Nanghihina akong pumasok sa aming room matapos mag-lunch. Bagsak ang aking katawan habang dahan dahan ang pag-hinga. Hindi na ako naihatid ni Aster sa bukana ng aming silid dahil agad siyang naharang ni Tyron kasama ang isa pang babae na hindi ko kilala. Sa ngayon ay wala pa akong mga pake sa bagay bagay, dahil ang iniisip ko pa lang ay kung paano niya ako halos patayin kanina.
I don't know what to do, He held my hand while we are eating. Nakikita ko sa kanyang mata na nahahalata niyang nanlalamig ang aking mga kamay noong mga oras na iyon. He is so unpredictable, I was mesmerized by his actions and how he stood beside me. Hindi niya alam na nasasaktan ako kanina dahil sa sobrang kasiyahan, iyon ang bayad ng pagiging masaya, na halos ikawala ko pa ng hininga.
The day I start loving Aster Hechanova, Is the same day I accepted the risk of loving him. Even if it means dying. Because that is what love is. You fight and you sacrifice to be happy. And that is what I'm doing, I'm trying to be happy, and happines is killing me, slowly... Painfully.
"How's the lunch with Mr. Hechanova?" Narinig ko ang mapang-asar na tanong ni Camille na nag-aabang ng aking sagot. Tumingin ako sa kanya at inangat ang isang kamay, sumenyas ako ng "okay" sign.
"Really? So, Anong mga pinag-usapan niyo?" Excited niya pang tanong. Since Aster and I started to talk about things, Wala akong ni-isang sinabi sa kanila. I don't know, But I want "Us" to he private but not hidden. As much as possible, gusto ko kami lang.
"Exams? And others." Maikli kong sagot kahit hindi naman talaga, Bumaling ako kay Liam na ngayon ay nakangiti sa kanyang cellphone. Actually, mukha siyang baliw. "Liam is obsessed with Riri, I'm sure." Pagbabago ko sa usapan, napatingin naman sa kanya si Camille at napairap. She always do this kapag si Riri na ang usapan. Kaunti na lang at iisipin ko talagang nag-seselos siya sa dalawa.
"Riri? Or ibang babae na naman." She said, At umupo sa upuan, Napatingin naman sa amin si Liam at ibinaba ang cellphone.
"This is Riri, Grabe kayo." He said, at ilang sandali lang ay tumunog na naman ang kanyang cellphone, Atat niya itong binuksan at agad na nag-tipa.
"See? Obsession." Pag-tutuldok ko sa usapan, Hindi na sila muling nag-salita pa habang ako ay nakatingin sa board. Ilang sandali lang ay dumating na ang Professor, at nag-bigay na ng exam. Too short, pero sobrang hirap. Dalawang pages lang, at hindi pa back to back. He told us that the perfect score is 100. At ilang questions lang ata iyon. It was tough, but I managed to answer it. Critical thinking, and advance reading is my allies. Kung hindi dahil sa dalawa, baka bumagsak pa ako.
This is our last subject for the day, and at exactly 2:00PM, I already passed mine. Naiwan sina Camille sa loob, habang ako ay palabas na. Nasabi ko na kay Manong na sunduin ako ng eksaktong alas dos. Kaya naman sigurado akong baka nasa bukana na siya ng unibersidad. Tahimik lang akong nag-lalakad, at pinakikiramdaman ang sarili. Maraming mga tanong sa aking isipan ngunit isinawalang bahala ko muna ang mga iyon. Ang importante ay makauwi na ako. Baka sakaling mapakalma ko nang maayos ang aking sarili sa bahay, at hindi dito.
Some students are looking at me like I did something wrong to them. Akala naman nila ay mapapatay nila ako sa mga tingin nila, Kaya kong patayin ang sarili ko pero hindi nila kaya. They have nothing against me.
"Carina," Napatingin ako sa aking tabi at nakita si Aster, Nakasuot sa kanya ang bag at nakalagay na naman ang kanyang mga kamay sa bulsa. "Uuwi ka na?" He asked.
"Hmm, Yes. Nagpasundo ako eh." I said, at nag-iwas ng tingin. Hindi pa rin ako nakakalimot sa nangyari kanina, Hinding hindi ko iyon makakalimutan.
"Alright, I'll see you tomorrow then." He said. Huminto ito, at nasa dulo na kami ng hallway. Tumingin ako sandali sa kanya at agad na nag-baba ng tingin.
"Okay, Bye." I said, at tumalikod na. Alam kong andoon pa rin siya sa kanyang pwesto at hindi umaalis. Just like he said, He won't walk away first. Sana nga, Sana. Pumasok na ako sa sasakyan, at nakita naman si Manong na pumasok na rin. Sumilip ako sa bintana, at nakita na andoon pa rin siya. He is looking directly at the car, and I was busy looking at him.
Umandar na ang sasakyan, kasabay ng pag-alis niya rin. Ibinalik ko ang tingin sa harapan, at isinandal ang likod sa sandalan. Binuksan ko ang aking cellphone, at tinignan ang mga messages sa twitter. Halos mapahampas ako sa bintana nang mabasa ang isa, No... This can't be.
Eydreyco @AsterH
I wanna see you, Let's read books in the library.
1:34PM
Oh my god! Kaya pala tinawag niya ako kanina at tinanong kung uuwi na ako, Damn it. Napatingin ako sa likod, at napansin na sobrang layo na namin mula sa unibersidad. Gusto kong ibalibag ang aking cellphone dahil sa sobrang frustration. Naiinis ako sa sarili ko, Sobra.
CarinaVela @Starrynight
I'm so sorry, Ngayon ko lang nabasa. You could have just tell me when you saw me. I'm really sorry, Maybe next time, I guess?
2:22PM
Ibinaba ko ang aking cellphone at hindi na tinignan kung na-seen niya na ba or hindi. Basta ang alam ko lang ay naiinis ako sa aking sarili. Bakit kasi hindi ako nag-open kaninang nag-lalakad ako, or even check my phone. Damn it, We should be together right now pero napurnada dahil sa akin.
Nakarating kami sa bahay, and as usual, the silence of the house embrace me. Wala akong taong nakita except sa mga kasambahay na hanggang ngayon ay may mga ginagawa pa rin. I don't even si Mom, o kahit si Kuya. I wonder where my Brother is and what is he thinking right now. Ilang linggo na rin kaming hindi nag-uusap at halos hindi na nga mag-tama ang aming mga mata. Our parents know that, Ngunit nanatili silang tahimik tungkol sa mga bagay bagay.
Pumasok na ako sa aking kwarto, at agad na nag-bihis. Nang matapos ay tumungo ako sa kama, at agad na kinuha ang phone. Tinignan ko kung na-seen niya na ba, I now Aster, sobrang expert niya sa pang-seseen. I'm tired, The whole day was tiring. Heartbeats are abnormal, My heart is not normal, My body temperature isn't normal. Maybe in some point, My brother was right, I'm not normal.
But I'm trying to be. At sa tingin ko ay wala namang masama doon.
Tumayo ako para kumuha ng gamot sa kusina, Hindi ko alam kung pwede ba ako ng mga iyon pero sa tingin ko ay hindi naman makakaapekto ang isang tableta sa aking sistema. Nang makarating sa kusina ay nakita ko ang aking Ina na nag-babake, Halata naman na gumagawa siya ng miryenda.
"Hi," Bati ko nang mag-tama ang aming tingin. I still remember what happened the last time, at mukhang sa aming dalawa, ako lang ang hindi marunong makalimot.
"How's school?" She asked.
"Fine, Always fine." I said, at kumuha ng gamot sa isang cabinet. Mukhang napansin niya iyon kaya agad siyang nag-salita.
"Ano ang kinukuha mo?" Tanong niya.
"Gamot? Mukhang may sinat ako eh." Maikling sagot ko at tumungo sa ref para kumuha ng tubig. Nag-salin ako sa isang babasaging baso at akmang bubuksan na ang gamot nang bigla niyang mag-salita.
"I think I should call your doctor." Aniya at agad na kinuha ang cellphone sa bulsa ng kanyang apron. Agad naman akong napakunot sa kanyang ginawa
"I can handle myself, Mom. Maliit na bagay lang ito." Mariin kong sabi, at walang ano anong binuksan ang gamot at ininom ito. Nakatingin lang siya sa akin habang ginagawa ko iyon, at nang matapos uminom ng tubig ay wala itong ibang nagawa kundi umiling. Tumayo ako, at lumakad na palabas ng kusina. Hindi niya na ako pinigilan, at hindi na muling nag-salita.
Habang paakyat ng hagdan ay bigla kong nakasalubong si Kuya na pababa naman. Segundong nag-tama ang aming mga mata, ngunit agad naman akong umiwas. Ngunit siya ay nanatiling nakatingin sa akin na parang may mali akong nagawa, o ginagawa. Basang basa ko ang tingin niya kaya naman agad akong lumakad nang mabilis para tuluyan na siyang malagpasan. Nang muling makapasok sa kwarto ay agad akong humiga sa kama, at ipinikit ang mata.
Anong oras pa lang para matulog ngunit kailangan ko mag-pahinga. I woke up, 8 in the evening and silence shouts at me. Bumaba ako para kumain, at naabutan ko naman silang nasa sala at nagtatawanan. Nang makita nila ako ay agad silang natigilan, ngunit walang tingin tingin ko silang nilagpasan. Kumain akong mag-isa sa kusina, at ang tanging naririnig lang ay ang tunog ng kutsara at tinidor. Nakita ko ang tatlong cupcake na nakalagay sa isang plato, may note ito na may sulat na para iyon sa akin.
Ngunit dahil sa kabusugan ay hindi ko na lang kinuha. Inilagay ko iyon sa ref, at agad na tumaas nang matapos nang pakainin ang sarili.
---
Morning came, and I was outside the university's premises. Bumibili ako ng kape kahit hindi na medyo maulan, ngunit malamig pa rin. Hindi ko alam pero hindi naman month ng July para ganito kadalas umulan. Ngayon na ang huling araw ng examination, At Susunod na ang pangalawang sem. Mabuti naman kung ganoon, Ibigsabihin ay may oras na ako para makapag-bakasyon. Saan naman kaya ako pupunta? O papayagan kaya nila ako?
Nang makalabas ay nagulat ako nang makita si Aster sa mismong entrance, nakatingin sa akin at may hawak na payog. Bumilis ang tibok ng aking puso at agad na nag-iwas ng tingin. Bakit ba lagi niyang ginaganito ang puso ko? Ang lakas talaga ng tama ko sa kanya.
"Good Morning, Star." Nakangiti niyang sabi kaya agad akong napailing, Handa na akong mag-lakad para malagpasan siya ngunit bigla itong nag-salita na ikinatigil ko. "Come here, Silly." He said, Gusto kong umirap nang palihim at maasar sa kanya pero bakit hindi ko magawa? I mean, He can tease me all day and I'll still come back to him. Damn it, Aster.
Lumapit ako sa kanya, habang dala ang cup na nag-lalaman ng kape. Nakatulog ako nang maayos kagabi, ngunit hindi pa rin maalis sa aking isipan kung paano ako umalis kahapon without knowing na inaaya pala niya ako sa library.
"Aren't you gonna greet me back?" He said, Habang nag-lalakad kami. Ramdam ko ang pag-alalay niya sa akin sa likod gamit ang kanyang kamay, tumataas pa nga ang aking balahibo sa tuwing mararamdaman ang kanyang kamay ay nasa baywang ko.
"Good Morning, Aster." Pilit na sabi ko, habang hindi maayos na makalakad. Hindi kasi ako makauna dahil nakahawak nga siya sa aking baywang. "I told you, my heart can't take it." Bulong ko na ikinakunot niya naman ng noo.
"Take what?" He said, Sa inis ko ay ako mismo ang nag-tanggal ng kanyang kamay. Dahil hindi naman umuulan, Humiwalay ako sa kanya at hindi nakisilong sa kanyang payong. "Hey, Come here. Ayokong mabasa ka." Mariin niyang utos, ngunit hindi ko siya pinansin at tuloy tuloy lang sa pag-lalakad. Tumigil siya, ngunit hindi ko ito nilingon.
Nauna na akong nag-lakad papasok, Ngunit ilang sandali lang ay nakaramdam ako ng pag-patak ng tubig sa aking balat. Agad kong iniikot ang tingin sa paligid, at nag-hanap ng pwedeng masilungan. Ngunit wala na, Puro puno na lang ang andito sa bukana at hindi nila ako mapoprotektahan sa papalakas na ambon. Napatingin ako sa aking likod, at nakita si Aster na tumatakbo papunta sa akin.
"Come here." He said, at hinila ako papalapit sa kanya. Muntik ko pang mabitawan ang hawak na cup dahil sa ginawa nito. Hindi muna kami nag-lakad, at nag-siksikan sa iisang payong. Ramdam ko ang pag-ikot ng kanyang kamay sa aking baywang, kaya mas lalo akong napalapit sa kanya. Napatingala ako, at nakita siyang tumitingin sa paligid.
"Tell me again, What are we?" Mahina kong sabi at diretsong tumingin sa kanya. Unti unti itong nag-baba ng tingin sa akin, at ramdam ko ang kasiyahan sa kanyang mata kahit na hindi nakangiti ang kanyang mga labi.
"My brother like singing "Mundo" because her girlfriend or hindi ko alam kung girlfriend niya na ba, love the lyrics. Especially the part "Mundo'y magiging ikaw." Napakunot ako nang sabihin niya iyon. Wala namang koneksyon iyon sa aking tinanong, at wala naman ako pake kung anong kinakanta ni Comet para sa journalist na gusto niya. "But Carina, I want you to know, The only thing my heart shouts right now is..." Hindi ko tinanggal ang aking tingin sa kanya dahil nakakaramdam ako ng kasiyahan at kaunting kakabahan sa aking sistema.
"Mundo'y tanging ikaw." Napakagat ako sa aking labi, at tila nanghina ang aking mga tuhod. Naramdaman ko na naman ang kanyang kamay sa aking baywang, habang ako ay unti unting isnandal ang aking ulo sa kanydang dibdib. I wasn't able to breathe, and I don't know what to do.
He was just my crush since elementary, and my puppy love. I courted him for how many years and I hid myself in the dark. He's my eternal air, and my forever wish. And now, He's in front of me, In the middle of the road, under one umbrealla... Telling me those things.
"How did that happened?" Nanghihinang bulong ko.
"Let's go inside, Not now, Carina. Nasa gitna tayo ng daan." Napangiti ako nang marinig iyon sa kanya. It was like, the stars inside me collapsed with the universe inside him. And I wasn't able to say anything, But he doesn't know how eager I am right now to hear him out.