" ဟယ္ဒီသားအမိေတြ ဘယ္ေပ်ာက္သြားလဲလို႔...
သမီး... ဟင္းရည္ေတြထည့္လိုက္ေတာ့ ...."
" Sorry မိေရ ဒီသားႏွစ္ကို ေျပာစရာနည္းနည္းရွိေနလို႔ပါ...."
ေမ သည္ ဟန္မပ်က္စကားေျပာေနေပမယ့္... မ်က္ႏွာေတာ့ မေကာင္းတာမို႔ ... ေအာင္ေလးကပဲ...
" မုန္႔ကဘယ္သူခ်က္ထားတာလဲ... အရမ္းေကာင္းတယ္..."
ဆိုကာ လက္မေထာင္ျပေလေတာ့.... ငယ္ေလးကပါ
" ဘယ္သူျဖစ္ရမလဲ... ေမေပါ့... ေမ... ကိုႀကီးက မိန္းမရေတာ့မွာမို႔ ေမ့လက္ရာေတာင္ မမွတ္မိေတာ့ဘူး..."
ဆိုကာ ဝင့္ေႏွာက္ေလသည္...
ငယ္ေလးသည္ အေမ့ကိုသိပ္ခ်စ္သူမို႔ အေမမ်က္ႏွာမေကာင္းရင္ကို သူ႔မွာေနစရာမရွိသူျဖစ္သည္...
အခုဆိုပိုေတာင္ေနရက္ခက္ေနမွာအမွန္ပင္... အေမ မ်က္ႏွာမေကာင္းတာ သူေၾကာင့္ဆိုေတာ့လဲ...
အခုေတာ့လည္း အပူ႐ုပ္ကိုဟန္လုပ္ကာ ရယ္ရယ္ေမာေမာျဖင့္ အေမ့ကိုစေတာ့ အေမျပံဳးလာေလသည္..
ငယ္ေလးေရ... မခ်စ္သင့္တဲ့သူကိုခ်စ္မိလို႔ ကိုႀကီးတို႔ ငယ္ေလးအေပၚ ရက္စက္သလို ျဖစ္သြားရင္ေတာင္းပန္ပါတယ္... တကယ္ေတာင္းပန္ပါတယ္... ေအာင္ေလမွာ စိတ္မေကာင္းႀကီးစြာျဖစ္ရသည္...
ငယ္ေလးရဲ႕မ်က္ႏွာကို ငယ္ငယ္ကတည္းက တစိမ့္စိမ့္ၾကည့္ ကာ ဘာလိုလဲ ဘာျဖစ္ေနလဲဆိုတာ မေျပာလဲပဲ သိေနသူမို႔... ငယ္ေလး..ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ခံစားေနရလဲသိသည္.... အေမလည္းသိမွာေသခ်ာသည္....
........................................
ကေလးမ်က္ႏွာမေကာင္းဘူး... ႏွာထိပ္ေလးေတြရဲပီး... မ်က္လံုးေလးလဲ အစ္ေနသည္.... ငိုထားတာမ်ားလား... ဘာလို႔လဲကေလးေရ.... ေနာက္ဆို ကိုယ့္အေပၚ မကြက္မဝွက္ပဲ ဆိုးလည္းတိုင္ပင္ ေကာင္းလဲတိုင္ပင္ဖို႔ ေျပာရမည္....
ဒီလူက ကေလးမွာရွိတဲ့ စိတ္ညစ္စရာ... စိတ္ရႈပ္စရာ အကုန္လံုးကို မွ်ေဝခံစားေပးခ်င္တာမို႔... တစ္ေယာက္တည္း က်ိတ္မွိတ္ပီး ခံစားမေနဖို႔လဲေျပာရဦးမည္...
ငိုခ်င္ေနတယ္ဆိုလဲ ကိုယ့္ရင္ခြင္ထဲမွာလာငိုလွည့္ပါ... ဒီလူက အၿမဲတမ္း ကေလးအတြက္ဆို ရင္ခြင္တံခါးဖြင့္ေပးမယ္သူမို႔........
" ေအာ္... ဒါနဲ႔ အက်ႌေတြ ဒီေန႔သြားယူရမွာမလား
Fitting လည္းခ်ရဦးမွာဆိုေတာ့.... အျမန္သြားမွရမယ္
သဘက္ခါ ဆိုမဂၤလာေဆာင္ဆိုေတာ့... AD နဲ႕ မွဴးေလးက ဆိုင္မတူဘူးမလား... ခြဲသြားရမွာေပါ့..."
ေဒၚမိမိသည္... အက်ႌေတြသြားေရြးဖို႔တြက္ တက္တက္ႂကြႂကြေျပာေနေလသည္....
ေမႏွင့္ ကိုႀကီးကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ အကို႔အား အတူတူသြားရမည္ဆိုေသာေၾကာင့္ ျပာယာခတ္သြားရသည္.. ဒါေပမယ့္ မသြားနဲ႔လို႔လဲေျပာမထြက္ပဲျဖစ္ေနၾကတာမို႔....
" ေမ စားလို႔ပီးရင္ သားအတြက္ အက်ႌလိုက္ေရြးေပး"
ဆိုကာ ေခၚထုတ္ရသည္....
အခန္းထဲေရာက္ေတာ့ ေမက ကၽြန္ေတာ့အက်ႌအားထုတ္ေပးေနေလသည္....ကိုႀကီးလဲဝင္လာကာ တံခါးေလာ့ခ်လိုက္ေလသည္... အကိုဝင္လာမွာစိုးလို႔ထင္ပါရဲ႕.....
ကၽြန္ေတာ္ေနာက္ကေန ေမ့အားဖက္ထားလိုက္ပီး...
" စိတ္မပူၾကပါနဲ႔ ေပးပီးသား ကတိကိုတည္ေအာင္ သား ႀကိဳးစားမွာပါ... ေမ တို႔စိတ္ဆင္းရဲရေအာင္ သားမလုပ္ဘူးဆိုတာေလးပဲယံုၾကည္ေပးပါ..."
ေဒၚျဖဴေလးမွာ ေခါင္းတဆက္ဆက္ၿငိမ့္ပီး ျပန္ထြက္လာခဲ့သည္...
" ငယ္ေလး ကားသတိထားေမာင္းေနာ္....."
ဟုမွာကာ ေအာင္းေလးလဲအျပင္ထြက္လာလိုုက္သည္...
........................
ကားေပၚတက္ကာ အက်ႌခ်ဳပ္ဆိုင္ရွိရာသို႔ ႏွစ္ေယာက္သား ထြက္လာခဲ့လိုက္သည္....
ကၽြန္ေတာ္စကားမေျပာဘဲ ေဘးကေန ၿငိမ္ၿငိမ္ေလးလိုက္လာခဲ့သည္.... ကေလးမွာ တစ္ခုခုစိတ္ညစ္စရာရွိတာေနမွာ..... ေမးလဲမေမးခ်င္တာမို႔ ဒီအတိုင္းနႈတ္ဆိတ္ေနမိသည္....
အက်ႌဆိုင္ေရာက္ေတာ့ ဆင္တူေလးခ်ိတ္ထားေသာ အက်ႌေလးအားျမင္ေတာ့ လူက မ်က္ရည္ေဝ့သည္.... ဒီေန႔ပီးရင္... အကိုနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္က လမ္းခြဲရေတာ့မည္... ခ်စ္သူျဖစ္တာ မၾကာေသေပမယ့္ အခ်စ္ဆိုတာမ်ိဳးက လြယ္လြယ္နဲ႔ ေမ့တတ္တဲ့အရာလားဗ်ာ....
သူမ်ားေတြ အတြက္ေတာ့မသိေပမယ့္.... ကၽြန္ေတာ့ အတြက္ကေတာ့ ခက္ခက္ခဲခဲ ဆံုးျဖတ္ပီးမွ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့အခ်စ္မို႔.... ေမ့ပစ္ဖို႔ဆိုတာမလြယ္ကူေလာက္ပါ....
အက်ႌဝတ္စမ္းေတာ့.... ႏွစ္ေယာက္သားၾကည့္ပီးရယ္မိျကသည္.... ဆင္တူေလး.... မသိရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္ မဂၤလာေဆာင္မယ့္အတိုင္းပင္...
အိမ္ကထြက္လာကတည္းက အကိုသည္ ကၽြန္ေတာ့အား လွည့္ၾကည့္ လွည့္ၾကည့္ႏွင့္ပါလာေလသည္.... ကၽြန္ေတာ္မ်က္ႏွာမေကာင္းတာမို႔ အလိုက္တသိ ႏွင့္ေနေနသည္မို႔ ပိုပီးငိုခ်င္လာရသည္....
သူနဲ႔စကားေျပာမိရင္ လူကငိုခ်မိဖို႔ မ်ားေနတာမို႔ ဒီအတိုင္း စကားမေျပာဘဲေနလိုက္မိသည္....
အက်ႌ ဆိုင္ကထြက္ပီး ကန္ေဘာင္ဘက္ေမာင္းလာေတာ့လဲ.... ဘယ္သြားမလဲ တခြန္းမွမေမးပဲ... ကၽြန္ေတာ့ မ်က္ႏွာတစ္ခုပဲၾကည့္ကာလိုက္လာေသာ သူ႔အား ဘယ္လိုအင္အားမ်ိဳးနဲ႔ေျပာထြက္ရမည္နည္း....
မ်က္ခမ္းစပ္မ်ားစပ္လာကာ မ်က္ရည္မက်ေအာင္ ေအာင့္အီးေနရတာမို႔ ကၽြန္ေတာ့ မ်က္ႏွာတစ္ခုလံုးရဲေနမည္မွာ ေသခ်ာေလသည္.....
ကန္ေဘာင္ရဲ႕ ကားပါကင္တေနရာတြင္ကားရပ္လိုက္ေတာ့.... ကၽြန္ေတာ့လက္ေလးအားဆြဲကိုင္ပီး ရင္ခြင္ထဲထည့္ကာ ေျပာလိုက္ေသာ သူ႔စကားေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ့မွာ အသည္းအသန္ငိုေကၽြးမိသည္.....
" ကေလး..... ကေလးဘာေတြျဖစ္ေနလဲကိုယ္မသိဘူး.... ဘာေတြခက္ခဲေနလဲကိုယ္မသိဘူး.... ဒါေပမယ့္ ကိုယ္ကေလ... ကေလးခံစားေနရတာကို မွ်ေဝခံစားေပးခ်င္သူပါ.... ကေလး အဲလိုျဖစ္ေနတာကိုယ့္ေၾကာင့္ဆိုလဲ အားမနာစတမ္း ကိုယ့္ကိုရင္ဖြင့္လို႔ရတယ္....
တိုင္ပင္လို႔ရတယ္..... ကေလးဆံုးျဖတ္ခ်က္အတိုင္း ကိုယ္လက္ခံမွာမို႔လို႔...... ဒါေပမယ့္ တစ္ခုေလးပဲ... ကိုယ္တစ္ခုေလးပဲေတာင္းဆိုပါရေစ.... လမ္းခြဲမယ့္စကားကလြဲရင္ ႀကိဳက္တာေျပာ.... ႀကိဳက္တာလုပ္... ကိုယ္အားလံုးလက္ခံမယ္"
အကိုရယ္.... ေတာင္းပန္ပါတယ္.... ကၽြန္ေတာ့မွာ လမ္းခြဲမယ့္စကားက လြဲရင္ ဘာမွမတတ္ႏိုင္ေတာ့လို႔ပါ
ကၽြန္ေတာ္ အကို႔ရင္ခြင္ထဲက ထြက္လိုက္ပီးေခါင္းေမာ့ကာ သူမ်က္ႏွာၾကည့္ေတာ့.... ေျပာပါဆိုတဲ့အမူအယာျဖင့္ ေမးဆတ္ျပေလသည္...
" အကို.... ကၽြန္ေတာ္တို႔ ကိစၥ ေမနဲ႔ကိုႀကီးသိသြားတယ္.... ေမကေလ ကၽြန္ေတာ့ကို အေျခာက္ဆိုပီး လူေတြလက္ညႈိးထိုးခံရမွာေၾကာက္တယ္တဲ့... သူ႔အတြက္သူမၾကည့္ဘဲ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ၾကည့္ေပးတယ္အကို....
အကိုႀကီးကေတာ့.... ကၽြန္ေတာ္ေပ်ာ္မယ္ဆို မဂၤလာပြဲေတာင္ဖ်က္သိမ္းေပးပါမယ္တဲ့အကို....
သူလက္ထပ္ပီးမွဒီကိစၥေတြ အကိုတို႔ဘက္ကသိသြားရင္ သူၾကားထဲမွာေနရခက္တာမ်ိဳး မျဖစ္ေစခ်င္ဘူးတဲ့အကို...... ကၽြန္ေတာ္ေၾကာင့္ အလဲလဲအပ်ိဳပ်ိဳ ျဖစ္ေနတဲ့ ေမကိုလဲ မၾကည့္ရက္ဘူးအကို..... ကၽြန္ေတာ္တို႔ဇာတ္လမ္းက အခုမွအစပဲရွိေသးတယ္ ေနာက္ဆုတ္ဖို႔အခ်ိန္မီေသးတာမို႔..... ကၽြန္ေတာ္တို႔.... ကၽြန္ေတာ္တို႔ လမ္းခြဲရေအာင္အကို"
မ်က္ရည္မ်ားပိုးပိုးေပါက္ေပါက္က်ကာ.... လြမ္းခြဲစကားေျပာေနေသာ ကေလးငယ္....
" ကေလးရယ္... အရမ္းခံစားေနရမယ္ဆိုတာသိပါတယ္... ကိ္ုယ္တို႔ခ်စ္တာမၾကာေသးေပမယ့္ ကိ္ုယ္ကေလးအေပၚမွာထားတဲ့အခ်စ္က အရမ္းမလြယ္ဘူးဆိုတာယံုေပးပါ..... ကိုယ္ကေလးကို အရမ္းတန္ဖိုးထားျမတ္ႏိုးတယ္.... ခ်စ္တယ္ဆိုတဲ့စကားထက္ေလးနက္တာေတြ ကိုယ္အမ်ားႀကီးေျပာခ်င္တယ္....
လမ္းမခြဲပါရေစနဲ႔လားကေလးရယ္.... အခ်ိန္ယူပီးအေကာင္းဆံုးဘယ္လိုရင္ဆိုင္ရမလဲဆိုတာ စဥ္းစားၾကမယ္ေလ,......"
ကၽြန္ေတာ္သိပါတယ္အကိုရယ္.... ဒါေပမယ့္ ေမ့ကိုကတိေပးခဲ့ပီးပီမို႔....
" ေတာင္းပန္ပါတယ္"
အကိုသည္ ကၽြန္ေတာ့၏ေတာင္းပန္စကားအပီးတြင္ အၾကာႀကီးတိတ္ဆိတ္ေနေလသည္.......
ေခါင္ငံု႔ပီး လက္ႏွစ္ဖက္အားတင္းတင္းဆုပ္ကိုင္ကာ စကားလံုးမ်ားရွာေဖြေနဟန္တူပါသည္....
နာရီဝက္ေလာက္ၾကာေတာ့....
" ကေလး... ကိုယ္လမ္းခြဲေပးမွ ကေလးအတြက္အဆင္ေျပမယ္ဆိုရင္.... ကိုယ့္ကိုထားခဲ့ပါေတာ့....
ကိုယ္ေၾကာင့္ ကေလးဝန္ေတြပိ ျပီး စိတ္ညစ္ေနရတာမ်ိဳးမျဖစ္ေစခ်င္တာမို႔ ကိုယ့္ကို ထားသြားပါ....
ဒါေပမယ့္ ေနာက္ဆံုးအေနနဲ႔ ကေလးကို နမ္းခြင့္ျပဳပါ..."
ကၽြန္ေတာ္ေခါင္းတဆက္ဆက္ၿငိမ့္ျပမိျပီး.... အကိုနမ္းလာမွာကိုေတာင္မေစာင့္ဘဲ ကၽြန္ေတာ္ပဲအရင္ အကို႔အား မက္မက္ေမာေမာနမ္းရႈိက္မိသည္....
ေက်းဇူးတင္ပါတယ္အကို... ကၽြန္ေတာ္ေျပာသမွ်ကို နည္းနည္းမွ် အျပစ္မျမင္ အထြန္႔မတက္ဘဲ ၾကည္ၾကည္ျဖဴျဖဴလက္ခံေပးလို႔.... ပီးေတာ့ အကိုကၽြန္ေတာ့အေပၚ ဘယ္ေလာက္ခ်စ္သလဲဆိုတာ ပိုပီးသိလိုက္ရလို႔.....သူမ်ားေတြကေတာ့ေျပာလိမ့္မည္ လမ္းခြဲပီးရင္ သူဘယ္ေလာက္ခ်စ္တာ သိဖို႔လိုလို႔လားလို႔.... ကၽြန္ေတာ့အတြက္လိုအပ္တယ္အကို... ေရွ႕ဆက္ရမဲ့ေနရက္ေတြမွာ ကၽြန္ေတာ္ေတာင့္ခံႏိုင္ေအာင္လို႔... ငါနဲ႔အကိုက အရမ္းခ်စ္လွ်က္နဲ႔လမ္းခြဲခဲ့ရတယ္ဆိုတာကို မိပိုး ႏွင့္ ဇက္အားႂကြားခ်င္ေသးလို႔.....
ထိုအနမ္းသည္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္အတြက္ေနာက္ဆံုးဆိုတာ သိေနတာမို႔ ႏွစ္ေယာက္သား မလႊတ္တမ္းနမ္းမိၾကသည္.... ကေလး နားရြက္ဖ်ားေလးကေန လည္ပင္းနားအထိ ပြတ္ဆြဲကာနမ္းစုပ္မိသည္.... ကေလးကလဲ လည္ပင္းေလးေမာ့ေပးရွာသည္....
လည္းပင္းအား နမ္းစုပ္ေနတာေတာင္ အားမရဘဲ ကၽြန္ေတာ္သည္ စြပ္က်ယ္ခ်ိဳင္းျပတ္ေလးဝတ္ထားေသာကေလး၏ အက်ႌအားလွန္ကာရင္ဘတ္ေဖြးဖြးအား နမ္းရႈိက္မိသည္... ထိုအျပင္ ဝမ္းဗိုက္သားအားထပ္မံနမ္းစုပ္ရင္း... ကေလး၏ ခ်ယ္ရီသီးေလး ႏွစ္ဖက္အားအငမ္းမရ စုပ္ယူမိသည္.... ကၽြန္ေတာ္သည္ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ကေလးအေပၚ ေနာက္ထပ္ခ်စ္ခြင့္ ပိုင္ဆိုင္ခြင့္မရေတာ့ဘူးဆိုပီးေတြးကာ... မိုက္႐ိုင္းေစာ္ကားေနလဲလို႔... ကေလးရဲ႕ သည္းသံၾကားမွ သတိဝင္လာခဲ့မိသည့္အျဖစ္...
" ကေလး.... Sorry ... ေတာင္းပန္ပါတယ္... ကိုယ္မွားသြားပီ ေတာင္းပန္ပါတယ္..."
ဟုဆိုကာ ယူက်ံဳးမရဟန္ျဖင့္ သူ႕ေခါင္းအား ကားေဘာင္ႏွင့္ တဒိန္းဒိန္းေဆာင့္ေလသည္....
" မဟုတ္ဘူး အကို... အကိုကၽြန္ေတာ့အေပၚဘယ္ေလာက္ခ်စ္လဲဆိုတာကၽြန္ေတာ္သိတယ္... အဲဒါေၾကာင့္ အကို ကၽြန္ေတာ့ကိုသိမ္းပိုက္ပါ... လံုးဝအားမနာပါနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ လိုလိုခ်င္ခ်င္ ကၽြန္ေတာ့ရဲ႕ ပထမဆံုး ဆိုတာေတြေပးခ်င္တာမို႔... သိမ္းပိုက္ပါအကို.."
ကၽြန္ေတာ္ေျပာပီးသည္ ႏွင့္ ကၽြန္ေတာ့ ခႏၶာကိုယ္တြင္ရွိေသာ အဝတ္အစားမ်ားအားဆြဲခၽြတ္ေတာ့ အကိုသည္... အလန္႔တၾကားကားေပၚကဆင္းေျပးကာ...
" ကေလးရယ္ လမ္းခြဲျခင္းမွာ ကိုယ့္ရဲ႕မိုက္႐ိုင္းတဲ့အျပဳအမူေတြေမ့ပစ္ေပးပါ... ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္ေလးမွာ ကိုယ့္ဘက္က မျဖဴစင္ႏိုင္မႈ အေပၚ နားလည္ေပးပါလို႔ ေတာင္ဆိုဖို႔ေတာင္မထိုက္တန္တဲ့ေကာင္ပါ..."
အကို ငိုေလသည္...
" ကိုယ္ေတာင္းပန္ပါတယ္.. ကိုယ္ကေလးအေပၚအဲလိုမ်ိဳးမခ်စ္ခ်င္ပါဘူး... အ႐ိုးသားဆံုးခ်စ္ခ်င္တာမို႔ အခုအခ်ိန္မွာ အဲလိုျဖစ္သြားတာ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ေတာင္ရြံလို႔မဆံုးပါဘူး... ေက်းဇူးျပဳပီးကေလးရယ္.. သိမ္းပိုက္ပါဆိုတဲ့စကားမေျပာပါနဲ႔...."
ဆိုကာ လမ္းေပၚေျပးသြားပီး Taxi တားကာ ကားေပၚတက္သြားေလသည္....
ကၽြန္ေတာ့မွာယူက်ံဳးမရစိတ္ျဖင့္ ရင္ဘတ္ေတြေတာင္ေအာင့္တက္လာရပါသည္.... မ်က္ရည္မ်ားအဆက္မျပတ္က်ကာ ခံရခက္ေနေသာ ရင္ဘတ္ႀကီးအား တဘုန္းဘုန္းျဖင့္ထုမိရင္း... ကားေမာင္းကာ အိမ္သို႔ျပန္ခဲ့ေလသည္....
" ဟယ်ဒီသားအမိတွေ ဘယ်ပျောက်သွားလဲလို့...
သမီး... ဟင်းရည်တွေထည့်လိုက်တော့ ...."
" Sorry မိရေ ဒီသားနှစ်ကို ပြောစရာနည်းနည်းရှိနေလို့ပါ...."
မေ သည် ဟန်မပျက်စကားပြောနေပေမယ့်... မျက်နှာတော့ မကောင်းတာမို့ ... အောင်လေးကပဲ...
" မုန့်ကဘယ်သူချက်ထားတာလဲ... အရမ်းကောင်းတယ်..."
ဆိုကာ လက်မထောင်ပြလေတော့.... ငယ်လေးကပါ
" ဘယ်သူဖြစ်ရမလဲ... မေပေါ့... မေ... ကိုကြီးက မိန်းမရတော့မှာမို့ မေ့လက်ရာတောင် မမှတ်မိတော့ဘူး..."
ဆိုကာ ဝင့်နှောက်လေသည်...
ငယ်လေးသည် အမေ့ကိုသိပ်ချစ်သူမို့ အမေမျက်နှာမကောင်းရင်ကို သူ့မှာနေစရာမရှိသူဖြစ်သည်...
အခုဆိုပိုတောင်နေရက်ခက်နေမှာအမှန်ပင်... အမေ မျက်နှာမကောင်းတာ သူကြောင့်ဆိုတော့လဲ...
အခုတော့လည်း အပူရုပ်ကိုဟန်လုပ်ကာ ရယ်ရယ်မောမောဖြင့် အမေ့ကိုစတော့ အမေပြုံးလာလေသည်..
ငယ်လေးရေ... မချစ်သင့်တဲ့သူကိုချစ်မိလို့ ကိုကြီးတို့ ငယ်လေးအပေါ် ရက်စက်သလို ဖြစ်သွားရင်တောင်းပန်ပါတယ်... တကယ်တောင်းပန်ပါတယ်... အောင်လေမှာ စိတ်မကောင်းကြီးစွာဖြစ်ရသည်...
ငယ်လေးရဲ့မျက်နှာကို ငယ်ငယ်ကတည်းက တစိမ့်စိမ့်ကြည့် ကာ ဘာလိုလဲ ဘာဖြစ်နေလဲဆိုတာ မပြောလဲပဲ သိနေသူမို့... ငယ်လေး..ဘယ်လောက်တောင် ခံစားနေရလဲသိသည်.... အမေလည်းသိမှာသေချာသည်....
........................................
ကလေးမျက်နှာမကောင်းဘူး... နှာထိပ်လေးတွေရဲပီး... မျက်လုံးလေးလဲ အစ်နေသည်.... ငိုထားတာများလား... ဘာလို့လဲကလေးရေ.... နောက်ဆို ကိုယ့်အပေါ် မကွက်မဝှက်ပဲ ဆိုးလည်းတိုင်ပင် ကောင်းလဲတိုင်ပင်ဖို့ ပြောရမည်....
ဒီလူက ကလေးမှာရှိတဲ့ စိတ်ညစ်စရာ... စိတ်ရှုပ်စရာ အကုန်လုံးကို မျှဝေခံစားပေးချင်တာမို့... တစ်ယောက်တည်း ကျိတ်မှိတ်ပီး ခံစားမနေဖို့လဲပြောရဦးမည်...
ငိုချင်နေတယ်ဆိုလဲ ကိုယ့်ရင်ခွင်ထဲမှာလာငိုလှည့်ပါ... ဒီလူက အမြဲတမ်း ကလေးအတွက်ဆို ရင်ခွင်တံခါးဖွင့်ပေးမယ်သူမို့........
" အော်... ဒါနဲ့ အကျႌတွေ ဒီနေ့သွားယူရမှာမလား
Fitting လည်းချရဦးမှာဆိုတော့.... အမြန်သွားမှရမယ်
သဘက်ခါ ဆိုမင်္ဂလာဆောင်ဆိုတော့... AD နဲ့ မှူးလေးက ဆိုင်မတူဘူးမလား... ခွဲသွားရမှာပေါ့..."
ဒေါ်မိမိသည်... အကျႌတွေသွားရွေးဖို့တွက် တက်တက်ကြွကြွပြောနေလေသည်....
မေနှင့် ကိုကြီးကတော့ ကျွန်တော်နှင့် အကို့အား အတူတူသွားရမည်ဆိုသောကြောင့် ပြာယာခတ်သွားရသည်.. ဒါပေမယ့် မသွားနဲ့လို့လဲပြောမထွက်ပဲဖြစ်နေကြတာမို့....
" မေ စားလို့ပီးရင် သားအတွက် အကျႌလိုက်ရွေးပေး"
ဆိုကာ ခေါ်ထုတ်ရသည်....
အခန်းထဲရောက်တော့ မေက ကျွန်တော့အကျႌအားထုတ်ပေးနေလေသည်....ကိုကြီးလဲဝင်လာကာ တံခါးလော့ချလိုက်လေသည်... အကိုဝင်လာမှာစိုးလို့ထင်ပါရဲ့.....
ကျွန်တော်နောက်ကနေ မေ့အားဖက်ထားလိုက်ပီး...
" စိတ်မပူကြပါနဲ့ ပေးပီးသား ကတိကိုတည်အောင် သား ကြိုးစားမှာပါ... မေ တို့စိတ်ဆင်းရဲရအောင် သားမလုပ်ဘူးဆိုတာလေးပဲယုံကြည်ပေးပါ..."
ဒေါ်ဖြူလေးမှာ ခေါင်းတဆက်ဆက်ငြိမ့်ပီး ပြန်ထွက်လာခဲ့သည်...
" ငယ်လေး ကားသတိထားမောင်းနော်....."
ဟုမှာကာ အောင်းလေးလဲအပြင်ထွက်လာလိုုက်သည်...
........................
ကားပေါ်တက်ကာ အကျႌချုပ်ဆိုင်ရှိရာသို့ နှစ်ယောက်သား ထွက်လာခဲ့လိုက်သည်....
ကျွန်တော်စကားမပြောဘဲ ဘေးကနေ ငြိမ်ငြိမ်လေးလိုက်လာခဲ့သည်.... ကလေးမှာ တစ်ခုခုစိတ်ညစ်စရာရှိတာနေမှာ..... မေးလဲမမေးချင်တာမို့ ဒီအတိုင်းနှုတ်ဆိတ်နေမိသည်....
အကျႌဆိုင်ရောက်တော့ ဆင်တူလေးချိတ်ထားသော အကျႌလေးအားမြင်တော့ လူက မျက်ရည်ဝေ့သည်.... ဒီနေ့ပီးရင်... အကိုနဲ့ ကျွန်တော်က လမ်းခွဲရတော့မည်... ချစ်သူဖြစ်တာ မကြာသေပေမယ့် အချစ်ဆိုတာမျိုးက လွယ်လွယ်နဲ့ မေ့တတ်တဲ့အရာလားဗျာ....
သူများတွေ အတွက်တော့မသိပေမယ့်.... ကျွန်တော့ အတွက်ကတော့ ခက်ခက်ခဲခဲ ဆုံးဖြတ်ပီးမှ ဖြစ်ပေါ်လာတဲ့အချစ်မို့.... မေ့ပစ်ဖို့ဆိုတာမလွယ်ကူလောက်ပါ....
အကျႌဝတ်စမ်းတော့.... နှစ်ယောက်သားကြည့်ပီးရယ်မိကြသည်.... ဆင်တူလေး.... မသိရင် ကျွန်တော်တို့ နှစ်ယောက် မင်္ဂလာဆောင်မယ့်အတိုင်းပင်...
အိမ်ကထွက်လာကတည်းက အကိုသည် ကျွန်တော့အား လှည့်ကြည့် လှည့်ကြည့်နှင့်ပါလာလေသည်.... ကျွန်တော်မျက်နှာမကောင်းတာမို့ အလိုက်တသိ နှင့်နေနေသည်မို့ ပိုပီးငိုချင်လာရသည်....
သူနဲ့စကားပြောမိရင် လူကငိုချမိဖို့ များနေတာမို့ ဒီအတိုင်း စကားမပြောဘဲနေလိုက်မိသည်....
အကျႌ ဆိုင်ကထွက်ပီး ကန်ဘောင်ဘက်မောင်းလာတော့လဲ.... ဘယ်သွားမလဲ တခွန်းမှမမေးပဲ... ကျွန်တော့ မျက်နှာတစ်ခုပဲကြည့်ကာလိုက်လာသော သူ့အား ဘယ်လိုအင်အားမျိုးနဲ့ပြောထွက်ရမည်နည်း....
မျက်ခမ်းစပ်များစပ်လာကာ မျက်ရည်မကျအောင် အောင့်အီးနေရတာမို့ ကျွန်တော့ မျက်နှာတစ်ခုလုံးရဲနေမည်မှာ သေချာလေသည်.....
ကန်ဘောင်ရဲ့ ကားပါကင်တနေရာတွင်ကားရပ်လိုက်တော့.... ကျွန်တော့လက်လေးအားဆွဲကိုင်ပီး ရင်ခွင်ထဲထည့်ကာ ပြောလိုက်သော သူ့စကားကြောင့် ကျွန်တော့မှာ အသည်းအသန်ငိုကျွေးမိသည်.....
" ကလေး..... ကလေးဘာတွေဖြစ်နေလဲကိုယ်မသိဘူး.... ဘာတွေခက်ခဲနေလဲကိုယ်မသိဘူး.... ဒါပေမယ့် ကိုယ်ကလေ... ကလေးခံစားနေရတာကို မျှဝေခံစားပေးချင်သူပါ.... ကလေး အဲလိုဖြစ်နေတာကိုယ့်ကြောင့်ဆိုလဲ အားမနာစတမ်း ကိုယ့်ကိုရင်ဖွင့်လို့ရတယ်....
တိုင်ပင်လို့ရတယ်..... ကလေးဆုံးဖြတ်ချက်အတိုင်း ကိုယ်လက်ခံမှာမို့လို့...... ဒါပေမယ့် တစ်ခုလေးပဲ... ကိုယ်တစ်ခုလေးပဲတောင်းဆိုပါရစေ.... လမ်းခွဲမယ့်စကားကလွဲရင် ကြိုက်တာပြော.... ကြိုက်တာလုပ်... ကိုယ်အားလုံးလက်ခံမယ်"
အကိုရယ်.... တောင်းပန်ပါတယ်.... ကျွန်တော့မှာ လမ်းခွဲမယ့်စကားက လွဲရင် ဘာမှမတတ်နိုင်တော့လို့ပါ
ကျွန်တော် အကို့ရင်ခွင်ထဲက ထွက်လိုက်ပီးခေါင်းမော့ကာ သူမျက်နှာကြည့်တော့.... ပြောပါဆိုတဲ့အမူအယာဖြင့် မေးဆတ်ပြလေသည်...
" အကို.... ကျွန်တော်တို့ ကိစ္စ မေနဲ့ကိုကြီးသိသွားတယ်.... မေကလေ ကျွန်တော့ကို အခြောက်ဆိုပီး လူတွေလက်ညှိုးထိုးခံရမှာကြောက်တယ်တဲ့... သူ့အတွက်သူမကြည့်ဘဲ ကျွန်တော့်အတွက်ကြည့်ပေးတယ်အကို....
အကိုကြီးကတော့.... ကျွန်တော်ပျော်မယ်ဆို မင်္ဂလာပွဲတောင်ဖျက်သိမ်းပေးပါမယ်တဲ့အကို....
သူလက်ထပ်ပီးမှဒီကိစ္စတွေ အကိုတို့ဘက်ကသိသွားရင် သူကြားထဲမှာနေရခက်တာမျိုး မဖြစ်စေချင်ဘူးတဲ့အကို...... ကျွန်တော်ကြောင့် အလဲလဲအပျိုပျို ဖြစ်နေတဲ့ မေကိုလဲ မကြည့်ရက်ဘူးအကို..... ကျွန်တော်တို့ဇာတ်လမ်းက အခုမှအစပဲရှိသေးတယ် နောက်ဆုတ်ဖို့အချိန်မီသေးတာမို့..... ကျွန်တော်တို့.... ကျွန်တော်တို့ လမ်းခွဲရအောင်အကို"
မျက်ရည်များပိုးပိုးပေါက်ပေါက်ကျကာ.... လွမ်းခွဲစကားပြောနေသော ကလေးငယ်....
" ကလေးရယ်... အရမ်းခံစားနေရမယ်ဆိုတာသိပါတယ်... ကိုယ်တို့ချစ်တာမကြာသေးပေမယ့် ကိုယ်ကလေးအပေါ်မှာထားတဲ့အချစ်က အရမ်းမလွယ်ဘူးဆိုတာယုံပေးပါ..... ကိုယ်ကလေးကို အရမ်းတန်ဖိုးထားမြတ်နိုးတယ်.... ချစ်တယ်ဆိုတဲ့စကားထက်လေးနက်တာတွေ ကိုယ်အများကြီးပြောချင်တယ်....
လမ်းမခွဲပါရစေနဲ့လားကလေးရယ်.... အချိန်ယူပီးအကောင်းဆုံးဘယ်လိုရင်ဆိုင်ရမလဲဆိုတာ စဉ်းစားကြမယ်လေ,......"
ကျွန်တော်သိပါတယ်အကိုရယ်.... ဒါပေမယ့် မေ့ကိုကတိပေးခဲ့ပီးပီမို့....
" တောင်းပန်ပါတယ်"
အကိုသည် ကျွန်တော့၏တောင်းပန်စကားအပီးတွင် အကြာကြီးတိတ်ဆိတ်နေလေသည်.......
ခေါင်ငုံ့ပီး လက်နှစ်ဖက်အားတင်းတင်းဆုပ်ကိုင်ကာ စကားလုံးများရှာဖွေနေဟန်တူပါသည်....
နာရီဝက်လောက်ကြာတော့....
" ကလေး... ကိုယ်လမ်းခွဲပေးမှ ကလေးအတွက်အဆင်ပြေမယ်ဆိုရင်.... ကိုယ့်ကိုထားခဲ့ပါတော့....
ကိုယ်ကြောင့် ကလေးဝန်တွေပိ ပြီး စိတ်ညစ်နေရတာမျိုးမဖြစ်စေချင်တာမို့ ကိုယ့်ကို ထားသွားပါ....
ဒါပေမယ့် နောက်ဆုံးအနေနဲ့ ကလေးကို နမ်းခွင့်ပြုပါ..."
ကျွန်တော်ခေါင်းတဆက်ဆက်ငြိမ့်ပြမိပြီး.... အကိုနမ်းလာမှာကိုတောင်မစောင့်ဘဲ ကျွန်တော်ပဲအရင် အကို့အား မက်မက်မောမောနမ်းရှိုက်မိသည်....
ကျေးဇူးတင်ပါတယ်အကို... ကျွန်တော်ပြောသမျှကို နည်းနည်းမျှ အပြစ်မမြင် အထွန့်မတက်ဘဲ ကြည်ကြည်ဖြူဖြူလက်ခံပေးလို့.... ပီးတော့ အကိုကျွန်တော့အပေါ် ဘယ်လောက်ချစ်သလဲဆိုတာ ပိုပီးသိလိုက်ရလို့.....သူများတွေကတော့ပြောလိမ့်မည် လမ်းခွဲပီးရင် သူဘယ်လောက်ချစ်တာ သိဖို့လိုလို့လားလို့.... ကျွန်တော့အတွက်လိုအပ်တယ်အကို... ရှေ့ဆက်ရမဲ့နေရက်တွေမှာ ကျွန်တော်တောင့်ခံနိုင်အောင်လို့... ငါနဲ့အကိုက အရမ်းချစ်လျှက်နဲ့လမ်းခွဲခဲ့ရတယ်ဆိုတာကို မိပိုး နှင့် ဇက်အားကြွားချင်သေးလို့.....
ထိုအနမ်းသည် ကျွန်တော်တို့ နှစ်ယောက်အတွက်နောက်ဆုံးဆိုတာ သိနေတာမို့ နှစ်ယောက်သား မလွှတ်တမ်းနမ်းမိကြသည်.... ကလေး နားရွက်ဖျားလေးကနေ လည်ပင်းနားအထိ ပွတ်ဆွဲကာနမ်းစုပ်မိသည်.... ကလေးကလဲ လည်ပင်းလေးမော့ပေးရှာသည်....
လည်းပင်းအား နမ်းစုပ်နေတာတောင် အားမရဘဲ ကျွန်တော်သည် စွပ်ကျယ်ချိုင်းပြတ်လေးဝတ်ထားသောကလေး၏ အကျႌအားလှန်ကာရင်ဘတ်ဖွေးဖွးအား နမ်းရှိုက်မိသည်... ထိုအပြင် ဝမ်းဗိုက်သားအားထပ်မံနမ်းစုပ်ရင်း... ကလေး၏ ချယ်ရီသီးလေး နှစ်ဖက်အားအငမ်းမရ စုပ်ယူမိသည်.... ကျွန်တော်သည် ဘယ်လောက်တောင်ကလေးအပေါ် နောက်ထပ်ချစ်ခွင့် ပိုင်ဆိုင်ခွင့်မရတော့ဘူးဆိုပီးတွေးကာ... မိုက်ရိုင်းစော်ကားနေလဲလို့... ကလေးရဲ့ သည်းသံကြားမှ သတိဝင်လာခဲ့မိသည့်အဖြစ်...
" ကလေး.... Sorry ... တောင်းပန်ပါတယ်... ကိုယ်မှားသွားပီ တောင်းပန်ပါတယ်..."
ဟုဆိုကာ ယူကျုံးမရဟန်ဖြင့် သူ့ခေါင်းအား ကားဘောင်နှင့် တဒိန်းဒိန်းဆောင့်လေသည်....
" မဟုတ်ဘူး အကို... အကိုကျွန်တော့အပေါ်ဘယ်လောက်ချစ်လဲဆိုတာကျွန်တော်သိတယ်... အဲဒါကြောင့် အကို ကျွန်တော့ကိုသိမ်းပိုက်ပါ... လုံးဝအားမနာပါနဲ့ ကျွန်တော်ကိုယ်တိုင် လိုလိုချင်ချင် ကျွန်တော့ရဲ့ ပထမဆုံး ဆိုတာတွေပေးချင်တာမို့... သိမ်းပိုက်ပါအကို.."
ကျွန်တော်ပြောပီးသည် နှင့် ကျွန်တော့ ခန္ဓာကိုယ်တွင်ရှိသော အဝတ်အစားများအားဆွဲချွတ်တော့ အကိုသည်... အလန့်တကြားကားပေါ်ကဆင်းပြေးကာ...
" ကလေးရယ် လမ်းခွဲခြင်းမှာ ကိုယ့်ရဲ့မိုက်ရိုင်းတဲ့အပြုအမူတွေမေ့ပစ်ပေးပါ... နောက်ဆုံးအချိန်လေးမှာ ကိုယ့်ဘက်က မဖြူစင်နိုင်မှု အပေါ် နားလည်ပေးပါလို့ တောင်ဆိုဖို့တောင်မထိုက်တန်တဲ့ကောင်ပါ..."
အကို ငိုလေသည်...
" ကိုယ်တောင်းပန်ပါတယ်.. ကိုယ်ကလေးအပေါ်အဲလိုမျိုးမချစ်ချင်ပါဘူး... အရိုးသားဆုံးချစ်ချင်တာမို့ အခုအချိန်မှာ အဲလိုဖြစ်သွားတာ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ်တောင်ရွံလို့မဆုံးပါဘူး... ကျေးဇူးပြုပီးကလေးရယ်.. သိမ်းပိုက်ပါဆိုတဲ့စကားမပြောပါနဲ့...."
ဆိုကာ လမ်းပေါ်ပြေးသွားပီး Taxi တားကာ ကားပေါ်တက်သွားလေသည်....
ကျွန်တော့မှာယူကျုံးမရစိတ်ဖြင့် ရင်ဘတ်တွေတောင်အောင့်တက်လာရပါသည်.... မျက်ရည်များအဆက်မပြတ်ကျကာ ခံရခက်နေသော ရင်ဘတ်ကြီးအား တဘုန်းဘုန်းဖြင့်ထုမိရင်း... ကားမောင်းကာ အိမ်သို့ပြန်ခဲ့လေသည်....