Our day went like that, Aster and I watched different movies for the whole 6 hours. And we never went out of the movie room until we starved, Mom never knock on our door because she promised that she will give us a "quality time." together.
"You get up, or bubuhatin kita." Aster said, habang tinatanggal ang kumot na nakapatong sa akin. I'm starving, pero ayaw kong bumangon. Tinatamad akong mag-lakad, at wala ako sa mood na lumabas ng silid. "Carina, Let's go." Halata na ang inis niya sa kanyang boses nang sabihin iyon. Napatingin ako dito, at nakakunot na kaagad ang kanyang noo.
"You get mad easily," Reklamo ko. Ngunit umiling iling lang ito. Wala akong nagawa kundi tumayo, at humarap sa kanya. "I don't want it when you're mad." Mariin kong sabi, at inayos ang sarili. Tumingin ito sa akin, at hindi na lang nag-salita. I understand kung gusto niya nang tumayo ako, at lumabas kami sandali. Kanina pa niya kasi ako pinipilit, at ako naman ay hindi sumusunod sa kanyang gusto.
Inayos ko ang aking buhok, pati na rin ang aking suot. Siya naman ay nakahalukipkip lang na nakatingin sa akin, Dahan dahan akong nag-lakad palabas habang hindi nag-sasalita, Habang naradamdaman ko naman ang kanyang pag-sunod. Tahimik kaming nag-lakad, hanggang makarating kami sa kusina kung saan nakaupo na si Mommy.
"I'm glad you went out, Kanina ko pa kayo hinihintay." Nakangiting sabi niya, Bahagya akong napatingin kay Aster na nag-sukli lang ng matamis na ngiti sa kanya. Umupo ako sa tabi ni Mommy, na nakaupo sa edge ng table habang si Aster naman ay nasa tabi ko. "So, let's eat." She said, Tumango naman ako at ibinaliktan ang platong nakataob. Tumingin ako sa gawi ni Aster, at nakita naman na tinulad niya ang aking ginawa.
Ako ang nag-lagay ng kanin sa plato niya, At pati na rin ang ulam na mukhang luto ni Mommy. Nag-salin ako ng tubig sa basong nasa tabi niya, at nang maasikaso ang lahat ay tsaka lang ako nag-focus sa sarili. Ganoon din ang ginawa ko para sa akin, at nang mag-angat ako ng tingin ay nakita ko ang taimtim na ngiti ni Mommy.
"What did you do for the whole 6 hours?" I heard her said. Nag-angat ako ng tingin sa kanya at akmang ibubuka ang bibig para sumagot nang biglang sumingit si Aster.
"We watched movies, Tita. Don't worry, No silly businesses." Hindi ako nag-salita, habang nakatingin lang kay Mom na natatawa dahil sa sinabi ng aking katabi.
"Oh, Aster Dear! That's very gentleman of you. Thank you, then." Wika ni Mommy, At nakangiti namang tumango tango si Aster. I ate in silence, at silang dalawa lang ang nag-uusap. Mom's asking Aster, at wala namang ginagawa si Aster kung hindi sagutin ang mga katanungan niya.
"I heard a lot of news about the Hechanovas, No wonder, Your family is too powerful. But I barely now you, My Boy. Tell me something about yourself..." She said. Akala ko naman ay may nalaman na siya tungkol kay Aster kanina, Nag-tatawanan pa nga sila eh.
"I love reading books, And I love staying indoors too." Simpleng sabi nito, Tumango tango naman si Mommy.
"Really? How did you two start, then?" She asked.
"Love happens, Tita." Walang naisagot si Mommy kung hindi ang maliit na ngiti sa kanyang mga labi at ang mahinang pag-tawa. Halata ang pagkamangha niya sa sinabing iyon ni Aster, at halata rin na unti unting bumubuti ang pakiramdam niya sa aking katabi. Hindi na sila muling mag-usap pagkatapos 'non, Mukhang napabilib ata ni Aster ang aking ina. We ate in silence hanggang sa matapos kami.
"Let me do the dishes, Tita." He offered. Mom and I was shocked when we hears that. Kahit ako ay hindi nag-huhugas ng pinggan at nakakagulat na malaman na siya pa ang gagawa nito para sa amin. The Hechanovas are really unbelievable, They are raised in a simple manner.
"Really? Go on then." Nakangiting sagot lang ni Mommy na hindi pa rin nakaka-recover sa pagka-bilib kay Aster. When she left the kitchen doon pa lang nag-simulang si Aster na gawin ang trabaho niya. Kinuha niya ang mga pinggan at pinag-patong patong ang mga iyon, at maingat na inilagay sa sink. Isinunod niya ang mga mangkok, kutsara at tinidor, at syempre ang mga baso.
Nag-suot siya ng apron, na kailangan naman talaga para hindi mabasa ang kanyang damit. Nag-simula siyang mag-hugas ng baso, at tanging ang tunog ng tubig ang naririnig ko ngayon. Pinagmamasdan ko lang siyang nakatalikod sa akin, habang ako naman ay hindi nag-sasalita. Mukhang may inis pa rin siya tungkol sa nangyari kanina, At para sa akin ay sobrang babaw 'non.
"Are you still mad?" I asked, mahina ang pagkakatanong ko 'non dahil ayaw kong marinig ni Mommy o kahit na sinong maids.
"Go upstairs, and wait for me there." He said. Kung paparingan lang, hindi naman talaga niya nasagot ang yes-or-no question ko. Ngunit kung iisipin ng mas malalim, halata naman na yamot pa rin siya. Wala akong nagawa kundi sundin ang sinabi nito dahil baka mamaya, ay mas mayamot pa siya sa akin. Walang gana akong tumayo, at maingat na itinulak ang aking inupuang upuan dahil baka sabihin niya ay naiinis at nagdadabog na rin ako. Which is gustong gusto ko nang gawin right now.
Nang tuluyang makatalikod ay wala sa wisyong naikuyom ko ang aking kamao, Padabog ang nag-lakad paakyat sa hadan na nakakagawa rin ng ingay ngunit mahina lang. Tumuloy ako sa movie room, at binuksan anh pinto, Malakas ang pwersa kong isinara iyon na sigurado akong unalingawngaw sa buong hallway. Pabagsak akong naupo sa kama, kinuha ko ang unan at niyakap iyon.
I've been waiting for him for 20 minutes, nang biglang bumukas ang pinto. He turn on the light, as he walk towards me. Huminto siya sa aking harapan habang ang mga kamay ay nasa kanyang bulsa, and his dead eyes are glues upon me.
"Are we gonna fight over this? Ang babaw ng dahilan, Aster." Reklamo ko habang siya naman ay nagpakawala nang buntong hininga.
"I'm pursuing you to get up for the whole 30 minutes, Carina." Mariin niyang sabi na ikinapikit ko. Halata naman siguro na ayaw kong tumayo kanina, at wala ako sa mood na maglakad pababa.
"Ayaw ko nga, and the point is, hindi mo ako naiintindihan." Inis na sabi ko, at binitawan na ang unan. I lool at him too, at sinalubong ko ang kanyang yamot na tingin.
"Hindi ako sanay nang namimilit. Lalo na kung ayaw naman pumayag ng pinipilit ko. You should understand that too, Carina." Nagulat ako nang marinig iyon sa kanya. Huminga ako nang malalim, at tila ba nag-pintig ang aking tenga sa narinig.
"Really Aster? Then I'm very sorry because you need to pursue me. I'm so sorry, Aster. You should tell me that, para alam ko! Baka mamaya napipilitan ka rin na ligawan ako, or maybe, you just love me because I love you first!" Singhal ko na ikinalaki niya ng mata. Halata ang pagkagulat nang sabihin ko iyon, Iyon lang naman ang narinig ko kay Liam at gusto kong kumpirmahin sa kanya iyon.
"You... You doubt me?" Napatigio ako nang sabihin niya iyon, napalunok ako at dahan dahang nag-baba ng tingin. Nanatili akong walang kibo, habang hindi na masalubong ang kanyang tingin. "I'm very sorry then, Kung iyan ang iniisip mo, at kung bakit ako ganoon umakto. I'm very sorry if you think of my feelings like that, I'm very sorry, Carina." He continued. Napakagat ako sa aking labi at napapikit. Halatang hindi niya gustong sabihin ang mga iyon, mahinahon siyang mag-salita ngunit katulad ko, mapait ang pagkakasabi niya.
"It's not that I doubt you, I'm just... Oh god. I'm so sorry." I whispered. It's breaking my heart, when he said that. It's makingmy lips tremble, and I stand in front of him frozen. My heartbeats, Oh merciful god, my abnormal heartbears. Hindi pwede ngayon, Bawal akong maging ganito ngayon. Umatras ako ng bahagya, st napahawak sa aking dibdib. Hindi ko na itinago sa kanya iyon, dahil sigurado akong hindi naman niya mahahalata.
"Madness, Carina. It brings no good." He said, Binuksan niya ang una at pangalawang butones ng kanyang suot. Hinubad niya iyon, at tanging ang puting t-shirt na lang ang kanyang pang-taas. Inayos niya ang long-sleeves at isinabit sa kanyang balikat. "Come here." Aniya, Napalunok ako at umiling iling. Nag-iwas ako ng tingin, at hindi na muling gumalaw sa kinatatayuan.
Narinig ko ang pagpapakawala niya ng buntong hininga, at nag-simulang lumapit sa akin. Gulat akong napatingin sa kanya, at mabilis na napaatras. "Aster, stop..." Bulong ko, ngunit hindi ito tumigil sa paglalakad. Nagpatuloy ako sa aking ginagawa, hanggang tuluyan na akong walang naatrasan. Tumigil siya, sa mismong harapan ko hanggang unti unti kong nakita ang pag-taas ng kanyang kamay hanggang maramdaman ko iyon sa aking kanang pisngi.
"Carina, Don't do that again. Please. Don't stay away from me when I told you to be closer. Nakaka-offend iyon." He whispered, I bit my lower lips at ibinaling ang ulo sa gilid para maiwasan ang kanyang tingin at para mabitawan niya na rin ang aking mukha.
"Ipakita mo sa akin na galit ka, matatanggap ko pa. But if you will treat me nicely just because I'm slowly shredding tears, mas nakaka-offend 'yon." Wika ko, at suminghap. Nagulat ako nang iangat niya mismo ang aking mukha, hanggang mag-tama ang aming tingin.
"I never pretend, Carina. I'm sorry, really." He said, Napairap ako at kasabay naman 'non ang mahina niyang pag-tawa. "Don't roll your eyes on me, It makes me fall in love over and over again." He whispered.
"Sugar coated words are nothing, Aster." Wika ko, Binitawan niya ang aking pisngi, hanggang naramdaman ko ang pag-ikot ng kanyang dalawang kamay sa aking baywang, habang hinihila ako unti unti papalapit sa kanya.
"I don't have a sugar factory, And for that, I never sugar coat my words. Lalo na sa iyo." Aniya, And then the last thing I knew was, I felt his warm lips on my cheeks. It lasted for a couple of seconds, and then boom! Hindi ko na naman mapakalma ang sistema ko. I maintained a few inches between us when he stopped doing it, at matalim ko siyang tinignan.
"What a short-tempered baby." Bulong ko, Ngumiti naman ito at umiling-iling. "How much is your patience, Draco?"
"A little." He whispered back. His voice is so sweet, I forgot who really I am. Come on, Self. Hindi pwedeng ganyan lang ang heartbeat mo kapag kasama mo siya. It'll kill you, slowly, painfully.
"Should I make mine longer then?" I asked.
"No." Sagot nito, na ikinakunot ko ng noo. "You can scream to me then we'll talk, and we'll figure it out. Ayokong isang araw, sumabog ka na lang at hindi ko alam na ubos na pala ang pasensya mo." He continued.
"Alright," Taimtim na bulala ko, Naramdaman ko ang unti unti niyang pag-tanggal ng mga kamay sa aking baywang, Kinuha niya ang sleeves na nasa kanyang balikat at ipinatong iyon sa akin.
"Wear it now." He said, I bit my lower lips as I get his sleeves on my shoulder. Dahan dahan kong isinuot ang mahabang manggas, habang nakapako ang tingin sa kanya. "I'm leaving, okay? But I want you to feel my existence even if when I'm not around." He continued, nang tuluyan ko nang maayos ang sleeves na iyon na ngayon ay buo nang nakasuot sa akin.
"So that explains why you always give me your shirts?" Nakangiti kong sabi, nag-iwas ito ng tingin at napalunok.
"I hate it when you being too smart. Pakiramdam ko tuloy, walang naitatagong sikreto sa iyo." Wika nito, Umirap naman ako at nag-lakad na palayo sa kanya. Ang tagal na kasi naming mag-kaharap, at pakiramdam ko ay napagod ang aking katawan dahil sa ilang minutong nakatayo. Umupo ako sa kama, niyakap ang sarili. Ang bango bango talaga ni Aster. Kumakapit pa ang amoy niya sa sheets ng bed, sa kanyang sleeves at sa akin. Gustong gusto ko talaga ang amoy niya.
"When will I see you again?" Tanong ko, He walked towards me at umupo sa aking gilid.
"Hmm, A couple of days?" Napasimangot ako, wala na naman pala akong gagawin sa mga susunod na araw dahil hindi ko na siya makikita. Ayaw ko na tuloy ang mag-bakasyon, Mas gusto ko nang pumasok kahit na sobrang nakaka-stress ang school.
"Alright. Mabilis lang ang mga araw." Ani ko, At tumayo nang muli. Mukhang kailangan niya na kasing umuwi kaya ihahatid ko na siya, Buong araw din kaming nasa loob ng bahay at hindi man lang nakalabas. But maybe next time, pwede naming gawin iyon.
"Let's go," Bulalas nito, Pilit akong ngumiti at tumango. Hinawakan niya ang aking kamay, at pinag-tiklop iyon kasama ang kanya. Lumabas kami ng movie room, at patuloy na tahimik na nag-lalakad hanggang makaratinh kami sa ibaba. Mom wasn't there, mukhang nasa sala siya at hindi niya naramdaman ang aming pag-baba. Nagkatinginan kaming dalawa ni Aster, at kibit balikat itong hindi nag-salita.
"Mom!" I said, ilang sandali naman ay may narinig kaming pag-lakad hanggang sa tumambad sa aming gilid si Mommy na may hawak na magazine. "Aster's leaving." I continued. Tumingin naman siya kay Aster, at ngumiti.
"Thank you for this day, Aster. Feel free to come back, My boy." She said, Aster smiled widely to her. Inabot ng Mommy ang kamay niya dito, at kinuha naman iyon ni Aster. Nag-mano siya sa aking ina, habang may matatamis na ngiti sa mga labi.
"It is always been my pleasure, Tita." Tumango si Mommy nang marinig ang mga iyon. Magkakasunod kaming lumabas ng pinto, hanggang unti unti kong naramdaman ang pag-bitaw ng kamah ni Aster sa akin. Humarap siya sa aming dalawa ni Mommy bago siya pumasok sa kanyang sasakyan.
"Thank you for today, Carina." He said, Tumango ako at ngumiti lang. I can't even hug him! Bakit kasi sumunod pa si Mommy? Pinanood namin siyang tuluyan nang sumakay, Hinintay namin siyang makaalis hanggang hindi na namin matanaw ang kanyang sasakyan.
Tumalikod na ako, at nakaharap si Mommy na nanliliit ang matang nakatingin sa akin. Parang may sinasabi ito, at tila nang-aasar din.
"Is he still you suitor or your boyfriend?" She asked, habang hindi mawala-wala ang mapag-larong ngiti sa kanyang mga labi.
"Both," Sagot ko.
"What do you mean both?" Tanong niyang muli nang papasok na kami sa pinto.
"He still pursue me, after I told him I also love him. And I think that's beautiful, Mom."