" diye kestirip attı.
"Yardım edilecek bir şey varmı?" diye sordum.
"Aslında salata yaparsan iyi olur." Kafamı tamam anlamında sallayıp Dolaptan salatalık malzemeler çıkardım.
Salatayı bitirmiş masaya tabak çatalları yerleştirmiştim. Tam işimi haletmişken kapı çaldı. Ateş kapıyı açmaya gidince bende onun peşinden gittim. İçeriye ateş kadar olmasa da uzun boylu, yakışıklı bir adam girdi.
Ateşle erkekçe selamlaştılar.
"Hoş geldin kardeşim." dedi ateş
"Hoş buldum kardeşim." dedi mert. Bakışları bana dönünce hafifce gülümsedim. Bana yaklaşıp hiç ummadığım bir anda bana sarıldı. Kollarım yanlara düşmüş Şaşkınca karşımda kaşlarını çatışma bana bakan ateşe baktım. Ateşin homurdanmasıyla mert benden ayrıldı.
"Merhaba yenge ben Mert Karaduman. Şu arkamda gördüğün benden az yakışıklı olan kişinin kardeşi sayılırım. Memnun oldum." Gözlerimin pörtletip bir merte bir ateşe baktım. Ateş mert'in kafasına bir tane patlattı.
"Ne diye yenge diyon lan kızın suratına Suratına gerizekalı." Mert hiç takılmamış gibi beni es geçip mutfağa ilerledi.
"Ne diyim kardeşim görümce mi diyim. Hem o kadar Aylarca takip etmedin mi şimdi ben ye..." mert daha lafını bitirmeden ateş'in "Mert" diye kükremesiyle susmak zorunda kaldı. Onların bu haline alttan alttan güldüm. Mert' in
"Acıktım ben ne yaptınız." demesiyle yemekleri servis etmeye başladım.
*
Yemeğimizi yemiştik. Ateş Mert'i salona yollayıp mutfağı haletme me yardım etmişti. Birlikte bulaşıkları yıkadıktan sonra ateş ile mert önemli bir şey konuşmak için dışarıya çıkmışlardı ve hala gelmemişlerdi.
Bende televizyonda boş boş birşeyler izliyordum. Arada sırada da camdan Ateş ve Mert'e bakıyordum. Önemli bir konu konuştukları Ateşin gerilen yüzünden ve ikide bir el kol hareketleri yapmasından belliydi. Ne konuşuyorlardı acaba. Sıkıntıdan tırnaklarımı yiyordum. Saat beşe doğru geliyordu. Zaman hiç geçmiyor gibiydi.
Gözlerimi sıkıntıyla odada gezindirdim. O sıra gözüm kapıya takıldı. Anahtar üstündeydi. Yani şuan kitli değildi. Burada kaldığım sürece bir kere bile bu kapıyı hiç açık görmemiştim.
Tekrar camdan onlara baktım. Hala konuşuyorlardı. Hemen kapıya ilerledim. Askılıktan montumu üzerime geçirdim. Botlarımı da giyip kafama da şapkamı geçirdim. Kapıyı yavaşça açıp onlara gözükmeden evin arka tarafından koşmaya başladım.
*
Yaklaşık bir saattir koşuyordum. Dağlık bir yerde olduğumuz için her yer orman dı. Araba geçen tek bir yol bile bulamamıştım. Yorgunluktan bacaklarımda derman kalmamıştı. Nereye gideceğimi bile düşünemiyordum. Ormanın içinden ilerliyordum. Yanımda hiçbir ışık saçan alet olmadığı için önümü görmem zor oluyordu. Allah'tan ağaçlar o kadar sık değildi.
Ateş benim yokluğumu çoktan anlamış olmalıydı. Peşime düştüğünü biliyordum. Koşmaya devam ediyordum. O sıra yol ve yoldan geçen bir arabayı görmemle hemen oraya doğru koşmaya başladım. Kendimi yola atınca araba ani bir şekilde fren yaptı.
Hemen arabanın cam tarafına geçtim. Adam camı indirip sinirle baktı suratıma.
"Kardeşim napıyosun, ya frene basamasaydım." Adamın dediklerini hiçe sayıp konuştum.
"Lütfen beni merkeze kadar bırakırmısınız." adam beni inceledikten sonra kapıyı açtı.
"Çok teşekkürler" diyip arabaya Binecekken arkamdan bir sarı ışık belirdi. Kafamı çevirip baktığımda araba durmuş kapıları açılmıştı. İçerisinden Ateş'in inmesiyle hemen arabaya binmeye çalıştım. Ama adam eliyle beni durdurdu.
"Lütfen durun bineyim." dedim. Arkamdan ateşin "Miray" diye bağıtmasıyla karışımdaki adam iyice işkillenmeye başladı. Ateşin yaklaşan adımlarını duya biliyordum.
"O kızı eğer arabana bindirirsen yarin ölü bedenini ıssız bir ormanda bulurlar." Ateş'in tehdid dolu sesi ormanda yankılanırken karşımdaki adama baktım. Birden beni tutup itince popo üstü yere düştüm.
"Kusura bakma ama başıma bela alamam." Araba son sürat yanımdan geçerken Ateş'e baktım. Yavaş adımlarla yanıma geliyordu. Pes etmeyecektim. Düştüğüm yerden kalkıp koşmaya başladım.
Yol boyunca koşuyordu. Ateş' de peşimden koşuyordu tabi. Bağırıp durmamı söylüyordu. Bir anda koluma değen parmaklarla çığlık attım. Kendimi onun elinden kurtarmaya çalışırken kendimi ormanlık alana doğru attım. Elinden kurtuldum derken ayağım bir taşa takıldı ve yerde yuvarlanmaya başladım.
Arkamdan Ateş'in " Miray" diye bütün ormanı titreten bir sesle bağırdığını duydum. Aniden kafamı bir yere çarpmamla durmayı başardım. Tek sorun şuan beynimin içinde depremler olmasıydı. Yanıma gelen Ateş'e yarım açık göz kapaklarımla baktım.
"Miray iyimisin?" diye sorularını sıraladı. Ama bana kelimeleri bir garip geliyordu. Sesi bir gidip bir geliyordu. Son kez gözlerimi açıp Ateş'e baktıktan sonra. Daha fazla dayanamayan gözlerimi sonsuz karanlığa kapattım.
Yazardan
Genç adam sevdiğinin gözlerini kapatmasıyla daha da endişelenmeye başladı. Sevdiği kızın kollarından tutup sallamaya başladı.
"Miray. Miray aç gözlerini. Göster bana o tapılası mavilerini Miray."
Genç adamın bağırışları bütün ormanda yankı yapıyordu ama sadece sevdiği kız duymuyordu onun çığlıklarını. Ateş, Miray'ın kafasını tuttup dizlerine yatırdı. Elini kızın kafasının altından kaldırınca o lanet sıvıyı gördü.
Kan!
O gece beyaz kar o güzel kızın kanıyla yıkandı. Genç adamsa sevdiği kucağında ne yapacağını bilmez bir şekildeydi...
«BÖLÜM SONU »
Herkese merhaba.
Beşinci bölümle karşınızdayım. Keyifle okuduğunuz bir bölüm olması dileğiyle. Altıncı bölümde görüşmek üzere.
Sevgilerimle, Asya
İnstagram|Yldz_asya