ေတာင္ႀကီးၿမိဳ႕ရဲ႕ေႏြရာသီမနက္အေစာပိုင္းမွာ
T shirtျဖဴ ကို ဂ်င္းျပာေဖ်ာ့ေဖ်ာ့အ႐ွည္နဲ႔
တြဲဖက္ဝတ္ဆင္ၿပီး ခပ္ေႏြးေႏြးေနျခည္ကို
မူးတစ္ေယာက္အေၾကာေျဖၿပီးမ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္
မိတ္ဆက္ေနေလတယ္...
ျခံထဲစိုက္ထားသမ်ွအပင္ေပါင္းမ်ိဳးစံုကို
ေပါင္းပင္ သင္းႏုတ္ ေရေလာင္းၿပီး
ဥယ်ာဥ္ပ်ိဳးကိရိယာေတြနဲ႔အလုပ္မ်ားေနတဲ့ဦးေစာ
ဆီေယာင္လည္လည္လွမ္းလာခဲ့ၿပီးတဲ့ေနာက္...
"ဒီျခံထဲကအပင္ေတြကိုအဲ့ေလာက္ေတာင္
ဂ႐ုစိုက္တာလား"
စကားစျမည္လာတဲ့ မူး ကိုဦးေစာလွည့္ၾကည့္ကာတစ္ခ်က္ျပံဳးရင္း...
"အပင္ေတြကိုစိမ္းကားၿပီးထြက္ခြာသြားတဲ့
တစ္ေယာက္ေယာက္ကဒီေမးခြန္းကိုေမးခြင့္
မ႐ွိဘူးမလား"
"Wow! စကားလမ္းေၾကာင္းအျမန္ဆံုးေျပာင္းမွ
ျဖစ္မယ္ မဟုတ္ရင္သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ က်ဳပ္
စကားစလက္နက္ေတြနဲ႔ဖိသတ္တာကိုခံရေတာ့
မယ္လို႔ထင္တယ္"
"ဒီမွာေနရတာအဆင္ေရာေျပရဲ႕လား မူးေလး"
"အခ်ိန္ေတြၾကာခဲ့လို႔လား...ဘယ္ႏွေခါက္
အလည္ျပန္လာလာ အရာအားလံုးကေနသား
က်ဖို႔ခက္ခဲေနတုန္းပဲ..."
"Oh...အခုေတာ့ဧည့္သည္ျဖစ္သြားၿပီလို႔ေျပာ
ခ်င္တာလား...စကားေတြထဲမွာၿငီးေငြ႔မႈေတြပါ
ေနတယ္ေနာ္"
"Ha Ha အဲ့ဒီလိုေတာ့ မထင္လိုက္ပါနဲ႔...
Umm...ဒီေန႔ အင္းေလးဘက္သြားမလို႔
အပင္ကိစၥေတြၿပီးရင္ေရခ်ိဳးၿပီးကားထဲမွာ
ေစာင့္ေပးေစခ်င္တယ္..."
ျပံဳးျပၿပီးအခ်ိဳသတ္ေျပာဆိုလာတဲ့ မူး ကို
ၾကည့္ၿပီးဦးေစာလည္းသေဘာက်စြာတံုးတိ
တိထရယ္မိေတာ့တယ္...
........................................
ကမ္းစပ္ပါးကမညီညာတဲ့ေျမေပ်ာ့ေပ်ာ့ေတြ
ေၾကာင့္ ေလွေပၚဆင္းဖို႔ကသာမန္ထက္နဲနဲ
အဆင္မေျပျဖစ္ေပမဲ့ေယာက်ာ္းေလးတစ္
ေယာက္အတြက္ခက္ခဲတယ္လို႔ေတာ့မေျပာ
ခ်င္ဘူး...
"ဘယ္အခ်ိန္ျပန္လာေခၚရမလဲ မူးေလး"
"ဖုန္းဆက္လိုက္မယ္"
ေခါင္းညိမ့္ျပတဲ့ဦးေစာကိုထားခဲ့ၿပီး မူး လည္း
ေလွေပၚလိုက္ပါသြားေလေတာ့တယ္...
ေလေျပေအးေတြရဲ႕ႏူးညံ့ညင္သာစြာထိေတြ႔
မႈေတြနဲ႔အတူ...
အိုင္တစ္ဝိုက္ကဇင္ေရာ္ျဖဴ ေတြပ်ံသန္းေနတာကိုအေၾကာင္းျပခ်က္ကင္းေငးေမာေနရင္း...
အင္းေလးအိုင္မွာေလွစီးရတဲ့ေအးခ်မ္းမႈကို
မ်က္လံုးမွိတ္ၿပီးခံစားမိတယ္...
အေတြးနယ္ပယ္ထဲလြင့္ေနခဲ့တဲ့အတြက္
အခ်ိန္ကုန္သြားတာကိုေတာင္ မူး သတိမထား
မိလိုက္ဘူးေလ...
.
.
.
.
.
.
ခင္ဗ်ားကိုေတြ႔ရဖို႔ေမ်ွာ္လင့္တာပဲ...
.....................................
စည္ကားတဲ့Halloweenပြဲေတာ္တစ္ခုကို
က်င္းပေနသလို...
ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တိုင္းမွာဒီကုန္တိုက္ကလူေတြစည္
ပင္ေနေတာ့တာပါပဲ...
မ်ားျပားလြန္းတဲ့လူေတြထဲမွာမွ မူး ေတြ႔ခ်င္ခဲ့တဲ့
သူကေတာ့ႁခြင္းခ်က္ထက္မပိုခဲ့ဘူး...
ခင္ဗ်ားပံုစံကအင္းေလးကိုအလည္လာတဲ့လူ
မွန္းသိသာေနတာပဲကို...
တစ္ႀကိမ္တစ္ခါပဲေတြ႔ဖူးခဲ့ေပမယ့္လဲ...
ေတြ႔ဖို႔မျဖစ္ႏိုင္မွန္းသိသိနဲ႔ ဒီအထိလာခဲ့မိတာ...
"...... ... .. .
ငါတကယ္ပဲ႐ူးေနၿပီထင္တယ္"
.
.
.
ခင္ဗ်ားမ်က္ႏွာေလးကိုက်ဳပ္ေနာက္တစ္ေခါက္
ေတြ႔ဖို႔ျဖစ္ႏိုင္ေသးလား...
......................................
အ႐ိႈက္နက္တစ္ေယာက္ အိမ္ေ႐ွ႕တံခါးေစာင္း
ကိုမွီကိုင္ၿပီး ေနာက္ျပန္ေျမႇာက္ထားတဲ့
ဘယ္ဘက္ေျခေထာက္ကိုဖိနပ္ထိုးသြင္းေန
တယ္...
Sport shirtပြေယာင္းေယာင္းကိုတံေတာင္
ဆစ္အထိမေသမသပ္ေခါက္တင္ထားၿပီး
နာရီတစ္လံုးပဲပကာသနပါေပမဲ့...
သူကအျမဲလိုလိုကိုတစ္မ်ိဳးတစ္ဖံုၾကည့္ေကာင္း
ေနတာပါပဲ...
ေဘးပုခံုးကအညိဳေရာင္ႀကိဳးဟာသူ႔ရဲ႕
ဝါညစ္ညစ္ဘက္ႏြယ္ေနတဲ့စာရြက္႐ွည္ေတြ
ေဆးေရာင္စံုေတြကိုထည့္က်င္းထားတဲ့အိတ္ရဲ႕
အေရးႀကီးအစိတ္အပိုင္းတစ္ခုျဖစ္တယ္...
ေက်ာ့႐ွင္းၿပီး မ်ားေသာအားျဖင့္ခန္႔ညားေလ့႐ွိ
တဲ့သူက အခုေတာ့ ဗ႐ုတ္သုတ္ခႏိုင္တဲ့ပံုစံ
ပဲျဖစ္ေနလိမ့္မယ္...
"သား... ဘယ္သြားမလို႔လဲ"
"mommy ကိုကြၽန္ေတာ္ အရင္တစ္ပတ္
ေလာက္က ဒီေန႔ေရႊဘံုသာလမ္းမွာ ပန္းခ်ီျပပြဲ
ဖြင့္မယ္လို႔ေျပာခဲ့တယ္ေလ"
"ဂ႐ုစိုက္သြားေနာ္သား...ေရႊဘံုသာလမ္းဘက္
မွာလူေတြအရမ္း႐ႈပ္တာ..."
"ကြၽန္ေတာ္ကအျမဲဂ႐ုစိုက္ပါတယ္mommy..."
အျပံဳးတစ္ခ်ိဳ႕ကိုတည္ၿငိမ္မႈနဲ႔အတူဖြင့္ဟျပသရင္း
ျခံျပင္ေရာက္မွ"သြားၿပီေနာ္"ဆိုတဲ့စကားကို
ႏႈတ္ဆက္စကားအျဖစ္သံုးျပသြားတယ္...
"အင္း..."
.............
အ႐ိႈက္သစ္......
ေနမင္းႀကီးရဲ႕ကိုယ္ပြားဆည္းဆာေလးက
လည္းဝင့္ထည္ေနတာပဲေနာ္...
အေဖေရာသားေရာ ႏွစ္ေယာက္လံုးဘာလို႔
ဒီေလာက္ေတာင္ၾကည့္ေကာင္းေနရတာလဲ...
ကြၽန္မေတာ့အရမ္းကိုသိမ္ငယ္မိတာပဲ...
.
.
.
ဧည့္ခန္းထဲကမိသားစုဓာတ္ပံုေလးကိုေငး
ၾကည့္ရင္း...ေဒၚျမနက္ႏြယ္ေတြးေနမိေတာ့တာ...
.....................................
After Three Days...
"Oww......ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕အစ္ကိုႀကီးျပန္လာ
ၿပီလား"
အိမ္ထဲဝင္ဝင္ခ်င္းၾကားလိုက္ရတဲ့ေျမာက္ႂကြႂကြ
အသံကနားထဲဒိုင္းခနဲဝင္လာတယ္...
ဒီအသံပိုင္႐ွင္က မူး နဲ႔စိတ္တူကိုယ္တူအရင္း
ႏွီးဆံုးလူ...ဒါေပမဲ့ အျပန္အလွန္respect႐ွိ
ၾကရမယ့္အေျခအေနမ်ိဳးကိုပိုင္ဆိုင္ထားတာ
ေတာ့မဟုတ္ေလာက္ဘူး...
"ထိုက္စံ မင္းအသက္႐ွင္ေနေသးလား
3,4ရက္ေလာက္ၾကာသြားေတာ့ မင္းကို
အသက္50ျပည့္ၿပီးအနိစၥေရာက္သြားေလာက္
ၿပီလို႔ေတြးထားတာ"
"မေသေသးဘူး
အစ္ကို အဘိုးႀကီးျဖစ္ၿပီးတံုခ်ိတံုခ်ိျဖစ္ေနတဲ့ပံု
ကိုမရရေအာင္ၾကည့္သြားမွာ..."
"အမွတ္တရဆိုတဲ့အရာက မင္းနဲ႔မသင့္ေတာ္လို႔
ဘာလက္ေဆာင္မွမဝယ္လာခဲ႔ဘူး"
"သိပါတယ္ဗ်ာ အစ္ကိုဘယ္တုန္းကမ်ား
ကြၽန္ေတာ့္ကိုေစတနာထားဖူးလို႔လဲ"
ခပ္တိုးတိုးညည္းၿပီးခ်စ္စရာေကာင္းေလာက္
ေအာင္ကိုအျမင္ကပ္ဖို႔ေကာင္းစြာတံု႔ျပန္လာတဲ့
သူကို မူး လဲအရြဲ႔တိုက္ခ်င္တာေၾကာင့္...
"Hey Hey Hey...
စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေအာင္မေျပာနဲ႔...
လက္ေဆာင္လိုခ်င္သပဆိုလဲ ငါေမာင္းလာတဲ့ကားထဲက ဒီဇယ္ေတြႀကိဳက္သေလာက္ယူ
သြားႏိုင္တယ္ အိမ္ေရာက္ရင္အဝေသာက္ Ok?"
"ေတာ္ပါ Hyungရယ္ လက္ေဆာင္မယူဘဲေန
ႏိုင္ပါတယ္ ေသေတာ့မေသပါရေစနဲ႔...
လူ႔ျပည္ကနတ္သမီးေလးေတြနဲ႔ေပ်ာ္လို႔ေတာင္
မဝေသးတာကို..."
မင္းထိုက္စံရဲ႕အက်ိဳးနဲေျဖဆိုပံုႀကီးကို
ေသေသခ်ာခ်ာနားေထာင္ၿပီး မူး ေစာဒက
တက္ေလေတာ့တယ္...
"မင္းႏွာေခါင္းကေတာ္ေတာ္အေျခအေနဆိုး
ေနတာပဲ"
"သြားတုန္းကေတာ့အေျပာင္းအလဲျဖစ္
ေအာင္အေဝးေျပးကားစီးမယ္ဆိုၿပီး
အခုေတာ့ေတာင္ႀကီးဘက္ကအိမ္မွာ႐ွိတဲ့ကားနဲ႔ပဲျပန္ခဲ့ရတယ္မလား...
ေျပာပါအံုး အေၾကာင္းျပခ်က္လွလွေလး..."
"အဲ့ဒါက သက္ေတာင့္သက္တာမ႐ွိလို႔ကြ
ေနာက္ၿပီးတစိမ္းလူနဲ႔နာရီေတာ္ေတာ္ၾကာ
ေအာင္အတူတူထိုင္ၿပီးစီးရတာ ဒီၾကားထဲကားကလႈပ္တုပ္လႈပ္တုပ္နဲ႔ေခါင္းကမူးခ်င္ေသး"
"မိဘလုပ္စာနဲ႔ဇိမ္ေျပနေျပေနေလ့႐ွိတဲ့လူ
ေတြကဒီလိုပါပဲ ေဒစီဘဝမွာသာယာေနၾကတာေလ အမွန္ဆိုၾကက္ဟင္းခါးသီးျဖစ္ရမွာ
Ha Ha "
"ေတာ္ၿပီကြာ မင္းနဲ႔အၿပိဳင္မျငင္းခ်င္ဘူး
ေမာတယ္ ခဏနားၿပီးေရခ်ိဳးေတာ့မယ္"
မင္းထိုက္စံတစ္ေယာက္သတင္းစာလိပ္ကိုင္
ျပီးSofaေပၚလက္ေနာက္ပစ္လွဲတာမိနစ္မွ
မၾကာေသး...
မူး ရဲ႕စကားေၾကာင့္ခ်က္ခ်င္းေနရာကထၿပီး
ခပ္တည္တည္နဲ႔ေလွကားဝသြားရပ္ေနၿပီးမွ...
"ကြၽန္ေတာ္လဲခုနကမွေဘာလံုးပြဲၾကည့္ျပီးတာ မ်က္လံုးေတြေတာင္ေညာင္းလာသလိုပဲ...
အင္း အစ္ကို႔အခန္းထဲမွာခဏေမွးလိုက္အံုး
မယ္"
"လုပ္ျပန္ၿပီလား အိမ္မွာတျခားအခန္းလြတ္
ေတြအမ်ားႀကီး႐ွိတယ္ အဲဒီထဲကႀကိဳက္တဲ့
အခန္းတခန္းခန္းမွာသြားအိပ္"
"ဟင့္အင္း အစ္ကို႔အခန္းထဲမွာပဲအိပ္မယ္
အိပ္ယာေပၚကအစ္ကို႔ရဲ႕ကိုယ္သင္းနံ႔ေလးကို
သေဘာက်လို႔ သြားၿပီ"
"ေဟ်ာင့္ ေနဦး.......ထိုက္..........."
ဒီေကာင္ဆိုးေလးကအိမ္ေရာက္ရင္ မူး ရဲ႕
အခန္းထဲမွာေျခကားရားလက္ကားရာေနခ်င္
သလိုေနၿပီး မူးရဲ႕အက်ႌေတြကိုလည္းမူပိုင္
ခြင့္မေပးဘဲယူယူဝတ္ေသးတာ...
သူေျပာေနက် အစ္ကို႔ကိုယ္သင္းနံံ႔ေလးကို
သေဘာက်လို႔ ဆိုတဲ့စကားအခုလဲေျပာသြား
ျပန္ၿပီလား...
.
.
.
.
.
.
ညီအစ္ကိုမို႔လို႔ပဲ...
သူ႔ေကာင္မေလးသာျဖစ္ခဲ့ရင္ အိပ္ခန္းထဲဆြဲ
သြင္းခံရေလာက္တယ္...
~ ~ ~ ~ ~ ~
ညီအရင္းတစ္ေယာက္လိုတြယ္တာရတဲ့
လူႀကီးေလးမင္းထိုက္စံရဲ႕ခ်ဳပ္ေဆးေတြေၾကာင့္မူးတစ္ေယာက္သေဘာက်ေနမိေတာ့တာပါပဲ...