Η φύλακας Άγγελος μου

By lyra17kuqi

4.1K 1K 341

Η ιστορία ενός αγοριού, ο οποίος δέχεται εκφοβισμό στο σχολείο, όπως και άλλα παιδιά. Το αγόρι είναι μίσος Κο... More

Κεφάλαιο 1
Κεφάλαιο 2
Κεφάλαιο 3
Κεφάλαιο 4
Κεφάλαιο 5
Κεφάλαιο 6
Κεφάλαιο 7
Κεφάλαιο 8
Κεφάλαιο 9
Κεφάλαιο 10
Κεφάλαιο 11
Κεφάλαιο 12
Κεφάλαιο 13
Κεφάλαιο 14
Κεφάλαιο 15
Κεφάλαιο 16
Κεφάλαιο 17
Κεφάλαιο 18
Κεφάλαιο 20
Κεφάλαιο 21
Κεφάλαιο 22
Κεφάλαιο 23
Κεφάλαιο 24
Κεφάλαιο 25
Κεφάλαιο 26
Κεφάλαιο 27
Κεφάλαιο 28
Κεφάλαιο 29
Κεφάλαιο 30
Κεφάλαιο 31
Κεφάλαιο 32
Κεφάλαιο 33
Κεφάλαιο 34
Κεφάλαιο 35
Κεφάλαιο 36
Κεφάλαιο 37
Κεφάλαιο 38
Κεφάλαιο 39
Κεφάλαιο 40
Κεφάλαιο 41
Κεφάλαιο 42
Κεφάλαιο 43
Κεφάλαιο 44

Κεφάλαιο 19

79 25 0
By lyra17kuqi

Μετά το σχολείο.

Ο σοφέρ ήρθε να πάρει εμένα και την Αγγελική για να μας πάει στο σπίτι της.
Όταν φτάσαμε, μας άνοιξε η Άννα την πόρτα μαζί με μία άλλη κύρια.

Άννα: Δεσποινίς Βασιλοπούλου.... Κύριε Kim. Καλός ήρθατε.

Seo: Γειά σας.

Είπα και έκανα μία υπόκλιση. Η Αγγελική απλός της προσπέρασε και έφυγε βιαστικά. Εγώ την ακολούθησα και μαζί πήγαμε στο δωμάτιο της. Εκεί βρισκόταν ένα τετράγωνο θρανίο με δυο καρέκλες και ένα μικρό πίνακα.

Seo: Γιατί έχεις βάλει ένα πίνακα στο δωμάτιο σου;

Αγγελική: Ήταν η ιδέα της Ρούλας και της Άννας.
Τις είπα να μην βάλουν το πίνακα, αλλά δεν με άκουσαν.... πάλι.

Είπε θυμωμένα και έκατσε στην καρέκλα, ενώ εγώ έκατσα απέναντι της, από την μεριά του πίνακα.

Seo: Σήμερα τι θα έλεγες να κάνουμε μαθηματικά;

Αγγελική: Πφ, καλά ότι πεις.

Seo: Που δυσκολεύεσαι περισσότερο στα μαθητικά;

Αγγελική: Δεν έχω καταλάβει τίποτα από την αρχή της χρονιάς.

Seo: Δεν πειράζει. Ελπίζω τώρα όμως να αρχίσεις να καταλαβαίνεις.

Αγγελική: Αμφιβάλω για αυτό.

Είπε και έκανε ένα smirk.
Ας λέει ότι θέλει όμως εγώ δεν τα παρατάω.

Μετά από 2 ώρες.

Αγγελική: Seo,... δεν είναι δυνατόν να καταλάβω τίποτα. Πώς από όλη αυτήν την πράξη γίνεται να βγάλουμε ένα τέτοιο αποτέλεσμα; Δεν καταλαβαίνω.

Είπε με ένα ζαλισμένο και μπερδεμένο ύφος βλέποντας την πράξη που έχω λύσει τουλάχιστον 5 φορές.

Seo: Θα στο εξηγήσω μια τελευταία φορά. Αλλά θέλω να με προσεχείς και να μην χασμουριέσαι άλλο. Επίσης θα μπορούσες να κοιτάς στο πίνακα και όχι από το παράθυρο.

Αγγελική: Καλααα.

Είπε στεναχωρημένα και έπιασε το στυλό.

Της το ξανά εξήγησα, αλλά αυτή την φορά πιο αργά με πολλά λόγια και κινήσεις.
Της έλυσα την πράξη και περίμενα να βρει μόνη της το αποτέλεσμα. Κάτι γράφει στο τετράδιο της. Μακάρι να είναι το αποτέλεσμα και να είναι σωστό.

Seo: Βρήκες το αποτέλεσμα;

Είπα καθώς την πλησίασα.

Αγγελική: .....

Seo: Τι είναι αυτό;

Είπα και δεν πίστευα στα μάτια μου. Αντί να γράφει έστω ένα αποτέλεσμα, έγραψε ένα ερωτηματικό.

Αγγελική: Ποτέ θα κάνουμε διάλλειμα;

Είπε και τεντώθηκε.

Seo: Διάλλειμα!

Είπα ψύχραιμα και σχεδόν ειρωνικά και λίγο νευριασμένος.

Αγγελική: Πάμε κάτω. Πεινάω.

Είπε και έτρεξε κάτω. Εγώ την ακολούθησα, αλλά σε μια φάση την έχασα και περπατούσα τριγύρω για να βρώ τον τρόπο πως να πάω στην κουζίνα.

Το σπίτι αυτό είναι σαν λαβύρινθος. Έχει τόσες πόρτες, σκάλες, διαδρόμους, δωμάτια ακόμα και ασανσέρ.
Ενώ προχωρούσα, άκουσα μία φωνή να φωνάζει προς την κατεύθυνση μου
<ΧΡΉΣΤΟ>. Και από το πουθενά εμφανίστηκε μία ηλικιωμένη κύρια από πίσω μου και με αγκάλιασε τόσο σφιχτά, που δεν μπορούσα να ανασάνω.
Γύρισα να την κοιτάξω και εκείνη τρόμαξε πέφτοντας κάτω.

Seo: Είσαστε καλά κυρία;

Είπα και της έδωσα το χέρι μου για να σηκωθεί. Εκείνη με κοιτούσε με γουρλωμένα μάτια και κάπως φοβισμένη. Δεν έπαιρνε τα μάτια της από πάνω μου.

??: Ποιος είσαι εσύ;

Είπε και σηκώθηκε μόνη της. Τα μάτια της ακόμα να με κοιτάνε παράξενα.

Seo: Με λένε Kim Seo Jun. Είμαι ένας φίλος της Αγγελικής Βασιλοπούλου.

??: Γειά σου. Εμένα με λένε Αναστασία.
Με συγχωρείς για πριν. Σε πέρασα για άλλο άτομο.

Seo: Δεν πειράζει.
Θα μπορούσατε να μου πείτε για ποιο άτομο;

Αναστασία: Κάποτε ένα αγόρι που....

Αγγελική: Αναστασία!

Φώναξε διακόπτοντας την κυρία να μου πει ποιος ήταν ο Χρήστος.

Αναστασία: Αγγελική παιδί μου, με τρόμαξες.

Είπε και έκανε το σταυρό της. Η Αγγελική μας πλησιάζει και με πιάνει από το χέρι.

Αγγελική: Πάμε στην κουζίνα. Η μαγείρισσα έχει ήδη ετοιμάσει το φαγητό.

Είπε και με τράβηξε απότομα.

Αναστασία: Αγγελική για που το έβαλες. Για έλα εδώ.

Είπε και έχει σταυρωμένα τα χέρια της.

Αγγελική: Τι;

Αναστασία: Φέρνεις επισκέπτες στο σπίτι και δεν μου λες τίποτα;

Αγγελική: Ότι θέλω κάνω.

Αναστασία: Όχι όσο εγώ βρίσκομαι σε αυτό το σπίτι.

Είπε με ένα ειρωνικό χαμόγελο.
Φέρονται και οι δύο πολύ παράξενα. Η Αγγελική τα έχει πάρει στο κρανίο, ενώ η κυρία φαίνεται πως το ευχαριστιέται.

Αναστασία: Πάμε στην κουζίνα.

Είπε και μας έπιασε από τα χέρια, τραβώντας μας προς την κουζίνα.

Όταν φτάσαμε στην κουζίνα, το τραπέζι ήταν στρωμένο και είχε διάφορα φαγητά. Καθίσαμε και οι τρεις για να φάμε. Η Αγγελική δεν έτρωγε, πάρα μόνο έπαιζε με το κουτάλι.

Αναστασία: Αγγελική σταματά να παίζεις και φάε.

Είπε αυστηρά και η Αγγελική την άγριο κοίταξε, αλλά ύστερα άρχισε να τρώει.

Τώρα που το σκέφτομαι, αυτή η κυρία είναι η μόνη σε αυτό το σπίτι που δεν εμφανίζει κανένα σημάδι φόβου για την Αγγελική. Επίσης ούτε δεσποινίς δεν την φωνάζει, όπως οι άλλοι. Έπειτα και αν της φωνάζει και την νευριάζει, η Αγγελική την υπακούει.
Θέλω να μάθω το μυστικό της, μπας και με βοηθήσει να την βελτιώσω στα μαθήματα.
Από τότε που εμφανίστηκε η κυρία, δεν έχω ανταλλάξει κουβέντα με την Αγγελική. Το μόνο που κάνουμε είναι να κοιτάμε ο ένας τον άλλον ή απλός να κοιτάμε αλλού.

Αναστασία: Λοιπόν Seo Jun. Εσύ θα κάνεις ιδιαίτερα μαθήματα στην Αγγελική.

Είπε με σοβαρό ύφος καθώς σκούπισε τα χείλη της.

Seo: Ναι!

Αναστασία: Δηλαδή πιστεύεις πως μπορείς να μάθεις κάτι σε αυτό το τούβλο;

Είπε και κοίταξε με ένα απογευμένο βλέμμα την Αγγελική.

Seo: Δεν είμαι σίγουρος ότι μπορώ να εξηγήσω τα μαθήματα σαν ένας δάσκαλος. Αλλά θα κάνω ότι μπορώ για να βοηθήσω την Αγγελική.

Είπα με αυτοπεποίθηση και τα μάγουλα της Αγγελικής κοκκίνισαν. Η κυρία μου χαμογέλασε πλατιά και με κοιτούσε παράξενα.

Αναστασία: Γιατί θέλεις τόσο πολύ να την βοηθείσεις, αφού ξέρεις ότι ούτε και η ίδια δεν θέλει να την βοηθείσεις;

Είπε έχοντας ακόμα το χαμόγελο στο πρόσωπο της.

Seo: Όταν εγώ βρισκόμουν σε δύσκολες στιγμές.... εκείνη με βοήθησε, αν και ποτέ δεν ζήτησα την βοήθεια της....
Εκείνη ήταν εκεί όταν χρειαζόμουν κάποιον δίπλα μου.
Γι'αυτό θέλω να την βοηθήσω.

Είπα σοβαρός και ένιωθα τους χτύπους της καρδίας μου να χτυπάνε πιο γρήγορα. Εν το μεταξύ η κυρία γέλασε, όχι ειρωνικά, αλλά από ενθουσιασμό.

Αναστασία: Χαίρομαι πολύ που η Αγγελική έχει έναν τόσο καλό φίλο που νοιάζεται για εκείνη, αν και η ίδια δεν το κάνει.
Νομίζω πως είσαι το ιδανικό άτομο που μπορεί να την βοηθείσει.

Είπε και χτύπησε ελαφρά τον ώμο της Αγγελικής, η οποία αν και είχε απομένει σοβαρή, το πρόσωπο της ήταν κατά κόκκινο.

Seo: Με συγχωρείται αλλά πήγε η ώρα για να φύγω.

Αναστασία: Εντάξει!

Seo: Γειά σας κύρια Αναστασία... Τα λέμε αύριο Αγγελική.

Αναστασία: Γειά και μπορείς μιλάς μου στον ενικό.

Αγγελική: Γειά!

Seo: Μην ξεχάσεις να διαβάσεις.

Είπα και της χάιδεψα το κεφάλι.
____________________________

Γειά σας😄

Τι κάνετε παίδες;
Ελπίζω να περνάτε καλά και να σας άρεσε το κεφάλαιο.
Πείτε μου στα σχόλια την γνώμη σας.
Τι εντύπωση σας έκανε η κυρία Αναστασία;😅

Όλα μου πηγαίνουν στραβά εδώ στην Αλβανία.
Δεν αντέχω άλλο να μένω σε χωριό.😩
Θέλω να επιστρέψω σπίτι μου, στην Ελλάδα. Εκεί που όλα ήταν φυσιολογικά.😢

Πάλι καλά που ο μπαμπάς θα έρθει σε κάνα δυο μέρες και σύντομα θα επιστρέψω😊

Τσάγια❤

Continue Reading

You'll Also Like

56.4K 1.4K 37
ΠΡΟΣΟΧΗ ΕΡΩΤΙΚΟ ΠΕΡΙΕΧΌΜΕΝΟ 🔞 Όταν ήρθα στην Αθήνα για σπουδές πίστευα ότι θα ανακαλύψω μόνο νέα μέρη και νέους ανθρώπους...αυτό που ανακάλυψα όμως...
4.4K 197 19
Μια παρέα κοριτσιών είναι στην ίδια τάξη με τα "κουλ" αγόρια του σχολείου. Τα αγόρια και τα κορίτσια έχουν πολύ μίσος μεταξύ τους. Το πιο πολύ μίσος...
7.7K 1.6K 16
Και όταν η καταιγίδα θα έχει περάσει, δεν θα θυμάσαι πώς τα κατάφερες ή πώς επιβίωσες. Δεν θα είσαι καν σίγουρος εάν η καταιγίδα όντως τελείωσε...
141K 5.7K 49
"Τι?" ρωταω χαμενη "Συγνώμη..."μου απαντάει μετανιωμενος "Δεν σε ξέρω πλέον" λέω με απεχθεια "Ίσως όχι εμένα...αλλα αυτόν ναι" λεει και κάνει στην ακ...