Pasensya kung natagalan :))
Anyway here it is :D
[Abby's POV]
“This has been a fun day Elaz,” nandio kami ngayon sa seaside. Nakaupo ako doon sa sea wall watching the sunset. Nakalean naman ang ulo niya sa lap ko, at hawak hawak niya ang dalawang kamay ko. “Buti naman natuwa ka,” sabi ni Elaz. “Just being with you is enough for me Abby.” He smiled softly as he closes his eyes. The breeze slowly blew on my face, it was so relaxing.
Nung nagdilim na eh nagdecide na kami na umuwi. “Uhm, Abby,” sabi niya habang naglalakad kami papunta sa kotse niya. I look at him, “bakit Elaz?” I can see that he’s blushing at diretso lang ang tingin niya sa daan. “P-pwede ko bang hawakan ang kamay mo,” I smile. Nasan na si Elazul na tinitingala ng mga kalalakihan sa school namin dahil sa pagiging confident sa lahat ng bagay. All I see now is a shy boy, fidgeting and blushing. “Okay lang,” he stops fidgeting and smiles. He traces my fingers and then fills the spaces between my fingers. Ang init ng kamay niya, it reminds me of when he hugged me last night. We walk slowly. I near myself to him, and I rest my head to his arm as we trace the concrete side walk.
Tapos biglang nagflash sa isip ko ang mukha ni Xander. Natinag ako bigla, at napabitaw ako sa kamay ni Elaz. Napatingin siya sa akin na parang worried na nagulat. Ako naman napatingin lang siya then I shake my head. “May problema ba Abby?” tanong niya sa akin. “Wa-wala naman, uhm mauna na ako sa kotse.” Binilisan ko ang lakad, “Uy Abby sandali lang,” sabi niya pero hindi ako lumingon, bnilisan ko pa ang lakad.
Feeling ko nagiging unfair ako kay Xander. Hindi naman kami ni Xander pero professing my love to him is like committing myself to him. We have a relationship na parang kami na rin pero wala lang label. Pero anong ginagawa ko? Nakikipagholding hands kay Elaz. Sa mga ginagawa kong to, lalo lang umaasa si Elaz. Mukhang kailangan ko ng dumistansya sa kanya.
Nakarating na ako sa kotse, na nakasarado nga pala, kaya hinintay ko pa rin si Elaz. “Ano ang nangyari sa’yo?” tanong niya sa akin. Sumandal ako sa kotse, at napayuko, “Elaz what are we doing?” tanong ko sa kanya. “Huh? Nagdedate tayo diba?” sabi niya sa akin. “Alam ko yun.. Pero, si Xander.” I glance at his face, he is frowning. “If you’re thinking na sisirain ko ang kung ano mang meron sa inyo ni Xander. Then nagkakamali ka. I have no intention in having a romantic relationship with you Abby.” I look at him once more, then he looks away. I notice that his eyes are misty. Naluluha siya. “I’ll take you home.” Sabi niya sa akin, with the tone of his voice so bitter and so cold.
What have I done? I’m so cruel. Alam ko naman ang totoong nararamdaman ni Elaz para sa akin pero bakit ini-point out ko pa rin si Xander sa kanya? It was like rejecting him.
Sumakay na kami sa kotse. Pagkasarado ko ng pinto eh bigla niy akgad pinaandar yung kotse. Hindi siya nagsasalita at hindi rin siya tumitingin sa akin. Ako rin naman, nakalean ako sa may window. In just a few minutes lang nakarating na kami sa tapat ng apartment building. I look at him and he looks at me. He sighs softly, trying not to sound disappointed. Then he looks at me and give me a smile, a fake one. He is trying to hide his disappointment, or his pain. Nagui-guilty ako. Bumaba siya ng kotse, at pinagbuksan niya ko ng pinto. Lumabas na ako ng kotse at nagkatitigan kami, masyado siyang malapit sa akin. “Thanks for the fun day Abby,” sabi niya. “Salamat din Elaz.” “Sige mauna na ako ahh, may pupuntahan pa ako eh,” sabi niya.
Dali dali siyang sumakay ng kotse, at pinaandar niya ito at pinatakbo ng mabilis. You really know how to end a perfect day Abby.
[Elazul’s POV]
Xander.. Puro nalang si Xander. Ano ba ang meron kay Xander na wala sa ako? Ang ganda na ng takbo ng araw eh, bakit ba kailangan niya pang sabihin yun?
I really have no idea kung saan ako pupunta ngayon. Basta alam ko gusto kong magpakalayu-layo. Bakit ka pa ba kasi umaasa Elaz? Alam mo namang si Xander ang mahal niya eh. Alam mo namang simula palang nung una si Xander na talaga. Bakit ba pilit mong pinagsisiksikan ang sarili mo sa kanya?! Tanga ka eh ELAZUL VALIENTE! UBOD KA NG TANGA! Hindi ka pa ba natututo kay Thea? Uulitin mo nanaman ba ang pagkakamali mo dati?
Sinesermonan ko sarili ko. Ang tanga tanga ko kasi..
Wala akong ideya kung saan ako pupunta kaya nagdecide akong pumunta nalang sa apartment ni Miggy. Pero kakatok palang ako nakarinig na ako ng malakas na ungol ng babae at balibag sa pinto. “OHH!! MIGGY!! MIGGY!! BILIS PA!!” okay I’m pretty sure he’s busy. Punta naman ako kay kuya France. Pero pagdating ko doon ganun din ang sitwasyon. Why is everyone getting laid except me?!
Noong papalabas na ako ng apartment building ni France, nakareceive ako ng tawag mula sa unknown number. Sinagot ko yung tawag, “Uhm hey?” isang babae ang nagsalita, narinig ko pa lang ang boses niya gusto ko ng ibaba ang phone. Pasalamat lang siya at bored at inis ako sa buhay ko. “Elaz?” “Yes Thea, this is Elaz. Napatawag ka?” I frowned. “I-I wanted to talk to you,” why is she stuttering? Napatingin ako sa relo ko, 8:30 PM. “About what?” “I wanted to clear everything out, pwede ba tayong magkita?” At dahil wala rin naman akong gagawin eh pumayag ako. Pero my mind tells me that it’s a bad idea. A very bad idea.
Sabi niya eh magkita daw kami sa lugar kung saan niya ako iniwang nag-iisa at sumama siya sa gagong Dan na iyon. Sa may tapat ng coliseum, we were supposed to watch a concert that night, pero iniwan niya ako. The saddest part to that, it was my birthday and she didn’t even remember.
I hate this girl, yet pumayag akong makipag kita sa kanya. Nababalw na nga siguro ako. “Elaz..” tahimik sa lugar na iyon, wala kasing event, madali ko tuloy narinig ang mahina niyang boses. Nasa may likod ko siya kaya lumingon ako at dahan dahan siyang hinarap. “Thea,” there was a brief silence between us. Nagtititigan lang kami, but I am slightly frowning the whole time. “Kamusta ka na?” tanong niya sa akin. “Really Thea? Pinapunta mo ako dito para lang tanungin kung kamusta na ako?” She smiles softly and slightly shakes her head, that’s when I noticed na may hawak siyang paper bag. Lumapit siya sa akin ng dahan dahan. “I was planning to give you this, ever since that day happened. Ito yung regalo ko sa’yo,” really? Three years niyang itinabi yun? Or four? I really don’t care anymore. Ini-aabot niya sa akin pero hindi ko tinanggap. “Keep it,” sabi ko. She shrugs, “okay.”
“Ano ba ang sasabihin mo?” tanong ko sa kanya. I am becoming more and more mpatient as time passes. “First I wanted to apologize sa ginawa ko sa’yo. Believe me I tried to call you pero hindi mo sinasagot.” “So kasalanan ko pa pala?” sumbat ko sa kanya. “Looks seems like you still despise me.” “What a great conclusion Thea,” sabi ko, “yes, I despise you. I hate you for all I care. I hated the fact na iniwan mo ako. I hate the fact na pinaglaruan mo ako. And I hated the fact na pinagmukha mo akong tanga.” She steps back a little. I turn around and made crazy hand gestures while uttering a speech out of anger, “di ko ba alam kung ano ang problema niyong mga babae?! Ang hilig niyong magpaasa! Ang hilig niyong paniwalaing mahal niyo kami. Ang hilig niyong pahirapan kami. Lakas niyo makapagbigay ng motibo tapos bandang huli sasabiin niyo kaibigan lang turing niyo sa amin. Putangina!! Nahulog na ako eh.. Tapos.. Tapos..” Sumandal ako sa isang poste ng ilaw doon and covered my face with my right hand. I was in tears.. I was literally fucking crying. I was breaking down.
Buti nalang walang dumadaan na tao.
Tangina mo Elaz wag ka ngang umiyak. Kalalake mong tao umiiyak ka! Tumahan ka tangina! May babae pa sa harap mo. “Elaz..” dahan dahang lumapit sa akin si Thea. She tries to take my hand away from my face, at nung nagawa niya na she looks at me in my eyes. I give her a depressed look. She wipes my tears with her pink handkerchief that smells like the perfume she used back when she was my girlfriend. “Whoever the girl is, I’m sure she’s lucky na mahal mo siya. That’s what I felt nung naging tayo.” “Pero iniwan mo pa rin ako,” I spoke like a crying child palpitating. She fakes a smile. “I knew that I do not deserve you.” “You’re just saying that to make me feel better,” sabi ko. She sighs and hands me her handkerchief. “Maybe this is not a good time to talk, cause clearly you have something else going in in your heart and mind.” “You figured,” I say sarcastically. “Let’s just talk some other time okay?” She turns around and utters something before she leaves, “I know that girl will eventually love you.” And she leaves me there in silence. I sit down, “FUCK!”
That then I receive a text from abby, “Elaz, nasaan ka na? Uuwi ka ba?”
Nag reply ako kaagad, “Hindi.”
Hindi na siya nagreply uli. I find myself driving to a bar and picking up the prettiest and the sexiest girl na nakita ko, she had brown eyes and a perfect smile. Tinitigan ko lang siya at sumama na siya sa akin. Isinakay ko siya sa kotse ko at dinala ko sa isang hotel. Pagkapasok napagkapasok namin sa hotel room eh, we started kissing wildly on the way to the bed. I undress her and she takes my shirt off. Naka jeans pa ako pero siya naka-underwear nalang. I carry her to the bed, while I playfully slide my tongue into her mouth. We breathe for short moment, and continue our intimate moment. And then suddenly Abby’s face flashes into my mind. Then tumingin ako doon sa babae at nakita ko ang mukha ni Abby, kaya naitulak ko ng malakas yung babae papalayo. “Ouch what the hell?!” sigaw niya. “So-sorry, na carried away lang.” We continued quenching our lusts as I literally ripped her bra off. She lay there on the bed topless giggling and waiting for my next move, at napatingin uli ako sa kanya, si Abby nanaman ang nakita ko. I shake my head and close my eyes. What the fuck is wrong with me?! “Sorry I can’t do this,” sabi ko. I get off the bed and take my shirt, that is crumpled on the floor, and leave the hotel room. Narinig ko siya na nagsisisigaw at minumura ako.
Di ko rin maintindihan kung bakit ba iniwan ko yung girl.
[End Chapter]
Sana nagustuhan niyo :))
Please leave votes and comments :D
LOVE LOVE LOVE
--KINO