"က်ေနာ့္ေယာက်္ားအရမ္းမူးေနတယ္လို႔
အသိတစ္ေယာက္ကဖုန္းဆက္ေျပာလို႔
လာျပန္ေခၚတာပါ ဂ႐ုစိုက္ေပးထားတာ
ေက်းဇူးတင္ပါတယ္Choi Minjae shi"
Jungkookကတည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ပင္
အခန္း၀ကေနminjaeကိုလွမ္းႏႈတ္ဆက္သည္။
Jungkookစကားအဆံုးမွminjaeက
ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္နဲ႔လမ္းဖယ္ေပးတယ္။
သူေရာminjaeပါထိတ္လန္႔ၿပီး
ဘာေျပာရမွန္းမသိေၾကာင္ေနတုန္း
Jungkookကအခန္းထဲ၀င္လာျပီး
သူ႔အနားေရာက္လာကာ
ကုတင္ေပၚကသူ႔ကိုဆက္ခနဲေပြ႔ခ်ီလိုက္သည္။
"ခြင့္ျပဳပါဦး Choi Minjae shi"
Minjaeျပန္ေျပာတာေတာင္မေစာင့္ဘဲ
သူ႔ကိုေပြ႔ခ်ီရင္းနဲ႔အခန္းထဲကေန
ေျခလွမ္းၾကဲနဲ႔ထြက္သြားတဲ့jungkook...
သူ႔ကိုလဲ စကားတစ္ခြန္းမွမေျပာေသး
သူကလဲ အလန္႔လြန္ကာအသံမထြက္ႏိုင္
အျပင္ေရာက္တဲ့အထိjungkookရင္ခြင္ထဲမွာ
ၿငိမ္ၿငိမ္သက္သက္နဲ႔သာပါလာသည္။
"ေအးတယ္hyungအေပၚထပ္
ထပ္၀တ္လိုက္ေနာ္"
ကားေပၚေရာက္တာနဲ႔jungkookက
သူ႔ကိုေနရာခ်ေပးၿပီး
အေႏြးထည္ကိုလွမ္းျခံဳေပးတယ္။
Jungkookပံုစံက ဘာမွမေျပာင္းလဲ
အရင္သူ႔ကိုဆက္ဆံေနက်အတိုင္းပင္
ဒ၊ေပမယ့္ သူ႔မ်က္ႏွာကိုေတာ့မၾကည့္...
ခုနကအျဖစ္အပ်က္ေတြအားလံုးေပါင္းကာ
စိတ္႐ွဳပ္တာေရာ ငိုခ်င္တာေရာေပါင္းၿပီး
သူဘာအသံမွမထြက္မိ....
လူကထူပူကာ
ဘယ္လို႐ွင္းျပရလဲမသိေတာ့
ေခါင္းကလဲတစ္ရိပ္ရိပ္နဲ႔ျပန္မူးလာသည္။
အိမ္ေရာက္ေတာ့လဲ
ဘာမွမျဖစ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ကာ
ဘာတစ္ခြန္းမွမေျပာတဲ့ jungkook
ကားေပၚကဆင္းလားၿပီး အိမ္ထဲေရာက္တာနဲ႔
အေပၚထပ္ကအိပ္ခန္းဆီကိုသာ
တန္းတက္သြားသည္။
သူjungkookအေနာက္ကေန
လိုက္တက္လာေပမယ့္ သူ႔ကိုလွည့္မၾကည့္ေပ။
"Goodnight hyung
နားေတာ့ေနာ္"
သူ႔ကိုမ်က္ႏွာမၾကည့္ဘဲႏႈတ္ဆက္ၿပီး
သူ႔အခန္းထဲသူ၀င္ဖို႔လုပ္ေနတဲ့Jungkookကို
သူသည္းမခံႏိုင္ေတာ့...
"Jungkook yaစကားေျပာရေအာင္"
"Hyungပင္ပန္းေနသလို မူးလဲမူးေနတယ္
နားေတာ့ေနာ္ ေျပာစရာရွိရင္
ေနာက္မွေျပာေတာ့"
ေခါင္းမာတဲ့သူ႔ကိုအဲ့လိုလာလုပ္လို႔မရ
မင္းေယာက္်ားကိုအခုလိုအေျခေနနဲ႔
ေတြ႕ထားတာေတာင္ဘာမွမျဖစ္ဘူးလား
ငါကမင္းအတြက္အဲ့ေလာက္ေတာင္
သက္ေရာက္မႈမ႐ွိဘူးလားjeon jungkook...
"မရဘူး အခုေျပာမယ္"
"က်ေနာ္လဲပင္ပန္းေနၿပီhyung
မနက္ျဖန္မွေျပာေတာ့ေနာ္"
မၽက္ႏွာကိုသူ႔ဘက္လွည့္မလာ
ေက်ာခိုင္းထားဆဲ
လက္သီးကိုတင္းတင္းဆုတ္ထားတဲ့
လက္ေတြကတုန္ေနတာကိုေတာ႔သူျမင္ရသည္
အရမ္းေဒ၊သထြက္ေနတာလား...။
"ကြာ႐ွင္းရေအာင္jeon jungkook"
သူဘာေျပာလိုက္မိမွန္းသူမသိ
Jungkookဘယ္လိုျဖစ္မလဲသိခ်င္ေဇာနဲ႔
လြတ္ခနဲထြက္သြားတာ....
တုန္တတ္သြားတဲ့
Jungkookေက်ာျပင္ကိုၾကည့္ရင္း
သူဘာေျပာမိလိုက္လဲဆိုတာကို
အသိျပန္၀င္လာတဲ့အခ်ိန္
သူ႔ရင္ဘက္ထဲက
အသည္းႏွစ္လံုးရဲ႕အစိတ္စိတ္အမႊာမႊာ
ကြဲသြားတဲ့အသံကိုပါၾကားလိုက္မိသလိုပင္....
Jungkookသာလက္ခံလိုက္ရင္....
ဟင္အင္း...အဲ့လို႔မျဖစ္ရဘူး...
အဲ့လိုျဖစ္လို႔မရဘူး.....jeon jungkook
Jungkookသူ႔ကိုမခ်စ္ရင္ေတာင္မွ
သူjungkookကိုမခြဲႏိုင္ေတာ့။
သူမာနေတြႀကီးၿပီးjungkookအနားက
ထြက္သြားဖို႔ဆိုတာလဲမျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ပါ
အခုခ်ိန္မွာသူတကယ္သေဘာေပါက္သြားၿပီ။
Jungkookက ဘာမွျပန္မေျဖ
သူသာ အရမ္းေၾကာက္ရြံၿပီး
အထိတ္တလန္ ့ငိုခ်လိုက္မိသည္။
သူသတိထားမိခ်ိန္မွာ
႐ွိတ္ႀကီးတငင္ငိုေနတဲ့သူ႔ကိုေပြ႔ဖက္ကာ
Jungkook ကတစ္ဖြဖြေတာင္းပန္ေနတယ္။
"ေတာင္းပန္ပါတယ္hyung...
ေတာင္းပန္ပါတယ္hyungရယ္
က်ေနာ္ဘယ္လိုဘဲႀကိဳးစားႀကိဳးစား
Hyungက်ေနာ့္ဆီမွာ
မေပ်ာ္ဘူးႏိုင္ဆိုတာကိုသိပါတယ္
က်ေနာ္အတၱႀကီးတယ္ဆိုတာကိုသိေပမယ့္
ေတာင္းပန္ပ၊ရေစ
က်ေနာ့္အနားကထြက္မသြားပါနဲ႔ေနာ္
ဘယ္လိုမွလက္လြတ္မေပးႏိုင္လို႔ပါ
Hyungစိတ္ခ်မ္းသာဖို႔အတြက္
က်ေနာ္အားလံုးကိုလိုက္ေလ်ာေပးႏိုင္တယ္
ဘာမွမျဖစ္သလိုလဲဟန္ေဆာင္ေပးႏိုင္တယ္
Hyungဘာလုပ္လုပ္အားလံုးခြင့္ျပဳေပးႏိုင္တယ္
အနားကေတာ့ထြက္မသြားပါနဲ႔
မခ်စ္နိုင္ရင္ေတာင္မုန္းေနရင္းေနေပးပါhyung
အနားကေတာ့ထြက္မသြားပါနဲ႔ေနာ္"
ဘုရားေရ....အခုjeon jungkookက
ဘာကိုေျပာခ်င္တာလဲ
အေျခေနကသူေမ်ာ္လင့္ထားတဲ့
အေနအထားမ်ိဳးမဟုတ္
ဘာျဖစ္သြားလဲဆိုတာကို
သူ႔ဦးေႏွာက္ကခ်က္ခ်င္းလိုက္မမွီ.....
Jungkookအသံကတကယ့္ကို
တိုးတိုးတိတ္တိ္တ္ေလး
ဒဏ္ရာရေနတဲ့
သတၱ၀ါေလးတစ္ေကာင္မွာၾကားရတဲ့
နာက်င္မႈမ်ိဳးကစကားသံနဲ႔အတူကပ္ပါလာတယ္။
သူတအံတျသနဲ႔ရင္ခြင္ထဲကေန
ေခါင္းေမာ့ၾကည့္ေတာ့
Jungkookကသူ႔ကိုျပန္ငံုၾကည့္တယ္။
သူအရင္ေပ်ာ္၀င္ခဲ့ရတဲ့
အျကင္နာအျပည္႕နဲ႔အၾကည့္မ်ိဳးနဲ႔
ဘာေဒါသေတြဟန္ေဆာင္မႈေတြမွမပါ
နဖူးေပၚကသူ႔ဆံပင္ေတြကို သပ္ေပးရင္း
သူ႔ကိုႏူးႏူးညံညံျပံဳးျပျပန္တယ္။
ဒါေပမယ့္
ဘယ္ဘက္ပါးျပင္ေပၚက
မ်က္ရည္စီးေခ်ာင္းနဲ႔အတူ
အံတင္းတင္းႀကိတ္ထားတာေၾကာင့္
ေသြးစို႔ေနတဲ့ႏႈတ္ခမ္းေတြကေတာ့
အရမ္းနာက်င္ေနတယ္ဆိုတာ
ေဖာ္ျပေနသလိုပင္....
"မင္းက...မင္းကငါ့ကို...."
သူတအံတျသနဲ႔စကားသံဆက္မထြက္လာ...
မ်က္လံုးေတြ၀ိုင္းစက္ရင္း
သူjungkookကိုၾကည့္ေနမိတယ္
ဘာဆက္ေျပာမရမလဲ သူမသိေတာ့.....။
"ကြာ႐ွင္းမေပးႏိုင္ပါဘူးKim Taehyung"
Jungkookမ်က္ႏွာထားကလံုး၀ကို
ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခိုင္မာေနတဲ့ပံုမ်ိဳး
ေျပာၿပီးတာနဲ႔သူ႔ကိုရင္ခြင္ထဲထည့္ကာ
သူအသက္႐ႈရၾကပ္လာသည္အထိ
တင္းေနေအာင္ဆြဲဖက္ထားတယ္။
"Jungkook...မင္း....
မင္းက.........."
"ခ်စ္တယ္ hyung...အရမ္းခ်စ္တယ္"
Jungkookရဲ႕ဖြင့္ဟ၀န္ခံလိုက္တဲ့စကားေၾကာင့္
သူေခ်ာက္နက္နက္ထဲကို
ျပဳတ္က်သြားသလိုခံစားလိုက္ရတယ္။
ေပ်ာ္တာရယ္ အံျသတာရယ္
၀မ္းနည္းတာရယ္ ခံစားခ်က္အားလံုးေပါင္းကာ
Jungkookရင္ခြင္ထဲမ်က္ႏွာအပ္ၿပီး
သူအင့္ခနဲငိုခ်လိုက္မိ္တယ္။
ေတာင္းပန္ပါတယ္ဆိုတဲ့
စကားေတြဆက္တိုက္ၾကားေနေပမယ့္
သူျပန္မေျပာမိ။
ထားမသြားဖို႔ကိုဘာလို႔ေတာင္းပန္ေနတာလဲ
ဘယ္လိုမွထားမသြားႏိုင္ေအာင္ကို
ငါမင္းကိုခ်စ္မိေနၿပီjeon Jungkook ...
ငါလံုး၀ယံုျကည္သြားတဲ့အထိ
ခ်စ္တယ္ဆိုတာကိုဘဲထပ္ေျပာစမ္းပါ..။
စိတ္ကေတြးေနေပမယ့္ လူကထုတ္မေျပာမိ
Jungkookမ်က္ႏွာကိုလဲမၾကည့္
တစ္ဖြဖြေခ်ာ့ေနေပမယ့္လဲမတိတ္
မ်က္ရည္သုတ္ေပးဖို႔ေခါင္းေမာ့ခိုင္းတာလဲမရ
ေနာက္ဆံုးေတာ့jungkookလဲသူ႔ကို
ဘယ္လိုမွဖယ္ထုတ္လို႔မရတဲ့အဆံုး
ေပြ ့ခ်ီ ရင္းအခန္းထဲသာေခၚလာလိုက္ရတယ္။
အိပ္ယာေပၚေရာက္တဲ့အထိလဲ
jungkookရင္ခြင္ထဲကသူ႔မ်က္ႏွာကိုမဖယ္မိ
အားရေအာင္ငိုၿပီးမွ သူၿငိမ္ေနမိတယ္။
Jungkookကေတာ့ သူ႔နဖူးကိုဖြဖြနမ္းရင္
သူ႔ဆံပင္ေတြကိုသပ္ေပးရင္း သူ႔ကိုေခ်ာ့ေနဆဲ....
"ဘယ္တုန္းကလဲ"
"ဟင္....ဘာကိုလဲhyung"
"ဘယ္တုန္းကမင္းငါ့ကို စခ်စ္သြားတာလဲ"
Jungkookကိုဖက္ကာရင္ခြင္ထဲမ်က္ႏွာအပ္ရင္း
သူေမးလိုက္တယ္။
"ၾကာၿပီ...လြန္ခဲ့တဲ့၃ႏွစ္hyung
က်ေနာ့္ကိုမသိခင္အခ်ိန္ထဲက"
"ဘယ္လို"
"ေတာ္ပါၿပီ ၀န္ခံလက္စနဲ႔အကုန္လံုးကို
အမွန္တိုင္းေျပာျပပါမယ္
အရင္ထဲက appaကhyungနဲ႔က်ေနာ့္ကို
မိတ္ဆက္မေပးခင္ထဲက
hyungကို က်ေနာ္ျမင္ဖူးတယ္
hyungကေတာ့သိလိုက္မွာမဟုတ္ဘူး
ဒါေပမယ့္က်ေနာ္ကျမင္ျမင္ခ်င္းခ်စ္ခဲ့တာ
က်ေနာ့္ထက္သာတဲ့သူေတြ
၀ိုင္း၀ိုင္းလည္ေနတဲ့hyungနားကို
က်ေနာ္ဘယ္လိုမွကပ္လို႔မရခဲ့ဘူး
ဒါေပမယ္ အရမ္းကံေကာင္းခ်င္ေတာ့
Hyungနဲ႔လက္ထပ္ခြင့္ရခဲ့တယ္
ၿပီးေတာ့ သူမ်ားေတြအတင္းေျပာေနက်သလို
appaကအတင္းေပးစားတာမဟုတ္ဘူးhyung
appaအေၾကာင္းလဲhyungသိရဲ႕နဲဲ႔
သူကက်ေနာ္ဘယ္လို
သေဘာထားလဲဘဲေမးတာ
လက္ထပ္ဖို႔ကိုက
က်ေနာ္ကိုတိုင္ကေတာင္းဆိုခဲ့တာ
ၿပီးေတာ့Emonieကိုလဲ
hyungနဲ႔သေဘာတူေပးဖို
က်ေနာ္ဘဲသြားေတာင္းပန္ထားရတာ
Emonieကhyungကို
ေတာ္ရံုလူနဲ႔သေဘာတူပါ့မလားHyungရယ္
သူယံုၾကည္တဲ့အထိ
က်ေနာ္ႀကိဳးစားခဲ့လို႔သာHyungလက္ခံရင္
သူသေဘာတူတယ္ဆိုၿပီးျဖစ္လာတာ
Hyungအတြက္ဘာမွမဟုတ္ေပမယ့္
Hyungကိုလက္ထက္ခြင့္ရဖို႔အတြက္ကို
က်ေနာ္အရမ္းႀကိဳးစားခဲ့ရတာ
ပိုင္ဆိုင္ဖို႔လဲမေမ်ာ္လင့္ပါဘူး
ခုလိုသက္ဆိုင္ခြင့္ရတာနဲ႔ကို
က်ေနာ္ေက်နပ္ေနၿပီးသားပါ
ဘာျဖစ္ျဖစ္ခြင့္ျပဳမွာေပးမွာမို႔လို႔
ကြာ႐ွင္းမယ္ဆိုတာတစ္ခုကိုဘဲမေျပာပါနဲ႔"
သူဘာမွျပန္မေျဖမိဘဲတိတ္ဆိတ္ေနမိသည္။
"ေနာ္လို႔္...hyung"
"အင္း"
"တကယ္ေတာ့ မကြာ႐ွင္းပါဘူး
ငါ့ကိုအဲ့လိုအေျခေနနဲ႔ေတြ႔တာေတာင္
မင္းကဘာမွမျဖစ္သလို ေအးေအးေဆးေဆး
ဘာမွမေျပာဘဲေနေနေတာ့ မင္းစိတ္ဆိုးေအာင္
ဒီလိုဘဲေျပာလိုက္တာ"
Jungkookစကားကိ္ုျပန္ေျဖၿပီး
ရင္ဘက္ထဲမ်က္ႏွာအပ္ကာသူၿငိမ္ေနမိသည္။
ခ်စ္ေနတယ္ဆိုတာသိလိုက္ရလို႔ေပ်ာ္ေပမယ့္
ေသခ်ာေတြးၾကည့္ေတာ့
ေဒါသကထြက္လာျပန္ေရာ...
ဒီလူေတာ့.....
ဒီေလာက္ၾကာေအာင္ခ်စ္ေနရက္နဲ႔
အရင္ထဲကဖြင့္ေျပာရင္
ငါေပ်ာ္ျပီးေသမွာစိုးလို႔လား။
အဲ့ေလာက္ျဖစ္လွ
ငါလဲ၀န္မခံေသးဘူးjeon jungkook
ကိဳယ္ခ်စ္တဲ့သူက
ကိုယ့္ကိုဘယ္လိုသေဘာထားလဲဆိုၿပီး
ေတြးပူေနရတဲ့ ခံစားခ်က္မ်ိဳး
မင္းလဲခဏေတာ့ခံလိုက္ဦး။
ခပ္ညစ္ညစ္ေတြးကာသူဘာမွျပန္မေျပာမိ
ရင္ဘက္ထဲၿငိမ္ေနမိသည္။
"အရမ္းခ်စ္တယ္ Kim Taehyung"
စကားသံအဆံုးမွာႏႈတ္ခမ္းေပၚကို
ပန္းပြင့္ေႁခြသလို ႏူးႏူးညံညံက်လာတဲ့အနမ္းေတြ
အေတာ္ၾကာေအာင္နမ္းၿပီးလို႔
သူအသက္႐ႈဖို႔လိုလာတဲ့အခ်ိန္ေလာက္မွ
Jungkookကသူ႔ကိုလြတ္ေပးသည္။
နီရဲပူထူေနတဲ့မ်က္ႏွာကို၀ွက္ဖို႔အတြက္
Jungkookရင္ဖက္ထဲသာ
သူမ်က္ႏွာအပ္ထားလိုက္သည္။
"Jungkook"
"ဟင္"
"တကယ္ေတာ့ေလ ငါနဲ႔minjaeက
မင္းျမင္သလို ဘာမွမဟုတ္ဘူး
Minjaeကလဲငါ့ရဲ႕ငယ္ငယ္ထဲကBFFပါ
ငါ့လည္ပင္းကဟာေတြကလဲ barမွာေတြ႔တဲ့
လူတစ္ေယာက္ကလုပ္လိုက္တာ
အဲ႔လူနဲ႔ျပသနာေတြတတ္ကုန္လို႔
အိမ္ျပန္ေတာ့မယ္ဆိုၿပီးထြက္လာေနၿပီ....
ငါအန္ခ်လိုက္မိလိုက္တာနဲ႔အကုန္႐ႈပ္ကုန္တာ"
ရင္ဘက္ထဲမ်က္နွာအပ္ရင္းJungkookကို
သူေျပာျပေနမိတယ္။
Jungkookသ၀န္တိုေအာင္choi minjaeကို
အတင္းအပူကပ္ၿပီးခဏခဏတြဲေနကာ
နားညီးခံေနရတာေတြကိုေတာ့သူမေျပာျပေတာ့...
႐ွက္ဖို႔ေကာင္းတယ္ အဲ့ေလာက္ႀကီးေတာ့
မေျပာျပခ်င္ဘူး။
"Jungkook"
"ဟင္"
"မင္းကိုငါမမုန္းဘူးသိလား ဒါေပမယ့္
ငါမင္းကိုခ်စ္လာၿပီး
မင္းနားကထြက္မသြားေအာင္ကို္ေတာ့
မင္းႀကိဳးစားမွရမွာ"
"ဟုတ္ပါၿပီ hyungရယ္"
သူတမင္ကိုညစ္ကာအႏိုင္က်င့္လိုက္သည္။
သူအခုခ်စ္တယ္ေျပာလိုက္ရင္
Jungkookအရမ္းေပ်ာ္သြားမွာကိုသူသိသည္
ဒါေပမယ္႔ဒီရက္ပိုင္းသံသယေတြနဲ႔
သူဘယ္ေလာက္စိတ္ဆင္းရဲေနခဲ့ရတာလဲ
Jeon jungkookကိုခ်က္ခ်င္းႀကီးမေပ်ာ္ေစခ်င္ပါ။
"ၿပီးေတာ့ ငါ့ကိုပိုအလိုလိုက္ပါ
အရင္ကထက္လဲပိုဂ႐ုစိုက္ပါ"
"ဟုတ္ပါၿပီ အကုန္hyungသေဘာ"
ခပ္တိုးတိုးေျဖၿပီးသူ႔နဖူးကို
နမ္းလိုက္တဲ့jungkookႏႈတ္ခမ္းေတြ
ျပံဳးေနတာကိုသူခံစားမိလိုု္က္သည္။
သူjungkookရင္ဖက္ထဲထိုး၀င္ကာ
ႀကိတ္ျပံဳးလိုက္တဲ့သူ႔ႏႈတ္ခမ္းေတြကိုေတာ့
Jungkookသတိမထားမိ။
A/N....love you all💕
"ကျနော့်ယောက်ျား အရမ်းမူးနေတယ်လို့
အသိတစ်ယောက်ကဖုန်းဆက်ပြောလို့
လာပြန်ခေါ်တာပါ ဂရုစိုက်ပေးထားတာ
ကျေးဇူးတင်ပါတယ်Choi Minjae shi"
Jungkookကတည်တည်ငြိမ်ငြိမ်ပင်
အခန်းဝကနေminjaeကိုလှမ်းနှုတ်ဆက်သည်။
Jungkookစကားအဆုံးမှminjaeက
ကြောင်တောင်တောင်နဲ့လမ်းဖယ်ပေးတယ်။
သူရောminjaeပါထိတ်လန့်ပြီး
ဘာပြောရမှန်းမသိကြောင်နေတုန်း
Jungkookကအခန်းထဲဝင်လာပြီး
သူ့အနားရောက်လာကာ
ကုတင်ပေါ်ကသူ့ကိုဆက်ခနဲပွေ့ချီလိုက်သည်။
"ခွင့်ပြုပါဦး Choi Minjae shi"
Minjaeပြန်ပြောတာတောင်မစောင့်ဘဲ
သူ့ကိုပွေ့ချီရင်းနဲ့အခန်းထဲကနေ
ခြေလှမ်းကြဲနဲ့ထွက်သွားတဲ့jungkook...
သူ့ကိုလဲ စကားတစ်ခွန်းမှမပြောသေး
သူကလဲ အလန့်လွန်ကာအသံမထွက်နိုင်
အပြင်ရောက်တဲ့အထိjungkookရင်ခွင်ထဲမှာ
ငြိမ်ငြိမ်သက်သက်နဲ့သာပါလာသည်။
"အေးတယ်hyungအပေါ်ထပ်
ထပ်၀တ်လိုက်နော်"
ကားပေါ်ရောက်တာနဲ့jungkookက
သူ့ကိုနေရာချပေးပြီး
အနွေးထည်ကိုလှမ်းခြုံပေးတယ်။
Jungkookပုံစံက ဘာမှမပြောင်းလဲ
အရင်သူ့ကိုဆက်ဆံနေကျအတိုင်းပင်
ဒ၊ပေမယ့် သူ့မျက်နှာကိုတော့မကြည့်...
ခုနကအဖြစ်အပျက်တွေအားလုံးပေါင်းကာ
စိတ်ရှုပ်တာရော ငိုချင်တာရောပေါင်းပြီး
သူဘာအသံမှမထွက်မိ....လူကထူပူကာ
ဘယ်လိုရှင်းပြရလဲမသိတော့
ခေါင်းကလဲတစ်ရိပ်ရိပ်နဲ့ပြန်မူးလာသည်။
အိမ်ရောက်တော့လဲ
ဘာမှမဖြစ်ချင်ယောင်ဆောင်ကာ
ဘာတစ်ခွန်းမှမပြောတဲ့ jungkook
ကားပေါ်ကဆင်းလားပြီး အိမ်ထဲရောက်တာနဲ့
အပေါ်ထပ်ကအိပ်ခန်းဆီကိုသာ
တန်းတက်သွားသည်။
သူjungkookအနောက်ကနေ
လိုက်တက်လာပေမယ့်
သူ့ကိုလှည့်မကြည့်ပေ။
"Goodnight hyung
နားတော့နော်"
သူ့ကိုမျက်နှာမကြည့်ဘဲနှုတ်ဆက်ပြီး
သူ့အခန်းထဲသူဝင်ဖို့လုပ်နေတဲ့Jungkookကို
သူသည်းမခံနိုင်တော့...
"Jungkook yaစကားပြောရအောင်"
"Hyungပင်ပန်းနေသလို မူးလဲမူးနေတယ်
နားတော့နော် ပြောစရာရှိရင်
နောက်မှပြောတော့"
ခေါင်းမာတဲ့သူ့ကိုအဲ့လိုလာလုပ်လို့မရ
မင်းယောက်ျားကိုအခုလိုအခြေနေနဲ့
တွေ့ထားတာတောင်ဘာမှမဖြစ်ဘူးလား
ငါကမင်းအတွက်အဲ့လောက်တောင်
သက်ရောက်မှုမရှိဘူးလားjeon jungkook...
"မရဘူး အခုပြောမယ်"
"ကျနော်လဲပင်ပန်းနေပြီhyung
မနက်ဖြန်မှပြောတော့နော်"
မျက်နှာကိုသူ့ဘက်လှည့်မလာ..
ကျောခိုင်းထားဆဲ။
လက်သီးကိုတင်းတင်းဆုတ်ထားတဲ့
လက်တွေကတုန်နေတာကိုတော့သူမြင်ရသည်
အရမ်းဒေ၊သထွက်နေတာလား...။
"ကွာရှင်းရအောင်jeon jungkook"
သူဘာပြောလိုက်မိမှန်းသူမသိ
Jungkookဘယ်လိုဖြစ်မလဲသိချင်ဇောနဲ့
လွတ်ခနဲထွက်သွားတာ....
တုန်တတ်သွားတဲ့
Jungkookကျောပြင်ကိုကြည့်ရင်း
သူဘာပြောမိလိုက်လဲဆိုတာကို
အသိပြန်၀င်လာတဲ့အချိန်
သူ့ရင်ဘက်ထဲက
အသည်းနှစ်လုံးရဲ့အစိတ်စိတ်အမွှာမွှာ
ကွဲသွားတဲ့အသံကိုပါကြားလိုက်မိသလိုပင်....
Jungkookသာလက်ခံလိုက်ရင်....
ဟင်အင်း...အဲ့လို့မဖြစ်ရဘူး...
အဲ့လိုဖြစ်လို့မရဘူး.....jeon jungkook
Jungkookသူ့ကိုမချစ်ရင်တောင်မှ
သူjungkookကိုမခွဲနိုင်တော့။
သူမာနတွေကြီးပြီးjungkookအနားက
ထွက်သွားဖို့ဆိုတာလဲမဖြစ်နိုင်တော့ပါ
အခုချိန်မှာသူတကယ်သဘောပေါက်သွားပြီ။
Jungkookက ဘာမှပြန်မဖြေ
သူသာ အရမ်းကြောက်ရွံပြီး
အထိတ်တလန့်ငိုချလိုက်မိသည်။
သူသတိထားမိချိန်မှာ
ရှိတ်ကြီးတငင်ငိုနေတဲ့သူ့ကိုပွေ့ဖက်ကာ
Jungkook ကတစ်ဖွဖွတောင်းပန်နေတယ်။
"တောင်းပန်ပါတယ်hyung...
တောင်းပန်ပါတယ်hyungရယ်
ကျနော်ဘယ်လိုဘဲကြိုးစားကြိုးစား
Hyungကျနော့်ဆီမှာ
မပျော်ဘူးနိုင်ဆိုတာကိုသိပါတယ်
ကျနော်အတ္တကြီးတယ်ဆိုတာကိုသိပေမယ့်
တောင်းပန်ပါရစေ
ကျနော့်အနားကထွက်မသွားပါနဲ့နော်
ဘယ်လိုမှလက်လွတ်မပေးနိုင်လို့ပါ
Hyungစိတ်ချမ်းသာဖို့အတွက်
ကျနော်အားလုံးကိုလိုက်လျောပေးနိုင်တယ်
ဘာမှမဖြစ်သလိုလဲဟန်ဆောင်ပေးနိုင်တယ်
Hyungဘာလုပ်လုပ်အားလုံး
ခွင့်ပြုပေးနိုင်တယ်..
အနားကတော့ထွက်မသွားပါနဲ့
မချစ်နိုင်ရင်တောင်
မုန်းနေရင်းနေပေးပါhyung
အနားကတော့ထွက်မသွားပါနဲ့နော်"
ဘုရားရေ....အခုjeon jungkookက
ဘာကိုပြောချင်တာလဲ
အခြေနေကသူမျော်လင့်ထားတဲ့
အနေအထားမျိုးမဟုတ်
ဘာဖြစ်သွားလဲဆိုတာကို
သူ့ဦးနှောက်ကချက်ချင်းလိုက်မမှီ.....
Jungkookအသံကတကယ့်ကို
တိုးတိုးတိတ်တိတ်လေး။ဒဏ်ရာရနေတဲ့
သတ္တဝါလေးတစ်ကောင်မှာကြားရတဲ့
နာကျင်မှုမျိုးက
စကားသံနဲ့အတူကပ်ပါလာတယ်။
သူတအံတသြနဲ့ရင်ခွင်ထဲကနေ
ခေါင်းမော့ကြည့်တော့
Jungkookကသူ့ကိုပြန်ငုံကြည့်တယ်။
သူအရင်ပျော်၀င်ခဲ့ရတဲ့
အကြင်နာအပြည့်နဲ့အကြည့်မျိုးနဲ့
ဘာဒေါသတွေဟန်ဆောင်မှုတွေမှမပါ
နဖူးပေါ်ကသူ့ဆံပင်တွေကို သပ်ပေးရင်း
သူ့ကိုနူးနူးညံညံပြုံးပြပြန်တယ်။
ဒါပေမယ့်ဘယ်ဘက်ပါးပြင်ပေါ်က
မျက်ရည်စီးချောင်းးနဲ့အတူ
အံတင်းတင်းကြိတ်ထားတာကြောင့်
သွေးစို့နေတဲ့နှုတ်ခမ်းတွေကတော့
အရမ်းနာကျင်နေတယ်ဆိုတာ
ဖော်ပြနေသလိုပင်....
"မင်းက...မင်းကငါ့ကို...."
သူတအံတသြနဲ့စကားသံဆက်မထွက်လာ...
မျက်လုံးတွေဝိုင်းစက်ရင်း
သူjungkookကိုကြည့်နေမိတယ်
ဘာဆက်ပြောမရမလဲ သူမသိတော့.....။
"ကွာရှင်းမပေးနိုင်ပါဘူးKim Taehyung"
Jungkookမျက်နှာထားကလုံးဝကို
ဆုံးဖြတ်ချက်ခိုင်မာနေတဲ့ပုံမျိုး
ပြောပြီးတာနဲ့သူ့ကိုရင်ခွင်ထဲထည့်ကာ
သူအသက်ရှုရကြပ်လာသည်အထိ
တင်းနေအောင်ဆွဲဖက်ထားတယ်။
"Jungkook...မင်းး....
မင်းက.........."
"ချစ်တယ် hyung...အရမ်းချစ်တယ်"
Jungkookရဲ့ဖွင့်ဟဝန်ခံလိုက်တဲ့
စကားကြောင့်သူချောက်နက်နက်ထဲကို
ပြုတ်ကျသွားသလိုခံစားလိုက်ရတယ်။
ပျော်တာရယ် အံသြတာရယ်
၀မ်းနည်းတာရယ်
ခံစားချက်အားလုံးပေါင်းကာ
Jungkookရင်ခွင်ထဲမျက်နှာအပ်ပြီး
သူအင့်ခနဲငိုချလိုက်မိတယ်။
တောင်းပန်ပါတယ်ဆိုတဲ့
စကားတွေဆက်တိုက်ကြားနေပေမယ့်
သူပြန်မပြောမိ။
ထားမသွားဖို့ကိုဘာလို့တောင်းပန်နေတာလဲ
ဘယ်လိုမှထားမသွားနိုင်အောင်ကို
ငါမင်းကိုချစ်မိနေပြီjeon Jungkook ...
ငါလုံးဝယုံကြည်သွားတဲ့အထိ
ချစ်တယ်ဆိုတာကိုဘဲထပ်ပြောစမ်းပါ..။
စိတ်ကတွေးနေပေမယ့် လူကထုတ်မပြောမိ
Jungkookမျက်နှာကိုလဲမကြည့်
တစ်ဖွဖွချော့နေပေမယ့်လဲမတိတ်
မျက်ရည်သုတ်ပေးဖို့ခေါင်းမော့ခိုင်းတာလဲမရ
နောက်ဆုံးတော့jungkookလဲသူ့ကို
ဘယ်လိုမှဖယ်ထုတ်လို့မရတဲ့အဆုံး
ပွေ့ချီ ရင်းအခန်းထဲသာခေါ်လာလိုက်ရတယ်။
အိပ်ယာပေါ်ရောက်တဲ့အထိလဲ
jungkookရင်ခွင်ထဲကသူ့မျက်နှာကိုမဖယ်မိ
အားရအောင်ငိုပြီးမှ သူငြိမ်နေမိတယ်။
Jungkookကတော့ သူ့နဖူးကိုဖွဖွနမ်းရင်
သူ့ဆံပင်တွေကိုသပ်ပေးရင်း
သူ့ကိုချော့နေဆဲ....
"ဘယ်တုန်းကလဲ"
"ဟင်....ဘာကိုလဲhyung"
"ဘယ်တုန်းကမင်းငါ့ကို စချစ်သွားတာလဲ"
Jungkookကိုဖက်ကာ
ရင်ခွင်ထဲမျက်နှာအပ်ရင်းသူမေးလိုက်တယ်။
"ကြာပြီ...လွန်ခဲ့တဲ့၃နှစ်hyung
ကျနော့်ကိုမသိခင်အချိန်ထဲက"
"ဘယ်လို"
"တော်ပါပြီ ၀န်ခံလက်စနဲ့အကုန်လုံးကို
အမှန်တိုင်းပြောပြပါမယ်
အရင်ထဲက appaကhyungနဲ့ကျနော့်ကို
မိတ်ဆက်မပေးခင်ထဲက
hyungကို ကျနော်မြင်ဖူးတယ်
hyungကတော့သိလိုက်မှာမဟုတ်ဘူး
ဒါပေမယ့်ကျနော်ကမြင်မြင်ချင်းချစ်ခဲ့တာ
ကျနော့်ထက်သာတဲ့သူတွေ
ဝိုင်းဝိုင်းလည်နေတဲ့hyungနားကို
ကျနော်ဘယ်လိုမှကပ်လို့မရခဲ့ဘူး
ဒါေပမယ် အရမ်းကံကောင်းချင်တော့
Hyungနဲ့လက်ထပ်ခွင့်ရခဲ့တယ်
ပြီးတော့ သူများတွေအတင်းပြောနေကျသလို
appaကအတင်းပေးစားတာမဟုတ်ဘူးhyung
appaအကြောင်းလဲhyungသိရဲ့နဲဲ့
သူကကျနော်ဘယ်လို
သဘောထားလဲဘဲမေးတာ...
လက်ထပ်ဖို့ကိုက ကျနော်ကိုတိုင်က
တောင်းဆိုခဲ့တာ...ပြီးတော့Emonieကိုလဲ
hyungနဲ့သဘောတူပေးဖို
ကျနော်ဘဲသွားတောင်းပန်ထားရတာ
Emonieကhyungကို
တော်ရုံလူနဲ့သဘောတူပါ့မလားHyungရယ်
သူယုံကြည်တဲ့အထိ
ကျနော်ကြိုးစားခဲ့လို့သာHyungလက်ခံရင်
သူသဘောတူတယ်ဆိုပြီးဖြစ်လာတာ
Hyungအတွက်ဘာမှမဟုတ်ပေမယ့်
Hyungကိုလက်ထက်ခွင့်ရဖို့အတွက်ကို
ကျနော်အရမ်းကြိုးစားခဲ့ရတာ
ပိုင်ဆိုင်ဖို့လဲမမျော်လင့်ပါဘူး
ခုလိုသက်ဆိုင်ခွင့်ရတာနဲ့ကို
ကျနော်ကျေနပ်နေပြီးသားပါ
ဘာဖြစ်ဖြစ်ခွင့်ပြုမှာပေးမှာမို့လို့
ကွာရှင်းမယ်ဆိုတာတစ်ခုကိုဘဲမပြောပါနဲ့"
သူဘာမှပြန်မဖြေမိဘဲတိတ်ဆိတ်နေမိသည်။
"နော်လို့်...hyung"
"အင်း"
"တကယ်တော့ မကွာရှင်းပါဘူး
ငါ့ကိုအဲ့လိုအခြေနေနဲ့တွေ့တာတောင်
မင်းကဘာမှမဖြစ်သလို အေးအေးဆေးဆေး
ဘာမှမပြောဘဲနေနေတော့ မင်းစိတ်ဆိုးအောင်
ဒီလိုဘဲပြောလိုက်တာ"
Jungkookစကားကိုပြန်ဖြေပြီး
ရင်ဘက်ထဲမျက်နှာအပ်ကာသူငြိမ်နေမိသည်။
ချစ်နေတယ်ဆိုတာသိလိုက်ရလို့ပျော်ပေမယ့်
သေချာတွေးကြည့်တော့
ဒေါသကထွက်လာပြန်ရော...။
ဒီလူတော့.....
ဒီလောက်ကြာအောင်ချစ်နေရက်နဲ့
အရင်ထဲကဖွင့်ပြောရင်
ငါပျော်ပြီးသေမှာစိုးလို့လား။
အဲ့လောက်ဖြစ်လှ
ငါလဲဝန်မခံသေးဘူးjeon jungkook
ကိုယ်ချစ်တဲ့သူက
ကိုယ့်ကိုဘယ်လိုသဘောထားလဲဆိုပြီး
တွေးပူနေရတဲ့ ခံစားချက်မျိုး
မင်းလဲခဏတော့ခံလိုက်ဦး။
ခပ်ညစ်ညစ်တွေးကာသူဘာမှပြန်မပြောမိ
ရင်ဘက်ထဲငြိမ်နေမိသည်။
"အရမ်းချစ်တယ် Kim Taehyung"
စကားသံအဆုံးမှာနှုတ်ခမ်းပေါ်ကို
ပန်းပွင့်ခြွေသလို နူးနူးညံညံကျလာတဲ့
အနမ်းတွေ...။
အတော်ကြာအောင်နမ်းပြီးလို့
သူအသက်ရှုဖို့လိုလာတဲ့အချိန်လောက်မှ
Jungkookကသူ့ကိုလွတ်ပေးသည်။
နီရဲပူထူနေတဲ့မျက်နှာကိုဝှက်ဖို့အတွက်
Jungkookရင်ဖက်ထဲသာ
သူမျက်နှာအပ်ထားလိုက်သည်။
"Jungkook"
"ဟင်"
"တကယ်တော့လေ ငါနဲ့minjaeက
မင်းမြင်သလို ဘာမှမဟုတ်ဘူး
Minjaeကလဲငါ့ရဲ့ငယ်ငယ်ထဲကBFFပါ
ငါ့လည်ပင်းကဟာတွေကလဲ barမှာတွေ့တဲ့
လူတစ်ယောက်ကလုပ်လိုက်တာ
အဲ့လူနဲ့ပြသနာတွေတတ်ကုန်လို့
အိမ်ပြန်တော့မယ်ဆိုပြီးထွက်လာနေပြီ....
ငါအန်ချလိုက်မိလိုက်တာနဲ့အကုန်ရှုပ်ကုန်တာ"
ရင်ဘက်ထဲမျက်နှာအပ်ရင်းJungkookကို
သူပြောပြနေမိတယ်။
Jungkookသဝန်တိုအောင်choi minjaeကို
အတင်းအပူကပ်ပြီးခဏခဏတွဲနေကာ
နားညီးခံနေရတာတွေကိုတော့
သူမပြောပြတော့...ရှက်ဖို့ကောင်းတယ်
အဲ့လောက်ကြီးတော့မပြောပြချင်ဘူး။
"Jungkook"
"ဟင်"
"မင်းကိုငါမမုန်းဘူးသိလား ဒါပေမယ့်
ငါမင်းကိုချစ်လာပြီး
မင်းနားကထွက်မသွားအောင်ကိုတော့
မင်းကြိုးစားမှရမှာ"
"ဟုတ်ပါပြီ hyungရယ်"
သူတမင်ကိုညစ်ကာအနိုင်ကျင့်လိုက်သည်။
သူအခုချစ်တယ်ပြောလိုက်ရင်
Jungkookအရမ်းပျော်သွားမှာကိုသူသိသည်
ဒါပေမယ့်ဒီရက်ပိုင်းသံသယတွေနဲ့
သူဘယ်လောက်စိတ်ဆင်းရဲနေခဲ့ရတာလဲ
Jeon jungkookကိုချက်ချင်းကြီးတော့
မပျော်စေချင်ပါ။
"ပြီးတော့ ငါ့ကိုပိုအလိုလိုက်ပါ
အရင်ကထက်လဲပိုဂရုစိုက်ပါ"
"ဟုတ်ပါပြီ အကုန်hyungသဘော"
ခပ်တိုးတိုးဖြေပြီးသူ့နဖူးကို
နမ်းလိုက်တဲ့jungkookနှုတ်ခမ်းတွေ
ပြုံးနေတာကိုသူခံစားမိလိုက်သည်။
သူjungkookရင်ဖက်ထဲတိုးဝင်ကာ
ကြိတ်ပြုံးလိုက်တဲ့သူ့နှုတ်ခမ်းတွေကိုတော့
Jungkookသတိမထားမိ။
A/N....love you all💕