My confession gone wrong.
I hope I can turn back the time... The time that you was happy with me and not with anyone else.
The time that I'm the one who will hug you everytime that you are stress.
The time that I'm on your side to be pasaway and makulit to you.
That should be me who was talking with you all night.
Having breakfast, Lunch and Dinner.
You and I always have a time for each other, movie date, roadtrip that we go anywhere we loved to.
But now, It's not me anymore.
Akala ko pwede na baka may pag asa, but I was wrong.
I take the risk then I need to face the consequences.
Naiintindihan ko kung bakit ganyan ka, naiwas.
Simula nung gabing yon, It all changed.
I hope that I can turn back that night, para sana hindi nalang ako nagconfess sayo ng nararamdaman ko.
Ansakit ng iwasan mo ako, mawala ka pa kaya sa buhay ko?
Sana hindi nalang ako nagselos para hindi sana iyon nangyari.
Sana nilugar ko ang pagseselos ko.
Sana inintindi nalang kita.
Andami kong sana pero wala na nangyari na.
Kung ako lang sana si Mateo Do.
"Gusto Kita" paguulit ko.
Nakita ko siyang napayuko, The game is over.
"Gusto kita, kaya ako masyadong overprotective sayo. Gusto kita, kaya lagi akong may concern sa mga ginagawa mo. Gusto kita, kaya gusto ko lagi mo kong inaupdate kung nasaan ka. Gusto kita, kaya nagiba ang buhay ko simula ng dumating ka. Gusto kita, kaya ayokong may mga lumalapit sayo na lalaki. Gusto kita, kaya I have so much effort for you. Gusto kita, kaya ayokong sumaya ka kasama ng iba. Gusto kita, kaya nagseselos ako tuwing magkasama kayong dalawa ni Marci, at masaya ka dahil sa kanya" mabagal kong sabi dito.
"T-tingin mo gawain pa yon ng mag-bestfriend lang?" sabi ko with my shaky voice.
Nananatili pa rin siyang nakayuko at umiiyak at hindi siya makapagsalita.
"Alam kong risky to na pwedeng mawala ang lahat ng pinagsamahan natin, pero anong magagawa ko? Hindi ko na kaya ang nararamdaman ko, I don't know how to handle this anymore" napahilamos nalang ako ng mukha ko.
Pinilit kong tumahan ang mga luha ko. Pero lahat ata ng luhang naipon sa mata ko ay hindi pa nauubos.
"B-Bea" sabi nito saka tumingin na sakin.
"Alam ko na Jho, Sorry kung minahal kita kahit hindi dapat. Sorry kung n-napagod ka dahil sakin" mabagal kong sabi dito habng natulo pa din ang mga luha ko.
"Bea Sorry----" I cut her off.
Advance ako magisip kaya ayoko ng magsalita siya. Mas masasaktan lang ako.
"Okey lang Jho, Sorry sa nalaman mo. Naiintindihan ko kung iiwasan mo ako. Salamat sa mga oras na sinayang mo sakin, It's a treasure for me. Sorry din sa abala, p-pwede ka ng umalis, paki-lock nalang yung pinto" I said saka pinunasan ko ang mga luha ko.
Tumayo siya at tumingin sakin. "B-bea.." kita ko na napaiyak siya.
Siguro naawa siya sakin.
"Okay lang ako, Jho. Magiging okay din ako" I paused. "hindi lang sa ngayon.." I bitterly smiled at her while my tears starting to fall again.
Nabalik ako sa reality ng biglang may kumatok sa pintuan ko. Hindi ko namalayan na umiiyak nanaman pala ako.
Kailan kaya ako mapapagod umiyak?
Ambilis lumipas ang panahon, andami ring nagbago sa buhay ko. Back to my previous world again I guess.
Yung nagliwanag ng mundo ko, biglang nanghina. Nawalan ata ng battery.
Hindi na ako nagdodorm, ayokong maging mahirap to sakin at sa kanya din. Hindi naman ako manhid para hindi maramdaman na iniiwasan niya ako.
Buti pa si Yrenea at Deanna kahit nagbreak, nagkabalikan ulit. Sana lahat nagccomeback :(
Kinabukasan nung araw na nagaway sila sa cafeteria, nakipagbreak si Yrenea. Siguro dala rin ng stress at pagod.
Pero humingi ng tawad si Deanna, lahat ginawa niya mapatawad lang siya ni Yrenea.
Sana pwede kong suyuin si Jhoana, sana nagaway nalang kami hindi yung ganto.
Nawala na lahat. Minsan pala hindi worth to take the risk.
Kailangan pala talaga na pinagiisipan ng mabuti. Pero wala nandito na eh may magagawa pa ba ako?
Paano ba baguhin ang tadhana?
Akala ko masaya na ako palagi, pero eto ako nasa moving on stage kahit hindi naging kami.
Mabilis lumipas ang panahon Isang panalo nalang pasok na kami sa finals.
Narealize ko din na ang tagal tagal ko na palang nagmumove on. Hayst. I got this.
Masyado akong nasanay na nanjan siya sa tabi ko, mahirap magadjust.
I think masaya naman siya ngayon, para kaming Strangers with some memories.
Kapag nasa court we act like normal, kapag nakakapoints tapos magyayakapan ang team. Kapag training si Kat, Kat Tolentino na ang partner ko.
Ayoko ng gawing komplikado ang lahat, ayokong maging mahirap sa kanya to. Kaya Umalis ako ng dorm, papasok kapag may class at training sabay uwi sa bahay at magkulong.
"Isabel! Nandito si Deanna" sigaw naman ni Mommy.
Ano nanamang ginagawa ng mokong na yon dito?
"Teka lang, Mom" I replied.
Nagayos ako ng sarili ko bago ako pumunta ng pintuan para buksan.
"Oh? Napapunta ka dito?" sabi ko dito pagbukas ng pintuan.
"Dinadalaw ka" sabi nito saka pumasok at nilapag ang dala niyang pagkain sa table ko at umupo sa upuan.
Umupo ako sa edge ng kama ko "Wala naman akong sakit"
Napailing iling naman ito. "Masakit ang puso mo, I know."
"How did you know?"
Simula ng gabing yon, naging mailap ako. Wala naman ako kahit isnag pinagsabihan na nangyari samin ni Jhoana, bukod sa parents ko.
You know, Parents knows best.
"Syempre tsismosa ko" she said and laughed a bit.
Sinamaan ko naman ito ng tingin. "Joke lang, It's too obvious kaya. Kung sila mapapaniwala mo sa mga reasons mo kami ng jowa ko hindi" Tsk.
Napapikit ako ng mariin. "Deanns, ang sakit" saka unti unting tumulo ang mga luha ko.
Lumapit naman siya sakin at niyakap ako sabay hagod ng likod ko "Okey lang yan Da, Ilabas mo lang."
"A-ng tagal na pero hindi pa din ako makarecover" Sabi ko while nahikbi.
"It takes time, Da. Time heals. Masyado ka sigurong nasaktan tapos nasira pa yung friendship niyo"
My confession ruined us.
"Hindi ko kayang mawala siya sa buhay ko, Deanns"
"Nasasabi mo lang yan kasi nasanay ka na na laging nasa tabi mo siya, na lagi siyang nanjan para sayo" she paused in a moment and she break the hug. "Masyado kayong naging close together, parang mas magjowa nga kayo kaysa samin. Pero nagtataka nga din ako, sa kinikilos naman ni Mamu parang mutual eh, siguro natakot lang siya at ayaw niyang pangunahan ang nararamdaman niya. Give her time to know her feelings more, Da." sabi nito sabay tap ng shoulder ko.
"Sana nga, Deanns" I wiped my tears.
Siguro kahit friendship lang namin ang bumalik, oo hindi maibabalik sa dati talaga pero sana maging magkaibigan pa din kami.
Siguro hindi na din ako aasa sa mga sinasabi nila, I realize something kung saan kami tatagal.
It's time na talaga para magmove-on.
"Pumayat ka Da, alagaan mo naman yung sarili mo. Hindi para sa kanya kundi para sa sayo. Tsaka you think matutuwa si Mamu kung pinapabayaan mo ang sarili mo?" I just nodded.
Waka akong gana.
"Tara labas tayo! Ayan ka nanaman natatakot ka nanaman sa araw!" natatawang sabi nito.
"Magpapahinga ako" walang emosyong sabi ko dito.
"Ilang araw ka ng nagpapahinga, Da" she smirked.
"Hindi pa nga-------" naputol ang sasabihin ko ng may biglang pumasok sa room ko.
Wow walang katok katok? 😒
"Babe!" tumayo ito at yumakap kay Yrenea saka she kissed Yrenea's cheeks. "Kala ko hindi ka na makakasunod?"
"Free cut naman class ko, tsaka Isabel needs me now" she look at me.
"I don't need anyone" 😐
"Really? Huh?" Lumapit naman siya sakin. "C'mon" She opened her two arms wide and waiting me to hug her.
Napapikit ako ng mariin, siguro ngayon ko na ibubuhos to.
Unti unti nanamang tumulo ang mga luha ko. Bakit hindi siya maubos ubos?
Strong ako eh, pero bakit ganto? :(
Lumapit ako kay Yrenea at niyakap siya. Napailing nalang ito. "Kahit kailan talaga, Ang iyakin mo pa din"
Tinapik naman ni Deanns ang shoulder ko. "Nandito lang kami for you always"
Salamat dahil may mga kaibigan akong nakakaintindi sa akin.
"Okey lang yan Isabel, nagmamahal ka lang naman" tugon nito.
"Tara inom!" sabat nito kaya nahampas agad siya ni Yrenea.
Napailing nalang ako sa kanilang dalawa, hindi na nagbago.
I break the hug saka ko inayos ang sarili ko.
"Hindi pa nga nakain, inom ka na agad. Mamaya na kapag tapos na kumain" nashookt naman si Deanna.
Like her face is hindi makapaniwala.
"Babe! Papayagan mo ko uminom?" Hindi makapaniwalang tanong nito.
I chuckles. "Oo, sabayan ko pa kayong dalawa"
"Iinom ka?" I asked.
"Oo, para sayo. Ang tunay na magkaibigan, kumukunsinte este nagdadamayan"
Napangiti naman ako sa sinabi niya, kahit kailan talaga to. Nahahawa na ata sa Jowa niya.
"Pero hindi mo ako kaibigan?" Deanna pouted.
"Si Isabel ka ba?" she rolled her eyes.
Napakamot naman ito ng ulo niya. "Sabi ko nga hindi" she paused. "pero yieeeee ngumiti si Dada, magpapasambo ako!" masiglang sabi nito.
Nabatukan ko naman siya ng wala sa oras.
"Akala mo talaga Deanna, tara na kain tayo" Yrenea.
Pumunta kaming tatlo sa table ko saka umupo.
"Pano to? Dalawa lang?" Deanns asked.
"Share tayo" Yrenea.
Kumain na ako ng pagkain ko, kasi kahit papaano ginanahan akong kumain.
Habang nakain nagkwekwentuhan lang silang dalawa paminsan minsan dinadamay nila ako pero tanging tango lang ang sagot ko dito.
"Punta tayong D' Heaven's?" sabi nito kaya napatingin ako kay Yrenea.
Siya pa talaga nagyayaya ngayon.
"Babe! Wag mo sabihing kukunsintihin mo talaga kami?" Deanns.
"Tangeks! Nandon ang squad. Nagyayaya din si Ate Nic. Siguro naramdamang broken si Isabel" natatawang saad nito
Tumingin naman sakin si Deanns. "G ka, Da?"
"Kapag humindi ako, hindi niyo ako pipilitin? I asked.
Nagkaginginan naman silang dalawa. "Hindi" sabay nitong sagot.
"Sasama ka pa rin samin kahit anong desisyon mo" Yrenea chuckled.
I rolled my eyes "So, Bakit tinanong niyo pa ako?"
Yrenea chuckles "Wala lang trip ka lang namin pagsalitain"
"Daig mo pa kasi Pipe" Deanns giggles.
-----
@D' Heaven's
"Kamusta Bei-bei namin?" medyo sigaw nitong sabi para madinig ko.
"Ayos lang naman Ate Nic, nahinga pa" sagot ko dito saka ako umupo sa tabi niya.
"Hindi Okey yan Ate Nic!" natatawang sigaw ni Deanna.
-_-
Ate nic chuckled. "Ano nanamang nangyari sayo?"
"Wala" sabi ko saka kumuha ng Beer.
"Tch. Wala pero yung mukha mo hindi mapinta" napailing nalang naman ito.
"Nandito tayo para magsaya hindi para i-interrogate ako" sabi ko saka ulit uminom.
"Ow, I guess! Hinay hinay sa pag inom Bei, masyado pang maaga!"
Ganon rin naman malalasing din naman.
Tumayo ako at sumigaw "Whooooo! Cheers!" tumayo din naman sila at nakisigaw.
I give this night for myself's happiness!
Uminom kami ng uminom, medyo tipsy na ako pero nasa wisyo pa. Hindi katulad nung iba kong kasamang bagsak na talaga.
Pati si Yrenea, nakiinom na din. Dadamayan niya daw kasi ako. Nagkwentuhan, naglokohan.
Ilang saglit pa ay nagkayayaan na sila sa Dance floor para sumayaw at humanap daw ng chix. Pero hindi ako sumama sa kanila at yumuko nalang kasi nahihilo na ako.
Kasama kong hindi sumama yung magjowa tsaka si Kaf. Uminom pa rin kaming apat kahit na wala na kami sa katinuan.
Kumuha ulit ako ng beer saka ininom. Alam kong nasa tama pa din akong pagiisip kaya hindi ako nagkakamali na may umupo sa lap ko na babae.
"Hi Papi" saka niya ako parang inamoy amoy.
"H-hello miss" bati ko dito kahit na nahihirapan na akong magsalita.
Nakapikit na ako sa sobrang kalasingan medyo hindi ko na mamulat kaya napayuko na lang ako.
"Huy huy! Alis ka dyan" narinig kong taboy na sabi ni Deanna habang nakasiksik sa leeg ni Yrenea.
"Wag! Wag! Hayaan mo yan, nandito tayo para magsaya at makalimot! Cheers!" masiglang sabi nito saka tinaas ang hawak niyang beer.
Pinulupot niya ang mga kamay niya sa leeg ko. "Tara sa Dance floor, Papi" yaya nito pero alam ko na ang mga gawain ng mga ganto.
"Hindi siya sasama Miss, alis ka na dyan" Rinig kong pagpapaalis nito.
Hindi ko mamulat ang mga mata ko para matignan kung sino yon.
"Teka, sino ba tong babaeng to, Papi?" tanong nito habang hinihimas himas ang braso ko.
Inangat ko ang ulo ko pero hindi ko pa rin makita kung sino yon.
"Miss! Alis na!" pagtitimping sabi nito.
"Miss! Ayaw mo ah" sabi nito at hinila ang braso ng babaeng nakapulupot sakin.
Ang naramdaman ko nalang naman ay wala na yung babaeng nakaupo sa lap ko.
"Ikaw talaga! Inom ng inom hindi mo naman pala kaya" sabi nito saka hinawakan ang dalawang pisnge ko.
Sinubukan kong imulat ang mga mata ko, at naaninag ko ang mukha ng babaeng pinakamamahal ko.
"Jhoana"
🌼🌼🌼
Salamat sa mga nagbabasa pa din nento HAHAHAHA kahit na.... char NEVER SHALL WE SINK!!!!!!!!!!!!!!!! JHOBEA HANGGANG MAMATAY!!!!!! HAHHAHAA
Vote and comment would be fully appreciated! Thank you for reading mga kabayan! 💙
-🌈