YOU'RE MINE
Christine's POV
"Hoy Tristan!"sigaw ko pero hindi niya pinapansin habang hila-hila niya pa talaga ako.
"HOY! MARK TRISTAN NEWTON!"sigaw ko at sa wakas humarap na siya sa akin.
"Tss."ani niya at agad na naglakad palayo sa akin.
Aba't walangya talaga! Ang bastos.
Busangot at padabog akong pumasok sa classroom namin mabuti't wala pa gaanong estudyante kaya walang nakapansin except sa bestfriend kong chismosa. Sinundan niya ako ng tingin simula pagpasok hanggang makaupo ako pero di ko pa rin siya pinansin.
"Oh besh. Anyare? "Ani ni Stacy pero hindi ko siya sa pinansin sa halip ay sinubsob ko nalang yung ulo sa arm ng armchair ko.
Kainis naman kasi si Tristan eh. Pagkatapos niya akong hilain palabas ng Guidance Office at sabihin sa Guidance Councilor na 'She's my girlfriend and I'm her boyfriend' like what?! Nahihibang na ba siya?!
First of all, hindi ko siya type pero inaamin kong gwapo siya pero 'siya'? Magiging 'boyfriend' ko ? No,no,no it is really a big NO. 'Gwapo' lang siya pero yung ugali Jusko!!! Wala nang kasing sama.
Maya-maya dumating na yung Prof. namin sa English.
Haist.isang oras rin yun ah. ghad.. Kanina ko pa talaga napapansin na nagbubulongan sila about sa akin hindi naman na assumera ako ha. Nasabi ko yun kasi kanina pa nila ako tinitingnan sabay bangit sa pangalan ko. At take note ang lakas ng pagkakasabi ng 'CHRISTINE MARIE MENDOZA' . Ang kakapal ng mga mukha i-bulong kung maririnig ko naman pa rin.
4 hours later...
Ay salamat natapos din yung 4 hours na Science namin. Ewan ko bah. Sa dinami-dami ng ng subject namin Science talaga ang naisipan ng adviser namin 1-4 hours.
Yeay! It's break time na! Tumingin ako kay Stacy.
"Besh sorry ha. Pinapatawag ako nila daddy eh. Ok kang ba?"sabi niya.
I smiled "Yeah,sure . Go ahead."
Then she stood up and bid goodbye.
Pumunta ako sa Cafeteria ghad ang taas ng pila , I was about to turn my back and gave up of falling in that long line when someone caught my attention.
"Jason!"sigaw ko at agad naman siyang napalingon sa direksyon ko kaya itinaas ko yung kamay ko para makita niya agad ako, at hindj naman ako nabigo dahil nakita niya agad ako at sinenyasan na papuntahin sa kinaroroonan niya. Kaya naman lumapit ako at niyakap siya ng mahigpit.
Jason Clifford Madrigal, my kababata, partner in crime at sandalan ko kapag nalulungkot ako. Kaso lang nag-migrate sila sa States. Ay, by the way bakit nga ba toh nandito?
"Jason, bakit ka nandito?"tanong ko habang nakikisingit sa harapan niya, kanina pa kasi siyang nakapila eh..
"Uhm.Nag-aaral?"sabi niya.
I gave him a face palm. Walang hiya talaga.
"Hahahah"malakas niyang tawa at niyakap niya akong ng mahigpit.
"I really miss you na talaga Busangot"sabi niya at talagang di pa siya natatapos tumawa.
"Heh!" hampas ko sa dibdib niiya sabay kalas sa yakap baka ano pang isipin ng mga estudyante dito na nilalandi ko lahat ng transferee dito.
Humarap ako sa kanya "So ano nga. Bakit ka nandito? Akala ko you with your family is staying in the States for good?" Tanong ko.
Inakbayan niya ako, " I change my mind..I want to study here because my inspiration is here."
Ayie. crush niya pa rin siguro yung classmates namin pag-grade 6 si Keira.
"Keira?"sabi ko pero agad siyang umiling.
Huh? Sino naman kaya yung masuwerteng babaeng yun. Jason is an ideal man . Handsome CHECK, Genuise CHECK, rich CHECK and Gentleman CHECK. Lahat na ata na sa kanya .
"Eh? Sino?" He smiled and pinch my nose.
"You'll know soon." he said and timing na kami na ang susunod sa pila kaya di na ako nakapagtanong pa.
Dinala namin yung binili namin sa isang bench. Wala na kasing vacant table dun kaya napagpasyahan namin na dito na lang kumain.
"Uhm Marie , how's life without me? " he said.
Yah, Marie is my other name and his the only one called me like that becauce I hate it when someone call me like that. It's only for my close friends.
"Uhm. Everything wents fine. But it take time before I adjust since you left me." I sadly said.
Hinawakan niya ang kamay ko.
"Are you still mad at me?"he said.
Agad akong umiling.. "No, I've never feel mad to you. Pero nagtatampo ako."
He smiled "Okay then, how about eat with me ,after your class?" He said and I nooded as a response.
He smiled. "Naaalala mo pa ba yung pumunta tayo sa putikan tapos nagtatalon habang umuulan?"
"Yeah. Pinagalitan nga tayo ni nanay kasi ba't daw tayo nag-paulan tsaka niya tayo pinalo.hahahah"
"Oo nga.haist. Our good old times." tawa niya.
Nag-usap pa kami tungkol sa mga nakaraan naming pinag-gagawa dati noong mga bata pa kami ng biglang may humablot ng kamay na ikinagulat ko kaya napatingin ako sa kanya at agaad niya akong hinila.
"Tristan!"sigaw ko pero di niya pa rin ako pinansin pero maya-maya tumigil siya at humarap sa akin.
"What's wrong with you?!"singhal komsa kanya pero tiningnan niya lang ako.
"Wala kang sasabihin? Okay fine." I said ang aakmang aalis pero hinawakan niya yung kamay ko.
"I'm jealous."he said.
"You're what?"sabi ko at hindi makapaniwala.
"I said I'm jealous." he said na naipagtaka ko.
"I'm jealous when I see you laughing with him and smiling with him."dagdag niya pa.
"What are you saying?" sabi ko, ggghhaaadd di ako makapaniwala.
"I know it's sounds crazy but."sabi niy habang dahan-dahang lumapit sa akin and cuped my faced just enough to see the sincerity to his eyes.
"You're mine Christine. Christine Marie Mendoza YOU.ARE.MINE."he said.
--------