Γιώργος POV
<<Η αδερφή μου δεν πρέπει να μάθει σε τι μπλεξίματα μπήκαμε. >> τού είπα εκνευρίζμενος.
<< Γιώργο η αδερφή κατάλαβαι πως κάτι τρέχει, Νομίζεις πως δεν θα το μάθει κάποια στιγμή ?>> είπε ο Φώτης επίσης νευριασμενος.
<< Θα έρθουμε στο σπίτι σου. Το απόγευμα σήμερα >> είπε και έκλεισε το τηλέφωνο. Αμα μάθει σε τι έχουμε μπλέξει μπορεί να μην μου ξαναμηλισει ποτέ..και δεν το θέλω αυτό.
Κατέβηκα κάτω και πήγα στην κουζίνα η ώρα είναι είδη μεσημέρι. Οπότε κατέβηκα κάτω να φάω. Ήμουν πολύ αγχομενος και στενάχωριμενος. Δεν είναι απλό το πράγμα άμα μάθει κιόλας και η αστυνομία το τι έκανε ο Φώτης θα μάθουν επίσης για την συνεργασία μας και θα μπούμε φυλακή . Δεν ξέρω άμα θα το αντέξει η Εύα.
Πονάει όταν βλέπει κάποιο αγαπημένο της άνθρωπο να παθαίνει κάτι. Αμα θα με δει κιόλας πίσω από τα κάγκελα ?
Μόλις μπήκα στην κουζίνα η Εύα με κοίταξε. Εσκυψα το κεφάλι μου κάτω. Το άγχος μου με πρόδωσε και σίγουρα κατάλαβαι για ποιο λόγο θα με έτσι.
<< Παιδι μου κάτσε να φας >> είπε η μάνα μου και έκατσα και γω στο τραπέζι.
Το απόγευμα θα της πούμε τι γίνεται.
****
Ευας POV
Το κουδούνι χτυπήσε και πήγα να ανοίξω την πόρτα. Έχει περάσει και είναι είδη απόγευμα οπότε θα είναι τα παιδιά. Τους γονείς μου τους έπεισε ο αδερφός μου να πάνε καμία βόλτα.
Άνοιξα την πόρτα και ήταν τα παιδιά. Τους χερετησα και καθισαμε στο καναπέ.
<< Ο Γιώργος ?>> ρώτησε ο Νίκος.
<< Εδώ είμαι >> είπε ο αδερφός μου ο οποίος κατέβηκε τα σκαλιά. Εκατσε στον καναπέ και αυτός. Υπήρχε ησυχία στην αρχή. Επειδή είδη νευριαζα που κανένας δεν ξεκίναγε την συζήτηση μηλισα εγώ.
<< Γιώργο...>> ξεκίνησα να λέω και ξεροκαταπια. << Εδώ και μέρες κάτι γίνεται και δεν μου το λέτε. Θέλω να μάθω τι λέγατε εκείνη την ημέρα που μου είπες πως δεν πρέπει να ξέρω... Κατάλαβα πως και σεις σίγουρα έχετε σχέση με το θέμα που μηλαγατε παρόλο που δεν ξέρω για ποιο θέμα πρόκειται. Γιαυτό θέλω να μου πεις. >> τελείωσα τον μονόλογο μου και ξεφυσιξα.
Με κοίταξαν τα αγόρια και ξεκίνησε να μιλάει ο αδερφός μου.
<< Εύα, αφού θες να μάθεις. Θα μάθεις. >> είπε αγανάκτησμενος. Σταμάτησε για λίγο.
<< Συνέχισε μην σταματάς >> τού είπα.
<< Εμείς έχουμε μπλέξει>> είπε κατευθείαν. Που έχουν μπλέξει? Αχ Θεέ μου.
<< Που έχετε μπλέξει Γιώργο πες μου >> είπα λίγο δυνατά. Είχα αγχοθει γιατί άμα είναι κάτι άσχημο δεν ξέρω. Φοβάμαι και να ακούσω.
<< Σε ναρκωτικά. Περνάμε ναρκωτικά από κάποιους. Δεν τους ξέρω εγώ. Δεν ξέρω ποιοι είναι δεν τους έχω δει. Άλλα έκανα δουλειά μαζί τους. Πουλαγαμε ναρκωτικά. Αυτό είναι παράνομο. Μας βάζανε κάποιοι να κάνουμε μεταφορές αλλού. Τους ξέρει ο Φώτης ποιο καλά όπως και τον αρχηγό τους. Εγώ δεν τον έχω δει. Επίσης κάναμε ναρκωτικά και μεις. Εμείς τα ξεπλειρωσαμε. Εύα εγώ σταμάτησα. Δεν είμαι μπλεγμενος πια. >> είπε. Έχασα την γη κάτω από τα πόδια μου. Αμα το μάθει η αστυνομία θα τους βάλουν μέσα. Και ένας θεός ξέρει πότε θα τους βγάλουν από κει. Αφού έχουν ξεμπλεξει γιατί μηλαγαν εκείνη την νύχτα γιαυτό το θέμα.
Δεν έχει περάσει και τόσος καιρός.
<< Και εκείνη την ημέρα γιατί μηλαγατε γιαυτό το θέμα ?>> ρώτησα πλέον βουρκωμενη. Δεν θα αντέξω να τους δω πίσω από τα κάγκελα.
<< Γιατί εγώ είμαι ακόμα μπλεγμενος, δεν έχω δώσει τα λεφτά ακόμη. Τους ζηταγα ναρκωτικά για μένα. Και δεν του το ξεπλειρωσα. Δεν του έδωσα ακόμα τα λεφτά. Παρόλο που ο πατέρας μου έχει εκατομμύρια δεν θέλω να μάθει τίποτα. Δεν του ζητάω τίποτα από αυτόν. >> είπε ο Φώτης.
<< Το ξέρετε ότι άμα το μάθει η αστυνομία θα σας βάλει μέσα? Εεε? Δεν μπορώ να το χωνεψω. Αμα σας δω στην φυλακή.... >> είπα κλαιγοντας. Ήμουν τόσο στενάχωριμενη και φοβισμένη. άλλα πιο πολύ νευριασμενη. Γιατί ήξεραν καλά που μπλεχτηκαν. Και δεν σταμάτησαν. Γιατί ? Εμένα με σκαιφτονται καθόλου. Τους γονείς τους. Η μαμά μ άμα μάθει πως θα μπει ο Γιώργος στην φυλακή θα τρελαθεί.
Θεέ μου βοήθησε τους.