လက္ေပၚလာနားတဲ့ခိုေလးကိုၾကည့္ၿပီး ကိုယ္တိုင္ပင္မသိလိုက္ပါဘဲ သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ခ်လိုက္မိသည္။
ခိုေျခေထာက္မွာခ်ည္ထားတဲ့စာရြက္လိပ္ကေလးကိုျဖဳတ္ယူကာ လာရာလမ္းအတိုင္းခိုေလးကိုျပန္လႊတ္ေပးလိုက္သည္။
ခိုေလးပ်ံသန္းသြားတာကိုၾကည့္ရင္း
အေတြးေတြနဲ႔ေမ်ာေနမိတာ စာေလးကိုအေတာ္နဲ႔ဖြင့္မၾကည့္ျဖစ္...
ဖြင့္မၾကည့္လဲသိႏိုင္ပါတယ္
ဒီစာထဲမွာဘာအမိန္႔ေတြပါမလဲဆိုတာကိုေပါ့...
ယြမ္တိုင္းျပည္ရဲ႕နန္းတြင္းမွာမိဖုရားႏွစ္ပါးဆံုးပါးမႈေၾကာင့္
အေတာ္ေလး႐ႈပ္ေထြးေနၿပီျဖစ္သည္။
သိပ္ခ်စ္ရပါေသာမိဖုရားဆံုးပါးမႈေၾကာင့္ ဧကရာဇ္မွာလဲပူေဆြးမႈေၾကာင့္တိုင္းျပည္ေရးပင္အာရံုမစိုက္ႏိုင္...
အေတာ္ပင္ပူေဆြးေနေသာသားျဖစ္သူေၾကာင့္ မယ္ေတာ္ႀကီးမွာလဲ အိပ္ယာထဲလဲေနေလၿပီ...
မင္းသားႏွစ္ပါးမွာလဲ မယ္ေတာ္ေတြဆံုး႐ွံုးရတာေၾကာင့္ ပူေဆြးမႈေတြဝိုင္းေနေလၿပီျဖစ္သည္။
ဒီအေျခအေနက ဂိုေလ်ာအတြက္အေကာင္းဆံုးေပမို႔
ခမည္းေတာ္ရဲ႕တပ္ေတာ္ေတြ ယြမ္ကိုသိမ္းပုိက္ရန္ခ်ီတက္လာၾကေလၿပီ...
Chanyeol အတြက္ေနာက္ဆံုးအမိန္႔ကိုဒီညပင္လုပ္
ေဆာင္ရေတာ့မည္။
အမိန္႔က မင္းသားႏွစ္ပါးကိုသတ္ပစ္ရန္သာ...
ဒီည...ဒီညဆိုရင္အရာအားလံုးၿပီးဆံုးေတာ့မည္။
ခမည္းေတာ္ရဲ႕အသိမွတ္ျပဳမႈကိုခံရဖို႔အတြက္
သိပ္ခ်စ္ရတဲ့ခ်စ္ရသူကိုသတ္ပစ္သင့္ရဲ႕လား??
ကြၽန္ေတာ္မလုပ္လ်ွင္လဲ Hyun ဖခမည္းေတာ္ရဲ႕လက္မွာေသဆံုးရမွာပင္...
အခုခ်ိန္မွာဘယ္လိုလုပ္သင့္လဲဆိုတာ
ကြၽန္ေတာ္တကယ္ပင္မသိေတာ့ပါ
ရင္ထဲဆို႔နစ္လာမႈေၾကာင့္
အသက္ကိုခပ္ျပင္းျပင္း႐ွဴထုတ္လိုက္မိသည္။
"Yeol...."
ၾကားလိုက္ရတဲ့အသံေသးေသးေလးေၾကာင့္
မ်က္ႏွာထက္အျပံဳးတစ္ခုကအလိုလိုခ်ိတ္ဆြဲလာရသည္။
လွည့္မၾကည့္ရင္ေတာင္သိႏိုင္ပါတယ္
ဒီခ်ိဳသာတဲ့အသံပိုင္႐ွင္ဟာ ခ်စ္ရတဲ့ Hyun အျပင္အျခားသူမ႐ွိ...
ဒီေန႔ေတြ႔မယ္လို႔ Jong Dae ကိုမွာလိုက္တာေၾကာင့္
Hyun ကိုယ္တုိင္ေရာက္လာခဲ့ပံုေပၚသည္။
"အဆင္ေျပရဲ႕လား Yeol...
လြမ္းေနခဲ့တာ"
ရုတ္တရပ္ဆြဲဖက္ခံလိုက္ရတဲ့ခနၶာကိုယ္ေၾကာင့္
မ်က္နွာေပၚ အပူလိႈင္းတစ္ခုျဖတ္ေျပးသြားသလိုပင္
တစ္ပတ္ေလာက္ခြဲေနခဲ့ရတာမို႔ လြမ္းစိတ္ေၾကာင့္
Hyun ကိုတင္းၾကပ္စြာျပန္လည္ဖက္တြယ္မိသည္။
"ကြၽန္ေတာ္လဲလြမ္းေနခဲ့တာ"
"ဒဏ္ရာေတြသက္သာရဲ႕လား?"
ဖက္ထားတာကိုဆြဲခြာရင္း ပုခံုးႏွစ္ဖက္ကိုဆုပ္ကိုင္ကာ
စိုးရိမ္တဲ့မ်က္ဝန္းေလးေတြနဲ႔ေျပာလာတဲ့သူ႔ေၾကာင့္
ျပံဳးလိုက္မိပါ၏။
ကြၽန္ေတာ့္အေပၚသိပ္ဂ႐ုစိုက္လြန္းတဲ့သူပါေလ...
ကြၽန္ေတာ္သိပ္ခ်စ္ရပါေသာ
ကြၽန္ေတာ့္ကိုသိပ္ခ်စ္လြန္းပါေသာ
ထိုလူသားအား
ကြၽန္ေတာ္ဘယ္လိုစိတ္နဲ႔သတ္ႏိုင္မွာတဲ့လဲ...
"သက္သာပါတယ္ Hyun
အေကာင္းပကတိနီးပါးျဖစ္သြားပါၿပီ"
"ေတာ္ေသးတာေပါ့
ကိုယ္ေတာ္ကစုိးရိမ္ေနခဲ့တာ"
"ထိုင္ပါဦး Hyun...
အိမ္ကေတာ့သိပ္မေကာင္းဘူး
ေတာထဲမွာဆိုေတာ့အဆင္ေျပသလုိေနရတာေပါ့"
"မင္းကိုေတြ႔ရရင္ဘဲ ရပါၿပီ...
တစ္ပတ္ေလာက္ေတာင္ခြဲေနခဲ့ရတာ
ၿပီးေတာ့ ကိုယ္ေတာ့္ဆီမွာမင္းကလြဲၿပီးဘယ္သူမွမ႐ွိေတာ့ဘူးေလ....မယ္ေတာ္လဲ...."
"ကြၽန္ေတာ္ၾကားမိပါတယ္ Hyun...
ေတာ္ေတာ္ေလးပင္ပန္းေနမွာဘဲ
အခုလိုအခ်ိန္ Hyun အနားမွာ႐ွိေနမေပးႏိုင္တာ ေတာင္းပန္ပါတယ္"
Hyun စကားကိုျဖတ္ေျပာလိုက္မိသည္။
Hyun ရဲ႕မယ္ေတာ္ကိုကြၽန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္သတ္ပစ္ခဲ့တာမို႔ ထိုအေၾကာင္းၾကားရင္ Hyun ေ႐ွ႕မွာမ်က္ႏွာအမူအရာမပ်က္ခ်င္...
"မင္းကိုကိုယ္ေတာ့္နားမွာထားခ်င္ေပမဲ့
အခုကေတာ့နန္းေတာ္ထဲျပန္ေခၚဖို႔ဆိုတာမျဖစ္ႏိုင္ေသးဘူး
Yeol...တိုင္းျပည္ေရးေတြကလဲတအား႐ႈပ္ေထြးေနတာေၾကာင့္ပါ....ကိုယ္ေတာ့္ကိုနားလည္ေပးမယ္မလား"
"ကြၽန္ေတာ္နားလည္ပါတယ္
လြမ္းရင္လာေတြ႔လို႔ရတာဘဲကို
ၿပီးေတာ့ကြၽန္ေတာ္ကို ဖမ္းဝရမ္းထုတ္ထားတာေလ နန္းေတာ္ထဲဝင္လို႔ဘယ္ျဖစ္ပါ့မလဲ"
ကြၽန္ေတာ့္စကားအဆံုးခပ္ေလးေလးသာ
ေခါင္းၿငိမ့္ျပတဲ့ Hyun...
ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ Hyun အခ်ိန္အေတာ္ၾကာစကားေတြေျပာျဖစ္ခဲ့ၾကသည္။
ေနာက္ဆံုးအတူတူ႐ွိေနရတဲ့အခ်ိန္ပင္ျဖစ္သြားႏိုင္တဲ့
ဒီအခ်ိန္ေလးမွာ အခ်ိဳသာဆံုးေသာအနမ္းေတြကိုပံုေဖာ္ရင္း
အခ်စ္ေတြႏွီးေႏွာခဲ့ၾကသည္။
ဘယ္ႏွႀကိမ္ေျမာက္မွန္းမသိတဲ့အထိ ခ်စ္တင္းေႏွာခဲ့တာေၾကာင့္ ေမာဟိုက္ကာၿပိဳက်လာတဲ့ Hyun ခနၶာကိုယ္ေလးကိုဆြဲဖက္လိုက္ရင္း...
"Hyun ခ်စ္တယ္"
"ကိုယ္ေတာ္လဲမင္းကိုအရမ္းခ်စ္တယ္ Yeol..."
ဘာလို႔မွန္းမသိ Hyun စကားလံုးေတြကေဆြးေျမ့ေနသလိုခံစားေနရတယ္...
ႏႈတ္ဆက္ေနသလိုမ်ိဳး အျပံဳးနဲ႔ေျပာေနတဲ့
Hyun ေၾကာင့္အနည္းငယ္ေတာ့ထိတ္လန္႔ေနမိတာအမွန္...
"Hyun မယ္ေတာ္ဆံုးပါးမႈမဟုတ္ဘဲအျခားစိတ္ညစ္စရာမ်ား႐ွိေသးလို႔လားဟင္?"
"ဘာလို႔အဲ့လိုေမးတာလဲ Yeol"
"Hyun မ်က္ႏွာကဝမ္းနည္းမႈေတြကိုျမင္ေနရလို႔ပါ"
"Hkhkhk"
ကြၽန္ေတာ့္စကားကရယ္စရာမပါဘဲနဲ႔
ခပ္ဟဟရယ္လာတဲ့ Hyun ေၾကာင့္ သူ႔ကိုသာစိုက္ၾကည့္ေနလိုက္မိသည္။
"ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး Yeol....ကိုယ္ေတာ့္ကိုတကယ္ခ်စ္တာလား?"
"ခ်စ္တယ္ဆိုထက္ပိုၿပီး ျမတ္ႏိုးပါတယ္ Hyun"
"ကိုယ္ေတာ္မင္းကိုယံုၾကည္ပါတယ္"
Hyun စကားအဆံုးရင္ထဲစူးနစ္လာတာေၾကာင့္
မ်က္ရည္ပင္ဝဲလာမိသည္။
Hyun သိလား?
Hyun ယံုၾကည္တယ္ဆိုတဲ့ကြၽန္ေတာ္က Hyun ကိုသစၥာေဖာက္ေနမိတာ
Hyun သိလား?
Hyun သိပ္ခ်စ္ပါတယ္ဆိုတဲ့ကြၽန္ေတာ္က Hyun ကိုသတ္ဖို႔ထိစဥ္းစားေနမိတာ
Hyun သိလား?
Hyun အခုလိုခ်စ္ျပေလ ကြၽန္ေတာ္ပိုခံစားရေလဆိုတာကိုေလ
ေက်းဇူးျပဳၿပီးကြၽန္ေတာ့္ကိုမုန္းလိုက္ပါ Hyun...
"ပင္ပန္းေနၿပီ ကိုယ္ေတာ္ဒီညဒီမွာဘဲအိပ္ေတာ့မယ္
မင္းလဲအိပ္ေတာ့ေလ"
"Hyun အဆင္ေျပပါ့မလား?
ဒီေနရာကအရမ္းကိုေဟာင္းႏြမ္းလြန္းပါတယ္"
"မင္း႐ွိေနတာဘဲ ဘယ္ေနရာျဖစ္ျဖစ္ ကိုယ္ေတာ္ေနႏိုင္ပါတယ္"
ကြၽန္ေတာ့္နဖူးထပ္ေရာက္လာတဲ့ ခပ္ေႏြးေႏြးႏႈတ္ခမ္းတစ္စံု..
"အိပ္ေတာ့ေနာ္"
Hyun ရဲ႕ေမွးစင္းသြားတဲ့မ်က္လံုးေလးကုိ အနမ္းတစ္ပြင့္ေႁခြရင္း သူ႔ကိုဖက္ကာအိပ္လိုက္မိသည္။
လုပ္စရာတာဝန္ေတြကိုခဏတာေမ့ထားရင္းေပါ့...
°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•
လေရာင္ေအာက္က တလက္လက္ျဖာထြက္ေနတဲ့
ဓားေရာင္ေၾကာင့္ ဝမ္းနည္းစြာ နာနာက်င္က်င္ျပံဳးလိုက္မိပါ၏။
Baekhyun
Chanyeol ကိုမသကၤာတာေၾကာင့္ ဂိုေလ်ာမွာလႊတ္ထားတဲ့သူလ်ိႈကို Chanyeol အေၾကာင္းစံုစမ္းခိုင္းလိုက္တာ
တခုမက်န္သိလာရသည္။
သူဟာဂိုေလ်ာရဲ႕အေတာ္ဆံုးဓားသမားတဲ့လား??
မထင္မွတ္ထားရေလာက္ေအာင္
သိပ္ခ်စ္ရသူဟာ ဟန္ေဆာင္ေကာင္းလြန္းခဲ့သည္။
ကြၽန္ေတာ့္ကိုခ်စ္တာေရာ ဟန္ေဆာင္ခဲ့တာလားဆိုၿပီး
အေတြးဝင္ခဲ့ေပမဲ့ ခ်က္ခ်င္းထိုအေတြးေတြကိုေမာင္းထုတ္ပစ္မိသည္။
Yeol ကြၽန္ေတာ့္ကိုခ်စ္ေၾကာင္း
ကြၽန္ေတာ့္ထက္ပိုလို႔ဘယ္သူကသိႏိုင္မွာတဲ့လဲ?
Yeol အေၾကာင္းစံုစမ္းခဲ့ရတာေတြထဲ ဝမ္းနည္းစရာေကာင္းစြာ သတင္းတခုသိခဲ့ရသည္။
ဒီည အသတ္ခံရမဲ့သူဟာ ကြၽန္ေတာ္ျဖစ္ေနခဲ့သည္တဲ့ေလ...
သူ႔ခမည္းေတာ္အမိန္႔ကိုမလြန္ဆန္ခဲ့တဲ့ Yeol ကဒီအမိန္႔ကိုေရာလြန္ဆန္မွာတဲ့လား...
တခ်ိန္ေသရမွာမွန္ေပမဲ့ ခ်စ္ရသူလက္ထဲေသရတာပိုလို႔ပင္ အဆင္ေျပမည္ထင္သည္။
ေနာက္ဆံုးအေနနဲ႔ Yeol ကိုစိတ္ႀကိဳက္သိမ္းပိုက္ၿပီး
နန္းေတာ္ထဲထိသူလာသတ္ရင္အဖမ္းခံရမွာစိုးတာေၾကာင့္
သူ႔အိမ္မွာဘဲညအိပ္လိုက္တာ....
သူအဆင္ေျပေအာင္ပါေလ...
မင္းကိုယ္ေတာ့္ကိုခ်စ္တယ္ဆိုတာကိုယံုၾကည္တယ္ Yeol...
မင္းဘာဘဲလုပ္လုပ္ကိုယ္ေတာ္ကခြင့္လႊတ္ေပးၿပီးသားမို႔
ဝမ္းမနည္းပါနဲ႔....
မင္းကိုခ်စ္လြန္းလို႔မင္းလက္ထဲေသရမယ္ဆိုလဲကိုယ္ေတာ္ဝမ္းမနည္းပါဘူး...
လည္ပင္းထပ္ဓားေထာက္ထားတာသိေသာ္လည္း
Baekhyun အိပ္ခ်င္ေယာင္သာေဆာင္ေနမိသည္။
အခ်ိန္အေတာ္ၾကာလႈပ္႐ွားမႈမ႐ွိတဲ့ Yeol ေၾကာင့္
Baekhyun ထထိုင္လိုက္မိသည္။
"Hyun!!"
ကြၽန္ေတာ္႐ုတ္တရပ္ထထိုင္လိုက္လို႔ထင္ပါရဲ႕
အံ့ျသမႈေၾကာင့္ ေကာင္ေလးမ်က္လံုးကအျပဴးသား....
"Hyun ကြၽန္ေတာ္....T~T
ကြၽန္ေတာ္ေတာင္းပန္ပါတယ္"
ခ်က္ခ်င္းကိုဓားကိုပစ္ခ်ၿပီး ဒူးေထာက္ကာေတာင္းပန္စကားဆိုလာတဲ့သူ...
"ဘာအတြက္လဲ Yeol?"
သိသိခ်ည္းနဲ႔ပင္ေမးလိုက္မိပါ၏။
သူ႔ကိုယ္တိုင္ေျပာတာကိုလိုခ်င္မိတာေၾကာင့္...
"Hyun ကို....Hyun ကိုကြၽန္ေတာ္သတ္ဖို႔လုပ္ခဲ့မိတယ္
ဒါေပမဲ့ ကြၽန္ေတာ္လံုးဝမလုပ္ႏိုင္ဘူး Hyun
Hyun သာမ႐ွိရင္ကြၽန္ေတာ္ဆိုတာလဲ႐ွိေတာ့မွာမဟုတ္ဘူး
ကြၽန္ေတာ့္လက္နဲ႔ဘယ္လိုမွ...ဘယ္လိုမွမသတ္ပစ္ႏိုင္ဘူး
T~T"
မ်က္ရည္ေတြစီးက်ကာေျပာေနတဲ့ေကာင္ေလးေၾကာင့္
ျပံဳးလိုက္မိသည္။
ကြၽန္ေတာ္မေျပာဘူးလား Yeol ကြၽန္ေတာ့္ကိုဘယ္ေလာက္ခ်စ္လဲဆိုတာ ကြၽန္ေတာ့္ထက္ပိုၿပီးဘယ္သူကသိႏိုင္မွာလဲလို႔ေလ...
"ကြၽန္ေတာ့္ကိုသတ္လိုက္ပါ Hyun...
ကြၽန္ေတာ္ Hyun အေပၚအျပစ္က်ဴးလြန္တာေတြမ်ားေနပါၿပီ"
ကြၽန္ေတာ့္လက္ထဲဓားထည့္ေပးကာ ထိုစကားအားသူဆို၏။
"ကြၽန္ေတာ္ဝန္ခံပါရေစ
ကြၽန္ေတာ္ကဂိုေလ်ာကလႊတ္လိုက္တဲ့သူလ်ိႈပါ....
Su Bin မယ္မယ္နဲ႔...."
"ေတာ္ေတာ့ Yeol!!
မင္းအေၾကာင္းေတြေရာ
မင္းလုပ္ခဲ့တာေတြေရာ အကုန္ ကိုယ္ေတာ္သိၿပီးၿပီ"
"Nae???!!"
အကုန္သိၿပီးၿပီတဲ့လား?
ဘယ္လိုလုပ္??
"မင္းကိုမသကၤာလို႔စံုစမ္းခိုင္းလိုက္တာ
ဒီေန႔ကိုယ္ေတာ့္ကိုသတ္မဲ့သူကမင္းျဖစ္ေနတယ္ဆိုတာပါသိခဲ့ရတယ္ေလ"
ခပ္ေဆြးေဆြးေျပာလာတဲ့ Hyun
စကားေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္စြံ႔ေနမိၿပီ
သိရက္နဲ႔....သိရက္နဲ႔ဒီမွာညအိပ္တယ္တဲ့လား?
ဘာေတြမ်ားလုပ္ဖို႔ေတြးေနတာလဲ Hyun...
"ကြၽန္ေတာ္သတ္မွာသိရက္နဲ႔ဘာလုိ႔ဒီိမွာအိပ္ရတာလဲ Hyun?"
"ကိုယ္ေတာ္ေသရမယ္ဆိုရင္ေတာင္ မင္းလက္ထဲမွာဘဲေသခ်င္တယ္ Yeol...
မင္းအတြက္အရာအားလံုးအဆင္ေျပေစခ်င္တယ္"
"Hyun T~T"
ကြၽန္ေတာ္ငိုိလိုက္မိသည္။
ကြၽန္ေတာ့္အေပၚသိပ္ခ်စ္လြန္းတဲ့သူ႔အား သတ္ရန္စဥ္းစားမိေသာ ကိုယ့္ကိုကိုုယ္ပင္မုန္းတီးမိသည္။
ဘယ္လိုမ်ားေတြးရက္တာလဲ Park Chanyeol ရယ္
မင္းကအေတာ္ကိုအသိဉာဏ္မဲ့တဲ့သူပါလား
ကိုယ့္အေပၚသိပ္ေကာင္းလြန္းတဲ့သူအေပၚ မင္းမို႔သစၥာေဖာက္ရက္တယ္...
မင္းေသသင့္တာ Park Chanyeol!!
ေသရင္ေတာင္အျပစ္ေတြကေက်ႏိုင္ပါ့မလား?
"ကြၽန္ေတာ့္အျပစ္ေတြကခြင့္လႊတ္ႏိုင္စရာမ႐ွိပါဘူး
ကြၽန္ေတာ့္ကိုသတ္လိုက္ပါေတာ့ Hyun...
ကြၽန္ေတာ္ေတာင္းပန္ပါတယ္
ခြင့္မလႊတ္ပါနဲ႔ "
"ကိုယ္ေတာ္ကဘာလို႔မင္းကိုသတ္ရမွာလဲ Yeol...
အစကတည္းကမင္းကိုအျပစ္မတင္ခဲ့တာမို႔
မင္းမွာအျပစ္မ႐ွိပါဘူး...
မင္းေတာင္ကိုယ္ေတာ့္ကိုမသတ္ႏိုင္ဘူးမလား?
ကိုယ္ေတာ့္ကမင္းကိုဘယ္လိုစိတ္နဲ႔မ်ားသတ္ပစ္ရက္မွာလဲ?"
"Hyun T~T"
ခြင့္မလႊတ္ႏိုင္စရာအျပစ္ႀကီးကိုက်ဴးလြန္ခဲ့မိေပမဲ့
ခ်စ္ရသူကသေဘာထားႀကီးစြာခြင့္လႊတ္ေပးခဲ့သည္။
ဒါေပမဲ့အရာအားလံုးကေနာက္က်ေနၿပီဆို
ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ Hyun...
>>>>>>>>>>>>ခ်စ္ျခင္းဖြဲ႔အလကၤာ<<<<<<<<<
ဇာတ္သိမ္းကိုေတာင္ႏွစ္ပိုင္းခြဲေနရတယ္
လ်ွာ႐ွည္လြန္းပါေသာ ျမတ္ႏိုးေလး 😆
ေနာက္တစ္ပိုင္းမွဇာတ္သိမ္းမယ္ေနာ္
ျမတ္ႏိုးစာေမးပြဲလဲနီးေနတဲ့အျပင္
ဆရာကန္ေတာ့ပြဲမွာကရမွာမို႔ အလုပ္ေတြ႐ႈပ္ေနလို႔
Update ၾကာေနတာခြင့္လႊတ္ပါေနာ္ 😚