Ellis pov.
Isang buwan.
Isang buwan na Simula nang nangyari ang auction. At magkita kami muli ni mommy. Nakakalungkot lang isipin na wala siyang maalala tungkol sa kanyang sarili.
Kakagising lamang niya sa mahabang taong pagkacomatose. Masakit para sakin makitang ganito siya. Alam kong ganito Rin ang mararamdaman ni kuya Gabriel pag makita niya si mommy Na ganito.
Gayunpaman ay masaya Na Rin ako dahil buhay siya. Kahit di niya ako maalala ay ayos Na sakin ang importante ay narito siya kasama ko.
Hindi Rin magtagal ay magkakasama na Rin kaming Tatlo as family.
" Mom " malumanay kong sambit kasabay nun ang paghawak ko sakanyang kamay.
Mabilis dumapo ang kanyang nalilitong tingin sa kamay kong nakahawak sakanyang kamay. Ngunit, walang nagbago sa kalmado niyang expression.
At nilakbay ang kanyang mata para salubungin ang aking naluluhang titig sakanya. Ayaw Kong umiyak dahil ayaw Kong ipakita sakanya na mahina ako dahil kailangan niya ng malakas Na masasandalan sa ngayon.
She never tried to speak even to utter a single word. Kaya Di ko malaman kung ano ba ang nasa isipan niya.
" Mom. " Pagulit ko. " Dad had already passed away for saving me, he always do risk he's life for saving me from them. And you know what mom, the times I feel hopeless and getting tired for living all by myself I honestly want to end up my life too. Knowing you and dad already left me. " Di ko maiwasang Di malungkot sa sinabi ko. And she sternly stare at me like she understands what am I saying.
" Then, suddenly I met him mom. Kuya Gabriel I didn't knew that he was my brother before. When I was in Barcelona kuya is tried to protect me too. I just recently knew that were related by blood and we both connected with you mom. " Umaliwalas ang kanyang mukha at pumungay ang kanyang mga mata. But she never spill a word nor to whispered a sound.
I look away but I still hold her hand but this time a little tighter.
" And now, I have now my reason to continue my life, to continue living because I have now a reason to woke up every morning to fight for my love ones. To fight until the end mom. I have to for our peace we wanted for living. We deserve a real happiness just like before and I do whatever it takes for it. And I hope someday to see again your sweet and loving smile on your face. " Puna ko.
Pareho na kami ngayon nakatingin sa papalubog na araw. Na walang inaalala, walang bigat sa loob kundi lahat kabaliktaran sa realidad ng buhay Na Meron ako ngayon.
Maya't Maya pa ay niyaya ko Na pumasok sa loob si mommy. Marami kaming tauhan na nakakalat para magbantay.
Alam kong malaki ang posibilidad Na Di kami matutonton ni lusper dito pero mabuti ng makasigurado.
" Lady " ani ni clarice. At tinulungan akong alalayan si mommy.
Inakyan Namin siya sakanyang kwarto ako na nagalalay sakanya habang kumukuha pa ng pagkain si clarice.
Di rin naman nagtagal ay narinig ko Na ang boses ni clarice Mula sa labas ng pinto.
At pumasok siya dala ang tray ng pagkain para Kay mommy. Ngunit may bonus ding pagaalala sakanyang mukha.
" Clarice ? " Mahinahon tawag sa atensyon niya. Alam kong alam niya kung ano ang ibig kong iparating doon.
Kayat inilapit niya ang kanyang mukha saking tenga. Hindi ko alam pero kinukutuban ako sa sinabi niya.
Ngunit Di ko Na iyon pinahalata sakanya. Sinabi ko na lamang Na hintayin na lang ako sa labas. Alam kong may Mali. At nakakapagtaka lang.
I shake my head for a meantime destruction of thoughts thinking the possibilities. Ayaw Kong magisip ng kung ano sa harap ni mommy.
Napansin ko ang pagtitig niya Sakin ng makabalik ang diwa ko. Nginitian ko siya ng tipid. At sinimulan siya alalayan sa pagkain.
Ngunit Di pa Rin ako napapanatag. Kung kayat nang makainum ng gamot at makatulog si mommy at dahan dahan akong lumabas ng kwarto.
Mula rito sa ikalawang palapag ng bahay ay nakikita ko si Clarice at iilang tauhan Namin. Maging ang mga armadong lalaking Di ko kilala.
Ninja fit ? Who are they, Mula Rin dito ay nakikita ko Na Rin siya. Napalunok ako, muling bumalik sa isipan ko ang huli naming pagharap.
Hindi ko tuloy alam kung pano ko siya pakikitunguhan. Kung sino sa katauhan ko ang ihahanap sakanya.
" Lady " bati ni clarice at ng iba. Nginitian ko lang sila as a sign of my response.
Batid ko Rin ang mg titig Na nagpapailang sakin. Puso ko Na bumabaliktad ng tibok. I know derek would probably mad at me. Because I lied to him. I haven't tell him about Nerezza.
Naputol lang ang mga pangamba ng puso ko ng marealized kong pano niya nalamang narito kami.
Ang alam ko, at mahigpit ko Rin pinagbawal na walang magsasabi kahit kanino ang lugar Na ito.
" King Sallie " I greeted.
" E-ellis " he's voice sounded like of disbelieve.
Napaiwas ako ng tingin at napalunok. He knew, now he knows everything about me. That Nerezza and Ellis is only one person that tricks them.
Tinalikuran ko siya at nagtungo sa sofa para maupo. Sumunod siya at si clarice para saluhan ako.
Upon he sat down across me doon din nagbago ang aura niya. From being out of he's sense to seriousness.
" How did you --- " before I can finish my sentence he cut me off with full authorities on he's voice.
" We have to get out of here soon as possible Ellis. " He said.
Kumunot ang noo ko. Gusto Kong magtanung kung bakit, kung pano. Pero mas pina-ngingibabawan ako ng takot. Takot para Kay mommy.
Kung pano nalaman ni derek ito ay sigurado akong alam Na Rin ni lusper. Ngunit bago pa ako sumangayon ay nakarinig na kami ng mga putukan sa labas.
" King, nasundan tayo. " Ani ng isang lalaki Kay derek.
" Damn it! "
Mabilis kong tinakbo ang ikalawang palapag kung nasan si mommy, mabilis kong nabuksan ang pinto ng sumalubong sakin ang takot Na takot Na mukha ni mommy.
" Mom! " Mabilis ko siyang niyakap. Ramdam ko ang panginginig ng kanyang katawan ramdam ko takot sakanyang sistema.
Habang tumatagal ay palakas ng palakas ang mga putukan at palapit na palapit dito sa bahay.
" Ellis come on! " Rinig Kong sigaw ni derek Mula sa pinto.
Mabilis kong inalalayan si mommy palabas ng kwarto but not picking up my gun under the bed.
Derek and clarice covered me throughout my way out from the house we made out exit at the back.
Mula rito sa likod ay alam kong may pabangin. Derek's man covered us Hanggang sa marating Namin ang speedboat na hinanda Namin ni clarice for this.
Alam kong wala ang doctor Na nagalaga Kay mommy dahil bumalik ng Seoul last week. Mabuti na Rin iyon dahil kung hindi ay baka maipit pa siya sa gulong to.
Ikinagulat ko lamang ng Hindi lang isa o dalawang speedboat ang narito. Napalingon ako sa gawi ni derek na permidong nakatingin sa taas.
Kahit si clarice ay nagtaka dahil mahigit sa sampong speedboat ang narito para I covered kami.
Maya't Maya pa ay narinig ko Na lamang ang malaking pagsabog ng nakalayo na kami. At nagpalutang sa dagat.
Naputol lamang ang Atensyon ko sa bahay marinig ko ang radio communications Kay derek.
" Is everyone alright ? " He asked.
Naka- full alert pa rin ang expression ng kanyang mukha. So ngayon ko lang napagtanto nasa ayun ang lahat sa plano niya.
Alam niya kung nasan kami at mas lalong alam niya ang nangyayari ngayon.
Yakap ko parin si mommy. Na ngayon ay kumalma Na Rin kahit papaano ang nagpapanicked niyang loob kanina.
" Are you alright ? " Tanung ni derek.
I diverted my glance at him. I smiled a little as I nod.
" My baby Ellis "
Ang boses at salitang nagpatigil ng mundo ko.
" Ellis, Ellis we have to rescue my baby please. " Mom said, her voice shaken as a tears drop on her cheek.
My jaw dropped as I emotionally stare at her. Kasunod ng pagiinit ng aking mga mata.
Hindi ako nakapag-salita kundi niyakap ko Na lamang siya ng sobrang higpit.
She still worried about me despite of her condition.
-,-