"မီေယာင္း ထည့္စားေနာ္ ဘာမွ
အားမနာနဲ႔"
"ဟုတ္ကဲ့ပါ အေမ"
"ေမေမကလည္း အာ့လုိေျပာရမဲ့ သူစိမ္း
ေတြမွမဟုတ္တာ ေနာ့ ခ်စ္"
မီေယာင္းျပဳံးျပရင္း ဆယ္ဟြန္းဘက္
မသိမသာတစ္ခ်က္လွမ္းၾကည့္မိ..
ထမင္းကုိသာေအးေဆးစြာစားေနသည္...
"အာ~~ကုိကုိ ေျပာဖုိ႔ေမ့ေနတာ မနက္ျဖန္ကစၿပီး ကုမၸဏီက်ေတာ္လာခဲ့မယ္"
မ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္က ခ်န္းေယာလ္စကားေၾကာင့္
"အင္း~"
တစ္လုံးသာေျပာၿပီး စားခ်င္စိတ္မ႐ွိတဲ့ထမင္းေတြကုိဇြတ္သြတ္ေနမိတယ္...
ဒါဘာအေျခေနႀကီးလဲ?? ခ်န္းေယာလ္လီျပန္ေရာက္တဲ့တြက္ ညေနစာလက္စုံစားျခင္း
က်ေတာ္ဆုေတာင္းမျပည့္ခဲ့ပါဘူး
ဒါဟာ.အိပ္မက္မဟုတ္ခဲ့ဘူးေလ...
သူတစ္ေယာက္ထဲမဟုတ္ ကင္မီေယာင္းဆုိတဲ့
သူ႔ခ်စ္သူပါ ပါလာသည္....မုန္းစရာ ထီ္ြ!!
"ဒီေတာတြင္းသားႀကီးအရမ္းပင္ပန္းေနလုိ႔
ေမေမ သားငယ္ကုိျပန္ေရာက္ေရာက္ျခင္း
ကူညီေတာင္းလုိက္တာ"
"ဟုတ္ကဲ့ေမေမ"
ခ်န္းေယာလ္လီျပန္ေရာက္လာတဲ့ကိစၥနဲ႔ပတ္သတ္ၿပီး က်ေတာ္ကုိေမေမဘာတစ္ခုမွမေျပာ
ဒါေတာ့ထားပါ အိမ္မေရာက္ျဖစ္တာၾကာတဲ့
က်ေတာ္အျပစ္..
ခုလည္းကုမၸဏီဝင္မဲ့ကိစၥကုိ တစ္ခြန္းတစ္ေလ
ေတာင္က်ေတာ္ကုိမတုိင္ပင္...
"ဒီခ်ိန္မင္းအေဖသာအတူတူ႐ွိရင္
ဘယ္ေလာက္ဝမ္းသာလုိက္မလဲ??"
မ်က္ရည္အဝဲသားနဲ႔ဆုိလာတဲ့ေမေမေၾကာင့္
က်ေတာ္တုိ႔အားလုံးတိတ္ဆိတ္ေနမိ..
"စိတ္ခ်ပါ ေဖေဖကုိသားသတိျပန္ရေအာင္
ၾကဳိးစားမွာပါ~"
ခ်န္းေယာလ္ကအံႀကိတ္ၿပီး ဆယ္ဟြန္းထံ
ၾကည့္ရင္းေျပာလုိက္သည္....
ဆယ္ဟြန္းစားရင္းလက္တုန္လာကာ ....
မ်က္စိမ်က္ႏွာပ်က္ယြင္းၿပီး..
"စားလုိ႔ၿပီးပါၿပီ ေဖေဖအခန္းဆီသြား
လုိက္အုံးမယ္ေမေမ"
"ေအး ေအး.."
ဆယ္ဟြန္းထသြားၿပီး ခဏေနေတာ့ ခ်န္းေယာလ္ကပါထသြားသည္...
"ေဖေဖ~~"
ဆယ္ဟြန္း ရီ႐ွင္းလက္ကုိဆုပ္ကုိင္ရင္း
ခပ္တုိးတုိးေခၚလုိက္သည္...
"ေက်းဇူးျပဳၿပီး ျပန္မႏုိးထလာပါနဲ႔~"
က်ေတာ္ေတာင္းဆုိပါရေစ ေအးခ်မ္းတဲ့
ေနရာကုိ အျမန္သြားပါေတာ့..
"ကုိကုိ~"
႐ုတ္တရက္ဝင္လာတဲ့ ခ်န္းေယာလ္ေၾကာင့္
ဆယ္ဟြန္းမ်က္ရည္ေတြအျမန္သုတ္ကာ..
"ဘာကိစၥလဲ?"
အသံမာမာေမးမိေတာ့..
"ေဖေဖကုိလာေတြ႔တာေလ~"
ဆယ္ဟြန္းထြက္သြားမလုိ႔ပဲ..
"က်ေတာ္စုံစမ္းမွာ~"
သူ႔စကားေၾကာင့္ ေျခလွမ္းရပ္သြားကာ..
"ဘာ!!"
"ေအာ္~~ေဖေဖဒီလုိျဖစ္တာ ေသြး႐ုိးသား႐ုိးမွ
ဟုတ္ရဲ႕လားလုိ႔ေလ~"
ဆယ္ဟြန္းလက္သီးခပ္တင္းတင္းဆုပ္ၿပီး..
ေၾကာက္စိတ္အတင္းထိန္းကာ...
"ဘာကုိအပုိေတြလုပ္ခ်င္ေနတာလဲ
ခ်န္းေယာလ္လီ~"
"အပုိ?? ဘာသေဘာေျပာတာလဲ??"
"ေလွကားေပၚက မေတာ္တဆလွိမ့့္က်တာပါဆုိတာကုိ မင္းကဘာျဖစ္ေနတာလဲ?"
"အဟက္ ကုိကုိေသခ်ာသိလုိ႔လား
မေတာ္တဆဆုိတာကုိ ကုိယ္ေတြ႔ျမင္လုိ႔လား?"
"ငါ ငါေျပာခ်င္တာက ေမေမကုိ ထပ္မစိတ္ဆင္း
ရဲေစခ်င္လုိ႔ပါ~"
"အာ့ဆုိ ေဖေဖတြက္က်မတရားတာေပါ့"
ဆယ္ဟြန္း ခ်န္းေယာလ္ကုိမ်က္ေစာင္းထုိး
ၾကည့္ကာ....
"ေကာင္းၿပီေလ မင္းၾကဳိက္သလုိလုပ္
ဒါမဲ့ ေမေမသာတစ္ခုခုျဖစ္က်ိ မင္းအေသပဲ"
ၿခိမ္းေျခာက္ၿပီး ဆယ္ဟြန္းထြက္သြားမွ
ခ်န္းေယာလ္ေဖေဖဘက္လွည့္ကာ...
"သားေသခ်ာေပါက္ေဖာ္ထုတ္မွာပါ~"
ေဖေဖလက္ထဲကေန ပ်ံက်ဲသြားတဲ့စာရြက္ေတြ
ကဘာေတြလဲဆုိတာ ရေအာင္စုံစမ္းမယ္
ဘာလုိ႔အာ့စာရြက္ေတြေၾကာင့္ ပတ္ဆယ္ဟြန္း
ေဖေဖကုိဒီလုိလုပ္တာကုိေရာ...
ဒီလုိလုပ္ရတဲ့ထိ အာ့စာရြက္ထဲက ဘာအေၾကာင္းရာေတြက အေရးႀကီးေနလုိ႔လဲ??
"ေဖေဖ အျမန္ႏုိးထလာပါေတာ့"
....................
"ငါကုိ ဘာကိစၥေခၚတာလဲ ဆယ္ဟြန္း
ဘာလဲ ေငြထည့္မလုိ႔လား??"
ေမေမအိမ္ကအျပန္ ဝူရီဖန္ဆီဖုန္းဆက္ကာ
ခုခ်က္ခ်င္းတုိက္ခန္းဆီလာခဲ့ဖုိ႔ေခၚလုိက္သည္...
"က်စ္!!ခင္မ်ားဘာလုိ႔အျမဲ ေငြအေၾကာင္းပဲ
ေျပာေနလဲ!!"
ရီဖန္ပခုံးတြန္႔ျပကာ...
"အာ့ဆုိ ဘာကိစၥလဲ??"
"ေယာလ္ေလးျပန္ေရာက္ေနၿပီ!"
"ေယာလ္ေလး?? ဘယ္က အာ~မင္းညီ!"
"ဟုတ္တယ္~~"
"ေနပါအုံး အေၾကာင္းမၾကားဘာမၾကားနဲ႔"
"အာ့တာအေရးမႀကီးဘူး!! ခုေယာလ္ေလးက
ေဖေဖမေတာ္တဆမူကုိ ျပန္စုံစမ္းမယ္တဲ့!"
ရီဖန္ရီရင္းဆုိဖာေပၚထုိင္လုိက္ကာ...
"အာ့ေတာ့ဘာျဖစ္လဲ??"
"ဘာေျပာလုိက္တယ္ ဝူရီဖန္!!"
"ငါေျပာတာ႐ွင္း႐ွင္းေလး"
"ခင္မ်ားေရာက်ေတာ္ပါေထာင္ထဲေရာက္မဲ့
ကိစၥေနာ္ ခုေျပာတာ"
"မင္းဟာေလ လည္မလုိနဲ႔အရမ္းတုံးတယ္
သူေသေအာင္စုံစမ္းေလ ဘာသက္ေသ႐ွိလဲ?"
အာ့တာေတာ့ဟုတ္တယ္ အမူစစ္ေတြ
႐ွာတာေတာင္ဘာသဲလြန္စမွမရခဲ့လုိ႔
မေတာ္တဆမူျဖင့္ မွတ္တမ္းယူခဲ့သည္..
"ဒါမဲ့ေပါ့ေပါ့ေနလုိ႔မရဘူး ေယာလ္ေလးက
ကုမၸဏီမွာအလုပ္ဝင္ေတာ့မွာ~
"ဟာ!!အာ့တာမွအေရးႀကီးတာ ပုိက္ဆံ
ေဖ်ာက္မရဘူးျဖစ္ေနမယ္ "
ဆယ္ဟြန္းသက္ျပင္းယဲ့ယဲ့ခ်လုိက္မိ...
"မင္းေျပာပုံဆုိရင္ေတာ့ ငါသိပ္ေတာ့စိတ္မပူပါ
ဘူး အရမ္း႐ုိးသားတဲ့ငခြၽတ္ေလးဆုိ~"
ဆယ္ဟြန္း ေခါင္းငုံရာမွ ႐ုတ္တရက္ေမာ့လာကာ...
"ဟင့္အင္း အာ့တာအရင္က ခုခ်န္းေယာလ္
လီက ေျပာင္းလဲသြားၿပီလုိ႔ ခံစားရတယ္"
အရြယ္စားထြားၾကဳိင္ပုံ ေနပုံထုိင္ပုံ စကားေျပာပုံကအစေျပာင္းလဲသြားတာေနာ္...
"အဟက္ ~ ဘယ္ေလာက္ေျပာင္းလဲႏုိင္
မွာမလုိ႔လဲ??"
ဝူရီဖန္က စိတ္ေပါ့ပါးစြာရီေမာေနေပမဲ့
ဆယ္ဟြန္းကေတာ့ စိတ္ထဲခဲဆြဲထား
သလုိေလးလံေနသည္ .....
တဖက္ကခ်န္းေယာလ္ သူ႔အခန္းထဲ ေဘာပင္
ပုံစံအသံဖမ္းစက္မွထြက္လာတဲ့စကားေတြကုိ
ေသခ်ာစူးစုိက္နားေထာင္ေနသည္..
"ငခြၽတ္?? အဟား...အာ့ငခြၽတ္က
ခင္မ်ားတုိ႔ ေအာက္တန္းက်.ယုတ္မာမူကုိ
ေဖာ္ထုတ္ျပမယ္ ေစာင့္ၾကည့္လုိက္~"
ခ်န္းေယာလ္ ျပန္ေရာက္တဲ့ေန႔က ဆယ္ဟြန္း
တုိက္ခန္းသြားကာ အသံဖမ္းစက္၄လုံးနဲ႔ လ်ဴ ိ႕ ိ့ဝွက္ကင္မရာ ၂လုံးတိတ္တဆိတ္တက္ခဲ့သည္...
ဘယ္လုိမွမျမင္ႏုိင္တဲ့ေနရာေတြမွာေပါ့....
...................
"မင္း ဘယ္လုိလုပ္လုိက္တာလဲ
ခ်န္းေယာလ္လီ!!!"
ဖုိင္တြဲႀကီးကုိ သူ႔ေ႐ွ႕ပစ္ခ်ကာ ေဒါသတႀကီး
ဝင္လာတဲ့ ပတ္ဆယ္ဟြန္း...
ဆယ္ဟြန္းကသာ ေဒါသထြက္ေနတာ သူကေတာ့ ေအးေဆးစားပြဲေပၚ ေျခေထာက္တင္ကာ
ဂိမ္းကစားေနသည္...
"ငါေျပာတာၾကားလား ခ်န္းေယာလ္လီ!"
"ဘာလဲကုိုကုိရာ ဒီ္မယ္ ဂိမ္းကစားေနတာကုိ"
"ငါဆြဲထားတဲ့ပေရာဂ်က္ကုိ ဘာလုိ႔ ဖ်က္သိမ္း
မယ္လုိ႔ေျပာခဲ့တာလဲ!!"
ဆယ္ဟြန္းမ်က္ႏွာက ေဒါသေၾကာင့္
နီရဲေနတယ္...
ခ်န္းေယာလ္အာ့တာၾကည့္ရင္း ျပဳံးလုိက္မိ..
"မၾကဳိက္လုိ႔ေပါ့ ႐ွင္းေနတာကုိ"
"ဘာေျပာတယ္??"
ခ်န္းေယာလ္ သူ႔ဘက္ထလာကာ
ပခုံးကုိင္ရင္း..
"ဒီကုမၸဏီမွာ အုပ္ခ်ဴ ပ္တဲ့သူ ႏွစ္ဦး႐ွိတယ္
တုိင္ပင္သင့္တယ္မဟုတ္ဘူးလား?"
"မင္းမ႐ွ္ိခင္ကတည္းက ငါတစ္ေယာက္ထဲ
ဦးစီးၿပီးလုပ္လာတာ မင္းကုိဘာေစာင္ေရး
ေစာင္ရာလုပ္ၿပီးတုိင္ပင္ရမွာလဲ ငါက!"
"..............."
"မေန႔တေန႔ကမွေရာက္လာၿပီး ငါကုိဆရာႀကီး
လာမလုပ္နဲ႔ ပတ္ခ်န္းေယာလ္"
"အဟား~~အာ့တာေၾကာင့္ထင္ပါတယ္ တုိးတက္လုိက္တဲ့ကုမၸဏီ"
ခ်န္းေယာလ္ရြဲေျပာလုိက္တယ္..
"မင္း!!"
"ဒီမယ္ ပတ္ဆယ္ဟြန္း ခင္မ်ားျမဲျမဲမွတ္ထား!"
"..............."
"သိပ္ေလက်ယ္မေနနဲ႔ ေမြးစားသားတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ဒီလုိေနရာ
ဒီလုိရာထူးကုိေပးထားတဲ့ ေမေမနဲ႔က်ေတာ္ကုိ
ခင္မ်ားျပန္ေက်းဇူးတင္လုိက္အုံး.."
ခ်န္းေယာလ္ လက္ညႇဳ ိးထုိး
ေျပာဆုိကာ...
ပခုံးတြန္းတုိက္ၿပီးထြက္သြားသည္...
ဆယ္ဟြန္းတုတ္လႈပ္မိလြန္းလုိ႔
ၾကမ္းျပင္ေပၚပုံက်လ်က္...
"ငါ ငါေမြးစားသားဆုိတာ ေယာလ္ေလး
သိ သိေနတယ္..!!"
TBC.........
"မီယောင်း ထည့်စားနော် ဘာမှ
အားမနာနဲ့"
"ဟုတ်ကဲ့ပါ အမေ"
"မေမေကလည်း အာ့လိုပြောရမဲ့ သူစိမ်း
တွေမှမဟုတ်တာ နော့ ချစ်"
မီယောင်းပြုံးပြရင်း ဆယ်ဟွန်းဘက်
မသိမသာတစ်ချက်လှမ်းကြည့်မိ..
ထမင်းကိုသာအေးဆေးစွာစားနေသည်...
"အာ~~ကိုကို ပြောဖို့မေ့နေတာ မနက်ဖြန်ကစပြီး ကုမ္ပဏီကျတော်လာခဲ့မယ်"
မျက်နှာချင်းဆိုင်က ချန်းယောလ်စကားကြောင့်
"အင်း~"
တစ်လုံးသာပြောပြီး စားချင်စိတ်မရှိတဲ့ထမင်းတွေကိုဇွတ်သွတ်နေမိတယ်...
ဒါဘာအခြေနေကြီးလဲ?? ချန်းယောလ်လီပြန်ရောက်တဲ့တွက် ညနေစာလက်စုံစားခြင်း
ကျတော်ဆုတောင်းမပြည့်ခဲ့ပါဘူး
ဒါဟာ.အိပ်မက်မဟုတ်ခဲ့ဘူးလေ...
သူတစ်ယောက်ထဲမဟုတ် ကင်မီယောင်းဆိုတဲ့
သူ့ချစ်သူပါ ပါလာသည်....မုန်းစရာ ထီ်ွ!!
"ဒီတောတွင်းသားကြီးအရမ်းပင်ပန်းနေလို့
မေမေ သားငယ်ကိုပြန်ရောက်ရောက်ခြင်း
ကူညီတောင်းလိုက်တာ"
"ဟုတ်ကဲ့မေမေ"
ချန်းယောလ်လီပြန်ရောက်လာတဲ့ကိစ္စနဲ့ပတ်သတ်ပြီး ကျတော်ကိုမေမေဘာတစ်ခုမှမပြော
ဒါတော့ထားပါ အိမ်မရောက်ဖြစ်တာကြာတဲ့
ကျတော်အပြစ်..
ခုလည်းကုမ္ပဏီဝင်မဲ့ကိစ္စကို တစ်ခွန်းတစ်လေ
တောင်ကျတော်ကိုမတိုင်ပင်...
"ဒီချိန်မင်းအဖေသာအတူတူရှိရင်
ဘယ်လောက်ဝမ်းသာလိုက်မလဲ??"
မျက်ရည်အဝဲသားနဲ့ဆိုလာတဲ့မေမေကြောင့်
ကျတော်တို့အားလုံးတိတ်ဆိတ်နေမိ..
"စိတ်ချပါ ဖေဖေကိုသားသတိပြန်ရအောင်
ကြိုးစားမှာပါ~"
ချန်းယောလ်ကအံကြိတ်ပြီး ဆယ်ဟွန်းထံ
ကြည့်ရင်းပြောလိုက်သည်....
ဆယ်ဟွန်းစားရင်းလက်တုန်လာကာ ....
မျက်စိမျက်နှာပျက်ယွင်းပြီး..
"စားလို့ပြီးပါပြီ ဖေဖေအခန်းဆီသွား
လိုက်အုံးမယ်မေမေ"
"အေး အေး.."
ဆယ်ဟွန်းထသွားပြီး ခဏနေတော့ ချန်းယောလ်ကပါထသွားသည်...
"ဖေဖေ~~"
ဆယ်ဟွန်း ရီရှင်းလက်ကိုဆုပ်ကိုင်ရင်း
ခပ်တိုးတိုးခေါ်လိုက်သည်...
"ကျေးဇူးပြုပြီး ပြန်မနိုးထလာပါနဲ့~"
ကျတော်တောင်းဆိုပါရစေ အေးချမ်းတဲ့
နေရာကို အမြန်သွားပါတော့..
"ကိုကို~"
ရုတ်တရက်ဝင်လာတဲ့ ချန်းယောလ်ကြောင့်
ဆယ်ဟွန်းမျက်ရည်တွေအမြန်သုတ်ကာ..
"ဘာကိစ္စလဲ?"
အသံမာမာမေးမိတော့..
"ဖေဖေကိုလာတွေ့တာလေ~"
ဆယ်ဟွန်းထွက်သွားမလို့ပဲ..
"ကျတော်စုံစမ်းမှာ~"
သူ့စကားကြောင့် ခြေလှမ်းရပ်သွားကာ..
"ဘာ!!"
"အော်~~ဖေဖေဒီလိုဖြစ်တာ သွေးရိုးသားရိုးမှ
ဟုတ်ရဲ့လားလို့လေ~"
ဆယ်ဟွန်းလက်သီးခပ်တင်းတင်းဆုပ်ပြီး..
ကြောက်စိတ်အတင်းထိန်းကာ...
"ဘာကိုအပိုတွေလုပ်ချင်နေတာလဲ
ချန်းယောလ်လီ~"
"အပို?? ဘာသဘောပြောတာလဲ??"
"လှေကားပေါ်က မတော်တဆလှိမ့့်ကျတာပါဆိုတာကို မင်းကဘာဖြစ်နေတာလဲ?"
"အဟက် ကိုကိုသေချာသိလို့လား
မတော်တဆဆိုတာကို ကိုယ်တွေ့မြင်လို့လား?"
"ငါ ငါပြောချင်တာက မေမေကို ထပ်မစိတ်ဆင်း
ရဲစေချင်လို့ပါ~"
"အာ့ဆို ဖေဖေတွက်ကျမတရားတာပေါ့"
ဆယ်ဟွန်း ချန်းယောလ်ကိုမျက်စောင်းထိုး
ကြည့်ကာ....
"ကောင်းပြီလေ မင်းကြိုက်သလိုလုပ်
ဒါမဲ့ မေမေသာတစ်ခုခုဖြစ်ကျိ မင်းအသေပဲ"
ခြိမ်းခြောက်ပြီး ဆယ်ဟွန်းထွက်သွားမှ
ချန်းယောလ်ဖေဖေဘက်လှည့်ကာ...
"သားသေချာပေါက်ဖော်ထုတ်မှာပါ~"
ဖေဖေလက်ထဲကနေ ပျံကျဲသွားတဲ့စာရွက်တွေ
ကဘာတွေလဲဆိုတာ ရအောင်စုံစမ်းမယ်
ဘာလို့အာ့စာရွက်တွေကြောင့် ပတ်ဆယ်ဟွန်း
ဖေဖေကိုဒီလိုလုပ်တာကိုရော...
ဒီလိုလုပ်ရတဲ့ထိ အာ့စာရွက်ထဲက ဘာအကြောင်းရာတွေက အရေးကြီးနေလို့လဲ??
"ဖေဖေ အမြန်နိုးထလာပါတော့"
....................
"ငါကို ဘာကိစ္စခေါ်တာလဲ ဆယ်ဟွန်း
ဘာလဲ ငွေထည့်မလို့လား??"
မေမေအိမ်ကအပြန် ဝူရီဖန်ဆီဖုန်းဆက်ကာ
ခုချက်ချင်းတိုက်ခန်းဆီလာခဲ့ဖို့ခေါ်လိုက်သည်...
"ကျစ်!!ခင်များဘာလို့အမြဲ ငွေအကြောင်းပဲ
ပြောနေလဲ!!"
ရီဖန်ပခုံးတွန့်ပြကာ...
"အာ့ဆို ဘာကိစ္စလဲ??"
"ယောလ်လေးပြန်ရောက်နေပြီ!"
"ယောလ်လေး?? ဘယ်က အာ~မင်းညီ!"
"ဟုတ်တယ်~~"
"နေပါအုံး အကြောင်းမကြားဘာမကြားနဲ့"
"အာ့တာအရေးမကြီးဘူး!! ခုယောလ်လေးက
ဖေဖေမတော်တဆမူကို ပြန်စုံစမ်းမယ်တဲ့!"
ရီဖန်ရီရင်းဆိုဖာပေါ်ထိုင်လိုက်ကာ...
"အာ့တော့ဘာဖြစ်လဲ??"
"ဘာပြောလိုက်တယ် ဝူရီဖန်!!"
"ငါပြောတာရှင်းရှင်းလေး"
"ခင်များရောကျတော်ပါထောင်ထဲရောက်မဲ့
ကိစ္စနော် ခုပြောတာ"
"မင်းဟာလေ လည်မလိုနဲ့အရမ်းတုံးတယ်
သူသေအောင်စုံစမ်းလေ ဘာသက်သေရှိလဲ?"
အာ့တာတော့ဟုတ်တယ် အမူစစ်တွေ
ရှာတာတောင်ဘာသဲလွန်စမှမရခဲ့လို့
မတော်တဆမူဖြင့် မှတ်တမ်းယူခဲ့သည်..
"ဒါမဲ့ပေါ့ပေါ့နေလို့မရဘူး ယောလ်လေးက
ကုမ္ပဏီမှာအလုပ်ဝင်တော့မှာ~
"ဟာ!!အာ့တာမှအရေးကြီးတာ ပိုက်ဆံ
ဖျောက်မရဘူးဖြစ်နေမယ် "
ဆယ်ဟွန်းသက်ပြင်းယဲ့ယဲ့ချလိုက်မိ...
"မင်းပြောပုံဆိုရင်တော့ ငါသိပ်တော့စိတ်မပူပါ
ဘူး အရမ်းရိုးသားတဲ့ငချွတ်လေးဆို~"
ဆယ်ဟွန်း ခေါင်းငုံရာမှ ရုတ်တရက်မော့လာကာ...
"ဟင့်အင်း အာ့တာအရင်က ခုချန်းယောလ်
လီက ပြောင်းလဲသွားပြီလို့ ခံစားရတယ်"
အရွယ်စားထွားကြိုင်ပုံ နေပုံထိုင်ပုံ စကားပြောပုံကအစပြောင်းလဲသွားတာနော်...
"အဟက် ~ ဘယ်လောက်ပြောင်းလဲနိုင်
မှာမလို့လဲ??"
ဝူရီဖန်က စိတ်ပေါ့ပါးစွာရီမောနေပေမဲ့
ဆယ်ဟွန်းကတော့ စိတ်ထဲခဲဆွဲထား
သလိုလေးလံနေသည် .....
တဖက်ကချန်းယောလ် သူ့အခန်းထဲ ဘောပင်
ပုံစံအသံဖမ်းစက်မှထွက်လာတဲ့စကားတွေကို
သေချာစူးစိုက်နားထောင်နေသည်..
"ငချွတ်?? အဟား...အာ့ငချွတ်က
ခင်များတို့ အောက်တန်းကျ.ယုတ်မာမူကို
ဖော်ထုတ်ပြမယ် စောင့်ကြည့်လိုက်~"
ချန်းယောလ် ပြန်ရောက်တဲ့နေ့က ဆယ်ဟွန်း
တိုက်ခန်းသွားကာ အသံဖမ်းစက်၄လုံးနဲ့ လျူ ိ့ ိ့ဝှက်ကင်မရာ ၂လုံးတိတ်တဆိတ်တက်ခဲ့သည်...
ဘယ်လိုမှမမြင်နိုင်တဲ့နေရာတွေမှာပေါ့....
...................
"မင်း ဘယ်လိုလုပ်လိုက်တာလဲ
ချန်းယောလ်လီ!!!"
ဖိုင်တွဲကြီးကို သူ့ရှေ့ပစ်ချကာ ဒေါသတကြီး
ဝင်လာတဲ့ ပတ်ဆယ်ဟွန်း...
ဆယ်ဟွန်းကသာ ဒေါသထွက်နေတာ သူကတော့ အေးဆေးစားပွဲပေါ် ခြေထောက်တင်ကာ
ဂိမ်းကစားနေသည်...
"ငါပြောတာကြားလား ချန်းယောလ်လီ!"
"ဘာလဲကိုကိုရာ ဒီ်မယ် ဂိမ်းကစားနေတာကို"
"ငါဆွဲထားတဲ့ပရောဂျက်ကို ဘာလို့ ဖျက်သိမ်း
မယ်လို့ပြောခဲ့တာလဲ!!"
ဆယ်ဟွန်းမျက်နှာက ဒေါသကြောင့်
နီရဲနေတယ်...
ချန်းယောလ်အာ့တာကြည့်ရင်း ပြုံးလိုက်မိ..
"မကြိုက်လို့ပေါ့ ရှင်းနေတာကို"
"ဘာပြောတယ်??"
ချန်းယောလ် သူ့ဘက်ထလာကာ
ပခုံးကိုင်ရင်း..
"ဒီကုမ္ပဏီမှာ အုပ်ချူ ပ်တဲ့သူ နှစ်ဦးရှိတယ်
တိုင်ပင်သင့်တယ်မဟုတ်ဘူးလား?"
"မင်းမရှိခင်ကတည်းက ငါတစ်ယောက်ထဲ
ဦးစီးပြီးလုပ်လာတာ မင်းကိုဘာစောင်ရေး
စောင်ရာလုပ်ပြီးတိုင်ပင်ရမှာလဲ ငါက!"
"..............."
"မနေ့တနေ့ကမှရောက်လာပြီး ငါကိုဆရာကြီး
လာမလုပ်နဲ့ ပတ်ချန်းယောလ်"
"အဟား~~အာ့တာကြောင့်ထင်ပါတယ် တိုးတက်လိုက်တဲ့ကုမ္ပဏီ"
ချန်းယောလ်ရွဲပြောလိုက်တယ်..
"မင်း!!"
"ဒီမယ် ပတ်ဆယ်ဟွန်း ခင်များမြဲမြဲမှတ်ထား!"
"..............."
"သိပ်လေကျယ်မနေနဲ့ မွေးစားသားတစ်ယောက်အနေနဲ့ ဒီလိုနေရာ
ဒီလိုရာထူးကိုပေးထားတဲ့ မေမေနဲ့ကျတော်ကို
ခင်များပြန်ကျေးဇူးတင်လိုက်အုံး.."
ချန်းယောလ် လက်ညှု ိးထိုး
ပြောဆိုကာ...
ပခုံးတွန်းတိုက်ပြီးထွက်သွားသည်...
ဆယ်ဟွန်းတုတ်လှုပ်မိလွန်းလို့
ကြမ်းပြင်ပေါ်ပုံကျလျက်...
"ငါ ငါမွေးစားသားဆိုတာ ယောလ်လေး
သိ သိနေတယ်..!!"
TBC.........